- Συγγραφέας: Aupetit Michel
Είμαστε μακάριοι αγαπητοί αδελφοί και βιώνουμε μια βαθιά χαρά που μόλις προχθές χειροτονηθήκαμε ιερείς για τη δική σας διακονία.
Και είμαστε μακάριοι σήμερα που εορτάζουμε μαζί σας αυτούς τους δύο άνδρες, αυτούς τους δύο Αποστόλους, αυτούς τους δύο φίλους του Χριστού, τον Πέτρο και τον Παύλο. Όντως, σήμερα εορτάζουμε δύο μεγάλες φιλίες. Ίσως μάλιστα να πρόκειται για τις δύο μεγαλύτερες φιλίες, τις πιο ζεστές, τις πιο εξαίσιες, που σύναψε ο Χριστός με κάποιους από τους ανθρώπους. Τα δύο αναγνώσματα που ακούσαμε μας εισάγουν στη βαθιά εμπειρία της παρουσίας του Κυρίου που είχαν οι δύο Απόστολοι. Ο Πέτρος μέσα στη φυλακή, ο Παύλος από όλους εγκαταλειμμένος, βιώνουν αμφότεροι μια δύναμη αδιάγνωστη στα μάτια των άλλων, μια δύναμη ξένη από κάθε σάρκα και αίμα, μία δύναμη αόρατη και όμως αληθινή. Ο Πέτρος, αφού αρχικά νόμιζε πως έβλεπε όραμα, όταν συνειδητοποίησε τι έγινε είπε: "νῦν οἶδα ἀληθῶς ὅτι ἐξαπέστειλε Κύριος τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλετό με ἐκ χειρὸς Ἡρῴδου" (Πραξ 12, 11). Και ο Παύλος, με την ίδια πίστη, με την ίδια ευγνωμοσύνη, γράφει στον Τιμόθεο: " Ἐν τῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι συμπαρεγένετο, ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον· ὁ δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέ με" (Β Τιμ 4, 16-17).
Όχι Πέτρο, δεν είναι όραμα! Όχι Παύλε, δεν είσαι μόνος. Και ο Πέτρος και ο Παύλος, είδαν μέσα στη θλίψη τους το έργο της δύναμης του Κυρίου, που ήταν δίπλα τους και τους υποστήριξε γιατί σύναψε μαζί τους μία φιλία ακατάλυτη. Αυτή η φιλία ονομάζεται πίστη. Και η πηγή από όπου πηγάζει η πίστη είναι τα ακόλουθα λόγια του Πετρου: "σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος" (Ματθ 16, 16). Κανείς δε μπορεί να πει τα λόγια αυτά χωρίς να του τα αποκαλύψει ο Πατέρας. Ο Πατέρας, που εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα, σε εκείνον το συγκεκριμένο άνθρωπο, τον Πέτρο, δίνει τα μάτια και την καρδιά για να πιστέψει, και τα λόγια για να μπορέσει να εκφράσει αυτό που πίστεψε: "σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος". Δεν υπάρχει τίποτε το ανθρώπινο σε αυτά τα λόγια. Δεν είναι επινόηση κανενός ανθρώπου τα λόγια αυτά αλλά δώρημα της πίστης. Ο Πατέρας τα έδωσε στον Πέτρο ώστε πάνω σε αυτή την ομολογία να θεμελιωθεί η φιλία του Πέτρου με τον Ιησού, και ακόμη να θεμελιωθεί η Εκκλησία. Από εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα, πέρα από ό,τι μπορεί να αποκαλύψει σαρξ ή αίμα, πέρα ακόμη και από αυτή τη δόξα των Προφητών, ο Ιησούς αναγνωρίζεται ως αυτό που πραγματικά είναι: "σὺ εἶ ὁ Χριστὸς, ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος". Έτσι και εμείς μπορούμε να πούμε πως είναι ο Θεός, ο Θεός που φανερώνεται ανάμεσά μας για τη σωτηρία μας. Και αυτό είναι μια τεράστια χαρά! "μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σάρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾿ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς" (Ματθ 16, 17). Είσαι μακάριος Πέτρο, που αναγνωρίζεις στον Ιησού, τον Υιό του Ζώντος Θεού. Και είναι όντως μια τεράστια χαρά να μπορεί κανείς να αναγνωρίζει το Θεό, να αναγνωρίζει την παρουσία Του και την εγγύτητά Του στις ζωές μας. Η πίστη είναι ένα ύψιστο δώρο και είναι και μια πηγή ανεξάντλητης χαράς γιατί μας επιτρέπει να αναγνωρίζουμε τον Θεό επί τω έργω.
