Αφιερώνω αυτές τις σκέψεις σε μια πνευματική μελέτη πάνω στο Gaudium et spes (Διάταγμα της Β’ Βατικάνειας Συνόδου ‘’Χαρά και ελπίδα’’), το ποιμαντικό σύνταγμα για την παγκόσμια Εκκλησία. Από τα ποικίλα κοινωνικά προβλήματα με τα οποία ασχολείται αυτό το έγγραφο – πολιτισμός, οικονομία, κοινωνική δικαιοσύνη, ειρήνη, --  το  πιο επίκαιρο  και προβληματικό αφορά τον γάμο και την οικογένεια. Η Εκκλησία αφιέρωσε τις δύο τελευταίες συνόδους των επισκόπων σ’ αυτό.

Το Gaudium and spes ασχολείται με την οικογένεια εκτενέστερα στο Δεύτερο Μέρος (αρ. 46-53), δίνοντας έμφαση στην αμοιβαία αγάπη μεταξύ των συζύγων πράγμα που αναγνωρίζεται πια ανοιχτά ως ένα πρωταρχικό καλό στον γάμο παράλληλα με τη γέννηση παιδιών.

Σχετικά με τον γάμο και την οικογένεια, το Gaudium et spes, επικεντρώνει πρώτα στα θετικά επιτεύγματα στον σύγχρονο κόσμο (‘‘οι χαρές και οι ελπίδες’’) και μόνο δευτερευόντως στα προβλήματα και στους κινδύνους (‘‘οι λύπες και αγωνίες’’).[1]Σκοπεύω ν’ ακολουθήσω αυτή την ίδια μέθοδο, λαμβάνοντας υπόψιν, ωστόσο, τις δραματικές αλλαγές που συνέβησαν τον τελευταίο μισόν αιώνα από τότε. Θα υπενθυμίσω σύντομα το σχέδιο του Θεού για τον γάμο και την οικογένεια αφού, ως πιστοί, οφείλουμε πάντα να ξεκινάμε από αυτό το σημείο, και τότε να δούμε ποια βιβλική αποκάλυψη μπορεί να μας προσφέρει κάτι σαν λύση στα τρέχοντα προβλήματα σ’ αυτόν τον τομέα.

To τελευταίο πράγμα που θέλεις να ξέρεις για το παιδί σου είναι ότι βλέπει τσόντα. Είναι μια γνώση που προτιμάς να απωθήσεις, ιδανικά επ’ άπειρον, εκτός και αν ανήκεις στην ολιγομελή κατηγορία γονέων που είναι υπερβολικά ανοιχτοί γύρω από θέματα σεξ και θέλουν να τα ξέρουν όλα εν ανατριχιαστική λεπτομέρεια, συχνά φέρνοντας το παιδί τους σε απόγνωση. Περίπου όπως η αχαλίνωτη single mum και sex therapist (απίθανη στον ρόλο η Γκίλιαν Αντερσον) στο «Sex Education» του Netflix , που από ότι μαθαίνω κάνει θραύση και στους έλληνες εφήβους.

Μια Προειδοποίηση Από Τον Καναδά:

Ο Ομοφυλοφιλικός Γάμος

Διαβρώνει Θεμελιώδη Δικαιώματα

της Dawn Stefanowicz

”Είμαι ένα από τα έξι ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων που πρόσφατα κατέθεσαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, ζητώντας από το Δικαστήριο να σεβαστεί την αρχή των πολιτών να διατηρήσουν τον αρχικό ορισμό του γάμου: την ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που αποκλείει όλους τους άλλους, έτσι ώστε τα παιδιά να γνωρίζουν και να μπορούν να ανατραφούν από τους βιολογικούς γονείς τους. Επίσης ζω στον Καναδά, όπου ο γάμος του ιδίου φύλου κατοχυρώθηκε με ομοσπονδιακή εντολή το 2005.
Είμαι η κόρη ενός γκέι πατέρα που πέθανε από AIDS. Περιέγραψα την εμπειρία μου στο βιβλίο μου: Η Επίδραση των Ομοφυλόφιλων Γονέων. Πάνω από πενήντα ενήλικα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους γονείς έχουν επικοινωνήσει μαζί μου για να μοιραστούν τις ανησυχίες μου για το γάμο ατόμων του ιδίου φύλου και την ανατροφή των παιδιών. Πολλοί από εμάς παλεύουμε με την δική μας σεξουαλικότητα και την αίσθηση του φύλου, λόγω των επιδράσεων στα οικιακά περιβάλλοντα που μεγαλώνουμε.

