Συγγραφέας: Αγγελάκης Γιώργος

Ατσάλωσε μου την καρδιά, μ' όσα θωρεί, μη σπάσει.

Βάνω φωτιά, παρ' το σφυρί, ετοίμασε τ' αμόνι,

πιάσ' την καρδιά και χτύπα την, να φύγει το αφιόνι.

Κατόπιν βάλτη στη φωτιά ν' αναψοκοκκινίσει,

και δούλευε το φυσερό να χρυσοκιτρινίσει.

Και τότε χτύπα τη γλυκά, να κελαηδήσει αηδόνι 

κι' αμέσως ρίξτη στο νερό, γιατ' έτσι ατσαλώνει.

Απ' έξω γίνεται σκληρή κανείς δεν τη χαράζει 

μα μέσα μένει μαλακή τον κόσμο ν' αγκαλιάζει.



Γιώργος Αγγελάκης, μαθηματικός