- Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος
Η δεύτερη μεγάλη γιορτή στην Εκκλησία του Χριστού, μετά την γιορτή του Πάσχα, είναι η Πεντηκοστή. Τα Χριστούγεννα βεβαίως είναι το εκπληκτικό «απρόοπτο», είναι η είσοδος του Χριστού στον κόσμο και την ιστορία, γεγονός μετά το οποίο, υπάρχει δυνατότητα να γιορτάζουμε συμβάντα και «προσφορές» του Χριστού σε μας.
Στην Παλαιά Διαθήκη, από την οποία πήραμε με αποσαφηνισμένη την νοηματοδότησή τους και τις δύο γιορτές, (Πάσχα – Πεντηκοστή) η Πεντηκοστή είναι ανάμνηση της παραλαβής του Νόμου του Θεού, πενήντα ημέρες μετά την διέλευση (Πάσχα) της Ερυθράς θαλάσσης, και συγχρόνως Ευχαριστία στον Θεό, για την συγκομιδή των καρπών, για την συντήρηση της ζωής.
Στην Χριστιανική Εκκλησία η Πεντηκοστή είναι ο νέος Νόμος του Θεού που έρχεται από το Άγιο Πνεύμα, το οποίο μας δόθηκε αυτή την ημέρα, ως θεϊκός ένοικος στις καρδιές των ανθρώπων. Αν δηλαδή διαβείς την θάλασσα των παθών σου το Πνεύμα του Θεού θα σκηνώσει μέσα σου και θα σου διδάξει τον Νόμο του Θεού, όχι ως τήρηση τυπικών συμπεριφορικών εντολών, αλλά ως αλλαγή καρδιάς, που πλέον θα ’χει κριτήριο την απόχτηση της αγάπης του Θεού. Μαζί αυτονόητα έρχεται και η Ευχαριστία για μια τέτοια πελώρια δωρεά.
Σ’ αυτήν λοιπόν την γιορτή στο τέλος της Ευχαριστίας, επεκράτησε η συνήθεια να γίνεται γονυκλινής προσευχή, παρακλητική γι’ αυτά που είπαμε παραπάνω (Να ’ρθεί το Πνεύμα το Άγιο στην καρδιά-ύπαρξή μας) τόσο για μας που τελέσαμε την Ευχαριστία όσο και για όσους αδελφούς μας έχουν φύγει από τον κόσμο αυτό.
Για τον Χριστό δεν υπάρχουν ζωντανοί και πεθαμένοι. Ο Χριστός είναι Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ και όλων των Προπατόρων μας. «Παρὰ τῷ Θεῷ πάντες ζῶσιν».
Προσευχόμαστε λοιπόν, όπως για μας έτσι και για τους νεκρούς μας, να έχουν και να έχουμε μια ανοιχτή καρδιά ώστε δεχόμενοι το Πνεύμα του Θεού να ανταποκριθούμε δοτικά και θετικά στην αγάπη του Θεού και να ενωθούμε μαζί Του.
Παραθέτουμε εδώ αυτές τις ευχές της γονυκλισίας σε κατανοητή γλώσσα, ώστε να ξέρουμε τι ζητάμε.