Αγαπητοί ενορίτες

Το μεγαλείο της σχέσεως κάθε ανθρώπου με τον Χριστό και την Εκκλησία, είναι η απαίτηση του Χριστού, αυτή η σχέση να είναι ελεύθερη από κάθε αναγκαιότητα. Ποτέ δεν την διανοείται υποχρεωτική. Κανένας λόγος και καμία σκοπιμότητα (ούτε και η πλέον αγία!) δεν χωράνε. «Ὅστις θέλει…» (Ματθ. 16,24). 

Ζούμε σε μια εποχή αποσύνθεσης της οικογένειας. Σύγχυσης των ρόλων. Ασάφειας των δεσμεύσεων. Η εγωκεντρική αυτονόμηση δεν διστάζει να ανατρέπει και τα... βιολογικώς ισχύοντα. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία σχετικοποίηση της διαφοράς μεταξύ πατρικού και μητρικού ρόλου.

Συνδέεται κάπως με την σχετικοποίηση της θέσεως του σώματος κατά την γέννηση. Πράγματι κατά τη γέννηση είναι που φαίνεται ξεκάθαρα η διαφορά μεταξύ πατέρα και μητέρας. Ο Αριστοτέλης έλεγε: «Να είσαι μητέρα σημαίνει να τίκτεις μέσα σου, και το να είσαι πατέρας σημαίνει να γενάς έξω από σένα». Όντως, η μητέρα έχει άμεσα μια σχέση πιο σαρκική. Κυοφορεί, φέρνει στον κόσμο το παιδί. Ο πατέρας είναι αυτός που γονιμοποίησε την μητέρα. Παραμένει στο πλευρό της, αποδέχεται το παιδί, το αναγνωρίζει, το ονοματοδοτεί. Δημιουργεί δεσμούς με ένα πλάσμα που είναι κάτι άλλο από αυτόν, και αυτή η διαφορά εκκίνησης θα αφήσει ίχνη. Έτσι, ο λόγος της μητέρας θα είναι περισσότερο ένας  λόγος - στήριγμα - συνοδεία· ενώ ο λόγος του πατέρα θα είναι ένας λόγος - έκκληση.

Η ιδέα για ένα βιβλίο που να αφορά την κουλτούρα του πορνό ήρθε στον Κέβιν Σκοτ (Kevin Scott) τη μέρα που η κόρη του αποφάσισε πως έπρεπε απαξάπαντος να αποκτήσει ένα πόνι «Μπρατζ». Επί μήνες το πεντάχρονο κορίτσι τον παρακαλούσε να της πάρει μία κούκλα «Μπρατζ» -με τακούνι-στιλέτο, δικτυωτό καλτσόν, μίνι φούστα, και πελώρια κουταβίσια μάτια στο υπερμέγεθες κεφάλι. Αλλά το βλέμμα της κούκλας φαινόταν στον Σκοτ κάπως υπερβολικά σέξι για ένα προνήπιο, κι έτσι αποφάσισαν με τη σύζυγό του να πάρουν στην κόρη τους μία άλλη κούκλα, που ικανοποίησε τη μικρή μια χαρά. Μόνο που λίγους μήνες αργότερα, η «Μπρατζ» έβγαλε τη σειρά της «μωρά Μπρατζ». «Αν οι κούκλες Μπρατζ έμοιαζαν με εκπορνευόμενες Μπάρμπι, αυτά τα "μωρά" έμοιαζαν επίσης να εκπορνεύονται!» ξεσπάει ο Σκοτ.

Ήδη η σχεδόν δεκαπενταετία που διέρρευσε αφ’ ότου ο Μακάριος Πατέρας μας Μελέτιος έγραψε αυτό το μικρό βιβλιαράκι για τον γάμο, έχει φέρει σε πολλά θέματα αλλαγές και αναστατώσεις. Εμείς ζούμε πλέον στην κουλτούρα του προσωρινού.

