Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

«Όπως βγαίνουνε τα χέρια του μποξέρ

από τα γάντια

έτσι βγαίνει και η ψυχή απ’ το κορμί.»

 

Το κορμί χωρίς την ψυχή είναι νεκρό και η ψυχή χωρίς το κορμί είναι γυμνή. Άνθρωπος είναι αυτό το κράμα ψυχής και κορμιού. Θάνατος είναι το τερατώδες της διάσπασης αυτού του κράματος.

Αυτή η διάσπαση μας περιμένει όλους. Για τον θάνατο δεν υπάρχει ίσως. Δηλαδή, ίσως και νάρθει ίσως και όχι! Θαρθεί οπωσδήποτε. Χθες ήρθε για την κυρία Χρυσή και μαζευτήκαμε σήμερα στον ναό αυτό του αγίου Νικολάου να την προπέμψουμε στη Βασιλεία του Θεού.

Ο κόσμος φαίνεται πάντα απάνθρωπος και σκληρός, όμως υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να κάνουν το καλό γύρω τους, που ξέρουν να βοηθούν, χωρίς να δίνουν την εντύπωση πως παραστέκονται σ’ έναν ανίκανο. Ξέρουν να χαμογελούν και το χαμόγελο δεν σημαίνει οίκτο.

Σ’ αυτή την συνομοταξία ανήκε και η κυρία Χρυσή Γεωργίου. Με αξιοθαύμαστη ψυχική αντοχή ασχολήθηκε με κάθε τι καλό που έβλεπε να γίνεται στην πόλη μας. Εμείς [ο μακαρίτης π. Μελέτιος ο δεσπότης μας και εγώ ως βοηθός του] την είδαμε στην βοήθεια που προσέφερε στο Γηροκομείο. Την ρωτούσε ο Γέροντας [π. Μελέτιος] πειράζοντάς την: Τι κάνετε εσείς εδώ, κυρία Χρυσή; Και εκείνη του απαντούσε: Χαμογελάμε στους ηλικιωμένους για να μην έχουν μελαγχολία. Και ο Γέροντας την ευλογούσε καταχαρούμενος λέγοντάς της: «Καλό και μακάριο έργο εξελέξω... Τα τεχνικά είναι "πιο εύκολα" τα ψυχικά είναι πιο δύσκολα και περισσότερο απαραίτητα»!!

Μαζί με άλλες κυρίες [επτά ομάδες εθελοντριών που κάλυπταν τις απογευματινές ανάγκες του Γηροκομείου] βοηθούσε τους ανθρώπους που ήταν αναγκεμένοι. Ήταν χρυσός άνθρωπος. Όνομα και πράγμα: όντως Χρυσή. Με δέσμευση συνέπειας και αυτονόητη για την συνείδησή της θυσιαστικότητα. Κυρία του οίκου της και των αναγκών του, υπόδειγμα συζύγου και μητέρας, απέπνεε με την όλη παρουσία της όχι ταξική αλλά ποιοτική αρχοντιά. Αυτή την αρχοντιά που γεννάει στις ψυχές των ανθρώπων η τήρηση του θελήματος του Θεού, όταν η ανθρώπινη ψυχή εξεικονίζει, επειδή το έχει αποτυπώσει πάνω της, το «κατ’ εικόνα» της δημιουργίας του Θεού. Θυσία ο Χριστός, θυσία και οι του Χριστού. Και η κυρία Χρυσή, ήταν όντως του Χριστού.

Όταν σπάσει το ανθρώπινο κράμα και ο άνθρωπος διαλυθεί σε κορμί και ψυχή, το κορμί επιστρέφει στην ύλη «ἐξ ἧς ἐλήφθη» και η ψυχή στον Δωρεοδότη της. Η ποιότητα της συνάντησης της ψυχής με τον Δωρεοδότη Χριστό είναι αποτέλεσμα της ομοιότητας ή μη, των χαρακτηριστικών της. Αυτός εδώ ο κόσμος είναι «το γυμναστήριο» της σμίλευσης συγγένειας με τον Χριστό. Η κυρία Χρυσή το συνειδητοποιούσε πλήρως και το "δούλευε". Τώρα πλέον «τῶν ἐσόπτρων λυθέντων» ελπίζουμε, ευχόμαστε και το πιστεύουμε ότι θα βιώνει την «ἀπέραντον ἡδονήν τῶν καθορώντων τό κάλλος τό ἄρρητον» του προσώπου του Χριστού. Επέστρεψε στο Σπίτι και στην Αγκαλιά του Πατέρα όλων μας Ιησού Χριστού.

Όταν είχε σωματικές αντοχές βοηθούσε τους εν ανάγκη αδελφούς, στα τέλη της βιολογικής ζωής της χρειαζόταν και η ίδια πλέον βοήθεια. Είχε την ευτυχία και το μεγαλείο να υπηρετείται στις ανάγκες της από τους δύο λαμπρούς συμπολίτες μας γιούς της, τον γιατρό Σπύρο Γεωργίου και τον δικηγόρο Θωμά Γεωργίου, για τους οποίους πάντοτε αισθανόταν γαλήνια υπερηφάνεια και δόξαζε για «το δώρο» [όπως έλεγε] τον Χριστό.

Έσπασε το κράμα της ύπαρξής της ανήμερα το Πάσχα. Στη γιορτή της νίκης του Χριστού κατά του θανάτου. Έφυγε προς τον Χριστό με «τα χέρια της ψυχής» γεμάτα καλά έργα. Ο Χριστός θα την δεχθεί στον νυμφώνα Του, γιατί η λαμπάδα της ύπαρξής της είχε πλημμυρίδα φωτός, Τον είχε Πατέρα της και ήταν συγγενής Του.

Κατευόδιον, κυρία Χρυσή. Ευχαριστούμε για όσα μας έχεις προσφέρει με την ψυχική σου ποιότητα και αντοχή.

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος