...Τα απλά (όχι απλοϊκά) πράγματα είναι και αποφασιστικά και φέρνουν τις μεγαλύτερες επιπτώσεις και συνέπειες. Η αγάπη έχει τις μεγαλύτερες επιπτώσεις. Η Ανάσταση είναι μια αργή έκρηξη, που αλλάζει ατομικές ζωές, ομαδικές ζωές, κοινωνίες ολόκληρες, την πορεία της ιστορίας και την δομή του κόσμου. Και όλα αυτά με την ουσιαστική ευγένεια της ελεύθερης αποδοχής της. Ο Χριστός, όπως δεν κατέβηκε από το Σταυρό, μπροστά στα μάτια των περίεργων, όταν τον προκαλούσαν εμπαίζοντάς Τον (γιατί τότε όλοι αυτοί θα μεταβαλλόντουσαν σε τρομαγμένα κουτάβια οπαδών Του, πράγμα που σιχαίνεται!) ούτε και αναστήθηκε, μπροστά στα μάτια όσων Τον παρακαλούσαν, επειδή Τον αγαπούσαν, γιατί πάλι και σ’ αυτή την περίπτωση κάτι τέτοιο θα γινόταν "σφυρί" στα χέρια οπαδών για σπάσιμο των κεφαλιών όσον διαφωνούσαν...!...

Συγγραφέας: Mazzolari Primo

1. p. Primo Mazzolari

Υπάρχει ένα όνομα που ακούγεται στις προσευχές μας αυτές τις μέρες της Μ. Εβδομάδας, το όνομα του Ιούδα, του προδότη. Όποιος προδίδει τον Κύριο, προδίδει την ψυχή του, προδίδει τα αδέλφια, προδίδει τη συνείδησή του, προδίδει το καθήκον του και γίνεται ένας δυστυχισμένος.

Ο Κύριος είναι παρών, είναι ο αποδέκτης του πόνου αυτής της προδοσίας, που θα πρέπει να προκάλεσε απεριόριστη ταλαιπωρία στην ψυχή του Κυρίου.

Καημένε Ιούδα!

Είναι ένα από τα πιο μυστήρια πρόσωπα που συναντάμε στα πάθη του Κυρίου. Περιορίζομαι σε τούτο: να ζητήσω έλεος για τον αδελφό μας τον Ιούδα.

Μην ντρέπεστε να δεχθείτε για τον εαυτό σας αυτή την αδελφική συγγένεια !

Εγώ δεν ντρέπομαι, γιατί ξέρω πόσες φορές πρόδωσα τον Κύριο, κανένας δεν πρέπει να ντρέπεται γι’ αυτόν. Και αποκαλώντας τον "αδελφό", είμαστε σύμφωνοι με την ορολογία του Κυρίου. Όταν δέχθηκε τον ασπασμό της προδοσίας, στη Γεσθημανή, ο Κύριος του απάντησε μ’ εκείνα τα λόγια που δεν πρέπει να τα ξεχνούμε: «Φίλε, μ’ έναν ασπασμό προδίδεις τον Υιό του Ανθρώπου;».

James Martin.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που αισθάνθηκες αγχωμένος λόγω του Πάσχα; Τόσα πολλά πασχαλινά ψώνια, τόσες πολλές πασχαλινές κάρτες για να γράψεις, τόσες πολλές πασχαλιάτικες εκδηλώσεις για να παρευρεθείς. Για να μην αναφέρουμε το ατελείωτο ρεύμα των πασχαλινών διαφημίσεων στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο, τις σχεδόν αναπόφευκτες ταινίες με θέμα το Πάσχα και όλα αυτά τα κακόγουστα πασχαλινά πουλόβερ που αναγκάζεσαι να φοράς κάθε άνοιξη. Και μην ξεχνάμε το μπελά του στησίματος του ετήσιου πασχαλιάτικου δέντρου και των πασχαλιάτικων φώτων ολούθε στο σπίτι.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Ευχαριστώ τους διοργανωτές του Συνεδρίου για την τιμητική πρόσκληση, και ευχαριστώ επίσης όλους τους παρόντες, προκαταβολικά, για την υπομονή να ακούσετε γνωστά και χιλιοειπωμένα πράγματα σχετικά με το κοινό καταπίστευμα του Θεού προς όλους εμάς, χριστιανούς και μη, δηλαδή την Αγία Γραφή, το οποίο όμως καταπίστευμα, καθένας από μας το προσλαμβάνει και το διαχειρίζεται με τα δεδομένα που διαθέτει, είτε ανεπιγνώστως, ανάλογα με την παράδοση μέσα στην οποία μεγάλωσε, είτε με "επιστημονική" ενάργεια και αυτεπίγνωση.

Συγγραφέας: Ζώης Ιωάννης

Ιωάννης Π. Ζώης

Συγγραφέας: Σταματέλου Νόνη

Έβρεχε όλη νύχτα στη Μονμάρτη...

Το κορίτσι που ετοιμάζει τα πρωινά

γελάει συγκρατημένα.

Για την δόξα του Χριστού

και προς τιμήν

του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Καλώς ήρθατε στον χώρο,  όπου η ενορία μας συγκεντρώνεται τις Κυριακές (ήδη από το 1790) να προσευχηθεί, σύμφωνα με την υπόδειξη του Χριστού, φέρνοντας στο νου μας το πρόσωπό Του, την αγάπη Του για μας και την θυσία Του, για να ελευθερωθούμε εμείς από τον άρρωστο εαυτό μας.

Συγγραφέας: Παπαθανασίου Θανάσης

1. Τους Χριστιανούς που παίρνουν τοις μετρητοίς το Ευαγγέλιο, το οποίο λέει πως «ο Θεός αγάπη εστί» και πως το μείζον που θα μείνει αιώνιο είναι η αγάπη*, ο κ. Αμβρόσιος Λενής τους χλευάζει εδώ και πολύν καιρό ως «αγαπούληδες του Θεού».

