Ο Ψάλτης: Εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπό τοῦ νῦν καί ἕως τοῦ αἰῶνος (ἐκ γ’)
Ο διάκονος ή ο ιερέας λέει τα Ειρηνικά και ο ψάλτης ψάλει μετά από κάθε δέηση, Κύριε ελέησον.
Ο Ιερέας: Εν ειρήνη, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Ο Ψάλτης: Κύριε ἐλέησον.
Ο Ιερέας:
Για την ειρήνη του ουρανού, που Εκείνος χορηγεί, και για την σωτηρία των ψυχών μας, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Για την ειρήνη σύμπαντος του κόσμου και την σταθερότητα των αγίων Εκκλησιών του Θεού, καθώς και για την ένωση των πάντων εν Χριστώ, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Γι’ αυτόν εδώ τον Ιερό Ναό και για όσους με πίστη, ευλάβεια και φόβο Θεού συνάζονται σ᾽αυτόν, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Για τον αρχιεπίσκοπο μας ................., για τους τιμίους πρεσβυτέρους, για τους διακόνους του Χριστού, και για όλους, κληρικούς και λαϊκούς, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Για τον παρευρισκόμενο λαό που αναμένει την Χάρη του αγίου Πνεύματος, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Για όσους προσευχητικά γονατίζουν, σωματικά και ψυχικά, μπροστά στον Χριστό, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Για να ενισχυθούμε προς τήρηση των εντολών του Θεόυ, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Για να μας χορηγήσει ο Χριστός πλουσίως τα ελέη Του, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Για να δεχθεί ως προσευχητικό θυμίαμα την γονυκλισία μας, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Για όλους όσους χρειάζονται την βοήθεια του Χριστού, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Για να μας λυτρώσει από κάθε θλίψη και αναστάτωση και κίνδυνο και ανάγκη, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Κύριε, με το έλεός Σου, ανάλαβε να μας προστατεύσεις, να μας διαφυλάξεις, να μας ελεήσεις και να μας σώσεις.
Χορός: Αμήν.
Αφού μνημονεύσαμε την Παναγία, Άχραντη, Υπερευλογημένη, Ένδοξη, Δέσποινα μας Θεοτόκο, την αειπαρθένο Μαρία, καθώς και όλους τους αγίους, πλέον τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως και όλη την ζωή μας, ας την αφήσουμε στα χέρια του Θεού.
Ο Ψάλτης: Σοί Κύριε.
Ο Ιερέας: Γιατί σε σένα πρέπει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, στον Πατέρα, στον Υιό και στο άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων.
Ο Ψάλτης: Αμήν.
Ο Ιερέας: Ακόμη μια φορά γονατίστοι, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Ο Ψάλτης: Κύριε ἐλέησον.
Ο Ιερέας
ΣΤΑΣΙΣ Α´
Ἄχραντε, ἀμίαντε, ἄναρχε, ἀόρατε, ἀκατάληπτε, ἀνεξιχνίαστε, ἀναλλοίωτε, ἀνυπέρβλητε, ἀμέτρητε, ἀνεξίκακε, Κύριε, ὁ μόνος ἀθάνατος· τό φῶς τό ἀπρόσιτο· Σύ πού ἔφτιαξες τόν οὐρανό τήν γῆ καί τήν θάλασσα· καί ὅλα ὅσα ὑπάρχουν σέ αὐτά. Σύ, πού πρίν ἀκόμα Σοῦ ζητήσωμε κάτι, μᾶς τό δίνεις. Σέ παρακαλοῦμε καί Σέ ἱκετεύομε:
Δέσποτα φιλάνθρωπε, Πατέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ· ὁ ὁποῖος γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους, καί γιά τήν σωτηρία μας, κατῆλθε ἀπό τόν οὐρανό καί μέ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔλαβε σάρκα ἀπό τήν ἔνδοξη Ἀειπάρθενο καί Θεοτόκο Μαρία, καί ἔγινε ἄνθρωπος, καί σάν ἄνθρωπος κοντά μας, πρῶτα μᾶς δίδαξε μέ λόγια, ὕστερα ὅμως μᾶς τό ἔδειξε καί μέ ἔργα, ὅταν βάδιζε πρός τό σωτήριο Πάθος καί ἄφησε σέ μᾶς, τούς ταπεινούς καί ἁμαρτωλούς καί ἀνάξιους δούλους Σου, τό ὑπόδειγμα, νά κλίνωμε τά γόνατα καί νά σκύβωμε τό κεφάλι ὅταν θέλωμε νά Σέ παρακαλέσωμε, νά συγχωρήσεις, σέ μᾶς τίς ἁμαρτίες μας, καί στόν λαό σου τά ἀπό ἄγνοια λάθη του,
Σύ, Πολυέλεε καί Φιλάνθρωπε Πατέρα ἄκουγέ μας, Σέ παρακαλοῦμε, ὅποτε καί ἄν Σέ ἐπικαλούμεθα. Ἰδιαιτέρως ἄκουσέ μας σήμερα, πού ἑορτάζομε τήν μεγάλη ἑορτή τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, κατά τήν ὁποία ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀφοῦ ἀνελήφθη στούς οὐρανούς, καί κάθισε στά δεξιά Σου, ἔστειλε στούς ἁγίους μαθητές καί ἀποστόλους Του τό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί Ἐκεῖνο ἦλθε καί ἐκάθισε στόν καθένα ἀπό αὐτούς· καί ἐγέμισαν ὅλοι μέ τήν ἀνεξάντλητη χάρη Του· καί ἄρχισαν νά μιλοῦν ξένες γλῶσσες, ἄγνωστές τους μέχρι τότε· νά κηρύττουν τά μεγαλεῖα Σου· καί νά κάνουν προφητεῖες.
