Υπάρχουν πολλά δύσκολα προβλήματα στον χώρο της Ιατρικής επιστήμης αλλά μόνο ένα από αυτά αποκαλείται "το δύσκολο πρόβλημα". Και αυτό είναι το πρόβλημα της συνείδησης - πώς ένα περίπου κιλό νευρικών κυττάρων δημιουργεί στον άνθρωπο το «άραφο» καλειδοσκόπιο των αισθήσεων, τις σκέψεις, την συνείδηση του εαυτού του, την αίσθηση του χώρου και του χρόνου, της γύρω πραγματικότητας, τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα που καταλαμβάνουν τον άνθρωπο την κάθε στιγμή της ζωής του.

Θεόδωρος Ζιάκας

Με βάση την αντίληψη, που κυριαρχεί στα εκπαιδευτικά μας πράγματα, ο τίτλος της εισήγησής μου θα μπορούσε να κριθεί επιεικώς απαράδεκτος, γιατί:

α) Τι σχέση μπορεί να έχει η εθνική ταυτότητα με την παιδεία; Δεν πρέπει η παιδεία να είναι «υπεράνω εθνικών διαχωρισμών»; β) Πώς μπορούμε να μιλάμε για εθνική ταυτότητα στον αιώνα της παγκοσμιοποίησης, όπου οι εθνικές ταυτότητες «καταργούνται»; Η αντίδραση αυτή είναι κατανοητή. Εκφράζει τις αντιλήψεις της νεωτερικής παράδοσης στη σημερινή μεταμοντέρνα φάση της εξέλιξής της.

Δεν υπάρχει όμως μόνο η νεωτερική παράδοση στον κόσμο. Υπάρχει στην περίπτωσή μας και η ελληνική προσωποκεντρική παράδοση, η οποία βλέπει τα πράγματα αυτά εντελώς διαφορετικά.

Σας  ευχαριστώ για την πρόσκληση να μιλήσω μπροστά σ’ αυτό το θεμελιακό καθίδρυμα για τη ζωή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και για την ευκαιρία που μου δόθηκε να απευθυνθώ, μέσω υμών, σε περισσότερους από πεντακόσια εκατομμύρια πολίτες των 28 χωρών μελών  τους οποίους εκπροσωπείτε. Επιθυμώ να εκφράσω ιδιαίτερα την ευγνωμοσύνη μου σ’ εσάς, κύριε Πρόεδρε του Κοινοβουλίου, για το εγκάρδιο καλωσόρισμα που μου απευθύνατε, στο όνομα όλων των μελών της Συνέλευσης.

Εισαγωγικά.

Σάλαγος λοιπόν και πάλι στον γκιαούρ οντά για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία! Κατήχηση θα είναι το μάθημα ή διδασκαλία της πολιτιστικής υποδομής του τόπου; Το κράτος ή η διοίκηση της εκκλησίας ρυθμίζει το θέμα; Συζητάμε ή μονομερώς αποφασίζουμε; Είμαστε συναποφασίζοντες ή απλώς το κράτος λαμβάνει υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις της Εκκλησίας, που είναι η επικρατούσα θρησκεία στον τόπο;

Ας δούμε το θέμα ως παρελθόν, κι ας σκεφθούμε με ψυχραιμία το τώρα και το μέλλον.

Α. Πώς σχηματίστηκαν και τι είναι οι Ενορίες

Ό,τι σήμερα καλούμε ενορία, αναπτύχθηκε σιγά-σιγά. Ξεκινά από την Συναγωγή, τον τόπο της πρώτης λατρευτικής συνάξεως. Ο Λουκάς περιγράφει με κάπως ειδυλλιακά χρώματα την πρώτη κοινότητα:

«Κάθε μέρα συγκεντρώνονταν με ομοψυχία στο ναό, τελούσαν την Θεία Ευχαριστία σε σπίτια, τρώγοντας την τροφή τους γεμάτοι χαρά και με απλότητα στην καρδιά. Δοξολογούσαν τον Θεό, και όλος ο λαός τους εκτιμούσε» (Πρ. 2, 46-47).

Πρώτη Ομιλία της  Σαρακοστής 2017

    Το Άγιο Πνεύμα μας οδηγεί στο Μυστήριο της Κυριότητας του Χριστού

1. ‘‘Εκείνος μαρτυρήσει περί εμού’’

Κάτι μου έκανε εντύπωση καθώς διάβαζα φέτος την εναρκτήρια προσευχή της Λειτουργίας της Πρώτης Κυριακής της Σαρακοστής.