Όταν μεταφράζεις παρορμητικά αποδίδεις

   με ανταποδοτική ελευθεριότητα.

Η μεταγραφή ωστόσο είναι κάτι πολύ περισσότερο

   από συναισθηματικό φόρο τιμής.

 

Η λεκτική αντιστοιχία επουδενί δεν αρκεί.

Ούτε καν η νοηματική συνέπεια.

Ή η υφολογική ευστοχία.

Η γλωσσική δεινότητα.

Το ιστορικά άρτιο.

 

Εν αρχή ην βεβαίως η οιονεί μεταφραστική δεοντολογία.

Και στο κατόπι της, κουνώντας την ουρά, η παιχνιδιάρικη υπέρβαση

   των κανόνων.

 

Πυξίδα πάντοτε προέλευση και παρόν του κειμένου

να συγχρονίζονται σε ένα σύμπαν όχι κοινό αλλά παράλληλο.

Ώστε να παραδοθεί μια απόδοση σωρευτική,

   ένα συμπαγές παλίμψηστο.

 

Μεταφράζω σημαίνει εκθρονίζω το πρωτότυπο

ενθρονίζοντας τον πλησιέστερο εξ αγχιστείας συγγενή ως εξ αίματος.

 

Ζαφείρης Νικήτας