Τώρα λοιπόν, πού Σέ παρακαλοῦμε, εἰσάκουσέ μας·
Θυμήσου μας, τούς εὐτελεῖς καί κατακρίτους καί ἐλευθέρωσέ μας ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῶν ψυχῶν μας, Σύ πού τόσο μᾶς ἀγαπᾶς!
Γονατιστοί μπροστά Σου, Σέ ἱκετεύουμε δέξου μας, ἁμαρτήσαμε, καί ἐνώπιόν Σου εἴμαστε ἔνοχοι. Ὅμως, ἀπό τήν στιγμή πού γεννηθήκαμε, ἀφιερωθήκαμε σέ Σένα. Ἀπό τήν κοιλιά τῆς μητέρας μας, Σύ εἶσαι ὁ Θεός μας ἔστω καί ἄν δέν πορευθήκαμε σωστά.
Σέ ἐγκαταλείψαμε καί ἡ ζωή μας βουτήχθηκε στήν ἁμαρτία. Γυμνωθήκαμε ἀπό τήν χάρη Σου, καί χάσαμε τήν ἄνεση νά ἀπευθυνόμαστε σάν παιδιά Σου σέ Σένα. Ὅμως καί πάλι, τήν ἐλπίδα μας σέ Σένα τήν στηρίζομε καί στήν ἀπέραντη Εὐσπλαγχνία Σου.
Συγχώρησε, Κύριε, τίς ἁμαρτίες μας, πού ἀπό ἄγνοια κάναμε στά νιάτα μας.
Καθάρισέ μας ἀπό τό κάθε τι, πού βαρύνει τήν συνείδησή μας.
Μή μᾶς λησμονήσεις στά γηρατειά μας· μή μᾶς ἐγκαταλείψεις, τότε πού σιγά-σιγά ἡ ζωή μας σβήνει. Ἀξίωσε μας, πρίν ἐπανέλθουμε στήν γῆ, νά ἔχουμε ἐπιστρέψει σέ Σένα.
Δές μας εὐσπλαγχνικά. Βάλε ἀντιστάθισμα στίς ἁμαρτίες μας τούς οἰκτιρμούς Σου. Ἀντίταξε τήν ἄβυσσο τῆς εὐσπλαγχνίας Σου στό πλῆθος τῶν πλημελημμάτων μας.
Δές, Κύριε, ἀπό τό ἅγιο κατοικητήριό Σου τόν λαό Σου, πού γονατιστός γύρω μου περιμένει τό ἔλεός Σου. Ἔλα κοντά μας, μέ τήν καλωσύνη Σου. Ἀπάλλαξέ μας ἀπό τήν καταδυναστεία τοῦ Διαβόλου.
Στήριξε τήν ζωή μας στόν ἅγιο νόμο Σου.
Πάρε τόν λαό Σου κάτω ἀπό τήν προστασία τῶν ἀγγέλων Σου. Σύναξε μας ὅλους στήν βασιλεία Σου. Δῶσε τήν συγγνώμη Σου σέ ἐκείνους πού ἔχουν τήν ἐλπίδα τους σέ Σένα.
Συγχώρεσέ μας, καί ἐμᾶς τούς κληρικούς καί ὅλον τόν λαό Σου, γιά τά ἁμαρτήματά μας. Καθάρισέ μας, μέ τήν δύναμη τοῦ ἁγίου Σου Πνεύματος. Διάλυσε τίς παγίδες, πού μᾶς στήνει ὁ διάβολος.
Μέ τίς πρεσβεῖες γιά ὅλα αὐτά τῆς πανάχραντης Μητέρας Σου καί ὅλων τῶν ἁγίων Σου.
Ο Ψάλτης: Άμήν.
Ο Ιερέας:
- Κύριε, με το έλεός Σου, ανάλαβε να μας προστατεύσεις, να μας αναστήσεις από τις πτώσεις μας, να μας διαφυλάξεις, να μας ελεήσεις και να μας σώσεις.
- Αφού μνημονεύσαμε την Παναγία, Άχραντη, Υπερευλογημένη, Ένδοξη, Δέσποινα μας Θεοτόκο, την αειπαρθένο Μαρία, καθώς και όλους τους αγίους, πλέον τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως και όλη την ζωή μας, ας την αφήσουμε στα χέρια του Θεού.
Ο Ψάλτης: Σοί Κύριε.
Ο Ιερέας: Γιατί σύ εἶσαι ὁ ἐλεήμων Σωτήρας μας, Χριστέ ὁ Θεός, καί σέ σένα ἀναπέμπουμε δόξα στόν Πατέρα, στόν Υἱό καί στό Ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε καί στούς αἰώνες τῶν αἰώνων.
Ο Ψάλτης: Ἀμήν.
Ἰδιόμελα. Ἦχος δ'
Παράδοξα σήμερον, εἶδον τά ἔθνη πάντα ἐν πόλει Δαυΐδ, ὅτε τό Πνεῦμα κατῆλθε τό ἅγιον ἐν πυρίναις γλώσαις, καθώς ὁ θεηγόρος Λουκᾶς ἀπεφθέγξατο. Φησί γάρ· Συνηγμένων τῶν Μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, ἐγένετο ἦχος, καθάπερ φερομένης βιαίας πνοῆς, καί ἐπλήρωσε τόν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καί πάντες ἤρξαντο φθέγγεσθαι, ξένοις ρήμασι, ξένοις δόγμασι, ξένοις διδάγμασι, τῆς ἁγίας Τριάδος.
Τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἥν μέν ἀεί, καί ἔστι καί ἔσται, οὐτε ἀρξάμενον οὔτε παυσόμενον, ἀλλ’ ἀεί Πατρί καί Υἱῷ συντεταγμένον, καί συναριθμούμενον· ζωή, καί ζωοποιοῦν· φῶς καί φωτός χορηγόν· αὐτάγαθον, καί πηγή ἀγαθότητος· δι’ οὗ Πατήρ γνωρίζεται, καί Υἱός δοξάζεται, καί παρά πάντων γινωσκεται, μία δύναμις, μία σύνταξις, μία προσκύνησις, τῆς ἁγίας Τριάδος.
Τό Πνεῦμα τό ἅγιον, φῶς καί ζωή, καί ζῶσα πηγή νοερά. Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα συνέσεως· ἀγαθόν, εὐθές νοερόν, ἡγεμονεῦον, καθαῖρον τά πταίσματα. Θεός καί θεοποιοῦν· πῦρ ἐκ πυρός προϊόν, λαλοῦν, ἐνεργοῦν, διαιροῦν τά χαρίσματα· δι’ οὗ Προφῆται ἅπαντες, καί Θεοῦ Ἀπόστολοι, μετά Μαρτύρων ἐστέφθησαν· Ξένον ἄκουσμα, ξένον θέαμα, πῦρ διαιρούμενον εἰς νομάς χαρισμάτων.
Δόξα, καί νῦν. Ἦχος πλ. β'.
Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν, καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλῖδος, καί σῶσον ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν.
Ο Ιερέας: Ακόμη μια φορά γονατιστοί, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Ο Ψάλτης: Κύριε ἐλέησον.
Ο Ιερέας
ΣΤΑΣΙΣ Β΄
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ καί Θεέ μας· τότε πού ἤσουν ἐδῶ στήν γῆ, σ᾿ ἐκείνους πού Σέ πίστευαν Θεό καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου, ἔδινες τήν εἰρήνη Σου καί τήν δωρεά τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νά εἶναι σ’ αυτούς γιά πάντα κληρονομία ἀναφαίρετη.
Αὐτήν τήν χάρη, αὐτήν τήν δωρεά, τήν ἔστειλες μέ τρόπο ὁλοφάνερο, τήν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, στούς μαθητές καί ἀποστόλους Σου, ἀφοῦ γέμισες τό στόμα τους, μέ τήν χάρη πού τούς ἔδωσαν οἱ πύρινες γλῶσσες· Καί τότε ὅλοι ἐμεῖς, ἄνθρωποι ἀπό διαφορετικά ἔθνη, ἀκούσαμε ἀπό τό στόμα τους, στή δική μας γλῶσσα, ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός!
Καί ἀπό τότε, μᾶς φώτισε τό φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπαλλαγήκαμε ἀπό τό νοητό σκοτάδι· πάψαμε νά λατρεύουμε τό ψέμα καί νά ζοῦμε στήν πλάνη.