Μια ομάδα του ΜΙΤ και του Χάρβαρντ δημοσίευσαν στο επιστημονικό περιοδικό Science μια μελέτη-ορόσημο για τη γενετική βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού, με στοιχεία που δείχνουν ότι το κυρίαρχο αφήγημα περί του γενετικώς καθορισμένου σεξουαλικού προσανατολισμού των ανθρώπων δεν ισχύει. Η μελέτη αυτή που βασίστηκε στην εξέταση γενετικού υλικού σχεδόν 500.00 ατόμων, απορρίπτει οριστικά την ιδέα ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια κατάσταση που ελέγχεται ή καθορίζεται από τον γενετικό κώδικα ενός ανθρώπου. Η μελέτη αυτή έδωσε δύο βασικά ευρήματα. Πρώτον, η «κληρονομικότητα» του ομοφυλοφιλικού προσανατολισμού ήταν πολύ ανίσχυρος παράγοντας – 0,32 σε μια κλίμακα από το 0 (καθόλου) έως 1 (πλήρως). Αυτό σημαίνει ότι το περιβάλλον ενός ανθρώπου – διατροφή, οικογένεια, φίλοι, γειτονιά, θρησκεία και άλλες καταστάσεις της ζωής – έχουν τη διπλάσια επίδραση στην πιθανότητα να αναπτύξουν ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό. Και δεύτερον, απορρίπτει κατηγορηματικά την επί δεκαετίες ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι υπάρχει κάποιο γονίδιο που προκαλεί την ομοφυλοφιλική σεξουαλική συμπεριφορά. Αντιθέτως, «οι μεταβλητές που εμπλέκονται είναι πολυάριθμες και διασπαρμένες σε όλο το γονιδίωμα». Ουσιαστικά η μελέτη αυτή αποκλείει την πιθανότητα του ντετερμινισμού, τεκμηριώνοντας ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν διαφοροποιούνται γενετικά από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Επομένως, η ανάπτυξη σεξουαλικού προσανατολισμού και η επιλογή συντρόφων δεν μπορούν να προσδιορίζονται από κάποια γενετική προδιάθεση, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό οφείλονται στην ανάπτυξη και την έκφραση προσωπικής αυτονομίας όσον αφορά τις σεξουαλικές δυνατότητες ενός ανθρώπου.

Περισσότερα στο https://www.thepublicdiscourse.com – τίτλος είδησης: “Born that way” no more: The new science of sexual orientation.

Επεξηγηματικές εισαγωγικές

σκέψεις για τους... σκανδαλησθησομένους!

Για τον Χριστό και την Εκκλησία ο κάθε άλλος είναι υπόθεση που αξίζει την θυσία και την αγάπη. Ο Χριστός ταύτισε τον εαυτό του με «κάθε άλλον» (Ματθ. κεφ. 25). Έτσι και οι ερωτικές σχέσεις που έχουν την ιδιοτυπία της αμεσότητας και της εγγύτητας περισσότερο από κάθε άλλο είδος επικοινωνίας, για τον Χριστό και την Εκκλησία, νοούνται μόνο όταν υπάρχει η αποκλειστική δέσμευση και η θυσιαστική αξιολόγηση του άλλου, όταν η σχέση είναι η συνάντηση και όχι απλώς εκτόνωση. Η εγωκεντρική μας εποχή βέβαια, πάνω απ’ όλα έχει τις "ατομικές" ικανοποιήσεις, ψυχοσωματικά!

6-8 Μαρτίου 1941

Οι σχέσεις ενός άντρα με τις γυναίκες μπορεί να είναι καθαρά σαρκικές (αυτό δεν μπορεί να γίνει βέβαια: αλλά, θέλω να πω, μπορεί να μη θέλει τίποτε άλλο να πάρει από μια γυναίκα, προκαλώντας μεγάλη βλάβη στην ψυχή (και στο σώμα) και των δυο τους),

Τις τελευταίες ημέρες, ορισμένες δηλώσεις που περιέχονται στο ντοκιμαντέρ «Francis» του σεναριογράφου Evgeny Afineevsky, έχουν προκαλέσει διαφορετικές αντιδράσεις και ερμηνείες. Για το λόγο αυτό, παρέχονται ορισμένα χρήσιμα στοιχεία, προκειμένου να υπάρξει μια πιο σωστή κατανόηση των λόγων του Αγίου Πατέρα.