2. Ο κ. Αμβρόσιος Λενής φέρεται να είπε στην απολογία του: «Το φτύστε τους είναι το λιγότερο. Αν είχα όπλο και μπορούσα από το νόμο, θα το χρησιμοποιούσα να τελειώνουμε». Αυτό που προφανώς υπολογίζει ο κ. Αμβρόσιος Λενής είναι ο νόμος, και γι’ αυτό δεν κάνει πράξη την επιθυμία του. Αλλά το θέμα είναι άλλο: Πόσο υπολογίζει το Ευαγγέλιο, το οποίο μετακινεί το κέντρο βάρους στην π ρ ό θ ε σ η του ανθρώπου, και θεωρεί υπόλογο αυτόν που επιθυμεί να πράξει αλλά εμποδίζεται από διαφόρους εξωτερικούς λόγους**.

Ο κ. Αμβρόσιος Λενής φέρει την ιδιότητα επισκόπου της ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το θέμα δεν είναι αν πρόκειται για αμαρτωλό άνθρωπο ή όχι. Όλοι αμαρτωλοί είμαστε. Το θέμα είναι ότι ως επίσκοπος οφείλει να «ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας», πράγμα για το οποίο οι Χριστιανοί προσευχόμαστε σε κάθε θεία Λειτουργία. Σοφά η θεία Λειτουργία δεν θεωρεί δεδομένο ότι ο επίσκοπος αυτόματα και μαγικά ορθοτομεί, αλλά ζητεί από τους πιστούς να εύχονται ώστε ο επίσκοπος όντως να ορθοτομεί.

Εδώ λοιπόν έχουμε το κορυφαίο πρόβλημα: πόσο σημαντικό είναι το Ευαγγέλιο για έναν επίσκοπο!

Συγγραφέας: Ελτσιανίνωφ Αλέξανδρος

(ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ )

Πνευματικά Κεφάλαια  , σελ.246-255.

Ο μεγαλύτερος γνώστης του βάθους του ανθρωπίνου πνεύματος, ο Όσιος Ισαάκ ο Σύρος, λέει στον 41^ο[*] Λόγο του: «Ὁ αἰσθηθείς τῶν ἑαυτοῦ ἁμαρτιῶν, κρείττων ἐστί τοῦ ἐγείροντος τούς νεκρούς ἐν τῇ ἑαυτοῦ προσευχῇ... Ὁ ἀξιωθείς ἰδεῖν ἑαυτόν, αὐτός κρείττων ἐστί τοῦ ἀξιωθέντος ἰδεῖν τούς Ἀγγέλους».

Πλέον και αυτή η απορία είναι ενδεχόμενη μέσα στο κόσμο που ζούμε! Η απομάκρυνση των σύγχρονων... χριστιανών από τον Χριστό και την Εκκλησία, είναι ήδη κατεστημένη πλειοψηφία, και μάλιστα με τη συνθήκη σιωπηρής αφασίας, που, ναι μεν δεν προκαλεί, όμως διαφοροποιεί τους ανθρώπους, από τον τρόπο σκέψης και ζωής, αυτών που προσπαθούν να είναι χριστιανοί.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Αγαπητέ κ. ............

Σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη να μου απευθύνετε κάποια ερωτήματα ζητώντας την τοποθέτησή μου σ’ αυτά. Δεν ξέρω πόσο θα σας ικανοποιήσω, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι θα προσπαθήσω οι απαντήσεις μου να είναι «ἐν ἀληθείᾳ καί ἀγάπῃ».

Κατ’ αρχάς το θέμα των κατ’ όνομα χριστιανών δεν είναι υπόθεση μόνον των ορθοδόξων. Μπορεί κάλλιστα, αν ο επίσκοπος τον Σάρδεων στην Αποκάλυψη να έχει απλώς και μόνον όνομα ότι ζει ενώ είναι νεκρός, μπορεί λέω και κάθε προτεστάντης να είναι κάτι τέτοιο! Διαφωνείτε; Προσέξτε δεν αντιδικώ, προστατεύων τα δικά μου, απλώς θέτω το θέμα στην βάση του, που είναι πρόβλημα κάθε "πιστεύοντος" όπως και αν δέχεται την πίστη από δογματικής ορθότητος.

Ο δικός μας Παπαδιαμάντης έχει στους ήρωες του και πρόσωπα ποιότητος θεολογικής και περιπτώσεις θρησκευτικού ριτουαλισμού καθώς και αδιάφορους. Το ίδιο και ο Σάμερσετ Μωμ περιγράφει μια γκάμα ποικίλης ποιότητας προτεσταντών. Ας αφήσουμε την Αμερική...!!

Νομίζω και πιστεύω, ότι ο αρχικός ορισμός τον οποίο κι εσείς αμφισβητείτε, ενώ είναι διαδικασιακά σωστός (νηπιοβαπτισμός - άγνοια πίστης - θεσμική κοινωνική σχέση) δεν αποτελεί αποκλειστικότητα κάποιας δογματικής ομάδας, αλλά κίνδυνο κάθε πιστεύοντος, όπως ήδη προείπα. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το Πνεύμα του Θεού και στις επτά Εκκλησίες της Αποκαλύψεως έχει να πει την ίδια καταληκτήρια προτροπή: Ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τό πνεῦμα λέγει ταῖς Ἐκκλησίαις. Δεν κινδυνεύει μόνον ο επίσκοπος τον Σάρδεων και της Λαοδικείας... Ο Απόστολος Παύλος στεντορείως επισημαίνει: ὁ δοκῶν ἐστάναι, βλεπέτω μή πέση...

Ας έρθουμε στις ερωτήσεις.