Ναί, ἀπό τότε, πού μέ τρόπο αἰσθητό στά φυσικά μας μάτια, διένειμες στούς ἀποστόλους Σου τίς πύρινες γλῶσσες, ἀρχίσαμε νά ἐμπιστευόμαστε Ἐσένα. Τότε φωτισθήκαμε. Τό πιστεύουμε, καί τό ὁμολογοῦμε, καί τό διακηρύττουμε, ὅτι Σύ εἶσαι ὁ Θεός μας. Σύ, μαζί μέ τόν Πατέρα καί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα· ὁ ἕνας Θεός μας· μία Θεότης· μία Δύναμη καί μία Ἐξουσία.
Σύ λοιπόν, Κύριε, τό ἀπαύγασμα τῆς δόξης τοῦ ἀνάρχου Πατέρα μας, ὁ ἀπαράλλακτος καί ἀμετακίνητος χαρακτήρας τῆς Οὐσίας Του, ἡ πηγή τῆς Χάρης καί τῆς Σοφίας, ἄνοιξέ μας τῶν ἁμαρτωλῶν, τά χείλη. Καί δίδαξέ μας, πῶς καί γιά τί πρέπει νά προσευχώμαστε.
Σύ γνωρίζεις ὅλες τίς ἁμαρτίες μας, κι ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι ἡ εὐσπλαγχνία Σου θά τίς νικήσει· ὅσες κι ἄν εἶναι. Στεκόμαστε μπροστά Σου μέ φόβο ἐπιρρίπτοντας τήν ἀπόγνωση τῆς ψυχῆς μας στήν ἀπεραντοσύνη τοῦ ἐλέους Σου.
Κυβέρνησε τήν ζωή μας, Κύριε· Σύ πού κυβερνᾶς ὁλόκληρη τήν κτίση· Σύ πού μέσα στήν τρικυμία τῆς ζωῆς αὐτῆς, εἶσαι τό ἤρεμο λιμάνι μας.
Ἀξίωσέ μας νά μάθουμε τόν δρόμο Σου καί νά τόν βαδίζουμε.
Δῶσε μας Πνεῦμα σοφίας· νά κυβερνάει τήν σκέψη μας·
Δῶσε μας Πνεῦμα συνέσεως, σέ μᾶς τούς ἀνόητους.
Δῶσε νά ἔχουμε Πνεῦμα εὐλάβειας καί φόβου, σέ ὅλες μας τίς πράξεις καί τίς ἐνέργειες.
Δῶσε τό εὐθές Σου Πνεῦμα νά γεμίσει τόν ψυχικό μας κόσμο.
Δῶσε τό ἡγεμονικό Σου Πνεῦμα, νά κυβερνάει καί νά στηρίζει τούς λογισμούς μας καί τίς σκέψεις μας.
Μόνο ἔτσι, Κύριε, μόνο ἄν κάθε ἡμέρα, καί στό κάθε μας βῆμα, ὁδηγούμαστε στό σωστό ἀπό τό Πνεῦμα Σου τό ἅγιο, θά γίνουμε ἄξιοι νά τηροῦμε τίς ἐντολές Σου, καί νά ἔχουμε συνεχῶς στήν μνήμη μας τήν ἔνδοξη Δευτέρα Παρουσία Σου, τότε πού θά ἔλθεις, νά μᾶς κρίνεις κατά τά ἔργα μας.
Μή μᾶς ἀφήνεις, Κύριε, νά μᾶς ξεγελᾶνε οἱ πρόσκαιρες καί φθαρτές ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά βοήθησέ μας, νά ἐπιθυμοῦμε νά ἀπολαύσουμε τούς θησαυρούς τῆς ζωῆς κοντά σέ Σένα.
Σύ Κύριε, μᾶς τό εἶπες: Ὅ,τι κι ἄν ζητήσει ὁ καθένας μας στό Ὄνομά Σου, θά τό πάρει ἀπό τόν συναΐδιο Θεό Πατέρα Σου. Καί γι᾿ αὐτό, καί ἐγώ ὁ ἁμαρτωλός, σήμερα, πού ἑορτάζομε τήν ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου Σου Πνεύματος, Σέ ἱκετεύω: Ὅσα ζήτησα γιά σωτηρία μας, ἱκανοποίησέ τα.
Ναί, Κύριε, πλουσιοπάροχε καί πανάγαθε, μεγάλε Εὐεργέτη ὅλων· Σύ πού μᾶς δίνεις πάντοτε περισσότερα ἀπ' ὅσα σοῦ ζητᾶμε· Σύ, πού εἶσαι πάντοτε γεμᾶτος εὐσπλαγχνία καί συμπόνια· Σύ, πού ἔγινες γιά χάρη μας ἄνθρωπος, σέ ὅλα ὅμοιος μέ μᾶς, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία· καί μᾶς ἀγαπᾶς τόσο, πού, ὅταν μᾶς βλέπεις νά λυγίζωμε τά γόνατά μας, λυγίζεις καί Σύ ἀπό ἀγάπη, ἀπό εὐσπλαγχνία καί ἀπό καλωσύνη γιά μᾶς, καί συγχωρεῖς τίς ἀμαρτίες μας.
