Συγγραφέας: Aupetit Michel

Αν πριν από ένα χρόνο κάποιος ερχόταν και μου έλεγε: «Ο καθεδρικός σας ναός, η αγαπημένη σας Παναγία των Παρισίων, πολύ σύντομα θα καταστραφεί από πυρκαγιά »,

οπωσδήποτε δε θα τον πίστευα με τίποτα και σίγουρα θα σκεφτόμουν πως αυτός ο άνθρωπος είναι ή τρελός ή εγκληματικά επικίνδυνος. Κι όμως! Αυτό ακριβώς λέει κατ’ αναλογίαν ο Ιησούς στους μαθητές δείχνοντάς τους το Ναό του Σολομώντα : «ταῦτα ἃ θεωρεῖτε, ἐλεύσονται ἡμέραι ἐν αἷς οὐκ ἀφεθήσεται λίθος ἐπὶ λίθῳ ὃς οὐ καταλυθήσεται.» (Λκ 21, 6). Μπορείτε να φανταστείτε το σοκ που αισθάνθηκαν οι μαθητές στο άκουσμα αυτών των λόγων του Ιησού; Η προφητεία αυτή του Χριστού εκπληρώθηκε μετά από περίπου σαράντα χρόνια όταν ο Τίτος, οδηγώντας το ρωμαϊκό στρατό, κατέστειλε την εξέγερση των Εβραίων στην Ιερουσαλήμ και ισοπέδωσε το Ναό. Ο Ναός του Σολομώντα ήταν φυσικά ό,τι πιο πολύτιμο για τους Εβραίους, γιατί, όπως και η Παναγία των Παρισίων, ήταν ο καρπός της ευφυίας και της τεχνικής όταν αυτές αξιοποιούνται προς δόξαν του Θεού. Ο Ναός ήταν επίσης ο τόπος της παρουσίας του Θεού, ο τόπος όπου όλοι οι Εβραίοι προσέρχονταν για να λατρεύσουν το Θεό. Έτσι, η καταστροφή του Ναού δημιουργούσε αναπόφευκτα στους Εβραίους μια αίσθηση εγκατάλειψης από το Θεό. 

Στα καθ’ ημάς, η Παναγία των Παρισίων είναι επίσης ένα σημείο και σύμβολο της παρουσίας του Θεού. Είναι ο τόπος όπου προσέρχονται άνθρωποι από όλο τον κόσμο για να θαυμάσουν τα αριστουργήματα της ανθρώπινης διάνοιας, στην προσπάθειά της να εκφράσει την υπερβατικότητα ενός μυστηρίου που την ξεπερνάει. Μέσα στην Παναγία των Παρισίων υπήρχε μια τεράστια συλλογή ανεκτίμητης αξίας από έργα τέχνης των μεγαλύτερων καλλιτεχνών και πάρα πολλοί άνθρωποι ανησύχησαν για την τύχη αυτών των έργων κατά την πυρκαγιά. Υπήρχε ακόμη ένας θησαυρός μοναδικός, ο ακάνθινος Στέφανος που τοποθετήθηκε στην κεφαλή του Κυρίου μας κατά τη Σταύρωση, και που ο Άγιος Λουδοβίκος, βασιλιάς των Φράγκων, μπόρεσε να αποκτήσει μέσω των Βενετών από την Κωνσταντινούπολη. Ωστόσο, πέρα από όλα αυτά, υπήρχε όντως και ο ύψιστος των θησαυρών: η αισθητή παρουσία του Θεού που πραγματώνεται στην Ευχαριστία, στον Αγιασμένο Άρτο που φυλάσσεται μέσα στο Ναό ανάμεσα σε δύο διαδοχικές λειτουργίες και που χρησιμεύει για τη μετάληψη των αρρώστων ή των ανθρώπων που είναι ετοιμοθάνατοι, ώστε να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων πριν το μεγάλο ταξίδι. Ο ιερέας των πυροσβεστών ήξερε πως αυτός ο Άρτος που φυλάσσεται στην εκκλησία είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κομμάτι ψωμί. Γιατί κατά τη Θεία Λειτουργία, ο επιτελεστικός Λόγος του Χριστού έρχεται και μεταβάλλει τον άρτο που προσφέρουμε στο θυσιαστήριο σε όντως Σώμα Του. Αυτός είναι για μας ο ύψιστος θησαυρός, γιατί είναι η πηγή της Ζωής ή μάλλον, η μόνη πηγή της θείας Ζωής, της Αιώνιας Ζωής. 

Η παρουσία του Θεού στον Καθεδρικό μας Ναό είναι μέσα στον Άγιο Άρτο που ο ιερέας των πυροσβεστών έσωσε με κίνδυνο της ζωής του. Αυτός είναι ο ύψιστος θησαυρός που δεχόμαστε και εμείς όταν μεταλαμβάνουμε σε κάθε Θεία Λειτουργία και φυσικά αυτό μας δείχνει ολοκάθαρα πως ο Ναός του Θεού δεν μπορεί να είναι ένα οικοδόμημα από πέτρες, όσο περίτεχνο ή αρχαίο και αν είναι. Ο Ναός του Θεού είναι όλοι οι Χριστιανοί που μεταλαμβάνουν το Σώμα του Κυρίου, του Κυρίου που έρχεται για να κατοικήσει μέσα μας. Και η προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να αγαπήσουμε τον Κύριο: «ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν.» (Ιω 14, 23). Ο καθεδρικός μου, αγαπητοί μου αδελφοί, είστε εσείς!

Μάλιστα, αυτός ο Ναός που συνιστούν οι Χριστιανοί μεταλαμβάνοντας το Σώμα του Κυρίου μας είναι ακατάλυτος. Γιατί, ακόμη κι αν ο θάνατος μπορεί να νεκρώσει το σώμα μας, τίποτε δεν μπορεί να νεκρώσει την ψυχή μας όταν είναι προσδεδεμένη στο Θεό. Αυτό ακριβώς μας λέει και ο Χριστός: «καὶ μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ.» (Μτ 10, 28)

Και σήμερα ακόμη, οι ζοφερές συζητήσεις για την καταστροφή του κόσμου καλά κρατούν. Είναι καθήκον μας απαρέγκλιτο να προστατεύσουμε τη Δημιουργία που μας εμπιστεύθηκε ο Θεός πριν η απληστία ή η φαυλότητα των ανθρώπων οδηγήσουν στη μη αναστρέψιμη καταστροφή της. Ωστόσο, αν είναι να στρατευθούμε στη μάχη της οικολογίας, αυτό πρέπει να γίνει με τη βαθιά πεποίθηση πως ο Θεός, που είναι ο Δημιουργός του κόσμου, μπορεί ανά πάσα στιγμή να γεννήσει κάτι νέο, κάτι καινούργιο, ακόμη και μέσα από μια δεινή κατάσταση, όπως μπόρεσε να το κάνει μετά την καταστροφή του Ναού του Σολομώντα. Γιατί -ενώ πριν η παρουσία του Θεού ήταν στο Ναό της Ιερουσαλήμ- τώρα, με τη Δωρεά του Χριστού, η παρουσία του Θεού μπορεί να ενεργηθεί μέσα σε κάθε έναν από μας. Μόνο η εμπιστοσύνη στο Θεό μπορεί να σώσει, όχι μόνο τον πλανήτη μας που κινδυνεύει, αλλά και σύμπασα τη Δημιουργία, τον σύμπαντα κόσμο, και κάθε έναν από μας.

Μετάφραση: Χάρης Χατζηγώγος