Ο έφηβος, κατά μέσον όρο ηλικίας εκτίθεται για πρώτη φορά στην πορνογραφία στα 11 με 12. (Μεριμνήστε να βάλετε λογισμικό  ασφαλείας σε όλες τις συσκευές σας ώστε να προστατεύσετε τον γάμο και την οικογένεια σας)

Εκτέθηκα για πρώτη φορά στην πορνογραφία ως έφηβος σε ηλικία που ταιριάζει με τις στατιστικές, μιας και έχω διαβάσει ότι περίπου 95% των εφήβων θα δουν τολμηρό πορνό (είτε κατά λάθος είτε επίτηδες) τουλάχιστον κάποιες φορές πριν αποφοιτήσουν από το Λύκειο. Ότι και να είναι τα στατιστικά, η προφανής πραγματικότητα είναι ότι βρίσκεται παντού και έχει ΜΕΓΑΛΟ αντίκτυπο στους ανθρώπους και ιδιαίτερα στα νεαρά άτομα και κατ’επέκτασιν στους γάμους, το θέμα της πορνογραφίας.

Είναι η λέξη που προφέρει πεθαίνοντας ο πρωταγωνιστής του Όρσον Ουέλς στην ταινία του «Ο πολίτης Κέιν». Παρακάτω παραθέτουμε ένα όμορφο “μπουμπούκι” από τη συνέντευξη που έδωσε ο Όρσον Ουέλς τον Μάρτιο του 1967. Ένας έξυπνος άνθρωπος (ήταν 25 χρονών όταν γύρισε την ταινία «Ο πολίτης Κέιν»), έχει οξυδερκείς παρατηρήσεις για θέματα που απασχολούν κάθε σημερινό άνθρωπο. Η εξειδίκευση, η τέχνη, η οικογενειακή υποδομή του καθενός ως βοήθεια ή εμπόδιο, τα λόγια, το σεξ και η πορνογραφία (η συνέντευξη είναι σε περιοδικό εκφραστή-προωθητή τέτοιων αντιλήψεων!), η πίστη, είναι θέματα ψυχής για τον καθένα μας.

   Ας δούμε την προοπτική ματιά γι’ αυτά τα θέματα του Όρσον Ουέλς, παίρνοντας ό,τι χρήσιμο.

ΟΜΙΛΙΑ  ΤΟΥ  ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ  

                                                Βασιλική  Βατικανού

            27η Κυριακή του κανονικού Χρόνου, 4 Οκτωβρίου 2015

« Αν αγαπάμε ο ένας τον άλλον, είμαστε σε κοινωνία με τον Θεό, και η αγάπη του μέσα μας έχει ολοκληρωθεί» (1Ιω 4,12).

Τα βιβλικά αναγνώσματα αυτής της Κυριακής μοιάζουν επιλεγμένα ειδικά για το γεγονός της χάριτος που η Εκκλησία ζει αυτές τις μέρες, δηλ. τηνΚανονική Συνέλευση της Συνόδου των Επισκόπων με θέμα την οικογένεια, που εγκαινιάζεται με την παρούσα ευχαριστιακή πανήγυρη.

Τα αναγνώσματα αυτά είναι επικεντρωμένα σε τρία θέματα : το δράμα της μοναξιάς, την αγάπη μεταξύ γυναίκας και άνδρα και την οικογένεια.

(14 Φεβρ. αγίου Βαλεντίνου)

Η εμπαικτική αντιμετώπιση και ο εκχυδαϊσμός ενός γεγονότος είναι πάντα ευκολότερος από την ήρεμη θέαση και έρευνά του. Πάντοτε ο κατήφορος είναι «ευκολότερη» διαδρομή, από τον κόπο για άνοδο σε θέση μεγαλύτερης οπτικής εμβέλειας. Η βιαστική όμως αποτίμηση, έχει ταυτισμένη μαζί της, την πιθανότητα λάθους και εσφαλμένης αξιολόγησης.

Έτσι και εν προκειμένω υπάρχει όχι ο κίνδυνος αλλά η σιγουριά ότι και μεις παρεξηγήσαμε την υπόθεση του Αγίου Βαλεντίνου. Μας έφτασε η αναφυλαξία που εμείς οι παπάδες αλλά και πολλοί χριστιανοί ατυχώς παθαίνουμε, όταν ακούμε κάτι σχετικό με ερωτικά θέματα και παραδίδουμε χωρίς δεύτερη σκέψη τέτοια θέματα, ανέκαθεν μεγάλα, αλλά σήμερα καθοριστικά της ανθρώπινης πορείας, στα χέρια επιτήδειων και ασχέτων και δίνουμε στίγμα, ότι για μας τέτοιες υποθέσεις είναι... μολυσματικές!