Ἄκουσέ με ἀπό τόν ἅγιο Θρόνο Σου, Κύριε. Λυπήσου τόν κόσμο Σου, Κύριε. Ἁγίασε τό λαό Σου.
Φύλαξέ τόν κάτω ἀπό τήν σκέπη τῶν πτερύγων Σου.
Μή μᾶς παραβλέπεις. Μή μᾶς ξεχνᾶς. Ἔργα τῶν χειρῶν Σου εἴμαστε! Σέ σένα μόνο ἁμαρτάνουμε· ἀλλά καί Ἐσένα μόνο λατρεύουμε. Δέν δεχθήκαμε και δέν προσκυνήσαμε ποτέ ἄλλον Κύριο. Ποτέ δέν ἁπλώσαμε παρακλητικά τά χέρια μας σέ ἄλλον Θεό!
Παράβλεψε τά παραπτώματά μας. Συγχώρησε τίς ἁμαρτίες μας. Δέξου τήν ἱκεσία, πού γονατιστοί Σοῦ ἀπευθύνομε. Ἅπλωσε μας χέρι βοηθείας, καί πρόσδεξε τήν προσευχή μας, σάν θυμίαμα δεκτό καί εὐάρεστο, πού φθάνει ἐνώπιον τῆς ὑπεράγαθης βασιλείας Σου.
Μέ τίς πρεσβεῖες τῆς πανάχραντης Μητέρας Σου καί ὅλων τῶν ἁγίων Σου.
Ο Ψάλτης: Αμήν.
Ο Ιερέας:
- Κύριε, με το έλεός Σου, ανάλαβε να μας προστατεύσεις, να μας αναστήσεις από τις πτώσεις μας, να μας διαφυλάξεις, να μας ελεήσεις και να μας σώσεις.
- Αφού μνημονεύσαμε την Παναγία, Άχραντη, Υπερευλογημένη, Ένδοξη, Δέσποινα μας Θεοτόκο, την αειπαρθένο Μαρία, καθώς και όλους τους αγίους, πλέον τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως και όλη την ζωή μας, ας την αφήσουμε στα χέρια του Θεού.
Ο Ψάλτης: Σοί Κύριε.
Ο Ιερέας: Μέ τήν συγκατάβαση καί τήν Χάρη τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ μαζί μέ τόν Ὁποῖον καθώς καί μέ τό Πανάγιο, Ἀγαθό καί Ζωοποιό Πνεῦμα εἶσαι Εὐλογητός τώρα καί πάντοτε καί τούς αἰώνες τῶν αἰώνων.
Ο Ψάλτης: Ἀμήν.
Ἰδιόμελα τοῦ Στίχου. Ἦχος γ'.
Νῦν εἰς σημεῖον τοῖς πᾶσιν, ἐμφανῶς αἱ γλῶσσαι γεγόναοιν· Ἰουδαῖοι γάρ, ἐξ ὦν κατά σάρκα Χριστός, ἀπιστία νοσήσαντες, θεϊκῆς ἐξέπεσον χάριτος, καί τοῦ θείου φωτός οἱ ἐξ ἐθνῶν ἠξιώθημεν, στηριχθέντες τοῖς λόγοις τῶν Μαθητῶν, φθεγγομένων τήν δόξαν τοῦ εὐεργέτου τῶν ὅλων θεοῦ· μεθ’ ὦν τάς καρδίας σύν τοῖς γόνασι κλίναντες, ἐν πίστει προσκυνήσωμεν, τῷ ἁγίῳ Πνεύματι στηριχθέντες, Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Στίχ. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός καί Πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.
Νῦν τό Παράκλητον Πνεῦμα, ἐπί πᾶσαν σάρκα ἐκκέχυται· Ἀποστόλων γάρ χορείας ἀρξάμενον, ἐξ αὐτῶν κατά μέθεξιν τοῖς πιστοῖς τήν χάριν ἐφήπλωσε, καί πιστοῦται αὐτοῦ τήν κραταιάν ἐπιφοίτησιν, ἐν πυρίνῳ τῷ εἴδει τοῖς Μαθηταῖς διανέμον τάς γλώσσας, εἰς ὑμνῳδίαν καί δόξαν Θεοῦ· διό τάς καρδίας νοερῶς ἐλλαμπόμενοι, ἐν πίστει στηριχθέντες τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δυσωποῦμεν σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Στίχ. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου σου, καί τό Πνεῦμα σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ.
