Οι αδελφοί μας Καθολικοί της Ελλάδος (ή δεν είναι αδέλφια, όσα αδέρφια είναι μαλωμένα;) δημοσίευσαν εφέτος μια όμορφη ανακοίνωση που επεξηγεί το γεγονός της τόσο μεγάλης χρονικής διαφοράς εορτασμού του Πάσχα μεταξύ Ορθοδόξων (1 Μαΐου) και Καθολικών (27 Μαρτίου). Την αναδημοσιεύουμε γιατί η αλήθεια είναι υπέρ πάντα και πάντας και γιατί δεν φοβόμαστε να αναγνωρίζουμε λάθη και κολλήματα μας.
Θεέ μου, δε Σε αγαπώ…
Θεέ μου δε Σε αγαπώ, ούτε καν το επιθυμώ, και νοιώθω πως πλήττω μαζί Σου.
Ίσως μάλιστα να μην πιστεύω σε Σένα.
Ατυχώς, μετά από τρεις συνεχείς εκδόσεις του βιβλίου του μακάριου Πατέρα μας Μελετίου Μητροπολίτου Πρεβέζης «Το χάραγμα του αντιχρίστου» και παρέλευση δεκαετίας από την εξάντληση της τελευταίας…, «πάλιν πλοῖα, και δίκτυα»! Ξανά ο αντίχριστος στο προσκήνιο συναποκομίζων τα εργαλεία του σφραγίσματος και τα μορμολύκεια της αφελούς τρομάρας που γεννάει κάθε άγνωστο!
Ήδη η σχεδόν δεκαπενταετία που διέρρευσε αφ’ ότου ο Μακάριος Πατέρας μας Μελέτιος έγραψε αυτό το μικρό βιβλιαράκι για τον γάμο, έχει φέρει σε πολλά θέματα αλλαγές και αναστατώσεις. Εμείς ζούμε πλέον στην κουλτούρα του προσωρινού.
Ανοίγεται μπροστά μας και πάλι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Ιδού, ο αναμενόμενος Μεσσίας του Ισραήλ, Εκείνος που πιστεύεται ως Θεός από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους, τύπτεται, φραγγελώνεται, χλευάζεται, σταυρώνεται και θανατώνεται με τρόπο επονείδιστο. Και στη θέα όλων αυτών, ένα ερώτημα ουσιαστικό γεννιέται μέσα μας: ποιο το νόημα όλων αυτών; Τι ήρθε ο Ιησούς να φέρει στη γη;
Πολλές φορές ο Ιησούς κάνει ένα θαύμα και αμέσως μετά λέει, «Μην πεις σε κανέναν αυτό που έχει γίνει». Φαίνεται ότι ο Ιησούς δεν θέλει να γίνει γνωστός ως ένας θαυματουργός. Ούτε επιθυμεί να βασίσει την αυθεντία του στο γεγονός ότι κάνει θαύματα.
Συζήτηση για την αμφιβολία στην εκπομπή LA FOI PRISE AU MOT του γαλλικού ΚΤΟ μεταξύ των Laurence Devillairs, Michel Boyance & Riquier Camille και με συντονιστή τον θεολόγο Régis Burnet. Η απομαγνητοφώνηση και η μετάφραση έγιναν από τον Γιάννη Ιωαννίδη.
Υπάρχει μια κακή, καταστροφική αμφιβολία, αυτή που σε οδηγεί να χάσεις την πίστη σου, και μια καλή αμφιβολία, αυτή που ενισχύει την πίστη σου, και το ερώτημα είναι, πώς τις διακρίνουμε;
Αυτές τις μέρες συνηθίζεται να συζητιέται το θέμα της Ιερωσύνης (λόγω Σταυροπροσκυνήσεως) και των ιερατικών κλήσεων, λες και ο Χριστός στέλνει σε κάποιους προσωπικές προσκλήσεις! Δυτικές επιρροές ενός συναισθηματικού χριστιανισμού που δεν έχει καμιά θεμελίωση στην Καινή Διαθήκη!