ΣΤΑΣΙΣ Α´
Ἄχραντε, ἀμίαντε, ἄναρχε, ἀόρατε, ἀκατάληπτε, ἀνεξιχνίαστε, ἀναλλοίωτε, ἀνυπέρβλητε, ἀμέτρητε, ἀνεξίκακε, Κύριε, ὁ μόνος ἀθάνατος· τό φῶς τό ἀπρόσιτο· Σύ πού ἔφτιαξες τόν οὐρανό τήν γῆ καί τήν θάλασσα· καί ὅλα ὅσα ὑπάρχουν σέ αὐτά. Σύ, πού πρίν ἀκόμα Σοῦ ζητήσωμε κάτι, μᾶς τό δίνεις. Σέ παρακαλοῦμε καί Σέ ἱκετεύομε:
Δέσποτα φιλάνθρωπε, Πατέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ· ὁ ὁποῖος γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους, καί γιά τήν σωτηρία μας, κατῆλθε ἀπό τόν οὐρανό καί μέ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔλαβε σάρκα ἀπό τήν ἔνδοξη Ἀειπάρθενο καί Θεοτόκο Μαρία, καί ἔγινε ἄνθρωπος, καί σάν ἄνθρωπος κοντά μας, πρῶτα μᾶς δίδαξε μέ λόγια, ὕστερα ὅμως μᾶς τό ἔδειξε καί μέ ἔργα, ὅταν βάδιζε πρός τό σωτήριο Πάθος καί ἄφησε σέ μᾶς, τούς ταπεινούς καί ἁμαρτωλούς καί ἀνάξιους δούλους Σου, τό ὑπόδειγμα, νά κλίνωμε τά γόνατα καί νά σκύβωμε τό κεφάλι ὅταν θέλωμε νά Σέ παρακαλέσωμε, νά συγχωρήσεις, σέ μᾶς τίς ἁμαρτίες μας, καί στόν λαό σου τά ἀπό ἄγνοια λάθη του,
Σύ, Πολυέλεε καί Φιλάνθρωπε Πατέρα ἄκουγέ μας, Σέ παρακαλοῦμε, ὅποτε καί ἄν Σέ ἐπικαλούμεθα. Ἰδιαιτέρως ἄκουσέ μας σήμερα, πού ἑορτάζομε τήν μεγάλη ἑορτή τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, κατά τήν ὁποία ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀφοῦ ἀνελήφθη στούς οὐρανούς, καί κάθισε στά δεξιά Σου, ἔστειλε στούς ἁγίους μαθητές καί ἀποστόλους Του τό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί Ἐκεῖνο ἦλθε καί ἐκάθισε στόν καθένα ἀπό αὐτούς· καί ἐγέμισαν ὅλοι μέ τήν ἀνεξάντλητη χάρη Του· καί ἄρχισαν νά μιλοῦν ξένες γλῶσσες, ἄγνωστές τους μέχρι τότε· νά κηρύττουν τά μεγαλεῖα Σου· καί νά κάνουν προφητεῖες.
Τώρα λοιπόν, πού Σέ παρακαλοῦμε, εἰσάκουσέ μας·
· Θυμήσου μας, τούς ταπεινούς καί κατακρίτους καί
· ἐλευθέρωσέ μας ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῶν ψυχῶν μας, Σύ τόσο μᾶς ἀγαπᾶς!
· Γονατιστοί μπροστά Σου, Σέ ἱκετεύουμε δέξου μας, ἁμαρτήσαμε. Εἴμαστε ἔνοχοι ἐνώπιόν Σου. Μά ὅμως, ἀπό τήν στιγμή πού γεννηθήκαμε, ἀφιερωθήκαμε σέ Σένα. Ἀπό τήν κοιλιά τῆς μητέρας μας, Σύ εἶσαι ὁ Θεός μας ἔστω καί ἄν δέν πορευθήκαμε σωστά.
· Σέ ἐγκαταλείψαμε.
· Ἡ ζωή μας βουτήχθηκε στήν ἁμαρτία, γυμνωθήκαμε ἀπό τήν χάρη Σου, καί χάσαμε κάθε δυνατότητα, ἀκόμη καί νά ἀπευθυνόμαστε σέ Σένα.
Ὅμως καί πάλι, τήν ἐλπίδα μας σέ Σένα τήν στηρίζομε καί στήν ἀπέραντη Εὐσπλαγχνία Σου.
· Συγχώρησε, Κύριε, τίς ἁμαρτίες μας, πού ἀπό ἄγνοια ἐκάναμε στά νιάτα μας.
· Καθάρισέ μας ἀπό τό κάθε τι, πού βαρύνει τήν συνείδησή μας.
· Μή μᾶς λησμονήσεις στά γηρατειά μας·
· Μή μᾶς ἐγκαταλείψεις, τότε πού σιγά-σιγά ἡ ζωή μας σβήνει.
· Ἀξίωσε μας, πρίν ἐπανέλθουμε στήν γῆ, νά ἔχουμε ἐπιστρέψει σέ Σένα.
· Δές μας μέ εὐσπλαγχνία.
· Βάλε ἀντιστάθισμα στίς ἁμαρτίες μας τούς οἰκτιρμούς Σου.
· Ἀντίταξε τήν ἄβυσσο τῆς εὐσπλαγχνίας Σου στό πλῆθος τῶν πλημελημμάτων μας.
· Δές, Κύριε, ἀπό τό ἅγιο κατοικητήριό Σου τόν λαό Σου, πού γονατιστός (τριγύρω μου) περιμένει τό ἔλεός Σου.
· Ἔλα κοντά μας, μέ τήν καλωσύνη Σου.
· Ἀπάλλαξέ μας ἀπό τήν καταδυναστεία τοῦ Διαβόλου.
· Ἀσφάλισε τήν ζωή μας, μέ τόν ἅγιο νόμο Σου.
· Βάλε τόν λαό Σου κάτω ἀπό τήν προστασία τῶν ἀγγέλων Σου.
· Σύναξε μας ὅλους στήν βασιλεία Σου.
· Δῶσε συγγνώμη σέ ἐκείνους πού ἔχουν τήν ἐλπίδα τους σέ Σένα.
· Συγχώρεσέ μας, καί ἐμᾶς τούς κληρικούς καί ὅλον τόν λαό Σου, γιά τά ἁμαρτήματά μας.
· Καθάρισέ μας, μέ τήν δύναμη τοῦ ἁγίου Σου Πνεύματος.
· Διάλυσε τίς παγίδες, πού μᾶς στήνει ὁ διάβολος.
Μέ τίς πρεσβεῖες τῆς πανάχραντης Μητέρας Σου καί ὅλων τῶν ἁγίων Σου. Ἀμήν.
ΣΤΑΣΙΣ Β΄
Kύριε Ἰησοῦ Χριστέ καί Θεέ μας· τότε πού ἤσουν ἐδῶ στήν γῆ, σ᾿ ἐκείνους πού Σέ πίστευαν Θεό καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου, ἔδινες τήν εἰρήνη Σου καί τήν δωρεά τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νά εἶναι σ’ αυτούς γιά πάντα κληρονομία ἀναφαίρετη.
Αὐτήν τήν χάρη, αὐτήν τήν δωρεά, τήν ἔστειλες μέ τρόπο ὁλοφάνερο, τήν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, στούς μαθητές καί ἀποστόλους Σου, ἀφοῦ γέμισες τό στόμα τους, μέ τήν χάρη πού τούς ἔδωσαν οἱ πύρινες γλῶσσες· Καί τότε ὅλοι ἐμεῖς, ἄνθρωποι ἀπό διαφορετικά ἔθνη, ἀκούσαμε ἀπό τό στόμα τους, μέ τά αὐτιά μας, καί στή γλῶσσα μας, ποῖος εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός!
Καί ἀπό τότε μᾶς φώτισε τό φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπαλλαγήκαμε ἀπό τό νοητό σκοτάδι· πάψαμε νά ἔχωμε ψεύτικη λατρεία· καί νά ζοῦμε στήν πλάνη.
Ναί, ἀπό τότε, πού μέ τρόπο αἰσθητό στά φυσικά μας μάτια, διένειμες στούς ἀποστόλους Σου τίς πύρινες γλῶσσες, ἀρχίσαμε νά ἐμπιστευόμαστε Ἐσένα. Τότε φωτισθήκαμε. Τό πιστεύομε, καί τό ὁμολογοῦμε, καί τό διακηρύττομε, ὅτι Σύ εἶσαι ὁ Θεός μας.
