Από σήμερα αρχίσαμε πλέον να διαβάζουμε Ευαγγελικό ανάγνωσμα στη Θ. Λειτουργία από το Ευαγγέλιο του Λουκά. Από τη γιορτή της Πεντηκοστής μέχρι την προηγούμενη Κυριακή διαβάζαμε από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου.
Κυριακή Α' των Νηστειών (της Ορθοδοξίας) - "Σε είδα κάτω από το δέντρο..."
Η επικοινωνιακή άνεση και ταυτότητα του Φιλίππου και του Ναθαναήλ έχει περάσει στην καθημερινότητά μας, με την παροιμία "βρήκε ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ", όταν θέλουμε να προσδιορίσουμε ότι κάτι ταιριάζει με κάτι άλλο.
Κυριακή Β' Λουκά - «Ο Ιαβέρης και ο Γιάννης Αγιάννης»
Μετά απ’ την προηγούμενη Κυριακή, που ο Χριστός μάς ρώτησε τι κάνετε στη ζωή σας, και τι ζυγαριά έχετε για να ζυγιάζετε τα θέματα και τις υποθέσεις της ζωής σας, έρχεται σήμερα το Ευαγγέλιο και συνεχίζει με ένα πιο δύσκολο ερώτημα. Είναι ένα μικρό κομμάτι για ένα πολύ μεγάλο θέμα.
Κυριακή Β' των Νηστειών - «Η θάλασσα μέσα μου» Παράλυτος σωματικά ή ψυχικά;
Η σωματική ασθένεια είναι πάντοτε ένα σκάνδαλο και ένας κόπος οδυνηρός και απεχθής. Όσο υπάρχουν άνθρωποι μέσα στον πόνο, στο κακό και στην δυστυχία, δεν θα πάψει να μας ταράζει το δίλημμα:
Ναι, καλεί και εσένα… και τον καθένα μας. Απευθύνεται και σε μας όλους, πού είμαστε ο καθένας μας… σκυμμένος πάνω από τα δικά του δίχτυα(!) με τα οποία νομίζει ότι ψαρεύει τις ανάγκες της ζωής του!
Το μικρό κομμάτι από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, που διαβάσαμε, περιέγραφε την ανάσταση ενός νεκρού. Ενός νεκρού παιδιού, τη στιγμή που η μητέρα του, ούσα χήρα, κήδευε τώρα και τον γιό της.
Κυριακή Γ' των Νηστειών (της Σταυροπροσκηνήσεως) - Ο Σταυρωμένος Θεός ή πεθαίνοντας στο Σταυρό
Γιατί έπρεπε ο Χριστός να πεθάνει στον Σταυρό;
Αυτό ουσιαστικά ρώτησε ο Χριστός τους δύο μαθητές (Λουκά και Κλεόπα), που δεν τον αναγνώρισαν, όταν συμπορεύονταν μετά την Ανάσταση προς το χωριό Εμμαούς, και στους οποίους απάντησε «αυτονόητα»:
Είναι πολύ εύκολο να προσκυνήσει κανείς κάνοντας ένα σχήμα προσκύνησης. Είναι πολύ εύκολο να σκύψει τη μέση του, να κάνει μια μετάνοια, για να φιλήσει ένα σταυρό.
Κυριακή Γ’ Λουκά -«Πάντως, γενικά, δεν θα ήθελα να πεθάνω»
Πριν κάποια χρόνια, ήρθε στην Αθήνα για συναυλία το συγκρότημα Duran-Duran. Ένας απ᾿ αυτούς, ο Νικ Ρόουντς, έδωσε μια συνέντευξη στην οποία, εκτός των άλλων, δήλωσε:
Το αδιέξοδο μιας ανίατης αρρώστιας φέρνει στην επιφάνεια το θέμα των σχέσεων των ανθρώπων με τον Θεό, σε επίπεδο έντασης αφ´ ενός (ανθρωπος που αγωνιά) και απορίας αφ´ ετέρου (σιωπή εκ μέρους του Θεού).