Η έλλειψη παιδιών σ’ ένα αντρόγυνο έχει φορτισθεί με πολλά ψυχολογικά υπονοούμενα, όχι πλέον τόσο για την αποδεκτή ή μη εικόνα στις κοινωνικές σχέσεις, όσο στην ψυχολογική διάθεση του ίδιου του ζευγαριού. Εβραϊκά υπονοούμενα που "σέρνονται" ανάμεσα στους χριστιανούς και παρερμηνευόμενες προλήψεις κάνουν ζευγάρια που δεν έχουν παιδιά, να αγχώνονται και να υποφέρουν. Έστω και αν πολλές φορές μπορούν να επαναλαμβάνουν αμφοτερόπλευρα: «Οὐκ ἀγαθός/ἀγαθή εἰμί ἐγώ ὑπέρ δέκα τέκνα;» Εν τούτοις στενεύονται και δεν αφήνουν τον εαυτό τους να χαρεί ο ένας την ύπαρξη και συνοδοιπορία του άλλου.

Δημοσιογράφος: Πρόσφατα στη Λούρδη, στην τελευταία Γενική Συνέλευση των Επισκόπων της Γαλλίας, ο καρδινάλιος Mgr André Vingt-Trois, είπε: «Σκοπός της κοινωνίας δεν είναι να οργανώνει το θάνατο! Το θάνατο κανενός. Ούτε του παιδιού που πρόκειται να γεννηθεί· ούτε ενός βαριά ασθενούς, που βρίσκεται στο τελικό στάδιο της αρρώστιας του». Σεβασμιώτατε, τέλος της ζωής και έναρξη της ζωής, είναι κοινή μάχη για την Εκκλησία;

Αγαπητοί νεόνυμφοι,

Ήρθατε στην Εκκλησία φέρνοντας τις ζωές σας, όχι στους παπάδες (!) αντί για τον ληξίαρχο, αλλά στον Χριστό, που θύεται πάνω στην Αγία Τράπεζα. Και να τώρα σεις στέκεστε μπροστά σ’ αυτό τον Σταυρό-Θυσιαστήριο, την Αγία Τράπεζα. Καλώς ήρθατε.

Πρέπει να σας διαβεβαιώσουμε ότι στην Εκκλησία που ήρθατε δεν γίνονται ρυθμίσεις κοινωνικών θεμάτων (όπως στον πολιτικό γάμο) αλλά Μυστήρια! Στην περίπτωση της απόφασης του γάμου γίνεται Μυστήριο, η επιλογή δύο ανθρώπων να περάσουν την ζωή τους μαζί. Και στα καλά και στα άσχημα. Και στα εύκολα και στα δύσκολα. Και στις χαρές και στις λύπες. Γενικώς σε όλα, και στη ζωή και στον θάνατο!

 ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ-ΠΑΤΕΡΑ

 ΓΙΑ ΤΗΝ 29η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ

 ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ 

Το θέμα της οικογένειας βρίσκεται στο Κέντρο ενός εκκλησιαστικού στοχασμού σε βάθος και μιας συνοδικής διαδικασίας που περιέχει δύο συνόδους, μία έκτακτη - που τώρα μόλις τελέσθηκε – και μία σύνοδο τακτική που ορίσθηκε για τον προσεχή Οκτώβριο.  Μέσα σ’ αυτή τη συνάφεια, θεώρησα πρόσφορο η οικογένεια να είναι το σημείο αναφοράς του θέματος της προσεχούς παγκόσμιας Ημέρας των κοινωνικών επικοινωνιών. Η οικογένεια άλλωστε είναι ο πρώτος τόπος όπου μαθαίνουμε να επικοινωνούμε. Η επιστροφή μας σ’ αυτή την πρωταρχική στιγμή μπορεί να μας βοηθήσει τόσο να καταστήσουμε την επικοινωνία πιο αυθεντική και πιο ανθρώπινη όσο και να αντιμετωπίσουμε την οικογένεια από μια καινούργια οπτική. 