Νῦν περιβάλλονται κράτος, οἱ Χριστοῦ ἀφ’ ὕψους Ἀπόστολοι· ἐγκαινίζει γάρ αὐτούς ὁ Παράκλητος ἐν αὐτοῖς καινιζόμενος, μυστικῇ καινότητι γνώσεως· ἥν ταῖς ξέναις φωναῖς καί ὑψηγόροις κηρύττοντες, τήν ἀΐδιον φύσιν τε καί ἁπλῆν, τρισυπόστατον σέβειν τοῦ εὐεργέτου τῶν ὅλων Θεοῦ, ἡμᾶς ἐκδιδάσκουσι· διό φωτισθέντες τοῖς ἐκείνων διδάγμασι, Πατέρα προσκυνήσωμεν, σύν Υἱῷ καί Πνεύματι, δυσωποῦντες σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Δόξα, καί νῦν. Ἦχος πλ.δ’.
Δεῦτε λαοί, τήν τρισυπόστατον Θεότητα προσκυνήσωμεν, Υἱόν ἐν τῷ Πατρί, σύν ἁγίῳ Πνεύματι. Πατήρ γάρ ἀχρόνως ἐγέννησεν Υἱόν, συναΐδιον καί σύνθρονον, καί Πνεύμα ἅγιον ἦν ἐν τῷ Πατρί, σύν Υἱῷ δοξαζόμενον· μία δύναμις, μία οὐσία, μία Θεότης, ἥν προσκυνοῦντες πάντες λέγομεν· Ἅγιος ὁ Θεός, ὁ τά πάντα δημιουργήσας δι’ Υἱοῦ, συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἅγιος ἰσχυρός, δι’ οὗ τόν Πατέρα ἐγνώκαμεν, καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐπεδήμησεν ἐν κόσμῳ. Ἅγιος ἀθάνατος, τό Παράκλητον Πνεῦμα, τό ἐκ Πατρός ἐκπορευόμενον, καί ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον· Τριάς ἁγία, δόξα σοι.
Ο Ιερέας: Ακόμη μια φορά γονατιστοί, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Ο Ψάλτης: Κύριε ἐλέησον.
Ο Ιερέας
ΣΤΑΣΙΣ Γ´
Χριστέ ὁ Θεός, ἡ ἀστείρευτη πηγή τῆς ζωῆς καί τοῦ φωτός· ἡ συναΐδια μέ τόν Πατέρα δημιουργική δύναμη· πού ἐξεπλήρωσες μέ τόν καλλίτερο τρόπο ὁλόκληρη τήν θεία Οἰκονομία, γιά τήν σωτηρία μας·
Σύ, πού ἔκοψες τά ἄλυτα δεσμά τοῦ θανάτου.
Σύ, πού ἔσπασες τίς κλειστές πύλες τοῦ ἅδη καί πάτησες κάτω ἀπό τά πόδια Σου ὅλα τά πονηρά πνεύματα.
Σύ, πού πρόσφερες, θυσία ἄμωμο γιά μᾶς, τόν ΕΑΥΤΟ Σου, τό σῶμα Σου τό ἄχραντο, τό ἄθικτο καί ἀμόλυντο ἀπό κάθε ἁμαρτία, καί μέ τήν φρικτή αὐτή καί ἀνέκφραστη ἱερουργία, μᾶς ἐχάρισες τήν αἰώνια ζωή.
Σύ, ἡ μεγαλώνυμη σοφία τοῦ Θεοῦ Πατρός,
Σύ, ὁ μεγάλος συμπαραστάτης τοῦ κάθε ἀνθρώπου πού δοκιμάζεται,
Σύ, πού φωτίζεις ἀκόμη καί ἐκείνους πού ζοῦν σέ "χώρα καί σκιά θανάτου",
Σύ, πού μετρᾶς τά χρόνια μας· καί ὁρίζεις στόν καθένα μας τήν στιγμή τοῦ θανάτου.
Σύ, πού κατεβάζεις στόν ἅδη, ἀλλά καί βγάζεις ἀπό τόν ἅδη.
Σύ, πού μέ τήν ἀρρώστια μᾶς εὐεργετεῖς, καί ὑγιεῖς μᾶς ἐλευθερώνεις.
Σύ, πού οἰκονομεῖς ὅλα τά ἐδῶ γιά τήν σωτηρία μας, καί τά μέλλοντα τά κατευθύνεις στό καλό· καί σ᾿ ἐκείνους πού πέθαναν, τούς δίνεις πάλι ζωή καί ἐλπίδα γιά σωτηρία καί ἀνάπαυση.