Μέσα από αυτή την πίστη είμαστε ακλόνητα βέβαιοι για την αδιάκοπη παρουσία του Θεού κοντά μας. Μέσα από αυτή την πίστη, βιώνουμε την ακατανίκητή Του δύναμη. Κάθε χριστιανός πρέπει να μπορεί να αναγνωρίζει όλα όσα κάθε μέρα ο Θεός του χαρίζει. Αρκεί μόνο τη Θεία Ευχαριστία να δει κανείς για να το καταλάβει. Τη Θεία Ευχαριστία, όπου μας παρέχονται η απέραντη αγάπη του Ουράνιου Πάτερα, η δύναμη του Αγίου Πνεύματος, η αδιάπτωτη παρουσία του Χριστού, του μοναδικού και μόνου γνήσιου Φίλου μας. Και αν μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε αυτή την αγάπη για να συγχωρέσουμε, ας αναγνωρίσουμε τον Θεό επί τω έργω. Αν μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε αυτή τη δύναμη για να εμείνουμε στο αγαθό, ας αναγνωρίσουμε τον Θεό επί τω έργω. Αν μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε αυτή την παρουσία για να σταθούμε στον αδελφό μας που υποφέρει, ας αναγνωρίσουμε με πίστη το Θεό και ας χαρούμε!
Η Εκκλησία θεμελιώνεται σε αυτή την ομολογία πίστεως που δόθηκε στον Πέτρο και που ξεδιπλώνεται με τον Παύλο. Και έχει η Εκκλησία μέσω αυτής της πίστης την απαρασάλευτη βεβαιότητα πως ο Κύριος είναι μαζί μας. Πως ο Κύριος δε μας εγκαταλείπει ποτέ, ποτέ δε μας αφήνει. Ποτέ δε θα επιτρέψει στο θάνατο να μας νικήσει. Με αυτή την πίστη και με αυτή την ομολογία της Εκκλησίας μπορούμε να τελούμε τα ιερά μυστήρια. Μακάριοι ας είμαστε όλοι οι χριστιανοί, αν μπορούμε να αναγνωρίζουμε σε κάθε μυστήριο, το έργο που τελεί ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, ο εν Τριάδι Θεός που δε μας εγκαταλείπει ποτέ αλλά πάντα στέκει δίπλα μας. Μακάριοι ας είμαστε όλοι οι χριστιανοί αν μπορούμε να αναγνωρίζουμε το έργο του Θεού στο μυστήριο της μετανοίας, αν μπορούμε να αναγνωρίζουμε την ενέργεια του Θεού στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, και στο μυστήριο της Ιερωσύνης, μέσω του οποίου δίνει ο Θεός ιερείς στην Εκκλησία Του. Και εμείς, οι νέοι ιερείς, θα είμαστε μακάριοι αν μπορέσουμε μία μέρα να πούμε: " τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα" (Β Τιμ 4, 7). Αν μπορέσουμε να πούμε : "Ετούτη τη φιλία Σου Κύριε, που κάποτε μου χάρισες, τη διεφύλαξα".
Είθε η επικείμενη συμμετοχή μας στη Θεία Ευχαριστία να θρέφει σε όλους μας και να αυξάνει αυτή τη Φιλία με το Χριστό, σε όλους μας να ανανεώνει την πίστη ότι ο Κύριος είναι εδώ και τώρα μαζί μας. Σε όλους μας να δυναμώνει την ελπίδα ότι θα παραμείνουμε μαζί Του στην επουράνια και αιώνια βασιλεία Του.
Μετάφραση Χάρης Χατζηγωγος