Πρόσφατα και πριν προλάβουν να συμπληρωθούν έξι ώρες από την εμφάνισή της, με υπουργική απόφαση απαγορεύτηκε μια διαφημιστική εκστρατεία κατά των εκτρώσεων, που φιλοξενούνταν στους ειδικούς χώρους του Μετρό της Αθήνας. Το γεγονός αυτό φέρνει στο προσκήνιο το θέμα των εκτρώσεων, την ελευθερία του λόγου και βέβαια την αντισύλληψη, που στην χώρα μας δεν θέλουμε να την γνωρίζουμε.

Η σχετικά πρόσφατη αναγνώριση δικαιωμάτων προσωπικότητας στον ποταμό Whanganui από την κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας θύμισε σε όλους μας ότι, παρά τις επίμονες παρανοήσεις, ακόμη κι αυτό που συνήθως ονομάζουμε φυσικό πρόσωπο συνιστά –αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά— νομικό πρόσωπο.

Εποχή της σχετικοκρατίας και του υποκειμενισμού όπως στους Ελληνιστικούς χρόνους και η εποχή μας, έφτασε πλέον στο άκρο άωτον και θέλει όχι μόνον να αξιολογεί αλλά και να ρυθμίζει την πραγματικότητα. Θέλει να μας πείσει ότι σημασία έχει, όχι η de facto κατάσταση, αλλά πως την νομίζουμε...

Όχι το ότι γεννήθηκες και βιολογικά είσαι γυναίκα, αλλά ότι αισθάνεσαι άντρας και πρέπει να είσαι! "Αναστήθηκε" ο Λουίτζι Πιραντέλλο και μας εμπαίζει «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε»!

Μέσα στον σάλαγο και την βαβούρα των ημερών νομίζουμε ότι το παρακάτω κείμενο των αδελφών μας των καθολικών της Ελλάδος, έχει να μας βοηθήσει σε ήρεμη και ορθή αποτίμηση και τοποθέτηση.

Ο Λευτέρης είναι 15 ετών και φοιτά σε ιδιωτικό σχολείο. Στη διάρκεια της Δευτέρας Γυμνασίου άρχισε να λέει στους γονείς του ότι μάλλον είναι ομοφυλόφιλος. Η εντύπωσή του αυτή συνοδευόταν από κάποιο άγχος. Το ίδιο άγχος άρχισαν να αναπτύσσουν και οι γονείς του, μια συνηθισμένη αντίδραση. Τα επιχειρήματά τους περί του αντιθέτου δεν έπειθαν τον Λευτέρη.

Ευτυχώς υπάρχει η Ιερά Σύνοδος που δίνει την ευκαιρία στις κοινότητες των προοδευτικών να αποδεικνύουν ότι είναι προοδευτικοί. Τελευταίο σουξέ το θέμα των αμβλώσεων. «Παπαδαριό» τους ανεβάζει και τους κατεβάζει το επαναστατικό Διαδίκτυο, αναθεματίζοντάς τους, εξορίζοντάς τους στον Μεσαίωνα επειδή τόλμησαν να ταχθούν κατά των αμβλώσεων και να κηρύξουν την «ημέρα του αγέννητου παιδιού».

... Ευθυνόμαστε όμως για το κακό που βρίσκει τον άλλο, ακόμη και όταν είμαστε αθώοι.... 

Στὴν κρίση τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, θὰ ἤθελα νὰ πῶ μιὰ λέξη γιὰ τὸν ἐρωτισμό. Ἡ σύγχρονη λογοτεχνία καὶ ὁ κινηματογράφος ἔχουν ἀφθονία ἐρωτικῶν σκηνῶν.

