- Συγγραφέας: Κιζιρίδης π.Ιάκωβος
Για κανένα προφήτη δεν μιλάνε οι άγιες Γραφές τόσο όσο για τον Ηλία.
Ο προφήτης Ηλίας υπήρξε ο μεγαλύτερος προφήτης· ο πιο ολοκάρδια αφιερωμένος στον Θεό· πρότυπο αγάπης, προσευχής, εγκράτειας, θυσίας για χάρη του Κυρίου· και με αγωνία για την προώθηση του έργου του Κυρίου· για την σωτηρία του κόσμου.
Όμως τι ήταν, αδελφοί μου, οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης; Αναρωτηθήκαμε ποτέ; Αναζητήσαμε απάντηση; Άραγε ήταν μάντεις; Χαρτορίχτες; Καφετζούδες; Όσο αστεία κι αν ακούγονται αυτά στ’ αυτιά μας σήμερα στην Εκκλησία, είναι τόσο μεγάλη η αγωνία μας για το μέλλον, που είμαστε πρόθυμοι να ακούμε και να λέμε πως κάποιος έχει προφητικό χάρισμα, με μεγάλη ευκολία και ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ. Στις μέρες μας δε, έχουμε κι ένα καινούργιο διαδικτυακό "φρούτο": Τον "χαρισματικό γέροντα"! Ο οποίος διαφημίζει ο ίδιος, ή ο στενός του κύκλος, τις "προφητείες" και τις "αρετές" του...
Οι προφήτες για την Εκκλησία δεν είναι... μέντιουμ. Όπως γράφει ο μακαριστός Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος: «Προφήτες λέγονται οι άγιοι άνδρες προς τους οποίους ο Θεός αποκάλυψε τον εαυτό Του. Φυσική συνέπεια της αποκαλύψεως του Θεού στους προφήτες είναι ότι αυτοί τον φανέρωσαν στους ανθρώπους. Έτσι προφήτης σημαίνει "άνθρωπος που αποκαλύπτει τον Θεό και το θέλημά Του"» στους ανθρώπους. Αυτοί είναι πραγματικοί προφήτες αδελφοί μου. Αυτοί που έζησαν ἐν Χριστῷ και για τον Χριστό και τους αξίωσε ο Θεός να τους αποκαλύψει μικρά κομμάτια του εαυτού Του προκειμένου οι άνθρωποι να ωφεληθούν γνωρίζοντας τον Θεό και την διδασκαλία Του! Προφήτες δεν είναι αυτοί που αρέσκονται να κάνουν ατομικές προβλέψεις, (που πολλές φορές μάλιστα τις διαφημίζουν και οι ίδιοι όπως είπαμε παραπάνω) ικανοποιώντας μια άρρωστη περιέργεια, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας αυτάρεσκος εγωισμός, ούτε αυτοί που κάνουν «αποκαλυπτικές προφητείες» για το τέλος του κόσμου και τα έσχατα, συναγωνιζόμενοι πολλές φορές ευθέως τους Χιλιαστές! Όσοι επιδίδονται σε τέτοιου είδους "προφητείες" ξεχνούν τα λόγια του Χριστού:
- Στη Βασιλεία των Ουρανών δεν θα μπουν εκείνοι που μου λένε συνεχώς: Κύριε, Κύριε!... Αλλά εκείνοι που κάνουν το θέλημα του Πατέρα μου του ἐν οὐρανοῖς. Εκείνη την ημέρα πολλοί θα μου λένε: Κύριε, Κύριε δεν κάναμε στο όνομά σου προφητείες; Δεν βγάλαμε δαιμόνια στο όνομά σου; Δεν κάναμε στο όνομά σου θαύματα πολλά; Και τότε θα τους πω κι εγώ: Δεν σας ξέρω· φύγετε μακριά μου, σεις που υπηρετούσατε την ανομία! (Ματθ. 7, 21-23). Πράγμα που σημαίνει, όπως τονίζει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι από τον Θεό δόθηκαν χαρίσματα και σε ανθρώπους χωρίς τον ανάλογο βίο, χωρίς να το "αξίζουν", κι αυτό έγινε προκειμένου να ωφεληθούν οι πολλοί! (Εις το κατά Ματθαίον ομιλία ΚΔ', β', P.G. 57, σ. 322). Και μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Αν και η καρποφορία των πραγματικών προφητικών σπόρων είναι δεδομένη, δεν είναι λίγες οι φορές που αυτή η καρποφορία συντελείται πολύ καιρό μετά από τον θάνατο του προφήτη (Πράξεις 3:25).