Σύ, μαζί μέ τόν Πατέρα καί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα· ὁ ἕνας Θεός μας· μία Θεότης· μία Δύναμη καί μία Ἐξουσία.
Σύ λοιπόν, Κύριε, τό ἀπαύγασμα τῆς δόξης τοῦ ἀνάρχου Πατέρα μας, ὁ ἀπαράλλακτος καί ἀμετακίνητος χαρακτήρας τῆς Οὐσίας Του, ἡ πηγή τῆς Χάρης καί τῆς Σοφίας, ἄνοιξέ μου, τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τά χείλη. Καί δίδαξέ με, πῶς καί γιά τί πρέπει νά προσεύχωμαι.
Σύ γνωρίζεις ὅλες τίς ἁμαρτίες μου, ἡ εὐσπλαγχνία Σου ὅμως θά τίς νικήσει· ὅσες κι ἄν εἶναι. Νά, στέκω μπροστά Σου μέ φόβο. Τήν ἀπόγνωση τῆς ψυχῆς μου τήν ἐπιρρίπτω στήν ἀπεραντοσύνη τοῦ ἐλέους Σου.
Κυβέρνησε τήν ζωή μου, Κύριε· Σύ πού κυβερνᾶς ὁλόκληρη τήν κτίση· Σύ πού μέσα στήν τρικυμία τῆς ζωῆς αὐτῆς, εἶσαι τό ἤρεμο λιμάνι μας.
Ἀξίωσέ με νά μάθω τόν δρόμο Σου· καί νά τόν βαδίζω.
· Δῶσε μου Πνεῦμα σοφίας· νά κυβερνάει τήν σκέψη μου·
· Δῶσε μου Πνεῦμα συνέσεως, σέ μένα τόν ἀνόητο.
· Κάμε νά ἔχω Πνεῦμα εὐλάβειας καί φόβου, σέ ὅλες μου τίς πράξεις καί τίς ἐνέργειες.
· Δῶσε τό Πνεῦμα Σου τό εὐθές νά γεμίσει τόν ψυχικό μου κόσμο.
· Δῶσε μου τό ἡγεμονικό Σου Πνεῦμα, νά κυβερνάει καί νά στηρίζει τούς λογισμούς μου καί τίς σκέψεις μου.
Μόνο ἔτσι, Κύριε, μόνο ἄν κάθε ἡμέρα, καί στό κάθε μου βῆμα, ὁδηγοῦμαι στό σωστό ἀπό τό Πνεῦμα Σου τό ἅγιο, θά γίνω ἄξιος νά τηρῶ τίς ἐντολές Σου, καί νά ἔχω συνεχῶς στήν μνήμη μου τήν ἔνδοξη Δευτέρα Παρουσία Σου, τότε πού θά ἔλθεις, νά μᾶς κρίνεις κατά τά ἔργα μας.
Μή μέ ἀφήνεις, Κύριε, νά μέ ξεγελᾶνε οἱ πρόσκαιρες καί φθαρτές ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά βοήθησέ με, νά ἐπιθυμῶ νά ἀπολαύσω τούς θησαυρούς τῆς ζωῆς κοντά σέ Σένα.
Σύ Κύριε, μᾶς τό εἶπες: Ὅ,τι κι ἄν ζητήσει ὁ καθένας μας στό Ὄνομά Σου, θά τό πάρει ὁπωσδήποτε ἀπό τόν συναΐδιο Θεό Πατέρα Σου. Καί γι᾿ αὐτό, καί ἐγώ ὁ ἁμαρτωλός, σήμερα, πού ἑορτάζομε τήν ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου Σου Πνεύματος, Σέ ἱκετεύω: Ὅσα σοῦ ζήτησα γιά σωτηρία μου, ἱκανοποίησέ τα.