Τό ὄνομα τοῦ Στέλιου Κυμπουρόπουλου ἔγινε πασίγνωστο στὴν Ἑλλάδα ὅταν τὸ 2019 ἀναδείχθηκε πρῶτος σὲ σταυροὺς εὐρωβουλευτὴς (πάνω ἀπό 577 χιλιάδες). Παρὰ τὴν ἐμφανῆ ἀναπηρία του (πάσχει ἀπὸ νωτιαία μυϊκὴ ἀτροφία, μία σοβαρὴ νευρομυϊκὴ πάθηση) τελείωσε τὴν Ἰατρικὴ καὶ ἀσκεῖ τήν εἰδικότητα τῆς Ψυχιατρικῆς.
«Διακόσια χρόνια από την Ελληνική επανάσταση. Μας φαίνεται μακριά και απόμακρη η επέτειος, γιατί ο χρόνος καταλύει τις εντυπώσεις, αλλάζοντας το σκηνικό και τα θέματα
Κύριε και Θεέ μας, δεν έχουμε ιδέα που πηγαίνουμε. Δεν βλέπουμε τον δρόμο μπροστά μας. Δεν μπορούμε να ξέρουμε με βεβαιότητα που θα καταλήξει ο δρόμος μας.
Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ, dr Rowan Williams, μίλησε στον Sameer Rahim της Telegraph σχετικά με τα βιβλία "Narnia" του C. S. Lewis. Το βιβλίο του Αρχιεπισκόπου "The Lion's World: a Journey to the Heart of Narnia" θα εκδοθεί τον Αύγουστο. («Ο Κόσμος του Λιονταριού-Οδοιπορικό στην καρδιά της Νάρνια», εκδόσεις ΙΩΝΑΣ, 2019).
Ακολουθεί το πλήρες άρθρο, όπως δημοσιεύτηκε στην Telegraph στις 28.7.2012.
Ο Καστοριάδης επισημαίνει την αντίφαση να γίνεται λόγος για δημοκρατικές διαθέσεις της σύγχρονης κοινωνίας, όταν το κυρίαρχο πάθος των ατόμων είναι σήμερα η βελτίωση του επιπέδου κατανάλωσης, και όχι το πολιτικό πάθος, το πάθος για την ελευθερία
Σκοπός των μοντέρνων είναι η ασφάλεια μέσα στις ιδιωτικές απολαύσεις και ονομάζουν ελευθερία τις εγγυήσεις που παρέχουν οι θεσμοί στις απολαύσεις τους.*
Benjamin Constant
Σήμερα έχω στην καρδιά μου εκείνο το Φεβρουάριο του 2015. Έχω στην καρδιά μου εκείνη τη βάπτιση αίματος. Αυτούς τους 21 ανθρώπους βαπτισμένους χριστιανούς με το νερό και το Άγιο Πνεύμα. Εκείνη την ημέρα βαπτισμένους και με το αίμα. Είναι οι δικοί μας Άγιοι, Άγιοι όλων των χριστιανών, Άγιοι όλων των ομολογιών και χριστιανικών παραδόσεων.
«Είναι μεγάλος πειρασμός να στρέφουμε την ενέργεια, τα συναισθήματα και τη φαντασία μας στην κατεύθυνση μιας “καλύτερης” Εκκλησίας μακρυά απ’ την αμήχανη παρούσα στιγμή», μας διδάσκει ο πρώην αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ Ρόουαν Ουίλιαμς στο ουσιαστικό και γοητευτικό βιβλίο του «Στο πλάι ενός Αθώου» (εκδ. Εν πλω), γοητευτικό για την ποιότητα και την έκφραση της σκέψης του για το μέγα γεγονός της Δίκης του Χριστού, όπως περιγράφεται από τους τέσσερεις Ευαγγελιστές.
Το κωμικό σκίτσο του πανέξυπνου Αρκά περιγράφει τέλεια τον γνωστό από το παρελθόν λόγο, ότι η βλακεία είναι απέραντη και αήττητη. Δεν έχει σημασία τι πρόσημο έχει. Πολιτικό, κοινωνικό, επιστημονικό, θεολογικό!...