Έτσι κι ο προφήτης Ηλίας ζώντας ἐν Χριστῷ και για τον Χριστό κατάλαβε ότι για το πρόβλημα της ανθρώπινης δυστυχίας δεν φταίνε οι αρρώστιες, οι πόλεμοι, το κράτος, οι γείτονες, οι συγγενείς· όλοι οι άλλοι εκτός από τον εαυτό μας. Κατάλαβε ότι η αιτία του κακού δεν είναι έξω από μας, αλλά μέσα μας. Επίσης, κατάλαβε ότι το μέσα κακό δεν νικιέται μόνο με ανθρώπινες προσπάθειες αλλά με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού. Και γι ’ αυτό αγωνίστηκε σ’ όλη του τη ζωή και με όλες του τις δυνάμεις να νικήσει το μέσα κακό ζητώντας ακατάπαυστα την βοήθεια του Θεού. Έτσι απέδειξε ότι οι εντολές του Χριστού δεν είναι ανεφάρμοστες. Και ότι όσο πιο πολύ ο άνθρωπος κόβει το δικό του θέλημα και κάνει το θέλημα του Θεού, τόσο πιο πολύ γίνεται ελεύθερος, ειρηνικός και πνευματικά ώριμος. Δηλαδή τόσο πιο πολύ μοιάζει με τον Χριστό. Αυτή εξάλλου είναι και η μεγαλύτερη προσφορά των αγίων στον κόσμο.
Οι άνθρωποι αντιθέτως σήμερα αποφεύγουν να κοιτάξουν μέσα τους και στην πρώτη δυσκολία που θα τύχει στη ζωή τους σπεύδουν ν’ αναζητήσουν λύσεις κι ευθύνες έξω από αυτούς πιστεύοντας πως για ν’ αντιμετωπίσουν τα δύσκολα της ζωής (κάποια έκτακτη ανάγκη, κάποια αρρώστια, κάποιο άγχος της καθημερινότητας, ή κάποιο θάνατο) αυτό που χρειάζεται για την υπέρβασή τους είναι μια υπερφυσική "εμπειρία", που ενδεχομένως να ωθήσει τον άνθρωπο ν’ αλλάξει! (Πόσες φορές δεν τα πιπιλίζουν οι άνθρωποι όλα αυτά...!!). Κι ας πάλι ο Χριστός στο Ευαγγέλιο με το στόμα του Αβραάμ επεξηγεί στον πλούσιο, και επισημαίνει σ’ εμάς, ότι ούτε ωφελιμιστικές σκοπιμότητες (...για να μην έλθουν τ’ αδέρφια του κι αυτά στον τόπο των βασάνων...) ούτε θαύματα (Αν δεν ακούνε τον Μωυσή και τους προφήτες, ούτε και αν ακόμη αναστηθεί κάποιος νεκρός, θα τον ακούσουν), μπορούν να αλλάξουν την καρδιά ενός ανθρώπου, «γιατί ο άνθρωπος δεν αλλάζει επειδή φοβάται!». "Συμμορφώνεται" ίσως «πρός τάς ὑποδείξεις», μα συγχρόνως μισεί αυτόν που του στερεί τις δικές του επιλογές... Μια τέτοια "αλλαγή" και κατάσταση καθόλου δεν είναι επιθυμητή από τον Θεό, αφού ούτε υγιής είναι, ούτε φυσικά πραγματική· παρά μόνο ένα υποχρεωτικό «σφίξιμο δοντιών»!
