Κάποιοι αναγνώστες-επισκέπτες του site μας www.enoriako.info, μάς εξέφρασαν την απορία, κάποιοι την έκπληξη, και κάποιοι την αντίρρηση, για άρθρα που αναρτήσαμε, τώρα τελευταία, αλλά και για τις κατά περιόδους μεταφράσεις κηρυγμάτων κληρικών, που δεν είναι ορθόδοξοι! Και, γιατί να το κρύψουμε, κάποιοι σκανδαλίστηκαν κιόλας!! Σκέφτηκαν: Τι θέλουν αυτοί (οι αιρετικοί...) σ’ ένα ορθόδοξο site; Τι έχουν να μας πουν;

Συγγραφέας: Cantalamessa Raniero

Η Βίβλος την αποκαλεί λίθινη καρδιά: ‘‘Και αφελώ την καρδίαν την λιθίνην εκ της σαρκός υμών και δώσω υμίν καρδίαν σαρκίνην’’ (Ιεζ 36, 26), λέει ο Θεός μέσω του προφήτου Ιεζεκιήλ. Μια λίθινη καρδιά είναι μια καρδιά κλειστή μπροστά στο θέλημα του Θεού και στην οδύνη των αδελφών, η καρδιά κάποιου που συσσωρεύει απεριόριστες ποσότητες χρημάτων και παραμένει αδιάφορος στην απελπισία του ανθρώπου που δεν έχει ένα ποτήρι νερό να δώσει στα παιδιά του. Είναι ακόμα η καρδιά του ανθρώπου που αφήνεται να τον διακατέχουν βρόμικα πάθη και είναι έτοιμος να σκοτώσει για τα πάθη αυτά ή για να κάνει διπλή ζωή. Ας μη στρέφουμε το βλέμμα μας μόνο έξω προς τους άλλους, μπορούμε να πούμε πως στην πράξη αυτό περιγράφει και τις δικές μας καρδιές ως λειτουργών του Θεού και ως χριστιανών που κάνουν πράξη την πίστη τους αν εξακολουθούμε να ζούμε βασικά ‘‘για τον εαυτό μας’’ και όχι ‘‘για τον Κύριο’’.

Συγγραφέας: Χιωτέλλη Καίτη

Σκέψου τους ήρωες των μυθιστορημάτων ! Τι καλά

πούναι κλεισμένοι στα δεμένα τους βιβλία.

Αν βγαίναν ήταν φόβος να χαθούν

μέσα στο πλήθος. Να χαθεί κι η ιστορία.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Κι αν κάνουμε μια προσπάθεια να φανταστούμε, στο πρόσωπο αυτών των γυναικών μπορούμε να βρούμε τα πρόσωπα πολλών μητέρων και γιαγιάδων, το πρόσωπο παιδιών και νέων που υπομένουν το βάρος και τον πόνο τόσων αδικιών τόσο απάνθρωπων. Βλέπουμε να κατοπτρίζονται μέσα τους τα πρόσωπα εκείνων που, διαβαίνοντας στην πόλη, νιώθουν την οδύνη της δυστυχίας, την οδύνη της εκμετάλλευσης και της προδοσίας. Στα πρόσωπά τους βλέπουμε επίσης τα πρόσωπα εκείνων που βιώνουν την καταφρόνια, επειδή είναι πρόσφυγες, ορφανεμένοι από πατρίδα, σπίτι, οικογένεια. Τα πρόσωπα εκείνων που το βλέμμα τους φανερώνει μοναξιά και εγκατάλειψη, γιατί τα χέρια τους είναι υπερβολικά τραχιά. Αυτές οι γυναίκες κατοπτρίζουν το πρόσωπο γυναικών, μητέρων που κλαίνε βλέποντας τη ζωή των παιδιών τους να μένει θαμμένη κάτω από το βάρος της διαφθοράς  που τα στερεί από τα δικαιώματά τους και συντρίβει πολλές ανατάσεις της ψυχής τους, κάτω από την παραλύουσα και άγονη γραφειοκρατία που δεν επιτρέπει ν’ αλλάξουν τα πράγματα. Μέσα στην οδύνη τους έχουν το πρόσωπο όλων εκείνων που, διαβαίνοντας στην πόλη, βλέπουν την αξιοπρέπειά τους σταυρωμένη.