Σχετικά Αναγνώσματα: Γένεση 28, 10-17· Ψαλμός 84, 1-6· Α’ Επιστολή Πέτρου 2, 1-5, 9-10· Ματθ. 21, 12-16
Σχεδόν ξεχασμένη εν μέσω της πανδημίας, η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμού στην ανθρώπινη ιστορία συνεχίζεται και αυξάνεται. Το 1945 περίπου 20 εκατομμύρια μετακινήθηκαν. Το 2015 ήταν 60 εκατομμύρια· σήμερα υπερβαίνει τα 75 εκατομμύρια. Οι κραυγές απελπισίας προέρχονται από τους φτωχότερους και πιο απελπισμένους.
*Κατά Λουκάν, κεφ. 12
Έχουνε μαζευτεί γύρω από τον Χριστό μυριάδες άνθρωποι οπού σχεδόν καταπατούνται κι Εκείνος τους επισημαίνει τον… αθεράπευτο κίνδυνο της υποκρισίας!
«Ευτυχισμένοι εκείνοι οι δούλοι που θα τους βρει ξύπνιους ο Κύριος όταν έλθει. Σας διαβεβαιώνω ότι θα τους βάλει να καθίσουν, θα ζωστεί μια ποδιά και θα τους υπηρετεί ο ίδιος». (Λουκ. 12, 37)
αΘα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με τρία παραδείγματα σχετικά με το θέμα μας, «πίστη και αμφιβολία». Το 1996 ο δημοσιογράφος Νοέλ Κοπαίν δημοσιεύει ένα βιβλίο, που βρήκε σημαντική απήχηση. Τίτλος του: «Αμφιβάλλω, άρα πιστεύω».
Διδασκαλία του Πάπα Φραγκίσκου στη γιορτή της Υπαπαντής. Απευθύνεται στο κύριο σώμα της, στους ιερείς και στα αφιερωμένα πρόσωπα στη διακονία του Χριστού. Ιερείς, μοναχοί (άνδρες και γυναίκες) και αφιερωμένα πρόσωπα σε ιεραποστολική ή κοινωνική εργασία είναι οι κύριοι αποδέκτες της, χωρίς αυτό να αποκλείει τους υπόλοιπους χριστιανούς, καθώς επεξηγεί διεξοδικά μια κακοποιημένη και δύσκολη αρετή, αυτή της υπομονής. Φυσικά μια τέτοια αρετή, με την οποία κάποιος γίνεται κάτοχος της ψυχής του, μας αφορά όλους. π. Θ.Μ.
Στη ζωή τού κάθε ανθρώπου τού δίνεται η δυνατότητα εμπειρίας και πρόσβασης σε τρία φώτα! Φυσικά συζητάμε για τον κανόνα και το γενικώς ισχύον, χωρίς να αγνοούμε τις εξαιρέσεις (τυφλοί – διανοητικά ανεπαρκείς) οι οποίες εξαιρέσεις δεν αναιρούν ευτυχώς τον γενικό κανόνα.
Φίλος γιατρός μού έγραψε τις αντιρρήσεις του στο κείμενό μου «Οι μάσκες που σώζουν τα πρόσωπα». Οι σκέψεις του κινούνται στη γνωστή τραγική βάση άρνησης της μάσκας… στο ναό, λες και έχουμε δύο ζωές. Μία εντός ναού, μία εκτός ναού!
(Σήμα – Σημείον – Σημάδι)
(12 Φεβρουαρίου, αγίου Μελετίου)
Εκείνος ο αρχαίος παππούς μας, ο Δημόκριτος (460-370 π.Χ.) ο γελασίνος (πάντοτε χαρούμενος), μας άφησε διδασκαλία, ανάμεσα στις άλλες, και το καταστάλαγμα της μακράς ζωής του, που διδάσκει ότι: «Βίος ἀνεόρταστος μακρά ὁδός ἀπανδόχευτος».
Δημοσιεύουμε την εισαγωγή ενός σπουδαίου βιβλίου του μεγάλου Σκωτσέζου συγγραφέα και κληρικού George MacDonald (1824-1905) για ένα προϊδεασμό του τρόπου και του βάθους της σκέψεώς του. Τα θαύματα «κινδυνεύουν» και από λάθος ανάγνωση και από εσφαλμένη αξιολόγησή τους. Πρωτευόντως από τους χριστιανούς!!