Σήμερα το ευαγγέλιο περιέγραφε έναν πατέρα γεμάτο δυστυχία, του οποίου ο γιος –ποιος ξέρει εάν δεν ήταν και το μόνο του παιδί; (Δεν επισημαίνεται κάτι [στο κείμενο] σαν επεξηγηματική διασάφηση).–
Κυριακή Δ' των Νηστειών - «Πιστεύω, Κύριε, βοήθησέ με στην απιστία μου»
Η φυσική δυσκολία να συνειδητοποιήσουμε και να ζήσουμε αυτό που είπε ο Χριστός στον Απόστολο Θωμά «Μακάριοι οἱ μή εἰδόντες καί πιστεύσαντες», που είναι δυσκολία μεγάλη, και για πολλούς ανθρώπους ανυπέρβλητη, πολλαπλασιάζεται όταν συνδυαστεί με πόνο, και μάλιστα πόνο αγαπημένων προσώπων, γιατί τότε γίνεται μίγμα εκρηκτικό που ανατινάζει την όλη μας υπόσταση.
Στην κατάληξη του ‘’παραληρηματικού’’ μονόλογου του Ιεροεξεταστή, στο βιβλίο του Ντοστογιέφσκι ‘’Αδελφοί Καραμάζωφ’’, όταν εκείνος (ο Ιεροεξεταστής) καταλήγει: ‘‘Λοιπόν αύριο θα σε κάψω. Dixi’’,
Κυριακή Ε' των Νηστειών - Οι εκλογές των Αποστόλων
Το να είσαι κοντά σε ένα διάσημο πρόσωπο φαντάζει ευκαιρία. Το να ‘χεις πρόσβαση άμεση και κατ’ ευθείαν σ’ έναν άνθρωπο ισχυρό, φαντάζει προνόμιο που ανοίγει δυνατότητες.
Υπάρχει πάρα πολύ μεγάλος κίνδυνος μέσα στον χώρο της Εκκλησίας οι άνθρωποι να πιστέψουν ότι το όλο θέμα είναι να προσαρμοστούν και να αποκτήσουν συνήθειες· καλές συνήθειες.
Κυριακή Ζ' Ματθαίου - ΤΥΦΛΟΣ και ΚΟΥΦΟΣ…! για πάντα;;
Όταν κάποιος έχει την ατυχία να είναι τυφλός, αντιμετωπίζει πολλά θέματα, αλλά το ουσιαστικό-διπλό θέμα του είναι ότι δεν βλέπει α. την ομορφιά και β. τους κινδύνους.
Κυριακή Ζ' των Πατέρων - Η αλήθεια η δική σου και η αλήθεια η δική μου;
᾿Ιωάν. ιζ΄ 1–13
Μια μέρα του έτους 1698 η βασίλισσα της Σουηδίας Χριστίνα, ζώντας πλέον στην Ρώμη, βρέθηκε μπροστά σε ένα γοητευτικό άγαλμα του Μπερνίνι, ενός από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του Ιταλικού Μπαρόκ, διακεκριμένου στην γλυπτική και την αρχιτεκτονική με τον τίτλο:
Κυριακή Η' Λουκά - Ο Χριστός… Σαμαρείτης, αλλά και μετανάστης
Το θέμα της υπόθεσης που διαβάσαμε σήμερα στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα, είναι τόσο «μεγάλο» και ουσιαστικό που δεν είναι δυνατόν να το αφήσουμε χωρίς δύο σκέψεις.
Όταν τελείωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, όλη η Ευρώπη φυσικά ήταν γεμάτη αίμα, νεκρούς και ορφανά. Ήταν πελώρια η ομάδα παιδιών των οποίων οι γονείς είχαν σκοτωθεί στον πόλεμο, είτε στις μάχες, είτε στους βομβαρδισμούς, είτε σε άλλες τραγικές «ευκαιρίες».
Η θάλασσα αποτελεί χώρο πολλών δυνατοτήτων και απρόβλεπτων ενδεχομένων. Χώρο ξεκούρασης, ευχαρίστησης και απόλαυσης, αλλά και κινδύνου, πολλές φορές θανατηφόρου.
Δύο Κυριακές πριν τα Χριστούγεννα διαβάζουμε ένα Ευαγγέλιο, σταθερά κάθε χρονιά εν όψει της γιορτής των Χριστουγέννων, το οποίο περιγράφει ένα τραπέζι, ένα κάλεσμα σε τραπέζι.
Κυριακή ΙΑ' Λουκά (των Προπατόρων) - ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ "ΜΕΓΑΛΟ ΤΡΑΠΕΖΙ"
«Ο άνθρωπος είναι ό,τι τρώει», ούρλιαζε τον προπερασμένο αιώνα ο «θεολόγος» και φιλόσοφος Λούντβιχ Φώυερμπαχ, για να πείσει τους συγκαιρηνούς του, ότι δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω απ’ όσα τρώμε.