Με αφορμή την γιορτή του αγίου Μελετίου Πατριάρχου Αντιοχείας, του οποίου έφερε το όνομα ο μακάριος πατέρας μας Μελέτιος Καλαμαράς, θεωρούμε χρήσιμο, αφού αφήσουμε στον τάφο του, στο προαύλιο του Αγ. Κωνσταντίνο, ένα λουλούδι και ένα κερί εόρτιο-επιμνημόσυνο, γυρνώντας στην δουλειά ή στο σπίτι μας να μπορούμε να βρούμε εύκολα, λίγα απ’ τα λόγια-διδασκαλίες του.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Κάθε, τρεις και λίγο, κατά την λαϊκή έκφραση κάποιες φοιτητικές ή πολιτικές ή των αναρχικών κινητοποιήσεις, αναστατώνουν την κοινωνική ησυχία και γεμίζουν ταραχή το κοινωνικό σώμα.

Τρεις Ιεράρχες 2018

Το ότι δε αλλάζει «εύκολα και απ΄ έξω» η ανθρώπινη καρδιά το ήξεραν πολύ καλά από την κατασταλαγμένη  σοφία τους οι παλαιοί, οι αρχαίοι παππούδες μας. Κατά την συνήθειά τους το περιέγραψαν με ένα πανέμορφο μύθο. Ας τον αφουγκραστούμε.

Μια γάτα ερωτεύτηκε (λέει ο μύθος) ένα όμορφο νεαρό άντρα και άρχισε να παρακαλεί παρατεταμένα την Αφροδίτη, την θεά του έρωτα, να την μεταμορφώσει σε γυναίκα, ώστε να καταστεί δυνατόν, να παντρευτεί τον νεαρό που αγαπά! Απ’ τις πολλές παρακλήσεις κάμφθηκε η Αφροδίτη και δια μιας (από μηχανής...) μεταμόρφωσε την γάτα σε μια σέξυ νεαρή, που κατόρθωσε να πείσει τον νεαρό άντρα να την παντρευτεί. Την ημέρα του γάμου όμως, που ήταν καλεσμένη και η Αφροδίτη, αποφάσισε η θεά να κάνει... crash-test στην αλλαγή της... γάτας! Να δει αν όντως άλλαξε ή απλώς τα εξωτερικά και μόνον πήραν ανθρώπινη μορφή. Και ενώ η γιορτή του γάμου ήταν στο forte της και η νύφη στο επίκεντρο των ματιών όλων των καλεσμένων... άφησε η Αφροδίτη μέσα στη μέση, μπροστά στα μάτια όλων, ένα ποντίκι τροφαντό!! Και τότε η καημένη η... νύφη και πρώην γάτα, αποδεικνύοντας ότι δεν αλλάζουν τα πράγματα απ’ έξω, χωρίς κόπο και χωρίς απόφασή μας σωστή και επίμονη, ξέχασε το που βρίσκεται και τι είναι, και χύμηξε να πιάσει τον τροφαντό τον ποντικό!!

Εκλογή -ής, η (εκλέγω) διαλογή, επιλογή [Πλάτωνας Πολιτικά 536α (των αρχόντων)].

(Fr. Montanari: Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας. Εκδ. Δ. Ν. Παπαδήμα)

Αυτά γράφει το Λεξικό ερμηνεύοντας το νόημα της λέξης "εκλογή" γεγονός που παροτρύνει κάποιον (μάλιστα χριστιανό και δη κληρικό) να ψάξει και να βρει κατά πόσον τέτοιου είδους θέματα αντιμετωπίζονται και λύνονται από την Διοίκηση της Εκκλησίας με ευαισθησία και προσοχή. Αν ο Πλάτων ευαισθητοποιείται περί των αρχόντων, που έχουν συγκεκριμένη χρονικά θητεία, πόσο πιο ευαίσθητοι θα πρέπει να είναι οι αρχιερείς που θα επιλέξουν έναν ισόβιο άρχοντα-ιερέα! Γιατί όπως γράφει ο Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος στους μοναχούς του Σινά: «Ὁ ἀρχιερεύς ἱερεύς ἐστίν, πλήν ἄρχων ἱερεύς, ὡς καί αὐτό δηλοῖ τό ὄνομα» (Γενναδίου τοῦ Σχολαρίου, ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΑ, τομ SV, Paris 1935). Και φυσικά αυτός (ο Πατριάρχης Γεννάδιος), βγαίνοντας από τη Bυζαντινή περίοδο είχε ελεύθερα τα μάτια και την κρίση από τη φόρτιση που απόκτησε το θέμα στην εποχή της Τουρκοκρατίας... (Δεσπότης...).

Συγγραφέας: Welles Orson

Είναι η λέξη που προφέρει πεθαίνοντας ο πρωταγωνιστής του Όρσον Ουέλς στην ταινία του «Ο πολίτης Κέιν». Παρακάτω παραθέτουμε ένα όμορφο “μπουμπούκι” από τη συνέντευξη που έδωσε ο Όρσον Ουέλς τον Μάρτιο του 1967. Ένας έξυπνος άνθρωπος (ήταν 25 χρονών όταν γύρισε την ταινία «Ο πολίτης Κέιν»), έχει οξυδερκείς παρατηρήσεις για θέματα που απασχολούν κάθε σημερινό άνθρωπο. Η εξειδίκευση, η τέχνη, η οικογενειακή υποδομή του καθενός ως βοήθεια ή εμπόδιο, τα λόγια, το σεξ και η πορνογραφία (η συνέντευξη είναι σε περιοδικό εκφραστή-προωθητή τέτοιων αντιλήψεων!), η πίστη, είναι θέματα ψυχής για τον καθένα μας.

   Ας δούμε την προοπτική ματιά γι’ αυτά τα θέματα του Όρσον Ουέλς, παίρνοντας ό,τι χρήσιμο.