Ναί, Κύριε, πλουσιοπάροχε καί πανάγαθε, μεγάλε Εὐεργέτη ὅλων· Σύ πού μᾶς δίνεις πάντοτε περισσότερα ἀπ' ὅσα σοῦ ζητᾶμε· Σύ, πού εἶσαι πάντοτε γεμᾶτος εὐσπλαγχνία καί συμπόνια· Σύ, πού ἔγινες γιά χάρη μας ἄνθρωπος, σέ ὅλα ὅμοιος μέ μᾶς, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία· καί μᾶς ἀγαπᾶς τόσο, πού, ὅταν μᾶς βλέπεις νά λυγίζωμε τά γόνατά μας, λυγίζεις καί Σύ ἀπό ἀγάπη, ἀπό εὐσπλαγχνία καί ἀπό καλωσύνη γιά μᾶς, καί συγχωρεῖς τίς ἀμαρτίες μας.
Ἄκουσέ με ἀπό τόν ἅγιο Θρόνο Σου, Κύριε.
v Λυπήσου τόν κόσμο Σου, Κύριε.
v Ἁγίασε τό λαό Σου.
v Φύλαξέ τόν κάτω ἀπό τήν σκέπη τῶν πτερύγων Σου.
v Μή μᾶς παραβλέπεις. Μή μᾶς ξεχνᾶς. Ἔργα τῶν χειρῶν Σου εἴμαστε!
Σέ σένα μόνο ἁμαρτάνομε· ἀλλά καί Ἐσένα μόνο λατρεύομε. Δέν δεχθήκαμε και δέν προσκυνήσαμε ποτέ ἄλλον Κύριο.
Ποτέ δέν ἁπλώσαμε παρακλητικά τά χέρια μας σέ ἄλλον Θεό!
v Παράβλεψε τά παραπτώματά μας. Συγχώρησε τίς ἁμαρτίες μας.
v Δέξου τήν ἱκεσία, πού γονατιστοί Σοῦ ἀπευθύνομε.
v Ἅπλωσε μας χέρι βοηθείας.
Καί πρόσδεξε τήν προσευχή μας, σάν θυμίαμα δεκτό καί εὐάρεστο, πού φθάνει ἐνώπιον τῆς ὑπεράγαθης βασιλείας Σου.
Μέ τίς πρεσβεῖες τῆς πανάχραντης Μητέρας Σου καί ὅλων τῶν ἁγίων Σου. Ἀμήν.
ΣΤΑΣΙΣ Γ´
Xριστέ ὁ Θεός, ἡ ἀστείρευτη πηγή τῆς ζωῆς καί τοῦ φωτός· ἡ συναΐδια μέ τόν Πατέρα δημιουργική δύναμη· πού ἐξεπλήρωσες μέ τόν καλλίτερο τρόπο ὁλόκληρη τήν θεία Οἰκονομία, γιά τήν σωτηρία μας·
Σύ, πού ἔκοψες τά ἄλυτα δεσμά τοῦ θανάτου.
Σύ, πού ἔσπασες τίς κλειστές πύλες τοῦ ἅδη καί κατεπάτησες ὅλα τά πονηρά πνεύματα.
Σύ, πού πρόσφερες, θυσία ἄμωμο γιά μᾶς, τόν ΕΑΥΤΟ Σου, τό σῶμα Σου τό ἄχραντο, τό ἄθικτο καί ἀμόλυντο ἀπό κάθε ἁμαρτία, καί μέ τήν φρικτή αὐτή καί ἀνέκφραστη ἱερουργία, μᾶς ἐχάρισες τήν αἰώνια ζωή.
Σύ, ἡ μεγαλώνυμη σοφία τοῦ Θεοῦ Πατρός,
Σύ, ὁ μεγάλος συμπαραστάτης τοῦ κάθε ἀνθρώπου πού δοκιμάζεται,
Σύ, πού φωτίζεις ἀκόμη καί, σέ ἐκείνους πού ζοῦν σέ "χώρα καί σκιά θανάτου",
Σύ, πού μετρᾶς τά χρόνια μας· καί ὁρίζεις στόν καθένα μας τήν στιγμή τοῦ θανάτου.