Σύ, Δέσποτα παντοκράτορ, Θεέ καί Σωτήρα μας, ἐλπίδα τοῦ κόσμου ὁλόκληρου.
Σύ, πού αὐτήν τήν τελευταία μεγάλη καί σωτήρια ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, μᾶς ἐφανέρωσες τό μυστήριο τῆς ἁγίας, ὁμοουσίου, συναΐδιας, ἀδιαιρέτου καί ἀσυγχύτου Τριάδος, καί μέ μορφή πυρίνων γλωσσῶν ἐξέχεες στούς ἁγίους ἀποστόλους Σου, τήν ἐπιφοίτηση καί τήν παρουσία τοῦ ἁγίου καί ζωοποιοῦ Σου Πνεύματος, καί τούς ἔκαμες Εὐαγγελιστές, κήρυκες καί ὁμολογητές τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης μας καί τῆς ἀληθινῆς θεολογίας.
Σύ, πού κατά τήν μεγάλη αὐτή καί σωτήρια γιά μᾶς ἑορτή, καταδέχεσαι τίς ταπεινές μας προσευχές γιά τούς νεκρούς, καί τούς δίνεις ἄνεση καί ἀναψυχή ἀπό τήν θλιβερή κατάστασή τους,
Ἐπάκουσέ μας, τῶν ταπεινῶν Σου δούλων,
Σέ Σένα στρεφόμαστε, Χριστέ, Κύριε τῆς αἰώνιας δόξας, καί ἀγαπητέ Υἱέ τοῦ Ὕψιστου Πατρός· ἀΐδιο φῶς, ἐξ ἀϊδίου φωτός· Ἥλιε τῆς Δικαιοσύνης·
Σέ ἱκετεύουμε:
Ἀνάπαυσε τίς ψυχές τῶν δούλων Σου, τῶν κεκοιμημένων πατέρων καί ἀδελφῶν μας, καί τῶν λοιπῶν κατά σάρκα συγγενῶν μας, καί ὅλων τῶν ὀρθοδόξων ἀδελφῶν. Σοῦ τούς μνημονεύομε, γιατί ἔχεις ἐξουσία σέ ὅλα, καί στά χέρια Σου κρατᾶς τά πέρατα τῆς γῆς.
Ἀνάπαυσέ τους, Κύριε, σέ κατάσταση φωτεινή, σέ κατάσταση ἀναψυχῆς, ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρχει ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός· κατάταξε τά πνεύματά τους στίς σκηνές τῶν δικαίων· καί κάμε τους να ἔχουν εἰρήνη καί χαρά.
Σέ παρακαλοῦμε ἐμεῖς, γιατί οἱ νεκροί, πού βρίσκονται στίς συνθῆκες θανάτου "στόν ἅδη", δέν Σέ ὑμνοῦν, οὔτε τολμοῦν νά ἐξομολογοῦνται.
Ἐμεῖς οἱ ζωντανοί Σέ δοξολογοῦμε.
Ἐμεῖς Σέ ἱκετεύομε.
Ἐμεῖς Σοῦ προσφέρομε εὐχές ἐξιλεωτικές καί θυσίες καί προσφορές, γιά τίς ψυχές τους.
Δέξου λοιπόν, Δέσποτα Χριστέ, τίς δεήσεις καί τίς ἱκεσίες μας.
Ἀνάπαυσε τούς πατέρες μας, τίς μητέρες μας, τούς ἀδελφούς μας, τίς ἀδελφές μας, τά τέκνα μας, καί κάθε ἄλλον συγγενῆ καί ὁμογενῆ μας· καί ὅλες ἀνεξαιρέτως τίς ψυχές τῶν ἀδελφῶν μας Χριστιανῶν, πού ἀναπαύθηκαν μέ τήν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς κοντά Σου.
Κατάταξε τά πνεύματα καί τά ὀνόματά τους στό Βιβλίο τῆς ζωῆς, στήν ἀγκαλιά τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ καί τοῦ Ἰακώβ. Στήν χώρα τῶν ζώντων πού εἶσαι Σύ, στήν βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς.
Ὁδήγησέ μας ὅλους, μέ τούς φωτεινούς Σου ἀγγέλους, κοντά Σου. Καί ὅταν θά ἔλθει ἡ ἡμέρα καί ἡ ὥρα, πού Σύ ὥρισες, ἀνάστησε καί τά σώματά μας, κατά τίς ἀληθεῖς ὑποσχέσεις Σου.
Δέν ὑπάρχει θάνατος, Κύριε, γιά μᾶς τούς δούλους Σου. Δέν εἶναι θάνατος γιά μᾶς, οὔτε συμφορά, ὅταν φεύγωμε ἀπό τό σῶμα καί ἐρχόμαστε σέ Σένα, τόν Θεό μας. Μετάβαση εἶναι, ἀπό μιά κατάσταση λυπηρή, σέ ἄλλη καλή καί χαρούμενη καί ἀνάπαυση καί χαρά!
