ΠΑΣΧΑ - ΑΝΑΣΤΑΣΗ 2010

Το ρίσκο της εμπιστοσύνης να αποδεχτείς το αδύνατο.

Να διαβαθεί η «Ερυθρά Θάλασσα» που βρίσκεται μπροστά σου, και που μπορεί να είναι: η ανάγκη, οι δυσκολίες, ο πόνος, η εγκατάλειψη, η αρρώστια, ο θάνατος!

Να δεχτείς τον Μωϋσή της ζωής σου (τον Χριστό) που σου λέει: «Φύγε από την "πλινθοποιΐα", στην (μέσω της δυσκολίας του "αδύνατου") ελευθερία και απεραντοσύνη της Γης της Επαγγελίας».

Καθ' εαυτήν η Επαγγελία είναι (-θέτει) το δίλημμα της εμπιστοσύνης.

Η δουλεία της "πλινθοποιΐας" δίνει την ψυχολογική σιγουριά του «συνηθισμένου», του σαφούς, του γνωστού.

Η Επαγγελία έχει (πλην των άλλων) και την δυσκολία της αρχικής εναντίωσης (Ερυθρά Θάλασσα) και την ασάφεια του τι θα βρω (όταν φύγω από τα γνωστά), πόσο θα μου είναι «δικό μου», αφού δεν το έχω ζήσει, και τέλος πάντων η Επαγγελία είναι λόγια-Λόγος.

Η οδυνηρή "πλινθοποιΐα" και η Ερυθρά θάλασσα είναι materia gravis. Μου ζητείται να εμπιστευθώ το απίθανο. «Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες».

Τα θέλει όλα (ο Χριστός) και με θέλει ΟΛΟΝ. Τίποτε δεν μένει έξω από την σχέση. Ό,τι μείνει είναι αγιάτρευτο. "Πλινθοποιεί"!

Η ποιότητα της πορείας σ' αυτόν τον «δρόμο» των Εβραίων, είναι και δική μου!

«Άσε μας στα σπίτια μας· γιατί είναι καλύτερο το να πνιγώ από το να πεθάνω στην δουλειά;».

Μονότονη Επαγγελία/μονίμως μάννα και ορτύκια. Στην Αίγυπτο είχαμε νοστιμιές-σκόρδα και κρεμμύδια. Παρηγοριές ΤΙΠΟΤΕΝΙΕΣ μεν, αλλά εξασφαλισμένες.

Όταν αγαπώ ακολουθώ. Τρέχω κοντά στο πρόσωπο που ερωτεύτηκα. Έχω διάθεση θυσίας όταν έχω (με την καλή έννοια) εμπνευστεί. Ξεχνώ τον εαυτό μου από υπερβάλλουσα αγάπη.