Σύ, πού κατεβάζεις στόν ἅδη, ἀλλά καί ἐλευθερώνεις ἀπό τόν ἅδη.
Σύ, πού μέ τήν ἀρρώστια μᾶς εὐεργετεῖς –καί ὑγιεῖς, μᾶς ἀποδεσμεύεις!
Σύ, πού οἰκονομεῖς ὅλα τά ἐδῶ γιά τήν σωτηρία μας, καί τά μέλλοντα τά κατευθύνεις στό καλό· καί σ᾿ ἐκείνους πού πέθαναν, τούς δίνεις πάλι ζωή καί ἐλπίδα γιά σωτηρία καί ἀνάπαυση.
Σύ, Δέσποτα παντοκράτορ, Θεέ καί Σωτήρα μας, ἐλπίδα τοῦ κόσμου ὁλόκληρου.
Σύ, πού αὐτήν τήν τελευταία μεγάλη καί σωτήρια ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, μᾶς ἐφανέρωσες τό μυστήριο τῆς ἁγίας, ὁμοουσίου, συναΐδιας, ἀδιαιρέτου καί ἀσυγχύτου Τριάδος, καί μέ μορφή πυρίνων γλωσσῶν ἐξέχεες στούς ἁγίους ἀποστόλους Σου, τήν ἐπιφοίτηση καί τήν παρουσία τοῦ ἁγίου καί ζωοποιοῦ Σου Πνεύματος, καί τούς ἔκαμες Εὐαγγελιστές, κήρυκες καί ὁμολογητές τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης μας καί τῆς ἀληθινῆς θεολογίας.
Σύ, πού κατά τήν μεγάλη αὐτή καί σωτήρια γιά μᾶς ἑορτή, καταδέχεσαι τίς ταπεινές μας προσευχές γιά τούς νεκρούς, καί τούς δίνεις ἄνεση καί ἀναψυχή ἀπό τήν θλιβερή κατάστασή τους, ἄκουσέ μας, τούς ταπεινούς Σου δούλους!
Σέ Σένα στρεφόμαστε, Χριστέ, Κύριε τῆς αἰώνιας δόξας, καί ἀγαπητέ Υἱέ τοῦ Ὕψιστου Πατρός· ἀΐδιο φῶς, ἐξ ἀϊδίου φωτός· Ἥλιε τῆς Δικαιοσύνης·
Σέ παρακαλοῦμε:
Ἀνάπαυσε τίς ψυχές τῶν δούλων Σου, τῶν κεκοιμημένων πατέρων καί ἀδελφῶν μας, καί τῶν λοιπῶν κατά σάρκα συγγενῶν μας, καί ὅλων τῶν ὀρθοδόξων ἀδελφῶν. Σοῦ τούς μνημονεύομε, γιατί ἔχεις ἐξουσία σέ ὅλα, καί στά χέρια Σου κρατᾶς τά πέρατα τῆς γῆς.
Ἀνάπαυσέ τους, Κύριε, σέ κατάσταση φωτεινή, σέ κατάσταση ἀναψυχῆς, ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρχει ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός· κατάταξε τά πνεύματά τους στίς σκηνές τῶν δικαίων· καί κάμε τους να ἔχουν εἰρήνη καί χαρά.
Σέ παρακαλοῦμε ἐμεῖς, γιατί οἱ νεκροί, πού βρίσκονται στίς συνθῆκες θανάτου "στόν ἅδη", δέν μποροῦν, οὔτε νά Σέ ὑμνοῦν, οὔτε νά μετανοοῦν καί νά ἐξομολογοῦνται.
Ἐμεῖς οἱ ζωντανοί Σέ δοξολογοῦμε.
Ἐμεῖς Σέ ἱκετεύομε.
Ἐμεῖς Σοῦ προσφέρομε εὐχές ἐξιλεωτικές καί θυσίες καί προσφορές, γιά τίς ψυχές τους.
Δέξου, Δέσποτα Χριστέ, τίς δεήσεις καί τίς ἱκεσίες μας.