Αυτό λοιπόν είναι και το νόημα κι αποστολή των προφητειών. Να δείξουν στον άνθρωπο τον Θεό και το θέλημά Του, ώστε να τον παρακινήσουν ν’ αλλάξει πορεία και νοηματοδότηση στην ζωή του, κάνοντας τον Χριστό οδηγό και πυξίδα στην ζωή του και όχι να παρακινεί τους ανθρώπους να... συσσωρεύουν κονσέρβες αναμένοντας πόλεμο με την Τουρκία ή το τέλος του κόσμου. Όσοι διαδίδουν τέτοια πράγματα γίνονται διορθωτές του ίδιου του Χριστού! Είναι σα να Του λένε:
- Εσύ, Κύριε, δεν ξέρεις καλά τα πράγματα. Μας είπες να λέμε «Τὸν ἄρτον ἠμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον» (Ματθ. στ. 39, 11). Έπρεπε να μας πεις να μαζεύουμε και... για αύριο!
Έπρεπε και στον Προφήτη Ηλία, όταν τον κυνηγούσε η Ιεζάβελ να τον σκοτώσει, να του πεις να μαζεύει τρόφιμα κι όχι να στέλνεις τον άγγελο σου ξανά και ξανά να του παραθέτει λαγάνα και νερό (κι ας ταξίδεψε με κείνη την τροφή σαράντα μερόνυχτα).
Εσύ όμως και τότε και τώρα (στο «Πάτερ ἡμῶν») μιλάς για «σήμερον»!!! Κύριε, γιατί δεν ρωτούσες κάποιο «Γέροντα» που αποκάλυψε, ότι πρέπει να μαζέψουν οι άνθρωποι τρόφιμα;...
Αδελφοί μου,
Όταν ο προφήτης Ηλίας έφτασε στο βουνό του Θεού, στο Σινά, και κρύφτηκε σε μια σπηλιά. ο Θεός τον ρώτησε:
- Τι ζητάς εδώ πέρα Ηλία;
Κι εκείνος απάντησε:
- Εγώ αγωνίστηκα με μεγάλο ζήλο για σένα Κύριε, Θεέ του σύμπαντος. Αλλά οι Ισραηλίτες αθέτησαν τη διαθήκη Σου, γκρέμισαν τα θυσιαστήριά Σου και κατέσφαξαν τους προφήτες Σου· μόνον εγώ απέμεινα και ζητούν κι εμένα να με θανατώσουν.
Κι ο Θεός τι του είπε;;; Του είπε:
- Βγες έξω από την σπηλιά και στάσου στο βουνό ενώπιόν μου (καθώς εκείνη τη στιγμή θα διέβαινε από κει ο Κύριος).
Μεγάλος άνεμος και δυνατός έσχιζε τα βουνά και σύντριβε τους βράχους στο πέρασμά του, αλλά ο Κύριος δεν ήταν σ’ εκείνον τον άνεμο. Μετά τον άνεμο έγινε σεισμός, αλλά ούτε στον σεισμό ήταν ο Κύριος. Μετά τον σεισμό ήρθε φωτιά, αλλά ούτε στη φωτιά ήταν ο Κύριος. Και μετά τη φωτιά ακούστηκε ένα ήχος από ελαφρό αεράκι. Μόλις το άκουσε ο Ηλίας, θεωρώντας τον εαυτό του ανάξιο να δει τον Θεό, σκέπασε το πρόσωπό του με το μανδύα του και βγήκε και στάθηκε στην είσοδο της σπηλιάς, γιατί μέσα σ’ αυτό το απαλό αεράκι βρισκόταν ο Κύριος.
Ας ευχηθούμε όλοι, δια πρεσβειών του αγίου ενδόξου προφήτου Ηλιού, να αξιωθούμε να νιώσουμε κι εμείς αυτό το απαλό αεράκι του Θεού, που φέρνει τόση ανακούφιση στη ζωή μας και την γεμίζει με την Χάρη και παρουσία του Θεού.