Συγγραφέας: Welby Justin

Σήμερα, σε όλη την Αίγυπτο, αλλά ιδιαιτέρως επώδυνα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην Τάντα και στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου στην Αλεξάνδρεια, ο λαός του Θεού έχει ήδη συγκεντρωθεί για να προσκυνήσει Εκείνον που ήταν νεκρός και τώρα είναι ζωντανός.

Φέτος, για τελευταία φορά μέχρι το 2025 η ημέρα του Πάσχα πέφτει την ίδια μέρα σε όλη την Εκκλησία και σε όλο τον κόσμο. Έτσι, λοιπόν, αυτή τη χρονιά, εν χορω, σε Δύση και Ανατολή, σε όλες τις γλώσσες διακηρύσσουμε μαζί ότι ο Χριστός αναστήθηκε.

Το Πάσχα είναι η Εορτή των Εορτών και η ημέρα του Πάσχα είναι η Ημέρα των Ημερών. Οι Πατέρες μιλούν για την ημέρα του Κυρίου ως «όγδοη ημέρα», μια ημέρα χωρίς τέλος, την αρχή μιας νέας δημιουργίας και της αιωνιότητας.

Συγγραφέας: Παπαθανασίου Θανάσης

«Παύσον Εκκλησίας τα σκάνδαλα!»

Είναι μια προσευχή που απευθύνεται στην Παναγία και ακούγεται στις εκκλησίες το βράδυ της Μ. Παρασκευής. Που σημαίνει ότι οι πιστοί καλούνται να γνωρίζουν την κατάσταση της Εκκλησίας τους, να γνωρίζουν ότι το σώμα της πληγώνεται, και να νοιάζονται γι’ αυτό.  

Ο Stephen R. Lloyd-Moffett δεν έμεινε σε μια βιβλιοθήκη σαν τυπικός δυτικός scholar να... ανακατεύει χαρτιά ψάχνοντας βιβλιογραφία προκειμένου να στήσει ένα master ή ένα doctora! Έψαχνε την ζωντανή σάρκωση και το απτό παράδειγμα των όσων διάβαζε. Πήρε την γυναίκα του και τον γιο του (νεογέννητο) και μετακόμισε στον Παντοκράτορα, το όμορφο προάστιο της Πρέβεζας, προκειμένου να σπουδάσει αυτό που ανακάλυψε. Η εγγύτητα του τόπου διαμονής έδινε στον Stephen R. Lloyd-Moffett την άνεση τριπλής ερεύνης. Να συναναστρέφεται τον μακαριστό Μητροπολίτη οπότε και όσες φορές ήθελε, να τον... "ανακρίνει" και να έχει ιδίοις όμμασι γνώμη για το πως εκείνος (ο π. Μελέτιος) σκέπτεται, ζει και αντιδρά στους πειρασμούς και τα θέματα της καθημερινότητας. Δεύτερον είχε την χρονική απλωσιά να συναντάει "τυχαία" ανθρώπους στις ασχολίες και τα επαγγέλματά τους, αλλά και σε ένα καφέ και να μαθαίνει σε ανύποπτο χρόνο την γνώμη και τις κρίσεις που υπήρχαν για τον Επίσκοπο Μελέτιο. Και τρίτον με την "εξοπλιστική" ιδιότητα του ξένου (Αμερικανός) είχε άνετη πρόσβαση σε αυτά που οι άνθρωποι σκέφτονται, αλλά... δε λένε για τους συντοπίτες τους, ενώ έχουν παγιώσει γνώμη γι’ αυτούς και μάλιστα τους άρχοντές τους στους οποίους εννοείται στις καθημερινές σχέσεις φέρονται με υποτέλεια.