Ἀνάπαυσε τούς πατέρες μας, τίς μητέρες μας, τούς ἀδελφούς μας, τίς ἀδελφές μας, τά τέκνα μας, καί κάθε ἄλλον συγγενῆ καί ὁμογενῆ μας· καί ὅλες ἀνεξαιρέτως τίς ψυχές τῶν ἀδελφῶν μας Χριστιανῶν, πού ἀναπαύθηκαν μέ τήν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς κοντά Σου.
Κατάταξε τά πνεύματα καί τά ὀνόματά τους στό Βιβλίο τῆς ζωῆς, στήν ἀγκαλιά τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ καί τοῦ Ἰακώβ. Στήν χώρα τῶν ζώντων πού εἶσαι Σύ, στήν βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς.
Ὁδήγησέ μας ὅλους, μέ τούς φωτεινούς Σου ἀγγέλους, κοντά Σου. Καί ὅταν θά ἔλθει ἡ ἡμέρα καί ἡ ὥρα, πού Σύ ὥρισες, ἀνάστησε καί τά σώματά μας, κατά τίς ἀψευδεῖς ὑποσχέσεις Σου.
Δέν ὑπάρχει θάνατος, Κύριε, γιά μᾶς τούς δούλους Σου. Δέν εἶναι θάνατος γιά μᾶς, οὔτε συμφορά, ὅταν φεύγωμε ἀπό τό σῶμα καί ἐρχόμαστε σέ Σένα, τόν Θεό μας. Μετάβαση εἶναι, ἀπό μιά κατάσταση λυπηρή, σέ ἄλλη καλή καί χαρούμενη· καί Ἀνάπαυση εἶναι καί χαρά!
Καί ἄν σέ κάτι Σέ πικράναμε, σπλαγχνίσου μας Κύριε. Κανένας δέν θά βρεθῆ ἐνώπιον Σου καθαρός ἀπό ρύπο ἁμαρτίας, ἔστω καί ἄν ἡ ζωή του εἶναι μόνο μιά ἡμέρα. Ἕνας ὑπῆρξε στήν γῆ ἀναμάρτητος, Σύ, ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀπό τόν ὁποῖο ὅλοι μας ἐλπίζομε νά βροῦμε ἔλεος καί ἄφεση ἁμαρτιῶν.
Γι᾿ αὐτό, Κύριε, σάν ἀγαθός καί φιλάνθρωπος Θεός, καί σέ μᾶς καί σέ ὅλους τούς κεκοιμημένους, συγχώρησέ μας τά παραπτώματά μας· τά ἑκούσια καί τά ἀκούσια· τά ἐν γνώσει· τά ἐν ἀγνοία· ὅσα θυμόμαστε καί ὅσα ξεχάσαμε· εἴτε τά διαπράξαμε μέ λόγο, εἴτε μἐ ἔργο, εἴτε κατά διάνοια, εἴτε μέ ὁποιοδήποτε τρόπο, καί μέ ὁποιαδήποτε κίνηση.
Ἐκείνους μέν, πού πρόλαβαν καί ἔφυγαν, ἐλευθέρωσέ τους ἀπό κάθε βάρος καί κρῖμα. Καί δῶσε τους ἄνεση.
Ἐμᾶς δέ, πού στέκομε γονατιστοί μπροστά Σου, εὐλόγησέ μας· καί δῶσε μας, τέλος καλό καί εἰρηνικό· καί τήν φρικτή καί φοβερή ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας Σου, ἄνοιξέ μας τά σπλάγχνα τοῦ ἐλέους Σου καί τῶν οἰκτιρμῶν Σου, καί κάμε μας ἄξιους, νά γίνουμε μέτοχοι ὅλοι τῆς βασιλείας Σου, τῆς αἰώνιας καί ἀτελεύτητης, μέ τίς πρεσβείες τῆς πανάχραντης Μητέρας Σου. Ἀμήν.