Αδελφοί και αδελφές
Αυτή η Κυριακή, τρίτη του έτους, είναι αφιερωμένη στον Λόγο του Θεού, όπως το αποφάσισε ο Πάπας Φραγκίσκος. Ο Ιησούς Χριστός —γράφει—, μέσα από την Αγία Γραφή κρούει την θύρα μας.
Κάτι έψαχνα σχετικά με τον «Οθέλλο». Οι ειδικοί θεωρούν ότι ο Σαίξπηρ τον έγραψε το 1603 (τη χρονιά του θανάτου της φοβερής Παρθένου Ελισάβετ Α΄, που βασίλευσε από το 1558 μέχρι το 1603), αλλά το έργο αναφέρεται για πρώτη φορά το 1604. Λοιπόν, την επόμενη χρονιά, τον Ιανουάριο του 1605, ο Θερβάντες εξέδωσε τον «Δον Κιχώτη». Τίποτα δεν είναι συμπτωματικό.
Το κείμενο που ακολουθεί (με κάποιες μικρές απλοποιήσεις στην ορθογραφία του) ιστορεί τα έργα και τις ημέρες του Ζώη Καπλάνη και προέρχεται από το Αναγνωστικό της Ε΄ δημοτικού του 1966, διότι πριν από μερικά χρόνια, που η φιλοπατρία δεν ήταν ντεμοντέ όπως σήμερα, οι μαθητές μας διδάσκονταν πως στον τόπο μας δεν ήταν ανέκαθεν ο βίος φιλοτομάρης και πως υπήρξαν άνθρωποι σαν τον Ζώη Καπλάνη.
Είναι τώρα περίπου 15 μέρες που με απόφαση της Πολιτείας, ύστερα από θετική εισήγηση του θεσμικού οργάνου της [επιστημονική επιτροπή των ειδικών ιατρών], λειτούργησαν και πάλι τα Δημοτικά Σχολεία, με τη σύσταση, προς κάθε υπεύθυνο και αρμόδιο, να τηρούνται τα γνωστά μέτρα ασφαλείας προς αποφυγή, άλλως περιορισμό, της εξάπλωσης της πανδημίας.
Λόγος 30ος ..................................
Τίποτε δεν υπάρχει που να ‘ναι ισάξιο της ταπεινοφροσύνης! Αυτή είναι η μητέρα και η ρίζα και η τροφός και η υποδομή και ο σύνδεσμος όλων των καλών. Χωρίς αυτή είμαστε αποτρόπαιοι και μιασμένοι και ακάθαρτοι. Ας υποθέσουμε αν θέλετε, ότι υπάρχει κάποιος που ανασταίνει νεκρούς και γιατρεύει κουτσούς και καθαρίζει λεπρούς, αν όμως είναι γεμάτος με αφροσύνη, υπάρχει τίποτε πιο αποτρόπαιο και ασεβές και βδελυρό από αυτό;
Για ό,τι και για όσα είναι εκτός των δυνατοτήτων πρόσβασης του μυαλού μας, πώς πρέπει άραγε να μιλάμε;
Για όσα απ’ αυτά είναι υπερβατικά και άκτιστα, έρχεται αυτονόητη η παραδοχή των όλως άλλων δεδομένων τους, και είναι εύκολο να δεχθούμε αδυναμία οποιασδήποτε σχέσεως, τουλάχιστον από μέρους μας…!
Βαπτίζω σημαίνει βουτάω κάποιον στο νερό. Τον καλύπτω με νερό. Μπορεί να υπάρξει όμως ζωή ανθρώπινη κάτω από το νερό; Όχι, βέβαια. Γι’ αυτό λοιπόν βαπτιζόμαστε, για να πεθάνουμε; Ακριβώς!