Συνέντευξη στον Kαρασαρίνη Μάρκο

12 Σεπτεμβρίου 2016,

Άλλος ένας διάλογος για την Παιδεία ολοκληρώθηκε. Η Επιτροπή Εθνικού Διαλόγου έχει δώσει στη δημοσιότητα τα πορίσματά της, ένα πρώτο νομοσχέδιο με εκπαιδευτικές ρυθμίσεις ψηφίστηκε από τη Βουλή στο τέλος Αυγούστου. Οι κατευθύνσεις που μοιάζει να θέλει να ακολουθήσει η κυβέρνηση συμβαδίζουν με τις διεθνείς αναζητήσεις;

Αθήνα, 4/10/2017 Αρ. Πρωτ.: 197/2017

Προς

Τον Αξιότιμο Υπουργό Δικαιοσύνης κο Σ. Κοντονή

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Τον Αξιότιμο Υπουργό Υγείας κο Α. Ξανθό

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Θέμα: Θέσεις της Π.Ε.Ε.-ΕΝΩ.ΨΥ.Π.Ε. για το Σχέδιο Νόμου «Νομική αναγνώριση
της ταυτότητας φύλου - άρθρο 3- Εθνικός Μηχανισμός Εκπόνησης,
Παρακολούθησης και Αξιολόγησης των Σχεδίων Δράσης
για τα Δικαιώματα του Παιδιού»

Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί,

ΠΟΛΛΟΙ αναγνώστες μας ζητούν να διατυπώσουμε την άποψή μας για το θέμα των αμβλώσεων. Θα επιχειρή­σω εδώ μια τοποθέτηση, όχι χωρίς δισταγμούς. Φοβούμαι ότι το θέμα δεν προσφέρεται σε μονοδιάστατες απαντήσεις. Γι’ αυτό και η θέση μας βρίσκεται μάλλον δίπλα σε ερωτήματα κι όχι σε απαντήσεις. Θα ήταν, ίσως, φρονιμότερο, το κείμενο που ακολουθεί να θεωρηθή αφορμή για συζήτηση των αναγνωστών απ' αυτές τις στήλες, κι όχι σαν μια κατηγορηματική τοποθέτηση.

Όταν οι γονείς μου χώρισαν, ο πατέρας μου με εγκατέλειψε. Η αρρώστια του, σχιζοφρένεια, πρώτα τον έστειλε στο κελί της φυλακής και μετά σε ψυχιατρείο. 

C.S.Lewis

 ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΟΤΗΤΟΣ

Μια εισαγωγή στο βιβλίο του George MacDonald: Phantastes

Όλα όσα ξέρω για τον George MacDonald τα έχω μάθει ή από τα δικά του βιβλία ή από τη βιογραφία (George MacDonald και η σύζυγός του) την οποία ο γιός του Dr. Greville MacDonald δημοσίευσε το 1924. Ούτε έχω μιλήσει (παρά μόνον μια φορά) με κάποιον, που τον είχε γνωρίσει! Επομένως, για τα λίγα πράγματα που πρόκειται να αναφέρω βασίζομαι εξ ολοκλήρου στον Dr. MacDonald.

Έχουμε ακούσει από τον Φρόυντ και άλλους για εκείνες τις διαστροφές στο χαρακτήρα και τον λανθασμένο τρόπο σκέψης που προέρχονται από τις «πρώιμες» συγκρούσεις του άνδρα με τον πατέρα του. Το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να γνωρίζουμε για τον George MacDonald είναι, ότι όλη η ζωή του αποδεικνύει το αντίθετο. Η σχεδόν τέλεια σχέση με τον πατέρα του, ήταν η γήινη ρίζα για όλη τη σοφία του. Από τον ίδιο τον πατέρα του πρωτοέμαθε, όπως λέει, ότι η Πατρότητα πρέπει να είναι στον πυρήνα του σύμπαντος. Έτσι ήταν προετοιμασμένος μ’ έναν ασυνήθιστο τρόπο, να διδάξει εκείνη τη θρησκεία, όπου η σχέση του Πατέρα και του Γιού είναι η πιο  σημαντική απ’ όλες τις σχέσεις.

Xavier Lacroix[1]

 Η πατρότητα σήμερα χαρακτηρίζεται από το ακόλουθο πα­ράδοξο: η νεότερη γενιά των παιδιών έχει κοντά της, τις περισσό­τερες φορές, τον πατέρα, ο οποίος αναλαμβάνει σήμερα μεγαλύτε­ρη φροντίδα και ευρύτερη παρουσία στην ανατροφή των παιδιών του. Παράλληλα, στην ίδια αυτή γενιά, η μορφή του πατέρα έχει γίνει αβέβαιη.

Ερ.: Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι μεγάλες προκλήσεις για την Εκκλησία και το μήνυμά της σε σχέση με τις αλλαγές και τον επανακαθορισμό του θεσμού του γάμου;