Συγγραφέας: Cantalamessa Raniero

Πρώτη Ομιλία της  Σαρακοστής 2017

    Το Άγιο Πνεύμα μας οδηγεί στο Μυστήριο της Κυριότητας του Χριστού

1. ‘‘Εκείνος μαρτυρήσει περί εμού’’

Κάτι μου έκανε εντύπωση καθώς διάβαζα φέτος την εναρκτήρια προσευχή της Λειτουργίας της Πρώτης Κυριακής της Σαρακοστής.

Συγγραφέας: Παπαθανασίου Θανάσης

Ας μη βιαστούμε όσοι θέλουμε να βάλουμε τον ζωντανό Θεό στα δικά μας γοβάκια. Η παράδοση της Εκκλησίας έχει μιλήσει για μάρτυρες που κέρδισαν τον παράδεισο, για μάρτυρες που τον έχασαν μέσα στον ναρκισσισμό τους, για αποστάτες που βολεύτηκαν με την άρνηση και -προσοχή!- για αποστάτες που τον κέρδισαν με την εξευτελισμένη αγάπη τους. Παραθέτω απόσπασμα από κείμενό μου:

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

«Επίστρεψε σε μένα με όλη σου την καρδιά … γύρνα στον Κύριο» (Ιωήλ 2:12, 13). Ο προφήτης Ιωήλ κάνει αυτή την έκκληση στους ανθρώπους στο όνομα του Κυρίου. Κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται αποκλεισμένος: «Συγκέντρωσε τους ηλικιωμένους, μάζεψε τα παιδιά, ακόμα και τα νεογέννητα στο στήθος, το γαμπρό.. και τη νύφη» (Ιωήλ 2,16). Όλοι οι πιστοί προσκαλούνται να έρθουν και να λατρέψουν τον Θεό τους, «διότι Εκείνος είναι σπλαχνικός και ελεήμων, απρόθυμος στον θυμό και αφθονούν στην ακλόνητη αγάπη (Ιωήλ 2,13)».       

Συγγραφέας: Recalcati Massimo

Massimo Recalcati

Το σύμπλεγμα του Τηλέμαχου

εκδ. ΚΕΛΕΥΘΟΣ

σελ. 53-56

Η εποχή μας μοιάζει να καλύπτει με ψεύτικη ευφορία τη δύσκολη συνθήκη του ανυπεράσπιστου και της ερημίας που συνοδεύει την ύπαρξη.

Συγγραφέας: Hacker P. M. S.

«(…) Οι επιστήμονες στο πεδίο της “τεχνητής νοημοσύνης” υποστηρίζουν πως οι μηχανές τους μπορούν ν’ αναγνωρίζουν και να ταυτοποιούν αντικείμενα, να κάνουν επιλογές και να παίρνουν αποφάσεις, κοντολογίς να σκέφτονται.

Συγγραφέας: Μόσχος Ν. Δημήτριος

γράφει ο Δημήτριος Ν. Μόσχος, επίκουρος καθηγητής Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Τμήματος
θεολογίας Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Η πρόσφατη σύσκεψη μεταξύ Καθηγητών Θεολογικών Σχολών και Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά τον καθιερωμένο εορτασμό της μνήμης του ιερού Φωτίου στη Μονή Πεντέλης στις 6 Φεβρουάριου 2017 με αφορμή τη θαυμάσια εισήγηση του Καθηγητού του Τμήματος Ποιμαντικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Θεόδωρου Γιάγκου με θέμα «Μ. Φώτιος και Αγιος Νικόδημος Αγιορείτης. Η συμβολή τους στην αποτύπωση του Κανονικού συνειδότος» έδωσε βήμα για τη διατύπωση σοβαρών παρατηρήσεων σχετικά με την ορθή ερμηνεία των Κανόνων που αφορούν τις σχέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τους μη Ορθόδοξους Χριστιανούς και ειδικά με τους Αρχαίους Ανατολικούς (Προχαλκηδονίους) που εξακολουθούν να απομονώνονται εκκλησιαστικά, παρά τις πράγματι μαρτυρικές συνθήκες του ιστορικού τους βίου και τους φοβερούς διωγμούς που υφίστανται, όπως με διαύγεια και θάρρος επεσήμανε στη συζήτηση που ακολούθησε ο Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών Χρήστος Βούλγαρης.