Καί ἄν σέ κάτι Σέ πικράναμε, σπλαγχνίσου μας Κύριε. Κανένας δέν θά βρεθεῖ ἐνώπιον Σου καθαρός ἀπό ρύπο ἁμαρτίας, ἔστω καί ἄν ἡ ζωή του εἶναι μόνο μιά ἡμέρα. Ἕνας ὑπῆρξε στήν γῆ ἀναμάρτητος. Σύ, ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀπό τόν ὁποῖο ὅλοι μας ἐλπίζομε νά βροῦμε ἔλεος καί ἄφεση ἁμαρτιῶν.
Γι᾿ αὐτό, Κύριε, σάν ἀγαθός καί φιλάνθρωπος Θεός, καί σέ μᾶς καί σέ ὅλους τούς κεκοιμημένους, συγχώρησέ μας τά παραπτώματά μας· τά ἑκούσια καί τά ἀκούσια· τά ἐν γνώσει· τά ἐν ἀγνοία· ὅσα θυμόμαστε καί ὅσα ξεχάσαμε· εἴτε τά διαπράξαμε μέ λόγο, εἴτε μἐ ἔργο, εἴτε κατά διάνοια, εἴτε μέ ὁποιοδήποτε τρόπο, καί μέ ὁποιαδήποτε κίνηση.
Ἐκείνους μέν, πού πρόλαβαν καί ἔφυγαν, ἐλευθέρωσέ τους ἀπό κάθε βάρος καί κρῖμα καί δῶσε τους ἄνεση.
Ἐμᾶς δέ, πού στέκομε γονατιστοί μπροστά Σου, εὐλόγησέ μας· καί δῶσε μας, τέλος καλό καί εἰρηνικό· καί τήν φρικτή καί φοβερή ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας Σου, ἄνοιξέ μας τά σπλάγχνα τοῦ ἐλέους Σου καί τῶν οἰκτιρμῶν Σου, καί κάμε μας ἄξιους, νά γίνουμε μέτοχοι ὅλοι τῆς βασιλείας Σου, τῆς αἰώνιας καί ἀτελεύτητης, μέ τίς πρεσβείες τῆς πανάχραντης Μητέρας Σου.
Ο Ψάλτης: Αμήν.
Ο Ιερέας:
- Κύριε, με το έλεός Σου, ανάλαβε να μας προστατεύσεις, να μας αναστήσεις από τις πτώσεις μας, να μας διαφυλάξεις, να μας ελεήσεις και να μας σώσεις.
- Αφού μνημονεύσαμε την Παναγία, Άχραντη, Υπερευλογημένη, Ένδοξη, Δέσποινα μας Θεοτόκο, την αειπαρθένο Μαρία, καθώς και όλους τους αγίους, πλέον τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως και όλη την ζωή μας, ας την αφήσουμε στα χέρια του Θεού
Ο Ψάλτης: Σοί Κύριε.
Ο Ιερέας: Γιατί σύ εἶσαι ἡ ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας καί σέ σένα ἀναπέμπουμε δόξα, στόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε και στούς αἰώνες τῶν αἰώνων.
Ο Ψάλτης: Ἀμήν.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’
Εὐλογητός εἶ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς άναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τό Πνεῦμα τό ἅγιον, καί δι’ αὐτῶν τήν οἰκουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε, δόξα σοι. (ἐκ γ’)
Ἀπόλυσις
O ἐκ τῶν πατρικῶν κόλπων κενώσας ἑαυτόν, και τήν ἡμετέραν ὅλην ἀνθρωπείαν προσλαβόμενος φύσιν, καί θεώσας αὐτήν, μετά δέ ταῦτα εἰς οὐρανούς αὖθις ἀνελθών, καί ἐν δεξιᾷ καθίσας τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, τό τε θεῖον καί ἅγιον, καί ὁμοούσιον, καί ὁμοδύναμον, καί ὁμόδοξον, καί συναΐδιον Πνεῦμα καταπέμψας ἐπί τους ἁγίους αὐτοῦ Μαθητάς καί Ἀποστόλους, καί διά τούτου φωτίσας μέν αὐτούς, δι’ αὐτῶν δε πᾶσαν τήν οἰκουμένην, Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν, ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καί παναμώμου ἁγίας αὑτοῦ Μητρός, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, πανευφήμων, Θεοκηρύκων καί πνευματοφόρων Ἀποστόλων, καί πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεῆσαι καί σῶσαι ἡμᾶς διά τήν ἑαυτοῦ ἀγαθότητα. Ἀμήν.
Δι’ εὐχῶν...