Κυριακή ΙΒ Ματθαίου - Ο κίνδυνος απ' τις αυταπάτες
Όταν "ξυπνάμε" στην εφηβική φάση της ζωής μας και αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε τον εαυτό μας ως αυτόνομη, από το οικογενειακό μας σύνολο, οντότητα, τότε ξυπνάνε μέσα μας συγχρόνως και απορίες και αγωνίες.
Κυριακή ΙΒ' Λουκά - ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ από την ΛΕΠΡΑ
Λκ. 17, 12-19
Το μικρό κομμάτι που διαβάσαμε απ’ το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, ήταν ένα περιστατικό στο οποίο κάποιοι άνθρωποι, δέκα τον αριθμό, λεπροί κατά την κατάσταση των σωματικών τους δεδομένων, άρχισαν να φωνάζουν στον Χριστό, που περνούσε από εκείνον τον δρόμο, να τους ελεήσει.
Κυριακή ΙΒ' Λουκά - Η Μάρθα... Η Μαρία... Και εμείς...
Με το να απασχολεί τον εαυτό της και να κάνει πράγματα, η Μάρθα διατρέχει τον κίνδυνο να ξεχάσει -και αυτό είναι το πρόβλημα- την παρουσία του επισκέπτη της, που σε αυτή την περίπτωση είναι ο Ιησούς. Ξεχνάει την παρουσία του επισκέπτη της.
Γεροντικό είναι ένα βιβλίο στο οποίο έχουν συγκεντρωθεί διηγήσεις, από τον τρόπο της ζωής των ασκητών της ερήμου της Αιγύπτου. Υπάρχουν σ᾿ αυτό περιστατικά εκπληκτικά και αξιοθαύμαστα.
Κυριακή ΙΓ' Λουκά - Συνήθειες, «σφιγμένα δόντια» και συνείδηση
Σήμερα το Ευαγγέλιο περιέγραφε έναν άνθρωπο, ο οποίος πνιγόταν μέσα σ’ αυτό που όλοι οι άνθρωποι, λίγο ή πολύ, είμαστε βουλιαγμένοι: Την απροσδιοριστία του σκοπού της ζωής μας!
Κυριακή ΙΓ' Ματθαίου - Για τους Εβραίους ή για εμάς τα λέει;
Διαβάζοντας στο Ευαγγέλιο περιστατικά ή διδασκαλίες του Χριστού, πολλές φορές έχουμε την λάθος τοποθέτηση, ότι ο Λόγος του Χριστού αφορά τους συμπατριώτες του Εβραίους και μόνον, και προσδιορίζει την σχέση τους μαζί Του, ενώ εμείς οι τωρινοί αναγνώστες είμαστε έξω από αυτό το δίπολο!
Για πάρα πολλούς ανθρώπους, το άκουσμα της λέξεως "προσευχή" δημιουργεί μια ασάφεια και άγνοια μέσα τους, κυριολεκτικώς σαν να αισθάνονται, ότι έχουν να ανταποκριθούν σε ένα ραντεβού… στα τυφλά!
Κυριακή ΙΖ' Ματθαίου (Χαναναίας) - «Το σκυλί του Κυρίου»
κεφ. 15, στιχ. 21-28
Είχε ο Χριστός μια αδιέξοδη και ατελέσφορη συνάντηση με γραμματείς και Φαρισαίους. Δεν κατανοούσαν το ότι η τήρηση των εντολών του Θεού δεν εξαντλείται στην εξωτερική συμμόρφωση, αλλά ότι τα εξωτερικά είναι απόληξη και έκφραση του ψυχικού ταυτισμού μας με την εντολή.
Κυριακή ΙΣΤ' Λουκά (Τελώνου και Φαρισαίου) - Προσευχή στο Ναό
Αρχίζει σήμερα η περίοδος που καταλήγει στο Πάσχα και ονομάζεται από το εκκλησιαστικό βιβλίο των προσευχών «Τριώδιο». Δεν έχουν σημασία τα τεχνικά, πώς προκύψανε ή ποιά είναι.
Κυριακή μετά τα φώτα - «Ήταν φώτα, χίλια φώτα, μα δεν ήτανε το Φως»
Τέλειωσαν οι γιορτές του δωδεκαημέρου των Χριστουγέννων και τώρα στο κλείσιμο (γιατί σήμερα ουσιαστικά κλείνουν), σήμερα που είναι Κυριακή μετά τα Φώτα, έχει κανονιστεί να διαβάζουμε από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου μια αναφορά στον προφήτη Ησαΐα,
Τέλειωσαν και φέτος οι γιορτές. Ήρθαν... έφτιαξαν ατμόσφαιρα... μας γέμισαν χαρά ή μελαγχολία, και μας άφησαν στη μουντή καθημερινότητά μας, να πολεμάμε τη ρουτίνα του ο καθένας, που τελικά δεν την σκοτώσαμε με το πνεύμα των εορτών.
Σήμερα το κομμάτι που διαβάσαμε απ’ το Ευαγγέλιο περιέγραφε ένα περιστατικό, όπου ο Χριστός βρέθηκε σε μια πόλη που ονομαζόταν Γάδαρα (οι κάτοικοί της Γαδαρηνοί) και συνάντησε έναν άνθρωπο σε κατάσταση εκτός εαυτού…
Ξεκινάμε αύριο την περίοδο που καταλήγει στη γιορτή του Πάσχα και η οποία περίοδος ονομάζεται Τεσσαρακοστή ή Σαρακοστή. Αυτή η συνήθεια των Χριστιανών είναι αντιγραφή από τη σαρανταήμερη νηστεία του Χριστού στην έρημο πριν τον Σταυρό.
Σε κάποιο χωριό, μια μέρα, ο Χριστός «ειδοποίησε» μια ευσεβή κυρία, ότι θα πάει στο σπίτι της επίσκεψη την τάδε του μηνός. Και όπως είναι φυσικό, η κυρία «σκίστηκε» να καθαρίσει, να συγυρίσει, να περιποιηθεί τα πάντα, να ασβεστώσει, να καθαρίσει ακόμα και τον δρόμο.
Έχουμε αναμφισβήτητα πλέον ξεκοπεί από τις εικόνες της καθημερινότητας του παλαιότερου τρόπου ζωής των ανθρώπων, αλλά λίγο ή πολύ μπορούμε ακόμα να έχουμε στο μυαλό μας τι σήμαινε ένα πηγάδι για το χωριό ή την κωμόπολη τότε.
Ο άνθρωπος είναι πολυδιάστατη «υπόθεση» δύσκολα ορατή και αντιληπτή! Η καρδιά του (=ο όλος δηλαδή άνθρωπος, σωματοψυχικά!) είναι βαθύ «πηγάδι» για να είναι ορατός δια μιας!
Κυριακή της Τυρινής - Τα όπλα για να διαβούμε την ψυχική μας έρημο
Αύριο είναι Σαρακοστή! Αρχίζει δηλαδή η περίοδος προετοιμασίας για το Πάσχα. Έχει αρχίσει σαν προεργασία ήδη, με την έναρξη του Τριωδίου, αλλά από αύριο μπαίνουμε στην καθ’ αυτό προετοιμασία για το Πάσχα.
Η γιορτή η σημερινή της Υπαπαντής του Χριστού, όταν κανείς την δει λιγάκι αναλυτικά, μας φέρνει ενώπιους στο δυσκολότερο θέμα της πνευματικής ζωής, που είναι το θέμα της προσευχής.
Κυριακή του Ασώτου - Ένας πατέρας και τα παιδιά του
Σήμερα διαβάσαμε στο Ευαγγέλιο το τρίτο κομμάτι από το 15ο κεφάλαιο του Λουκά, που περιγράφει την παραβολή του Ασώτου, όπως συνηθίσαμε να λέμε, ενώ ουσιαστικά ολόκληρο το κεφάλαιο περιγράφει τον πατέρα, όχι τον Άσωτο.
Κυριακή του Ελεήμονος Πατρός (Ασώτου) - Η παραβολή…
Ευαγγέλιο κατά Λουκάν, κεφάλαιο XV. O Χριστός συζητάει δημοσίως με πόρνες, τελώνες και αμαρτωλούς. Οι φαρισαίοι (οι παπάδες ουσιαστικά της τότε εποχής) σκανδαλίζονται, όπως θα σκανδαλίζονταν και οι παππάδες της εποχής μας, αν ξανα-συνέβαινε κάτι ανάλογο.
Είναι γνωστή η ιστορία του κοντού εφοριακού της εποχής του Χριστού, του Ζακχαίου. Ένας άνθρωπος ο Ζακχαίος, που τον εκφράζει η δαιμονική παροιμία "καλύτερα να σε φοβούνται, παρά να σ᾿ αγαπούν", έχει "απολαύσει" τον φόβο των συμπατριωτών του.
Αυτές τις μέρες του Πάσχα, η ερώτηση του τίτλου του τωρινού μας σημειώματος, επανέρχεται σε μας απαιτητική, όταν, πρώτο σχεδόν γεγονός μετά την ανάσταση, συναντάμε την απιστία του Θωμά.
Τα μάτια είναι η μισή ομορφιά και η χαρά της ζωής. Αυτά δίνουν την δυνατότητα της εμπειρίας του κόσμου του Θεού. Χωρίς αυτά όλη η ομορφιά και το μεγαλείο της δημιουργίας μένουν άγνωστη υπόθεση και αποκλεισμένη ευτυχία. Η βλάβη των ματιών είναι ζημιά ουσιαστική, έλλειψη και δυστυχία.
Σήμερα την έκτη - τελευταία Κυριακή του εορτασμού του Πάσχα, προτελευταία μέχρι την Πεντηκοστή, διαβάσαμε στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη το θαύμα της θεραπείας ενός τυφλού. Έχουμε πολλές φορές συζητήσει και έχουμε ξανακουβεντιάσει για τα θέματα των θαυμάτων.
Συχνά διαβάζουμε τα περιστατικά της ζωής του Χριστού σαν μια υπόθεση ιστορίας και μόνον. Δηλαδή σαν τα θέματά της να εξαντλούνται στο σκηνογραφικό πλαίσιο των γεγονότων.
Όταν ένα γεγονός είναι παρελθόν, όσο μεγάλο κι αν είναι είναι πεθαμένο. Καμιά επέτειος δεν μπορεί να ξαναστήσει ζωντανά τα περιστατικά. Όσο κι αν νομίζει κανείς ότι μπορεί να γιορτάζει καταστάσεις οι οποίες έχουν λήξει, τελικώς βιώνει μια αυταπάτη.
Αυτή είναι η απορία όλων των κατοίκων της Ιερουσαλήμ, όταν ο Χριστός εισέρχεται σε αυτήν, την Κυριακή των Βαΐων, όπως λέμε τώρα, πάνω σ’ ένα μικρό γαϊδούρι και τον επευφημούν τα πλήθη των άδολων ανθρώπων μαζί με τα απειρόκακα παιδιά.
Ακόμα και πάνω στους κορμούς των δέντρων σκαλίζοντας με μαχαίρι την φλούδα ή γράφοντας στους τοίχους με μαρκαδοράκια, οι νεαροί έφηβοι, που βιώνουν τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα στην καρδιά τους, χαράζουν ή γράφουν το όνομά τους και το όνομα της αγαπημένης τους «λέγοντας στον κόσμο» ότι έχουν love for ever!
Θα σας κρατήσω δυο λεπτά ακόμη για να σκεφτούμε ένα θέμα που είναι τραγικό. Το κομμάτι, που διαβάσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο, περιέγραφε ότι σε μια Συναγωγή, σ’ ένα χώρο προσευχής και λατρείας των Εβραίων, μπήκε ο Χριστός ένα Σάββατο και εκεί συνάντησε μια γυναίκα η οποία,
Σήμερα διαβάσαμε ένα μικρό κομμάτι από το Ευαγγέλιο του Λουκά, στο οποίο ένας τυφλός ενώ ζητούσε ελεημοσύνη σε κάποια γωνιά ενός δρόμου, άκουσε ότι περνάει μπροστά του ο Χριστός και άρχισε να του φωνάζει: Ιησού, Υιέ Δαυίδ ελέησόν με.
Σήμερα διαβάσαμε το κομμάτι του Ευαγγελίου που μιλάει για τον Διευθυντή της Εφορίας της περιοχής εκείνης, που βρισκόταν ο Χριστός, ο οποίος, λόγω του ότι ήταν κοντός και είχαν μαζευτεί πάρα πολλοί άνθρωποι γύρω απ’ τον Χριστό και δεν μπορούσε να Τον δει ή να Τον συναντήσει,
Πόσο ωραία είναι και πόσο γνωστή αυτή η Παραβολή! Ξεκινάει με τη φράση : Ένας άνθρωπος είχε δύο γιους. Όταν όμως φτάνουμε στο τέλος βλέπουμε πως πρόκειται μάλλον για δύο ανθρώπους με έναν πατέρα.