Τα πόδια μου δεν αντέχουν και τα αρθριτικά μου μου κλέβουν τον ύπνο. Τα μάτια μου ‘’κοντύνανε’’ και η πίεσή μου θέλει παρακολούθηση…

Αυτά και άλλα πολλά ανάλογα θα ακούσει κανείς αν βρεθεί κοντά σ᾿ έναν παππού ηλικιωμένο. Θα τα ακούσει και θα τα ξανακούσει. Η επανάληψη φέρνει ανακουφιστική εκτόνωση. Είναι χαλαρωτικός εγωισμός αυτοαναφορικότητας, μας κάνει το κέντρο των γύρω μας. Είναι η συνηθισμένη ‘’παρηγόρια ‘’ των ηλικιωμένων!  Όλων; Όχι. Υπάρχουν και εξαιρέσεις που μακάρι να αναιρούσαν τον κανόνα…

Συγγραφέας: Lacroix Xavier

Ζούμε σε μια εποχή αποσύνθεσης της οικογένειας. Σύγχυσης των ρόλων. Ασάφειας των δεσμεύσεων. Η εγωκεντρική αυτονόμηση δεν διστάζει να ανατρέπει και τα... βιολογικώς ισχύοντα. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία σχετικοποίηση της διαφοράς μεταξύ πατρικού και μητρικού ρόλου.

Συνδέεται κάπως με την σχετικοποίηση της θέσεως του σώματος κατά την γέννηση. Πράγματι κατά τη γέννηση είναι που φαίνεται ξεκάθαρα η διαφορά μεταξύ πατέρα και μητέρας. Ο Αριστοτέλης έλεγε: «Να είσαι μητέρα σημαίνει να τίκτεις μέσα σου, και το να είσαι πατέρας σημαίνει να γενάς έξω από σένα». Όντως, η μητέρα έχει άμεσα μια σχέση πιο σαρκική. Κυοφορεί, φέρνει στον κόσμο το παιδί. Ο πατέρας είναι αυτός που γονιμοποίησε την μητέρα. Παραμένει στο πλευρό της, αποδέχεται το παιδί, το αναγνωρίζει, το ονοματοδοτεί. Δημιουργεί δεσμούς με ένα πλάσμα που είναι κάτι άλλο από αυτόν, και αυτή η διαφορά εκκίνησης θα αφήσει ίχνη. Έτσι, ο λόγος της μητέρας θα είναι περισσότερο ένας  λόγος - στήριγμα - συνοδεία· ενώ ο λόγος του πατέρα θα είναι ένας λόγος - έκκληση.

Συγγραφέας: Δρακόπουλος Παναγιώτης

Είναι γνωστόν ότι η λογοτεχνική κριτική δέχεται τις αρές και τα αναθέματα τόσο των λογοτεχνών όσο και του κοινού. Η κριτική, σπανίως κατηγορείται απλώς και μόνον ως άχρηστη. Συνηθέστερα χαρακτηρίζεται επιβλαβής, αυθαίρετη ή και υποπροϊόν υποσυνειδήτου -τουλάχιστον- μίσους κατά των δημιουργών, ο δε κριτικός (στον όποιο δεν αναγνωρίζεται ιδιότης δημιουργού), φέρει έναν όγκο αισθημάτων απαξίας, ως νέος Άτλας, επί της γραφίδος του.