Ακολουθώντας τη λογική και τη θεολογία, ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων πρώτα κάνει κατήχηση στους ανθρώπους και μετά τους βαπτίζει, σύμφωνα με τον λόγο του Χριστού «...ὁ πιστεύσας καί βαπτισθεῖς...»! Κανένας δεν γίνεται πιστός χριστιανός επειδή υπέστη, κυριολεκτικώς, την τελετουργία του μυστηρίου. Μπορεί να είναι βαπτισμένος, δεν είναι όμως εξασφαλισμένο και σίγουρο ότι είναι και χριστιανός. Η σημερινή πραγματικότητα το φωνάζει αυτό καθ’ εκάστην. «Οι Χριστιανοί δεν γεννιούνται, γίνονται» μας ειδοποιεί απ’ τον τέταρτο αιώνα ήδη ο Τερτυλλιανός. Ας αφήσουμε όμως αυτό το πελώριο θέμα και ας δούμε, γιατί άραγε κάνουμε στην γιορτή των Θεοφανείων τον αγιασμό των υδάτων της Βαπτίσεως... αφού κανένας δεν θα βαπτιστεί;

«¹⁴Σ’ ευχαριστώ που μ’ έκανες πλάσμα Σου τόσο θαυμαστό! Όλα όσα κάνεις είναι εξαίσια, και εγώ αυτό πολύ καλά το ξέρω. ¹⁵Δεν μου γινόταν να κρυφτώ από Σένα και απ’ τα μάτια Σου, ακόμα κι όταν τα κόκαλά μου σχηματίζονταν μες το σκοτάδι της κοιλιάς της μητρικής μου. ¹⁶Και τότε ακόμα, την ασχημάτιστη ύπαρξή μου την έβλεπαν τα μάτια Σου, γιατί μες στο "Βιβλίο" Σου οι πάντες είμαστε γραμμένοι» (Ψαλμ. 138, 14-16).

Συγγραφέας: Ιωαννίδης Δ. Γιάννης

Πώς μπορείς να μιλήσεις για κάτι πολύτιμο, που ωστόσο διαφεύγει πια της προσοχής κι ο κόσμος το προσπερνάει ποδοπατώντας το;

Έχουμε μπει σε «περίοδο γιορτών». Αλήθεια, τι βλέπουμε σ’ αυτό που λέμε «γιορτές»;

Έλα, έλα Εμμανουήλ,

να ελευθερώσεις τον αιχμάλωτο Ισραήλ

όπου θρηνεί στην εξορία

περιμένοντας τον Υιό του Θεού.

Ένας υπέροχος χριστουγεννιάτικος μεσαιωνικός ύμνος, που εκφράζει την ανθρώπινη πραγματικότητα. Μια προσευχή γεμάτη αγωνία ελευθερίας. Μια κραυγή αναφοράς της ανθρώπινης ζωής στον Δημιουργό της ζωής, στην οποία "μπαίνει" κι Αυτός γενόμενος άνθρωπος.

Συγγραφέας: Auden Wystan Hugh

Μια και μπήκαμε στην προετοιμασία για τα Χριστούγεννα, θεωρήσαμε ως ουσιαστική εισαγωγή, το ποίημα του μεγάλου Γ.Χ. Ώντεν, "Προσφυγικό Μπλουζ".

Ο Χριστός είναι ο Μεγάλος Πρόσφυγας, που ατυχώς για μας, δεν θέλουμε να "χωρέσει" κοντά μας και μαζί μας.

Συγγραφέας: Ζιάκας Θεόδωρος

Κάποιες σκέψεις

Δεν τη «χρειάζεται» ο Χριστός τη νηστεία μας. Αλλά τότε γιατί τη θέσπισε;

Συγγραφέας: GIra Dennis

Γνωρίζω το Θεό δεν σημαίνει ξέρω τί είναι, σημαίνει δημιουργώ σχέση μαζί Του. Όπως κάθε σχέση με ένα πρόσωπο, πρόκειται για μια ανακάλυψη που δεν εξαντλείται ποτέ.

Συγγραφέας: Rutledge Fleming

Μήπως σκεφτήκατε ίσως ότι ο Σατανάς υπήρξε μόνο στην Παλαιά Διαθήκη; Αντίθετα, η Καινή Διαθήκη ακριβώς είναι πλήρης αναφορών στον Σατανά. Ο Ιησούς απεικονίζεται και στα τέσσερα Ευαγγέλια να βρίσκεται σε διαμάχη με δαιμονικές δυνάμεις από την πρώτη μέρα του λειτουργήματός του μέχρι την τελευταία. Αυτό μπορεί να μην εμφανίζεται στα σημερινά αναγνώσματα της Καινής Διαθήκης, αλλά ο ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρεται στον Σατανά (ή τον δαίμονα, ή τα δαιμόνια) τουλάχιστον 25 φορές. Λίγες Κυριακές πριν, ακούσαμε την ιστορία μιας γυναίκας που είχε διπλωθεί στα δύο για 18 χρόνια. Όταν ο Ιησούς την θεράπευσε, ήταν Σάββατο, έτσι οι «συνήθεις ύποπτοι» διαμαρτυρήθηκαν. Ο Κύριος τους μίλησε σε ένα τόνο αδιαμφισβήτητου θυμού, αποκαλώντας τους υποκριτές και λέγοντας: «Δεν έπρεπε αυτή η γυναίκα, μια κόρη του Αβραάμ, που ο Σατανάς την είχε δεσμεύσει για δεκαοχτώ χρόνια, να απελευθερωθεί από τα δεσμά της την ημέρα του Σαββάτου;» (Λουκ. 13, 16). Αυτή είναι η οργή του Θεού στην πράξη. Δεν είναι απλώς ο αγαπημένος, γλυκός, μη κριτικός Ιησούς που θεραπεύει τους ανθρώπους. Έχει εμπλακεί σε θανάσιμη μάχη με τις δυνάμεις του Εχθρού. Ο καλός ποιμένας πρέπει να διώξει τους λύκους.

