- Συγγραφέας: Lewis C.S.
«Απ’ όλες τις αναπηρίες και τις ήττες μου,
ω! κι ακόμα πιο πολύ,
από τις νίκες μου, που ’μοιαζε νά ’χα·
από τα ευφυολογήματα, που εξαπέλυα για χάρη Σου,
«Απ’ όλες τις αναπηρίες και τις ήττες μου,
ω! κι ακόμα πιο πολύ,
από τις νίκες μου, που ’μοιαζε νά ’χα·
από τα ευφυολογήματα, που εξαπέλυα για χάρη Σου,
Στο νάρθηκα ψηλά της εκκλησιάς
η κυρά-Λένη, η κόρη του μανάβη
κι η Μάρθα, η κυρά του παπουτσή
κι η Ρήνα, η γερόντισσα η κουτσή
κι όποια καλοκυρά της γειτονιάς
έρχεται τη συχώρεση να λάβη.
«Admirabile signum»
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ
ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΦΑΤΝΗΣ
1. Το αξιοθαύμαστο σημείο της φάτνης, τόσο αγαπητό στους χριστιανούς, προκαλεί πάντα έκπληξη και θαυμασμό. Αναπαριστώντας το γεγονός της γέννησης του Ιησού, συνίσταται στην αναγγελία του μυστηρίου της Ενσάρκωσης του Υιού του Θεού με απλότητα και χαρά. Η φάτνη, στην πραγματικότητα, είναι σαν ένα ζωντανό Ευαγγέλιο, το οποίο γεννιέται από τις σελίδες της Αγίας Γραφής.
Μπήκε Δεκέμβρης.
Απ’ το πρωί μετράμε τα τζάκια
τις σόμπες, τις ντάνες τα ξύλα.
Η πραγματικότητα απέχει πολύ
από τις φαντασιώσεις μας.
Η γέννηση ενός παιδιού ξυπνά στην ανθρώπινη καρδιά την χαρά και το θαύμα. Θέτει μπροστά στα μάτια μας το μεγάλο μυστήριο της ζωής. Αν η γέννηση λοιπόν κάθε καινούργιου ανθρώπου, κάθε παιδιού, μας υπομνηματίζει και μας υπενθυμίζει (μας κρατάει δηλαδή σε επικαιρότητα) το ότι ο Θεός δεν εγκατέλειψε τον κόσμο Του, σκέφτεται και φαντάζεται κανείς, πόσο μέγεθος αγάπης και φροντίδας είναι για μας η γέννηση του Χριστού!
Η γέννηση βέβαια κάθε ανθρώπου είναι η αρχή της διαδρομής προς το τέλος, που αργά ή γρήγορα θα έρθει, αφού είμαστε ανθρωπίνως ληξιπρόθεσμοι. Η γέννηση του Χριστού είναι η αρχή μιας διαδρομής χωρίς τέλος, και η φανέρωση του αρχικού σχεδίου του Θεού για τον άνθρωπο, όταν τον δημιούργησε, και που το σχέδιο Του δεν ήταν το να πεθαίνουμε, αλλά να είμαστε μονίμως-αιωνίως μαζί Του. Μαζί με τον Δημιουργό-Κατασκευαστή μας. Μαζί με το Πρωτότυπο, πολλά αντίγραφα όχι κλωνοποιημένα, αλλά έχοντας καθένα την ιδιοπροσωπία της ατομικής ιδιομορφίας. Μία είναι η Δόξα του Θεού στην οποία είμαστε καλεσμένοι (πολλούς υἱούς εἰς δόξαν ἀγαγόντα) αλλά είναι προσωπικό «το ποσοστό μέθεξης και μετοχής».
Μια απόπειρα ψυχαναλυτικής κατανόησης της γυναίκας
ως επικίνδυνου ‘παράπλευρου προϊόντος’,
από την Βίβλο μέχρι το σήμερα.
Στο πρόσωπο του Χριστού-παιδιού, ο Θεός επέλεξε να αποκτήσει την ανάγκη μας. Αυτό είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων: η βαθιά ευαισθησία του Θεού, καθώς απεκδύεται τη δόξα Του για να αναλάβει τη μορφή ενός εύθραυστου πλάσματος -και μάλιστα ενός μωρού.
Ακόμη κι αν περιοριστούμε στο λογοτεχνικό ύφος με το οποίο μιλούσε ο Χριστός, θα διαπιστώσουμε, εάν το δούμε απροκατάληπτα, ότι διαθέτει μια περίεργη ποιότητα που κανένας κριτικός ή επικριτής του Χριστιανισμού δεν φαίνεται να έχει προσέξει.
Αγίου Κυπριανού, 02 Οκτ 2019
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ένας από τους τρεις Ιεράρχες, έχει γράψει εγκώμιο και λόγο στον άγιο Κυπριανό (ο άγιος Κυπριανός είχε ζήσει και μαρτυρήσει πριν από εκείνον), μια διδασκαλία δηλαδή, και λέει εκεί ότι ο άγιος Κυπριανός ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος ήταν υπηρέτης του σατανά! Ήταν μάγος που ερωτεύτηκε ένα κοριτσάκι από το περιβάλλον του, την Ιουστίνη, και προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί της και να την παρασύρει στις ερωτικές του επιθυμίες. Όμως, παρά τις όποιες του προσπάθειες και παρά τη βοήθεια εκ μέρους του διαβόλου, το κοριτσάκι αποδεικνυόταν βράχος. Βράχος σε τοποθετήσεις και σε ελευθερία. Και αυτός εξεπλάγη, γιατί μπροστά στα πόδια του έτρεμε ολόκληρη η Αντιόχεια, τον φοβούνταν οι πάντες, και τώρα ένα κοριτσάκι δεκαοκτώ χρονών τον έκανε «φύλλο και φτερό»!!
Όσοι ονομάζουν θείο
το πρόσωπό μου και σύγχρονα μιλούν
για "κάποιον
επαναστάτη απ' τη Ναζαρέτ ή μάλλον
κοινωνικό μεταρυθμιστή",
φαίνεται πως χρησιμοποιούν τη γλώσσα
όπως οι κυρίες την πούδρα
στο τραπεζάκι του καθρέφτη τους.
Ωστόσο είναι κι η γλώσσα κάτι θείο.
Αχ πώς με παίρνει η θλίψη
βλέποντας να πιστεύουν εξάλλου
πως κινούν ένα βράχο, βράχο που κατρακυλά
και λιώνει κάθ' εμπόδιο εμπρός του,
τραβώντας απ' την ψυχή φράσεις
σαν ένδυμα μαρκησίου.
"Του ωραίου η Ιδέα" και τ'ανάπαλιν.
"Ομορφιά κι Αιωνιότητα". "Η αθανασία περπατά
σε τρισευτυχισμένες λέξεις απάνω",
Λόγια καθώς πρέπει από όπου λείπω
σαν το χιόνι απ' τους τόπους της Μεσημβρίας.
Με υμνούν περίεργα, με είπαν
ακόμη και λίθινο όνειρο.
Οι λάτρεις μου αυτοί πολλοί. Και ατενίζουν
τον ουρανό παρόμοια με φόντο
για το ζωγράφισμα των ιδεών τους!
Δε με ρωτούν, λοιπόν, πώς έγινε
κι έμαθαν κάπως τ' όνομά μου;
N.Καρούζος
Οιδίπους τυραννούμενος και αλλά ποιήματα
Εκδ.Ικαρος 2014
Το ράσο είναι ένα ένδυμα που διαμορφώθηκε σαν κοσμικό ένδυμα στο Βυζάντιο από τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Προέρχεται από το Βυζαντινό Κολόβιο ή Καββάδιο. Η λέξη προέρχεται από το λατινικό rasum, που σημαίνει ένδυμα μή χνουδωτό, το λείο, και τέτοια ενδύματα ήσαν τα μεταξωτά. Πρόκειται ομολογουμένως περί επιβλητικού και θεαματικού ενδύματος, που παραδόξως προτιμήθηκε από τους μοναχούς, παρά το ιδεώδες της ταπεινώσεως τους.
Η συζήτηση σχετικά με το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ουκρανίας γίνεται με δεδομένα δύο πράγματα. Στην Ουκρανία διεξάγεται πόλεμος μεταξύ της κυβερνήσεώς της και των ανατολικών επαρχιών που επιχείρησαν να αποσχιστούν και το έχουν σχεδόν επιτύχει. Ο πόλεμος διεξάγεται στα πλαίσια της «εμφύλιας» σύγκρουσης Ρωσίας και Ουκρανίας που άρχισε με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και συνεχίζεται με διάφορους τρόπους.
Η έλλειψη παιδιών σ’ ένα αντρόγυνο έχει φορτισθεί με πολλά ψυχολογικά υπονοούμενα, όχι πλέον τόσο για την αποδεκτή ή μη εικόνα στις κοινωνικές σχέσεις, όσο στην ψυχολογική διάθεση του ίδιου του ζευγαριού. Εβραϊκά υπονοούμενα που "σέρνονται" ανάμεσα στους χριστιανούς και παρερμηνευόμενες προλήψεις κάνουν ζευγάρια που δεν έχουν παιδιά, να αγχώνονται και να υποφέρουν. Έστω και αν πολλές φορές μπορούν να επαναλαμβάνουν αμφοτερόπλευρα: «Οὐκ ἀγαθός/ἀγαθή εἰμί ἐγώ ὑπέρ δέκα τέκνα;» Εν τούτοις στενεύονται και δεν αφήνουν τον εαυτό τους να χαρεί ο ένας την ύπαρξη και συνοδοιπορία του άλλου.
Παρουσίαση του βιβλίου ΑΣΠΟΝΔΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ
του Σταύρου Ζουμπουλάκη
ΙΩΑΝΝΙΝΑ-ΠΝ. ΚΕΝΤΡΟ
4 Νοεμβρίου 2019
"Όλα τα παιδιά του hotspot, ειδικά τα άστεγα, ήταν γεμάτα από τσιμπήματα ψύλλων -σαν να είχαν ευλογιά- μερικά επιμολυσμένα.
Δεν χρειάζεται να είσαι θρησκευόμενος για να καταλάβεις ότι ο λόγος των Ιερών Γραφών συχνότατα εκφράζει βαθιές ανθρώπινες αλήθειες. Και ούτε χρειάζεται να είσαι χριστιανός για να καταλάβεις τι εννοεί ο Χριστός όταν λέει ότι «όποιος δεχθεί ένα παιδάκι στο όνομα μου, εμένα τον ίδιο δέχεται». Αυτό το «να το δεχθεί στο όνομά μου», αν το διαβάσουμε όχι με τον τρόπο της οργανωμένης θρησκείας μα με τον τρόπο της καρδιάς, σημαίνει να το δεχθεί όπως πρέπει να δέχεται κανείς ένα παιδί, δηλαδή με αγάπη, προσφέροντάς του στοργή και φροντίδα για να μεγαλώνει γερό, ασφαλές και κατά το δυνατόν χαρούμενο, με τα σωστά εφόδια για την ωριμότητα. Με άλλα λόγια το να δεχτείς ένα παιδί σωστά είναι να το δεχτείς όπως οι σωστοί γονείς δέχονται τα δικά τους παιδιά.
Θεώρησα σκόπιμο να κλείσω αυτή τη σειρά διδαχών με κάποιες σκέψεις για τη Μεταμόρφωση.
Ο άγιος Νεκτάριος είναι ένα μεγάλο δώρο του θεού στην Εκκλησία Του. Είναι ο πρωινός αστήρ του εικοστού αιώνα, που διαρκώς ανατέλλει και φωτίζει. Η αξία του αγίου δεν έγκειται στα θαύματά του (αυτά είναι του Θεού, κανείς άνθρωπος… δεν κάνει θαύματα…) που είναι πολλά, αλλά στην ποιότητά του που είναι θαυμαστή και θεοφόρος.
Πάνω από μισό αιώνα, μετά από τη δέσμευση που είχαν υπογράψει μια ομάδα επισκόπων, μελών της Β΄ Βατικανής Συνόδου, να ζήσουν με απλό τρόπο ζωής κοντά στον λαό τους, τώρα μια νέα ομάδα συμμετεχόντων στη Σύνοδο Επισκόπων για τον Αμαζόνιο (6-27 Οκτ 2019) υπέγραψε νέο σύμφωνο, επίσης στις κατακόμβες της αγίας Domitilla!
(ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ 34- ANTHONY TROLLOPE, “Ο ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ”, μετάφραση Σάντυ Παπαϊωάννου, εκδόσεις Gutenberg)
Θα μπορούσατε να σκεφθείτε ότι για το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας έχουν γραφτεί λογοτεχνικά βιβλία; Η περίφημη διαμάχη ανάμεσα στους Φραγκισκανούς μοναχούς και τον Πάπα της Ρώμης για το αν ο Χριστός είχε στην ιδιοκτησία του πράγματα, για το αν επιτρέπει στους μοναχούς και την Εκκλησία να έχουν και να διαχειρίζονται περιουσίες ενέπνευσε τον σπουδαίο Ιταλό πανεπιστημιακό και λογοτέχνη Ουμπέρτο Έκο να αφιερώσει πολλές σελίδες στο περίφημο “Το Όνομα του Ρόδου”. Όμως και Άγγλοι συγγραφείς της βικτωριανής εποχής, όπως ο Ντίκενς και ο Καρλάιλ ασχολήθηκαν με την φιλανθρωπία και την διαχείρισή της από την Αγγλικανική Εκκλησία, σε συνέχεια του χωρισμού της από την Ρωμαιοκαθολική. Ιδιαίτερο όμως ενδιαφέρον παρουσιάζει το μυθιστόρημα του σύγχρονου με τους παραπάνω Anthony Trollope “ Ο Επίτροπος”, το οποίο αποτελεί το προοίμιο της λογοτεχνικής σειράς “Τα Χρονικά του Μπάρτσεστερ”.
ΤΙΝΩΝ (ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ 35- ANTHONY TROLLOPE, “ΟΙ ΠΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΜΠΑΡΤΣΕΣΤΕΡ”, μετάφραση Ισμήνη Καπάνταη, εκδόσεις Gutenberg)
Ένα από τα θέματα που απασχολούν, κυρίως αυτούς που αμφισβητούν την το κατά πόσον ο χριστιανισμός μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στον κόσμο, είναι και η θέση της γυναίκας στην ζωή της Εκκλησίας. Ερωτήματα όπως γιατί οι έγγαμοι να μην μπορούν να γίνουν επίσκοποι, γιατί οι γυναίκες να μην επιτρέπεται να χειροτονηθούν, πόση ισοτιμία και ισότητα ανδρών και γυναικών συναντούμε στην χριστιανική παράδοση δεν είναι απλώς σχολαστικά ή μοντέρνα ή εκ του πονηρού.
Αγαπημένοι γιοι και αδελφοί,
Νεοχειροτονηθέντες ιερείς της Εκκλησίας του Θεού,
Θα πούμε μόνο μερικά σύντομα λόγια, γιατί η τελετή είναι ήδη αρκετά μακρά και τα λέει από μόνη της, ώστε να είστε ήδη καλά πληροφορημένοι σχετικά με το μυστήριο που λάβατε.
Είμαστε στην εποχή που αυτός ο λόγος του Χριστού κυριολεκτεί, στα δεδομένα της καθημερινότητας της ανθρώπινης ζωής. Ο Σατανάς σήμερα πλέον συνθλίβει σε "μυλόπετρες" (κάνοντας δηλαδή... σκόνη!) τους χριστιανούς. Στις "μυλόπετρες" των εξωτερικών θεμάτων (η Δημιουργία, η πίστη στο πρόσωπο του Χριστού και η Βασιλεία των Ουρανών, είναι «τα Τρία Κεφάλαια» με τα οποία συνθλίβονται οι σύγχρονοι χριστιανοί!!) αλλά και διά των εσωτερικών σκανδάλων και ακαταστασιών... απολεπτύνονται σε σκόνη οι χριστιανοί. «Ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι»!
Το κάθε ποίημά του μπορεί να τεθεί εύκολα ως θέμα διδακτορικής διατριβής. Για κάθε στίχο του υπάρχουν αμέτρητα σχόλια που μπορούν να τον περιγράψουν. Άλλοτε είναι εύκολος να τον κατανοήσεις και άλλοτε τόσο δύσκολος ώστε η κάθε του λέξη «χάνεται» μες στο μυαλό σου. Η δυναμική του προσωπικότητα φαίνεται στα περισσότερα από τα έργα του ενώ πολλά από αυτά φαίνονται να απευθύνονται στον εαυτό του.
Τα περισσότερα από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης συνεγράφησαν εντός του 1ου αιώνα μ.Χ. και ως εκ τούτου αποτελούν τα αρχαιότερα χριστιανικά κείμενα που έχουν διασωθεί μέχρι τις μέρες μας (από κοινού με ορισμένα πρώιμα χριστιανικά κείμενα που κατατάσσονται στις συγγραφές των «Αποστολικών Πατέρων», όπως είναι η Διδαχή των Δώδεκα Αποστόλων, η Α´ Επιστολή Κλήμεντος και οι επιστολές του αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας).
Η ιστορία του Νάρκισσου, με τις διάφορες εκδοχές της, είναι μία από τις δημοφιλέστερες της μυθολογίας. Ο νέος από τη Βοιωτία, θαμπωμένος από την ομορφιά του που καθρεφτίζεται στο νερό, πεθαίνει από μαρασμό εξαιτίας του ανικανοποίητου έρωτα προς τον ίδιο του τον εαυτό. Ο ναρκισσισμός, η εμμονική αυταρέσκεια που μπορεί να καταλήξει σε πάθηση, δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχει από τότε που ο άνθρωπος πρωτοσυνάντησε το είδωλό του. Σήμερα, όμως, που ο καθένας ανεβάζει δεκάδες είδωλά του χάρη στην κατάρα και ευλογία των social media, ο ναρκισσισμός, εκτός από υπαρκτός, είναι και ψηφιακός. Οι διαταραχές που προκαλούνται από τη μανία της εξαντλητικής αυτοφωτογράφισης και της online υπερέκθεσης απασχολεί όλο και πιο συχνά τα ψυχιατρικά συνέδρια, με τους ειδικούς να επιμένουν ότι η υπέρμετρη προσήλωση στο «εγώ και ο εαυτός μου», εκτός από γραφική, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη.
Μεγάλωσα ως ένας αλαζονικός, αυτοδικαιούμενος άθεος του Χόλλυγουντ!
ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΕΣ
Χρήστου Γιανναρά: Αλήθεια και ενότητα της Εκκλησίας,
«Τα παιχνίδια αποτελούν αντανάκλαση του πολιτισμού, και σε έναν κόσμο που γιορτάζει τη θετική επίδραση της ενσωμάτωσης των διαφορών θεωρήσαμε ότι ήταν ώρα να δημιουργήσουμε μια κούκλα χωρίς ταμπέλες», δήλωσε ο Κιμ Καλμόουν, αντιπρόεδρος της εταιρείας Mattel.
Πέρυσι η διάσημη Μπάρμπι γιόρτασε τα 60 χρόνια της και η αμερικανική εταιρεία Mattel, που κατηγορήθηκε στο παρελθόν ότι προάγει τα στερεότυπα του φύλου, αποφάσισε να ανατρέψει τα δεδομένα.
Πλατεία Αγίου Πέτρου
29 Σεπτεμβρίου 2019
Ο αντιφωνικός Ψαλμός σήμερα μάς θύμισε ότι ο Κύριος υποστηρίζει τους ξένους, όπως και τις χήρες και τα ορφανά του λαού. Ο ψαλμωδός επισημαίνει σαφώς αυτές τις κατηγορίες προσώπων, ιδιαίτερα ευάλωτων, συχνά παραθεωρημένων και εκμεταλλεύσιμων. Οι ξένοι, οι χήρες και τα ορφανά είναι εκείνοι που δεν τους δίνουμε κανένα δικαίωμα, οι αποκλεισμένοι, οι περιθωριακοί, για τους οποίους ο Κύριος εκφράζει μια ιδιαίτερη μέριμνα. Γι’ αυτό ο Θεός ζητάει από τους Ισραηλίτες να έχουν μια ιδιαίτερη φροντίδα γι’ αυτούς.
Ο Λευτέρης είναι 15 ετών και φοιτά σε ιδιωτικό σχολείο. Στη διάρκεια της Δευτέρας Γυμνασίου άρχισε να λέει στους γονείς του ότι μάλλον είναι ομοφυλόφιλος. Η εντύπωσή του αυτή συνοδευόταν από κάποιο άγχος. Το ίδιο άγχος άρχισαν να αναπτύσσουν και οι γονείς του, μια συνηθισμένη αντίδραση. Τα επιχειρήματά τους περί του αντιθέτου δεν έπειθαν τον Λευτέρη.
Ι Πριν καλά – καλά τελειώσει ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο σημαντικός Άγγλος συγγραφέας C . S . Lewis εξέδωσε, το 1944, το μυθιστόρημα του Perelandra , θέλοντας να διηγηθεί ξανά την ιστορία του Κήπου της Εδέμ.
Συνέντευξη στον Kαρασαρίνη Μάρκο
12 Σεπτεμβρίου 2016,
Άλλος ένας διάλογος για την Παιδεία ολοκληρώθηκε. Η Επιτροπή Εθνικού Διαλόγου έχει δώσει στη δημοσιότητα τα πορίσματά της, ένα πρώτο νομοσχέδιο με εκπαιδευτικές ρυθμίσεις ψηφίστηκε από τη Βουλή στο τέλος Αυγούστου. Οι κατευθύνσεις που μοιάζει να θέλει να ακολουθήσει η κυβέρνηση συμβαδίζουν με τις διεθνείς αναζητήσεις;
Δημοσιογράφος: Πρόσφατα στη Λούρδη, στην τελευταία Γενική Συνέλευση των Επισκόπων της Γαλλίας, ο καρδινάλιος Mgr André Vingt-Trois, είπε: «Σκοπός της κοινωνίας δεν είναι να οργανώνει το θάνατο! Το θάνατο κανενός. Ούτε του παιδιού που πρόκειται να γεννηθεί· ούτε ενός βαριά ασθενούς, που βρίσκεται στο τελικό στάδιο της αρρώστιας του». Σεβασμιώτατε, τέλος της ζωής και έναρξη της ζωής, είναι κοινή μάχη για την Εκκλησία;
Σεπτέμβριος 2019
Πόση σχέση μπορεί να έχουν ο Σταυρός και το διαζύγιο;
Είναι η αυτονόητη απορία που γεννιέται όταν βλέπει κάποιος τον τίτλο! Κι όμως... έχουν!
Σ’ όλη την αγία Γραφή η σχέση του Θεού με τον άνθρωπο «περιγράφεται» σαν μια αποκλειστικότητα συζυγικής μοναδικότητας. Στον γάμο οι δύο άνθρωποι γίνονται και είναι ένα, και στη σχέση με τον Θεό, οι δύο (Θεός και άνθρωπος) πρέπει να έχουν αδιάσπαστη ενότητα.
Ο Αρχιεπίσκοπος του Σιάτλ, Paul D. Etienne, δήλωσε ότι δεν θα ζήσει στο αρχοντικό των 9000 τετραγωνικών ποδιών (836 τ.μ.), που πολλοί από τους προκατόχους του ονόμαζαν σπίτι!
Στα μέσα της περσινής χρονιάς κυκλοφόρησε μια ταινία με τίτλο «22 Ιουλίου». Αφορούσε τον νορβηγό ναζιστή Άντερς Μπέρινγκ που σκότωσε σε διπλό χτύπημα 77 ανθρώπους στις 22 Ιουλίου 2011.
Η ταινία περιγράφει την ποιότητα του δολοφόνου και την στάση των ανθρώπων που σχετίζονταν συγγενικά με τους νεκρούς. Ο δράστης είναι αμετανόητος και ωμά χυδαίος. Υπάρχει στους μάρτυρες και κάποιος που έχει δεχτεί πέντε σφαίρες απ’ αυτόν (ενώ τον κοίταζε κατάματα!) και που επέζησε μετά από μεγάλη ταλαιπωρία και ο οποίος καταθέτοντας του λέει: «…μένεις μόνος μέσα στο μίσος σου…»!
“Όποιος ψάχνει για την αλήθεια, ψάχνει χωρίς να το καταλαβαίνει, για Σένα που είσαι η μόνη αλήθεια, που αξίζει να μάθει κανείς”. Αυτά έγραφε το 1921 ο μεγάλος και ιδιότυπος συγγραφέας Τζοβάνι Παπίνι, όταν έπαψε να είναι αθεϊστής και άρχισε να γνωρίζει τον Χριστό που μέχρι τότε ύβριζε (… ακατονόμαστα…!!) και να γίνεται Χριστιανός ουσιαστικά!
«Οἱ μαρτυρήσαντες διά Χριστόν» αποτελούσαν για την Εκκλησία του Χριστού την δόξα Της και την «ανάπαυση των κροτάφων της».
Ο C. S. Lewis είπε κάποτε ότι το θάρρος είναι η «μορφή κάθε αρετής στο σημείο δοκιμής της». Είναι εύκολο και το ξεχνάμε, ότι άνθρωποι, όπως ο Lewis, ο Tolkien, ακόμη και ο Chesterton, δεν έγραψαν σε μια εποχή χριστιανικής υπεροχής. Ο Lewis δεν κατέλαβε μια έδρα (πλήρης καθηγητής) στην Οξφόρδη για χρόνια, ακριβώς εξαιτίας της δυσάρεστης δημόσιας “έκθεσής” του για τον Χριστιανισμό.
Στους αδελφούς μου ιερείς.
Αγαπητοί αδελφοί,
Γιορτάζουμε τα 160 χρόνια από τον θάνατο του Αγίου Εφημερίου της Ars, που ο Πάπας Πίος ο 11ος τον παρουσίασε ως τον προστάτη άγιο όλων των εφημερίων του κόσμου[1]. Θέλω να σας γράψω αυτή την επιστολή με την ευκαιρία της εορτής του, όχι μόνο στους εφημέριους, αλλά και σ΄ εσάς όλους, αδελφοί ιερείς που, αθόρυβα, "εγκαταλείπετε" τα πάντα για να δεσμευτείτε στην καθημερινή ζωή των κοινοτήτων σας. Σ’ εσάς που, όπως ο Εφημέριος της Ars, δουλεύετε μες στο "χαράκωμα", σηκώνετε στους ώμους σας το βάρος της ημέρας και τον καύσωνα (βλ. Μτ 20, 12) και, εκτεθειμένοι σε άπειρες περιστάσεις, "διακινδυνεύετε" καθημερινά και χωρίς να υπολογίζετε πολύ τον εαυτό σας, για να μπορείτε να φροντίζετε τον Λαό του Θεού και να τον συντροφεύετε. Απευθύνομαι σε κάθε έναν από εσάς που, τόσο συχνά, με τρόπο θυσιαστικό και αφανή, μέσα στον κόπο ή στην κούραση, στην αρρώστια ή στη μοναξιά, αναλαμβάνετε την αποστολή σας στην υπηρεσία του Θεού και του λαού του και, παρά τις δυσκολίες της πορείας, γράφετε τις πιο ωραίες σελίδες της ιερατικής οδού.
Οι άνθρωποι «γεφύρωσαν» το ύψος στο χώρο «ανακαλύπτοντας» την σκάλα (κλίμακα) με βαθμιδωτά πατήματα, που έχουν μικρή απόσταση μεταξύ τους ώστε να είναι προσβάσιμα στην κίνηση των ανθρώπινων ποδιών. Έτσι χρησιμοποιώντας κανείς μια κινητή ή μια μόνιμη σκάλα – κλίμακα μπορεί να ανεβαίνει σε υψηλά και πολλές φορές υψηλότατα επίπεδα.
Επίμετρο αναγκαίο - Απαραίτητες διευκρινίσεις για το θέμα της μορφής της γλώσσας
Προσευχή είναι η πιο συνηθισμένη και κοινή θρησκευτική λέξη και ενέργεια. Αφορά χριστιανούς αλλά και ειδωλολάτρες. Αφορά συνειδητοποιημένους πιστούς αλλά και εξ έθους θρησκευομένους.
Εορτολόγιο
Επειδή νηστεία, όπως είπαμε, σημαίνει φαγητό χωρίς λάδι, ακριβώς γι’ αυτό, στις μεγάλες γιορτές η νηστεία “χαλαρώνει” με κατάλυση οίνου και ελαίου. Αν νηστεία σήμαινε φαγητό με λάδι, τότε η κατάλυση λαδιού, φυσικά, θα ήταν ανοησία!
Παρακάτω υπάρχει ημερολογιακός κατάλογος εορτών με κατάλυση, και επισήμανση εορτών στις οποίες γίνεται νηστεία, όποια ημέρα και αν τύχει.
Η νηστεία της Εκκλησίας
Η νηστεία είναι εντολή του Θεού «συνηλικιῶτις» της ανθρωπότητας.
Το νόημα της νηστείας είναι να μάθουν οι άνθρωποι μέσα στην Εκκλησία, που όλη νηστεύει, την υπακοή στον Χριστό και την πάλη κατά των αμαρτωλών επιθυμιών τους και του διαβόλου.
Νηστεύω βέβαια στο μέτρο που δεν είμαι... «ασθενής και οδοιπόρος». Αλλά γιατί νηστεύω;
Προσευχές για το φαγητό
Μικρή επεξήγηση
Γιατί προσευχόμαστε πριν φάμε;
Ένα ερώτημα που τίθεται από μικρούς που αγνοούν και από ενήλικες που δεν έχουν πάρει ικανοποιητική απάντηση.
Εισαγωγικές σκέψεις
για προσωπικές προσευχές
Η προσευχή είναι το μυστήριο της σχέσης του πεπερασμένου ανθρώπου με τον άπειρο Θεό. Μια τέτοια σχέση μόνον έναρξη μπορεί να έχει και πορεία!
Πώς να διανοηθείς κατάληξη και τέρμα;
Προσευχή του καθενός μας
Δος μου την Χάρη Σου, Αγαθέ Κύριε, να μπορώ να θεωρώ τον κόσμο στην πραγματική του αξία, και να στερεωθεί ο νους μου πάνω σ’ αυτό, ώστε να μη μεταβάλλεται από τα «λιχνίσματα των πολλών θερισμών».
Προσευχή των ιερέων
Κύριε Ιησού Χριστέ, βοήθησέ με να καταλάβω και να δεχθώ, ότι
Είναι καλό, καμιά φορά, να παίρνεις μιαν απόσταση και να κοιτάζεις πίσω σου.
Η Βασιλεία δεν είναι μόνο πέρα απ’ τις προσπάθειές μας, είναι και πέρα από το βλέμμα μας.
Όσο κρατάει η ζωή μας, δεν κατορθώνουμε να εκπληρώσουμε παρά ένα μικρό μέρος απ’ αυτό το υπέροχο εγχείρημα που είναι το έργο του Θεού.
Τίποτα απ’ ότι κάνουμε δεν είναι τελειωμένο.
Αυτό σημαίνει πως η Βασιλεία βρίσκεται πάντα πέρα από μας.
Καμιά κατάφαση δεν τα λέει όλα όσα μπορεί κανείς να πει.
Καμιά προσευχή δεν εκφράζει πλήρως την πίστη.
Κανένα Πιστεύω δεν φέρνει την τελειότητα.
Καμιά ποιμαντική επίσκεψη δεν φέρνει όλες τις λύσεις.
Κανένα πρόγραμμα δεν εκπληρώνει στην εντέλεια την αποστολή της Εκκλησίας.
Κανένας σκοπός ούτε στόχος δεν πετυχαίνει την πληρότητα.
Φυτεύουμε σπόρους που μια μέρα θα βλαστήσουν.
Ποτίζουμε τους σπόρους που φυτέψαμε γνωρίζοντας πως άλλοι θα φροντίσουν γι’ αυτούς.
Θέτουμε τα θεμέλια γι’ αυτό που θα εξελιχθεί.
Βάζουμε το προζύμι που θα πολλαπλασιάσει τις ικανότητές μας.
Δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα, αλλά ν’ αρχίζουμε μας φέρνει ένα αίσθημα απελευθέρωσης.
Αυτό μας δίνει τη δύναμη να κάνουμε κάτι, και να το κάνουμε καλά.
Αυτό μπορεί να μείνει ατέλειωτο, αλλά είναι μια αρχή... ένα βήμα σε μια πορεία.
Μια δυνατότητα ώστε η χάρη του Θεού να μπει και να κάνει το υπόλοιπο.
Μπορεί να μη δούμε ποτέ την ολοκλήρωσή του, αλλά αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στον πρωτομάστορα και στον εργάτη.
Είμαστε εργάτες, όχι πρωτομάστορες, υπηρέτες, όχι ο μεσσίας.
Είμαστε οι προφήτες ενός μέλλοντος που δεν μας ανήκει.
Προσευχή για ασθενείς
Κύριε Ιησού Χριστέ,
Εσύ που δημιούργησες από το μηδέν τα σύμπαντα και έπλασες τον άνθρωπο «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσίν Σου» τοποθετώντας τον σε σχέση ευτυχίας μαζί Σου,
Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι. Αυτό το site είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια "βάση δεδομένων" για όλους τους φίλους του ενοριακού κέντρου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Πρεβέζης. Επειδή πολλοί από την παρέα του ενοριακού, πλέον δεν ζουν την καθημερινότητά τους στην πόλη της Πρέβεζας, ήδη από ετών "μοιραζόμαστε" μαζί τους ό,τι έχουμε και συζητάμε. Φυσικά και με όποιον άλλον τα βρίσκει ενδιαφέροντα και τον απασχολούν. Ατυχώς ο εκκλησιαστικός "χώρος", για τα ελληνικά δεδομένα, έχει πολύ απολυτότητα και φανατισμό, και το χειρότερο, αυτά τα νομίζει γνησιότητα και μπερδεύει (ηθελημένα ή αθέλητα) το δόγμα με την πίστη! Φαντάζεται ότι μια αλαζονική βεβαιότητα που στηρίζεται στο δόγμα (είμαστε Ορθόδοξοι) αποτελεί τεκμήριο ποιότητας, ξεχνώντας πεισματικά τον λόγο του Χριστού "οὐ πᾶς ὁ λέγων με, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν…". Αυτό το "ηλεκτρονικό παράθυρο" του Ναού μας επιθυμεί να κάνει τους επισκέπτες του ευαίσθητους στην διάκριση, που υπάρχει ανάμεσα στην σκέψη και στην αμφιβολία. Δεν επιθυμεί να είναι ένα "εκκλησιαστικό μπακάλικο" που μοιράζει τα πάντα σε μικρά πακέτα… στους πελάτες του! Πιστεύει ότι ο λόγος της Εκκλησίας και των χριστιανών δεν πρέπει να γεννάει χασμουρητό βαριεστιμάρας, αλλά να διεγείρει σε προσπάθεια αναζήτησης της Βασιλείας του Θεού, η πύλη της οποίας είναι "κρυμένη" μέσα στην καρδιά μας, όπως είπε ο Χριστός. Όλα τα κείμενά μας σ᾿ αυτό στοχεύουν. Σ᾿ αυτή την εύρεση της οδού και της πύλης. Άλλωστε για τους μη χριστιανούς σημασία δεν έχουν τα γραφόμενα. Η ποιότητα και η τελειότητα μιας θρησκείας κρίνεται από τις αρετές των πιστών της. Οι άνθρωποι "κατακτώνται" όχι με τα λόγια, αλλά με τα παραδείγματα. Όλα τα λόγια αυτού του site σ᾿ αυτό στοχεύουν: να γίνουν αφορμή να γεννηθεί παράδειγμα.
Ελπίζουμε ότι με την επίσκεψη σας σε αυτή την ιστοσελίδα θα ενημερωθείτε για το πνευματικό ταξίδι σας προς τον Ιησού και ότι θα βοηθηθείτε να πλησιάσετε και να γνωρίσετε την Μητέρα μας Εκκλησία. Η τεχνολογία είναι ένας τεράστιος τρόπος επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Έχει κάνει τον κόσμο μας μικρότερο, αλλά έχει κάνει τα μέσα επικοινωνίας τεράστια. Είναι σημαντικό να κρατάμε την προσευχή στη ζωή μας πάντα σταθερή και "ίδια" ακόμα και όταν η τεχνολογική πρόοδος αλλάζει σχεδόν καθημερινά. Να ξέρετε ότι παραμένετε στις προσευχές μας καθημερινά καθώς σας ζητάμε να θυμάστε και μας στη δική σας.
«Κύριε Ιησού, γνωρίζεις πολύ καλά πόσο μεγάλη είναι στην εποχή που ζούμε η ανάγκη του βλέμματος Σου, της φωνής Σου. Γνωρίζεις ότι ένα μόνο βλέμμα Σου μπορεί να αναστατώσει τις ψυχές μας και η φωνή Σου μπορεί να μας βγάλει από την ακαθαρσία της ζωής μας! Το γνωρίζεις καλλίτερα από μας, ότι η παρουσία Σου είναι απαραίτητη στην γενιά αυτή, που δεν γνωρίζει την αγάπη Σου, τον λόγο Σου. Σε παρακαλούμε όχι για να δούμε το πρόσωπο Σου, όπως το είδαν οι Γαλιλαίοι, ούτε για να χαρούμε την χαρά των ματιών Σου, ούτε με τον τρελό εγωισμό να Σε νικήσουμε με την παράκληση μας. Δεν ζητάμε να σε δούμε με την δόξα της δεύτερης φανέρωσης Σου, να ακούσουμε τις σάλπιγγες των αγγέλων και όλη την άλλη λειτουργία της τελευταίας ημέρας του κόσμου, της Δευτέρας Παρουσίας Σου, ούτε ζητάμε την λάμψη του προσώπου την ώρα της Μεταμόρφωσης Σου-- το ξέρεις, είμαστε τόσο μικροί για να έχουμε μια τέτοια απαίτηση. Εσένα θέλουμε πάνω απ’ όλα, γυμνό από τα μεγαλεία Σου αυτά, μόνο εσένα θέλουμε, όχι την μορφή Σου—δεν είμαστε άξιοι-- αλλά το πληγωμένο Σώμα Σου με το ένδυμα του κηπουρού, όπως Σε είδε η Μαρία, του οδοιπόρου, όπως Σε είδαν ο Λουκάς και ο Κλεόπας, του ψαρά, επαίτη, όπως Σε είδαν οι επτά ψαράδες Απόστολοι. Θέλουμε να μας δουν τα μάτια Σου εκείνα που διαπερνούν ταν σάρκα μας, να ακούσουμε τα λόγια Σου εκείνα που θεραπεύουν την πληγωμένη μας ψυχή-- αυτά τα μάτια που ματώνουν την ψυχή σαν πέφτουν πάνω της, αυτά τα λόγια που της μιλούν με τόση τρυφερότητα! Θέλουμε να ακούσουμε την φωνή Σου, που ταράσσει τους δαίμονες και μαγεύει τα παιδιά!
Αυτό το εσωτερικό θαύμα θέλουμε, όχι τα άλλα τα εξωτερικά...»