(23 Νοεμβρίου 2022)
«Την καλωσύνη πρώτα να την καλωσορίζεις και μετά να την προσφέρεις» γράφει ένας μεγάλος άνθρωπος του Θεού, σοφός και άγιος. Στο πρόσωπο του Κώστα Κίτσου ο λόγος αυτός εύρισκε πλήρη αντιστοιχία. Ήταν έκφραση και σάρκωση της καλωσύνης ο Κώστας. Η καλωσύνη του δεν ήταν συμπεριφορικό τρικ, αλλά ξεχείλισμα του περιεχομένου της καρδιάς του. Κοντά του αισθανόσουν ευρύχωρα από την επικοινωνιακή του άνεση και την διηγηματική παρηγοριά, που πρόσφερε αφηγούμενος, και από μια καλωσύνη σχεδόν αυτοφυή, που σε έκανε να έχεις ένα βίωμα άνεσης σαν να επρόκειτο για συγγενή σου. Πάντα θα εύρισκε δυο λόγια ανακουφιστικής γαλήνης να σου πει, ό,τι και αν σε βασάνιζε.