Συγγραφέας: Αγνώστου συγγραφέως

«Ο Μοναδικός, του οποίου έχουμε ανάγκη»

Από πού προέρχεται αυτός ο μεγάλος πόθος που κατοικεί στον άνθρωπο, να γνωρίσει τον Θεό;

Συγγραφέας: Rutledge Fleming

«Πώς ξέπεσες από τον ουρανό,

Εωσφόρε, γιέ της αυγής!»

(Ησαΐας 14:12)

«Οι Εβδομήντα επέστρεψαν με χαρά, λέγοντας, "Κύριε, ακόμα και οι δαίμονες υποτάσσονται σ’ εμάς όταν τους προστάζουμε στο όνομα Σου!" Και ο Ιησούς τους είπε, "είδα τον Σατανά να πέφτει σαν κεραυνός από τον ουρανό. Ιδού, σας έχω δώσει την εξουσία να πατάτε πάνω σε φίδια και σκορπιούς, και να κυριαρχείτε πάνω σε όλη τη δύναμη του εχθρού... Παρόλα αυτά να μην χαίρεστε για το γεγονός αυτό, ότι τα πνεύματα υποτάσσονται σ’ εσάς, αλλά να χαίρεστε επειδή τα ονόματά σας είναι γραμμένα στον ουρανό"».

Συγγραφέας: Καρούζος Νίκος

(Απόσπασμα)

Άνοιξη φθινόπωρο καλοκαίρι χειμώνας

ο Μπαχ ανεβαίνει πάντα στους αιθέρες

γελαστός άγγελος του δρυμού

μεγάλος ιδοκτήτης

«Αφήστε τα παιδιά να ‘ρθουν κοντά μου, αν δεν γίνετε σαν αυτά δεν θα μπείτε στη Βασιλεία των Ουρανών». Ο λόγος δεν αφορά τις αρετές (που τα παιδιά δεν πρόλαβαν να έχουν), αλλά τη διάθεση! Την αμεσότητα δηλαδή της ειλικρίνειας και της εμπιστοσύνης προς τον πατέρα τους. Σε τελική ανάλυση την πίστη!

Μια παρέα παιδιών μού έθεσαν γραπτώς τα παρακάτω ερωτήματα. Ασυγχώρητο θα είναι να μην απαντήσουμε, όσο πιο  ικανοποιητικά μπορούμε, όχι τόσο στις ερωτήσεις, όσο στις αγωνίες αναζήτησης που εκφράζουν οι ερωτήσεις αυτές. Ακόμα χειρότερο θα είναι αν σκανδαλίσουμε «ἕνα τῶν μικρῶν τούτων». Γιατί όπως λέει και ο Σαββόπουλος για τα παιδιά: «Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα».

Με την ειλικρίνεια της θεολογικής αμεσότητας της διδαχής της Εκκλησίας, προσπαθήσαμε να επισημάνουμε τον Τροφοδότη που «κάνει το Τραπέζι» σ’ όλους, μικρούς και μεγάλους, για το οποίο τραπέζι κάποιος φώναξε: «Ευτυχισμένος όποιος "θα φάει ψωμί" στο τραπέζι της Βασιλείας του Θεού.»

Ας αφουγκραστούμε, λοιπόν, τα ερωτήματα-αγωνίες των παιδιών μας.

Συγγραφέας: Κοροβέσης Περικλής

Μια ματιά και μια θέαση ελεύθερη και συνεπώς χρήσιμη για μας. Ποιους εμάς; Τους χριστιανούς εννοούμε, που ενώ ακούσαμε ως "εντολή": «... ἔστω ὁ λόγος ἡμῶν ναί καί οὐ... τό ναί ναί καί τό οὐ οὐ...» αλληθωρίζουμε πολλάκις προς... το "παραδοσιακόν".

Σωστές επισημάνσεις και ουσιαστικές παρατηρήσεις δεν χάνουν το βάρος τους επειδή τυχόν αυτός που τις λέει δεν είναι χριστιανός, όπως δεν χάνει το κύρος της η Εκκλησία (κατ’ αντιστροφήν) από τους κληρικούς που δεν είναι συνεπείς. Το σωστό παραμένει σωστό και το λάθος είναι λάθος όποιος και αν το λέει.

Το Μυστήριο της Εκκλησίας που συνέστησε με το Αίμα του ο Χριστός "εξαχνώνεται" στις συνειδήσεις των σύγχρονων ανθρώπων, όταν αυτό το Μυστήριο γίνεται κρατικός θεσμός και μέτοχος της εξουσίας. Ο Χριστός δεν είχε καμιά απολύτως σχέση όχι μόνον με τον Πιλάτο, αλλά ούτε με το θρησκευτικό κατεστημένο του Άννα και του Καϊάφα...

Η Εκκλησία δοξάζεται απ’ τα αίματα των παιδιών της μαρτύρων και ντροπιάζεται απ΄ τις συνεργασίες των εκπροσώπων της που... γίνονται αντιβασιλείς και Πρόεδροι...!

Ας αφουγκραστούμε με τα μέσα αυτιά αυτήν την έξωθεν μαρτυρία.

Συγγραφέας: Ιερά Σύνοδος της Καθ. Ιεραρχίας

Εποχή της σχετικοκρατίας και του υποκειμενισμού όπως στους Ελληνιστικούς χρόνους και η εποχή μας, έφτασε πλέον στο άκρο άωτον και θέλει όχι μόνον να αξιολογεί αλλά και να ρυθμίζει την πραγματικότητα. Θέλει να μας πείσει ότι σημασία έχει, όχι η de facto κατάσταση, αλλά πως την νομίζουμε...

Όχι το ότι γεννήθηκες και βιολογικά είσαι γυναίκα, αλλά ότι αισθάνεσαι άντρας και πρέπει να είσαι! "Αναστήθηκε" ο Λουίτζι Πιραντέλλο και μας εμπαίζει «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε»!

Μέσα στον σάλαγο και την βαβούρα των ημερών νομίζουμε ότι το παρακάτω κείμενο των αδελφών μας των καθολικών της Ελλάδος, έχει να μας βοηθήσει σε ήρεμη και ορθή αποτίμηση και τοποθέτηση.

28 Σεπτεμβρίου 2017

Αγίου Αλκίσωνος

Όλοι μας επιθυμούμε, όταν έρθει η ώρα του θανάτου μας, να είμαστε ανάμεσα σε αγαπημένα πρόσωπα και ει δυνατόν στο χώρο που ζήσαμε (στο σπίτι μας), ούτε καν σε ένα νοσοκομείο...!

Για όλους είναι ευκταίο το να έχουν την παρηγοριά που δίνει η ανθρώπινη αγαπημένη παρουσία (του ή της συζύγου-παιδιών-φίλων) και το πέρασμα στην άλλη πλευρά του ποταμού (οδυνηρό και δύσκολο) να είναι όσο γίνεται μέσα στην "ζεστασιά" αυτής της ανθρώπινης παρουσίας...

Συγγραφέας: Ένωσης Ψυχιάτρων Παιδιών & Εφήβων

Αθήνα, 4/10/2017 Αρ. Πρωτ.: 197/2017

Προς

Τον Αξιότιμο Υπουργό Δικαιοσύνης κο Σ. Κοντονή

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Τον Αξιότιμο Υπουργό Υγείας κο Α. Ξανθό

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Θέμα: Θέσεις της Π.Ε.Ε.-ΕΝΩ.ΨΥ.Π.Ε. για το Σχέδιο Νόμου «Νομική αναγνώριση
της ταυτότητας φύλου - άρθρο 3- Εθνικός Μηχανισμός Εκπόνησης,
Παρακολούθησης και Αξιολόγησης των Σχεδίων Δράσης
για τα Δικαιώματα του Παιδιού»

Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί,

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος & Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Ἡ ἱστορία τῆς δημιουργίας προβάλλει στά μάτια μας μιά πανοραμική θέα τοῦ κόσμου. Ἡ Γραφή μᾶς διδάσκει ὅτι ἀρχικό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἦταν, ὁ ἄνθρωπος νά ἐργάζεται γιά τήν συντήρηση καί τήν προστασία τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. Ἐντελῶς κατ’ ἀρχάς, ὅπως ἀναφέρει τό βιβλίο τῆς Γενέσεως, «ὑπῆρξε ἐποχή κατά τήν ὁποία δέν εἶχε ἀκόμη φυτρώσει κανένα εἶδος καλλιεργήσιμου φυτοῦ πάνω σ’ ὁλόκληρη τήν γῆ, γιατί οὔτε ὁ Θεός εἶχε βρέξει ἀκόμη, οὔτε ἄνθρωπος ὑπῆρχε, ὥστε νά καλλιεργήσει τήν γῆ» (Γεν. 2, 5). Ἡ γῆ μᾶς δόθηκε σάν ἱερό δῶρο καί κληρονομιά, γιά τά ὁποῖα ὅλοι εἴμαστε συνυπεύθυνοι, μέχρις ὅτου στήν τελική ἡμέρα τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ Χριστοῦ, τά πάντα στόν οὐρανό καί στήν γῆ ἀνακαινισθοῦν (Ἐφεσ. 1, 10).

Συγγραφέας: Phillips Tom

Εφημερίδα Guardian – Δευτέρα 28/08/2017.

Ήταν γύρω στα μεσάνυχτα όταν το ταξί σταμάτησε έξω από κάποιες εγκαταστάσεις που θύμιζαν φυλακή, και οι γονείς του Ζιόνγκ Τσένκζουό τον παρέδωσαν στον άνθρωπο που τον αποκαλούν «σατανικό νονό».

Νωρίτερα μέσα στη μέρα, οι τρεις τους είχαν ξεκινήσει από το σπίτι τους, πάνω από 600 χλμ μακριά, για κάτι που οι γονείς του Ζιόγνκ ισχυρίστηκαν ότι θα επρόκειτο για μια οικογενειακή εκδρομή. Στην πραγματικότητα όμως, ο προορισμός τους ήταν ένα κέντρο αποκατάστασης που λειτουργεί σαν στρατώνας, και αφορά παρεκκλίνοντες αλλά και εξαρτημένους από το διαδίκτυο εφήβους, που η εμμονή τους με την χρήση του ανησύχησε τους γονείς τους.

Πολλοί άνθρωποι παραξενεύονται και κάποιοι αντιδρούν σε τέτοιο ενδεχόμενο εκφράζοντας διαφωνία. Είναι σεβαστή κάθε αντίρρηση, απλώς πρέπει να είναι λογική και να "πατάει" θεολογικά.

Ας δούμε όμως το γιατί μιας τέτοιας αλλαγής.

Προσευχή είναι η πιο συνηθισμένη και κοινή θρησκευτική λέξη και ενέργεια. Αφορά χριστιανούς αλλά και ειδωλολάτρες. Αφορά συνειδητοποιημένους πιστούς αλλά και εξ έθους θρησκευομένους.

          Για την Εκκλησία του Χριστού προσευχή είναι η αναστροφή του ενδιαφέροντος και της προσοχής του ανθρώπου από τον εαυτό του προς τον Χριστό. Η προσπάθεια ελευθερίας από την εγωιστική αυτοαναφορικότητα στην ελευθερία της αγάπης.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Περί ἀπαγορεύσεως Ἐπιταφίου ὕμνου

εἰς τήν ἑορτήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου

Πρός ἅπαντας τούς κατά τό κράτος

Σεβασμιωτάτους Ἱεράρχας

Δεκαπενταύγουστος 2017

‘‘Πανήγυρις εστίν ο παρών βίος…’’

Είναι ένα παζάρι αυτή η ζωή. Ένας χώρος όπου μαζευόμαστε να πουλήσουμε και να αγοράσουμε. Ένα γεγονός για το οποίο δουλεύουμε ολοχρονίς. Μια ελπίδα ότι θα μπορέσουμε να πλασάρουμε την παραγωγή μας (όχι απαραίτητα υλική) για πώληση και τυχόν να αγοράσουμε ό,τι χρειαζόμαστε. Την παλιότερη εποχή, αυτή η διαδικασία γινόταν με αφορμή την γιορτή κάποιου αγίου και ονομαζόταν όπως αναφέραμε παζάρι, σήμερα γίνεται ρυθμισμένα από το καπιταλιστικό σύστημα, και κάτι τέτοια ονομάζονται διεθνείς εκθέσεις. Εκεί διακινούνται εμπορεύματα και ιδέες. Προϊόντα και προτάσεις λύσεων σε θέματα εργασιακά ή τεχνικά της καθημερινότητας. Πλήθος άπειρον συγκεντρώνεται και στα μεν και στα δε. Αργόσχολοι περίεργοι, αλλά και ενδιαφερόμενοι. Άνθρωποι που προμηθεύονται χρήσιμα και αναγκαία πράγματα, αλλά και αδιάφοροι περίεργοι, που ψωνίζουν ό,τι τους γυαλίσει και δαπανούν τα χρήματά τους σε άχρηστες και ανόητες αγορές. Η όλη διαδικασία έχει σύμφυτη και την ποιότητα και την απάτη. Καθένας που πάει εκεί, πρέπει να ξέρει τι όντως θέλει, και να αγοράζει ό,τι αξίζει και του χρειάζεται. Όταν τελειώσουν οι προσδιορισμένες ημέρες αυτού του αλισβερισιού, τότε ‘‘λύεται η παρούσα πανήγυρις’’, τότε τελειώνει το παζάρι και επιστρέφει καθένας στον χώρο και στο σπίτι του.

Βασίλης Τσαμπρόπουλος

Μουσική δεν μαθαίνεις στο Ωδείο. Στο Ωδείο μαθαίνεις τον τρόπο της, την τεχνική της. Μουσική μαθαίνεις, όταν ανακαλύπτεις τον εαυτό σου.

Η μελέτη στο πιάνο μοιάζει πολύ με τη προσευχή στον Θεό Είναι πορεία πνευματικής εξέλιξης και ανόδου του ανθρώπου. Ο δρόμος αυτής της εξέλιξης όμως είναι στενός, μα έτσι πρέπει. Μη σε φοβίζει αυτό.

Συγγραφέας: Σπυροπούλου Μαριαλένα

 «Σουτ, σου είπα, μπα σε καλό σου για κορίτσι». Ένα χέρι πετάχτηκε και έστριψε το αυτί της. «Άουτς, ρε γιαγιά». «Άχνα μη βγάλεις. Άκου τον παπά, άκου τους ψάλτες». Η μικρή κατσούφιασε και έστρεψε το βλέμμα προς τα κάτω. Έβλεπε με λεπτομέρεια το μωσαϊκό, τις μικρές κόκκινες ψηφίδες, τις ξυλόγλυπτες καρέκλες με τα λουλουδάκια στα πόδια, ύστερα χασμουρήθηκε με θόρυβο και έστρεψε με ανοιχτό στόμα το βλέμμα στον ουρανό. «Ουάου, η πλα-τυ-τέ-ρα των Ου-ρα-νών», διάβασε συλλαβιστά. «Τι ωραία Παναγία, γιαγιά, πόσα αστέρια έχει γύρω. Έχει και μαντίλι στο κεφάλι της, κοίτα, κρατάει αυτό το στρουμπουλό μωράκι», φώναξε η μικρή. Η γιαγιά συνοφρυώθηκε. «Ουφ, βαρέθηκα, ρε γιαγιά» και πήρε να κλοτσάει και με τα δυο της πόδια την καρέκλα τής μπροστινής της. Η μπροστινή αποδοκίμασε με δολοφονικό βλέμμα τη γιαγιά για τη διαγωγή τής μικρής. «Βα-ρέ-θη-κα, σου λέ-ω». «Σουτ, παιδί μου, μπα σε καλό σου, δεν θα ακούσουμε λειτουργία σήμερα. Σ' το ορκίζομαι θα βγεις έξω...» «Να βγω; Τρέχω».

Συγγραφέας: Hopkins Gerard Manley

Τζεράρντ Μάνλεϋ Χόπκινς
     1844-1889
  ______________________                               
Θεέ μου, κι αν σε μάχομαι, ξέρω πως είσαι δίκιος·
Μα, Κύριε, κι αυτά που εκλιπαρώ δίκαια είναι.
Γιατί ευτυχούνε των αμαρτωλών οι τρόποι, και γιατί
η απογοήτευση τους κόπους μου όλους τρέφει;
Κι εχθρός μου να 'σουνα, ώ φίλε μου μεγάλε,
πως συ χειρότερα θα μπόραες να με βλάψεις;
Ω, οι ηλίθιοι κι οι λάγνοι σ' ώρες λίγες
πιότερη ευτυχία βρίσκουν από με
που τη ζωή μου ολάκερη στη δούλεψή σου είχα.
Τις όχθες, κοίταξε, τις πυκνοφυλλωμένες,
ζωσμένες με μαιάνδρους χορταριών -
δροσάτο αγέρι τις κινεί · και τα πουλιά τριγύρω
χτίζουν αδιάκοπα· εγώ όμως όχι·
μον ζώ μέσα στην ένταση, του χρόνου τον ευνούχο,
και δεν γεννώ ούτ' ένα έργο π' αφυπνίζει.
Κύριε, βροχή στις ρίζες μου, σε ικετεύω, στείλε.

6 Αυγούστου 2017

Μεταμόρφωση του Σωτήρος

 Οι χριστιανοί ισχυρίζονται ότι μας δίνουν μια πραγματική γνώση της πραγματικότητας, την αλήθεια των πραγμάτων. Κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος ακόμη και από φυσική περιέργεια, μπροστά σε κάτι τέτοιο, θα οδηγηθεί να ψάξει την απάντηση!

Ο Αντρέι Ταρκόφσκυ – μικρός, νευ­ρικός, βίαιος, σχεδόν ασιατικός τύπος – δεν είναι λιγότερο απαιτητικός από τις ταινίες του. Όσο αδιαφορεί για την ικα­νοποίηση του κοινού, θεωρώντας πως το έργο που έχει να κάνει πρέπει να το κάνει, χωρίς να ενδιαφέρεται για μόδες και για επιτυχίες, άλλο τόσο δεν φροντίζει νά προσελκύσει τον Τύπο και άλλα κέντρα κοινής γνώμης. Απεχθάνεται την κινημα­τογραφική κριτική, που τη βρίσκει στο σύνολό της μέτρια. Αποφεύγει τους δη­μοσιογράφους. Αγαπά να προκαλεί, να διακηρύττει, λόγου χάρη, παρωχημένες θέσεις του τύπου: Ο άνδρας είναι για να ενεργεί και να δημιουργεί. Η γυναίκα για ν’ αγαπά τον άνδρα.

Συγγραφέας: Γκανάς π.Ευάγγελος

Στὸ ἑλ­λη­νι­κὸ τρα­γού­δι ἡ ἀ­να­φο­ρὰ σὲ θρη­σκευ­τι­κὰ καὶ πνευ­μα­τι­κὰ θέ­μα­τα, ἐμ­πνε­ό­με­να ἀ­πὸ τὴ χρι­στι­α­νι­κὴ πα­ρά­δο­ση, εἶ­ναι σχε­δὸν ἀ­νύ­παρ­κτη [...]. Ἂν θε­λή­σου­με, ἐν τού­τοις, ν' ἀ­νι­χνεύ­σου­με τὶς ὅ­ποι­ες σκόρ­πι­ες, ἀλ­λὰ ἐ­ξέ­χου­σες, πα­ρεκ­βά­σεις ἀ­πὸ τὸν κα­νό­να αὐ­τὸ τῆς σι­ω­πῆς θὰ πρέ­πει δί­χως ἄλ­λο νὰ ἀ­να­φερ­θοῦ­με σὲ δυ­ὸ κύ­ρι­ες τά­σεις τῆς με­τα­πο­λε­μι­κῆς στι­χουρ­γι­κῆς. Στὴν πρώ­τη πε­ρί­πτω­ση ἐ­πι­λέ­γον­ται λέ­ξεις-κλει­διά, φόρ­μες τῆς λει­τουρ­γι­κῆς πα­ρά­δο­σης, οἰ­κεῖ­ες ἐμ­πει­ρί­ες τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς ζω­ῆς, ἰ­δι­αί­τε­ρα τῆς λα­ϊ­κῆς θρη­σκευ­τι­κό­τη­τας, ἐν­σω­μα­τω­μέ­νες ὅ­μως σ' ἕ­να ἐν­τε­λῶς και­νού­ριο πε­ρι­ε­χό­με­νο. Τυ­πι­κὴ πε­ρί­πτω­ση αὐ­τῆς τῆς προ­ο­πτι­κῆς εἶ­ναι τὰ τρα­γού­δια τοῦ Νί­κου Γκά­τσου σὲ μου­σι­κὴ τοῦ Μά­νου Χατ­ζι­δά­κι.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

"Και στη φουφού του καστανά στάχτη να γίνεις σατανά " (Μ. Κανά).

Φαίνεται πως αυτή η ‘’θεολογία’’ του λαϊκού τραγουδιού ενέπνευσε κάποιον ιερέα σε μια μεγαλούπολη της κεντρικής δυτικής Ελλάδος να παραθέσει σε προσκύνηση(!!) ένα τέτοιο διαλυτικό ‘’των του διαβόλου μηχανημάτων’’ κάστανο που του δόθηκε από τον πατέρα Παΐσιο προ 27ετίας. Βέβαια…αντί ‘’διαλύσεως’’ το πράγμα περιεπλάκη και πας νοήμων άνθρωπος και χριστιανός κατειρωνεύεται δικαίως και βασίμως όλο αυτό το βλάσφημο θέατρο, που επικαιροποίησε και πάλι την προφητεία του Χριστού: ‘’δι υμάς βλασφημείται το όνομά μου εν τοις έθνεσιν’’ (Ησαΐας 52,5).

ΟΜΙΛΙΑ  ΤΟΥ  ΠΑΠΑ  ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ

                                                    Πλατεία του Αγίου Πέτρου

                                                                    Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Ολοκληρώνεται σήμερα η περίοδος του Πάσχα, πενήντα ημέρες που, από την Ανάσταση του Ιησού ώς την Πεντηκοστή, σημαδεύονται  ειδικά  από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι, πράγματι, η κατ’ εξοχήν πασχάλια Δωρεά. Το δημιουργό Πνεύμα είναι εκείνο που δίνει πάντα υπόσταση σε καινούργια πράγματα. Δύο καινοτομίες μάς υποδεικνύονται στα σημερινά αναγνώσματα : στο πρώτο ανάγνωσμα, το Πνεύμα σχηματίζει από τους μαθητές έναν καινούργιο λαό, στο Ευαγγέλιο, δημιουργεί στα βάθη των μαθητών  μια καινούργια καρδιά.

Συγγραφέας: Γκανάς π.Ευάγγελος

«Ήδη και όχι ακόμα»

Εβρ. 9, 1-7

            Στο καλοκαίρι των Ορθοδόξων σίγουρα δεσπόζει το πρόσωπο της Παναγίας. Κέντρο της λατρείας είναι βεβαίως ο Αύγουστος με τις παρακλήσεις και κορύφωση η εορτή της Κοιμήσεως, όμως και σήμερα γιορτάζουμε μια άλλη, λιγότερο γνωστή, γιορτή της Παναγίας: την Κατάθεση της τιμίας Εσθήτος.