Στις 3 Οκτωβρίου 2020, την παραμονή της εορτής του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, ο Πάπας Φραγκίσκος εξέδωσε την τρίτη εγκύκλιό του, τη δεύτερη ουσιαστικά δική του, γιατί η πρώτη («Lumen fidei», 2013) ήταν ήδη έτοιμη κατά μέγα μέρος από τον προηγούμενο πάπα.
Το 2021 δεν προσφέρεται μόνο για επετειακούς εορτασμούς. Θα ήταν λάθος τραγικό, εάν ως λαός μείνουμε μόνο σ’ αυτό το επίπεδο. Η επέτειος προσφέρει την ευκαιρία για αυτοκριτική και διόρθωση.
Είναι επιφώνημα, προτροπή, διδασκαλία, ανάμεσα στους σημερινούς νεαρούς και όχι μόνον. Είναι μια έκκληση να ζήσει κανείς τη ζωή του στο «μέγιστο βαθμό», ακόμα και να συμπεριλάβει συμπεριφορά, που φέρει εγγενώς ,κίνδυνο! Δηλαδή, πρόκειται για μια προτροπή προς απερίσκεπτη συμπεριφορά...
[Ο αρχιεπίσκοπος Παρισίων Μιχαήλ Ωπτί παρομοιάζει τη ζωή του και πώς κατέληξε ιερέας, σαν την πορεία μέσα σε μία βάρκα...]
Ένα απόσπασμα από το ομώνυμο μυθιστόρημα της αμερικανίδας Marilynne Robinson. Έχει τραγική αναλογία επικαιρότητας με αυτά που ζούμε! Και τότε (1918) πριν εκατό χρόνια, αμαρτωλές αυταπάτες (πόλεμος) και τότε φαντασιώσεις συνομοσιολογικές που απαμβλύνουν τις ευθύνες και τις ενοχές!... Σαν σήμερα!! Και τότε θάνατοι πολλοί και παράλογοι και σήμερα θανατηφόρος επιδημία.
Ας το αφουγκραστούμε και αν ευκαιρούμε ας το διαβάσουμε ολόκληρο. Ευχαριστίες στον φίλο ποιητή Στέλιο Μαφρέδα, που μας το υπενθύμισε.
Οι μέρες που περνάμε μοιάζουν πολύ στις συνθήκες που βίωναν οι απόστολοι, όντας στην μέση της λίμνης–θάλασσας της Γαλιλαίας, στο «μάτι» μιας άγριας θαλασσοταραχής, που... απειλούσε να τους στείλει στον βυθό και αυτούς και τον Χριστό που... «κοιμόταν μακαρίως» στην πρύμνη του καραβιού!! Ο φόβος πλημμύριζε την καρδιά τους και η απορία έφερνε απερίγραπτη σύγχυση στο μυαλό τους. Και ο Χριστός κοιμόταν...
Απόσπασμα από το κείμενο του Θανάση Ν. Παπαθανασίου, «Τρεις σημειώσεις για το ειδύλλιο πανδημίας και πανδαιμόνιου», στην πρόσφατη "Σύναξη" (τ. 156):
Δεν μπορώ να κάνω ρεπορτάζ, δεν μπορώ δηλαδή να υποκριθώ ουδέτερο βλέμμα. Γράφω ως πιστός, του οποίου η κοινωνική στάση διαμορφώνεται από την πίστη του και όχι παρά την πίστη του. Και γράφω με οδύνη και με δίψα.
Μια συζήτηση με τον Θανάση Ν. Παπαθανασίου, Δρ. Θεολογίας, Αν. Καθηγητή της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας, Διευθυντή του περιοδικού «Σύναξη»
Η ζωή του έμοιαζε και ήταν μία διαρκής πάλη προκειμένου να επιβιώσει σε έναν κόσμο που δεν αντέχει το διαφορετικό. Ο Μιχάλης Νικολαΐδης ήταν πολύ κοντός, σχεδόν νάνος, με το σωματικό του πρόβλημα να τον κάνει αντικείμενο bullying, ιδίως κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
To τελευταίο διάστημα, εν μέσω πανδημίας, ως μη ώφειλε, γίνεται πολλή συζήτηση για την Θεία Κοινωνία, για το αν μπορεί κάποιος να κολλήσει κορωνοϊό ή όχι μεταλαμβάνοντας.
Η μάσκα, που “σώζει” τα πρόσωπα. Ναι, αγαπητοί μου αδελφοί, παντού πλέον θα χρειάζεται να φοράμε μάσκα στο πρόσωπό μας. Η διάδοση της γνωστής επικίνδυνης ίωσης το κάνει απαραίτητο. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι τεχνικό θέμα, χωρίς κανένα πνευματικό συνεπαγόμενο για τους χριστιανούς, γιατί όπως, όταν δεν βλέπουμε καλά φοράμε γυαλιά έτσι και τώρα, πράγμα επίσης πνευματικά αδιάφορο.
«Κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του προβλήματα, αλλά τα προβλήματα έχουν πολλούς ανθρώπους το καθένα», μου έλεγε σεβαστός αγιορείτης.
Τις τελευταίες ημέρες, ορισμένες δηλώσεις που περιέχονται στο ντοκιμαντέρ «Francis» του σεναριογράφου Evgeny Afineevsky, έχουν προκαλέσει διαφορετικές αντιδράσεις και ερμηνείες. Για το λόγο αυτό, παρέχονται ορισμένα χρήσιμα στοιχεία, προκειμένου να υπάρξει μια πιο σωστή κατανόηση των λόγων του Αγίου Πατέρα.
Μόλις ακούσαμε το απόσπασμα από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου που βρίσκεται αμέσως πριν από την αφήγηση του Πάθους του Χριστού. Πριν εκδηλώσει την αγάπη Του για εμάς στο Σταυρό, ο Ιησούς μοιράζεται τις τελευταίες Του ευχές.
Κατ’ αυτή την τελευταία Κυριακή του λειτουργικού έτους τελούμε την πανήγυρη του Χριστού Βασιλιά του σύμπαντος. Προστάτη της Νεολαίας.
Το έμβλημα αυτού του Βασιλιά είναι το Α και το Ω. Η αρχή και το τέλος. Από Αυτόν δημιουργήθηκαν όλα και Αυτόν έχουν προορισμό τα πάντα.
Τα εμβόλια είναι ιστορικά ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να προφυλαχθεί ο πληθυσμός από τις λοιμώξεις. Εκατομμύρια θάνατοι αποφεύγονται κάθε χρόνο λόγω των διάφορων εμβολιασμών!
(Επικήδειος Κικής Γιαννουλάτου, Τετάρτη 04 Νοεμβρίου 2020)
Όταν έγινε το κοριτσάκι τριών χρονών το ανέβασαν οι γονείς του στην Ιερουσαλήμ και το «παρουσίασαν» στον Κύριο, προσφέροντας και δώρα. Την δέχθηκε με τα δώρα της ο ιερέας Οδαέ που ονομαζόταν και Βαραχίας και ήταν πατέρας του Ζαχαρία. Όλοι οι ιερείς του ναού χαίρονταν και εύχονταν στην Μαριάμ και ευλογούσαν τους γονείς της Ιωακείμ και Άννα. Μετά από αυτά επέστρεψαν στην Ναζαρέτ.
Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι. Αυτό το site είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια "βάση δεδομένων" για όλους τους φίλους του ενοριακού κέντρου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Πρεβέζης. Επειδή πολλοί από την παρέα του ενοριακού, πλέον δεν ζουν την καθημερινότητά τους στην πόλη της Πρέβεζας, ήδη από ετών "μοιραζόμαστε" μαζί τους ό,τι έχουμε και συζητάμε. Φυσικά και με όποιον άλλον τα βρίσκει ενδιαφέροντα και τον απασχολούν. Ατυχώς ο εκκλησιαστικός "χώρος", για τα ελληνικά δεδομένα, έχει πολύ απολυτότητα και φανατισμό, και το χειρότερο, αυτά τα νομίζει γνησιότητα και μπερδεύει (ηθελημένα ή αθέλητα) το δόγμα με την πίστη! Φαντάζεται ότι μια αλαζονική βεβαιότητα που στηρίζεται στο δόγμα (είμαστε Ορθόδοξοι) αποτελεί τεκμήριο ποιότητας, ξεχνώντας πεισματικά τον λόγο του Χριστού "οὐ πᾶς ὁ λέγων με, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν…". Αυτό το "ηλεκτρονικό παράθυρο" του Ναού μας επιθυμεί να κάνει τους επισκέπτες του ευαίσθητους στην διάκριση, που υπάρχει ανάμεσα στην σκέψη και στην αμφιβολία. Δεν επιθυμεί να είναι ένα "εκκλησιαστικό μπακάλικο" που μοιράζει τα πάντα σε μικρά πακέτα… στους πελάτες του! Πιστεύει ότι ο λόγος της Εκκλησίας και των χριστιανών δεν πρέπει να γεννάει χασμουρητό βαριεστιμάρας, αλλά να διεγείρει σε προσπάθεια αναζήτησης της Βασιλείας του Θεού, η πύλη της οποίας είναι "κρυμένη" μέσα στην καρδιά μας, όπως είπε ο Χριστός. Όλα τα κείμενά μας σ᾿ αυτό στοχεύουν. Σ᾿ αυτή την εύρεση της οδού και της πύλης. Άλλωστε για τους μη χριστιανούς σημασία δεν έχουν τα γραφόμενα. Η ποιότητα και η τελειότητα μιας θρησκείας κρίνεται από τις αρετές των πιστών της. Οι άνθρωποι "κατακτώνται" όχι με τα λόγια, αλλά με τα παραδείγματα. Όλα τα λόγια αυτού του site σ᾿ αυτό στοχεύουν: να γίνουν αφορμή να γεννηθεί παράδειγμα.
Ελπίζουμε ότι με την επίσκεψη σας σε αυτή την ιστοσελίδα θα ενημερωθείτε για το πνευματικό ταξίδι σας προς τον Ιησού και ότι θα βοηθηθείτε να πλησιάσετε και να γνωρίσετε την Μητέρα μας Εκκλησία. Η τεχνολογία είναι ένας τεράστιος τρόπος επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Έχει κάνει τον κόσμο μας μικρότερο, αλλά έχει κάνει τα μέσα επικοινωνίας τεράστια. Είναι σημαντικό να κρατάμε την προσευχή στη ζωή μας πάντα σταθερή και "ίδια" ακόμα και όταν η τεχνολογική πρόοδος αλλάζει σχεδόν καθημερινά. Να ξέρετε ότι παραμένετε στις προσευχές μας καθημερινά καθώς σας ζητάμε να θυμάστε και μας στη δική σας.
Το 2021 δεν προσφέρεται μόνο για επετειακούς εορτασμούς. Θα ήταν λάθος τραγικό, εάν ως λαός μείνουμε μόνο σ’ αυτό το επίπεδο. Η επέτειος προσφέρει την ευκαιρία για αυτοκριτική και διόρθωση.
Είναι ευκαιρία η Εκκλησία να εκμεταλλευτεί το γεγονός και να παίξει τον πνευματικό της ρόλο, όχι πλέον μέσα από το πρίσμα ενός εθνοσωτήριου φορέα όπως τότε, αλλά μιας Χριστιανικής Εκκλησίας που πρωτοστατεί μέσα στην ελληνική πραγματικότητα, καθώς αντλεί τον λόγο και την πολιτεία της από τον λόγο και το παράδειγμα του Ιδρυτή της.
Μια Εκκλησία που δεν είναι δέσμια
ούτε ενός ένδοξου παρελθόντος
ούτε ακραίων εθνικιστικών φονταμενταλιστών
ούτε ληξιαρχικός φορέας του δημοσίου,
αλλά ο πνευματικός οδηγός του λαού μας, που ενσαρκώνει το Ευαγγέλιο μέσα στη σύγχρονη κοινωνία του 21ου αιώνα και μιλάει προφητικά εμπνεόμενη από το ανατρεπτικό μήνυμα του Ιησού Χριστού.
ΣΚΕΨΕΙΣ
Μελέτιος Μελετιάδης
περιοδικό Αστήρ της Ανατολής