Σκέψεις στη Γιορτή του Αγίου Thomas Becket

Αρχιεπίσκοπος Justin Welby

Το μαρτύριο είναι μία έννοια που χρειάζεται να διαλευκανθεί. Σημαίνει να δίνει κανείς μαρτυρία, για το φως του Χριστού, τη στιγμή του μεγαλύτερου σκότους: όταν το σπαθί πέφτει, το όπλο εκπυρσοκροτεί, οι φλόγες ανεβαίνουν, φλόγες του σκότους ορατές. Οι φλόγες της κόλασης, που επιζητούν την καταστροφή όλων των μαρτυριών για την αγαθότητα του Θεού στο πρόσωπο του Χριστού.  

Συγγραφέας: Becket Thomas

ΙΝΤΕΡΛΟΥΔΙΟ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

κηρύσσει στην καθεδρική Εκκλησία το πρωί των Χριστουγέννων 1170.

"Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας". Ο δέκατος τέταρτος στίχος του δευτέρου κεφαλαίου του Ευαγγελίου κατά Λουκάν. Στο όνομα του Πατέρα και του Γιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

«Πού είναι ο νεογέννητος βασιλιάς των Ιουδαίων; Είδαμε ν’ ανατέλλει το άστρο του και ήρθαμε να τον προσκυνήσουμε» (Ματθ. 2, 2).

Μ’ αυτά τα λόγια οι μάγοι, από τις μακρινές χώρες που ήρθαν, μας μαθαίνουν το κίνητρο της μακράς διαδρομής τους: να προσκυνήσουν τον νεογέννητο βασιλιά. Να δουν και να προσκυνήσουν: δύο πράξεις που προεξάρχουν στην ευαγγελική διήγηση: είδαμε ένα αστέρι και θέλουμε να προσκυνήσουμε.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε την φιλοτιμία να πιστεύουμε για τον εαυτό μας ότι βλέπει και αξιολογεί σωστά και ενεργεί πάντα με τον ενδεδειγμένο τρόπο στην επικοινωνία και τις σχέσεις με τους άλλους. Από την σχέση με τον εαυτό μας και με του οικιακούς, μέχρι τη σχέση με τον Θεό.

Συγγραφέας: Coleridge Mark

Κάθε ένας από μας έχει κάνει κάποιου είδους ταξίδι για να είναι εδώ απόψε: κάποιοι φτάνουν απο κοντά, κάποιοι φτάνουν από μακριά. Αλλά δεν είμαστε μόνο εμείς, διότι η ιστορία των Χριστουγέννων είναι γεμάτη με ταξίδια. Έχουμε το ταξίδι του Ιωσήφ και της Μαρίας στη Βηθλεέμ για την απογραφή του πληθυσμού. Έχουμε το ταξίδι των βοσκών για να συναντήσουν το παιδί και μετά την επιστροφή στα χωράφια τους. Έχουμε το ταξίδι των αγγέλων στη γη για να κάνουν την διακήρυξη τους και να τραγουδήσουν το τραγούδι τους πριν επιστρέψουν στον ουρανό. Και φυσικά υπάρχει το ταξίδι του ίδιου μωρού από τη μήτρα στο φως.

Στίβεν Χόκινγκ: Γιατί βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη στιγμή στην εξέλιξη της ανθρωπότητας

Στη σημασία του Brexit και της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, αναφέρεται σε άρθρο του στη βρετανική Guardian o διάσημος θεωρητικός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, επισημαίνοντας ότι «βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη στιγμή στην εξέλιξη της ανθρωπότητας».

Συγγραφέας: Kreeft Peter

...Όπως λέει ο Λιούις στο ποίημά του, η κρίση πρέπει να αρχίσει με μας προσωπικά. Τα σπανιότερα λόγια που μπορεί κανείς να ακούσει από ένα συγγραφέα είναι οι λέξεις: «Κύριοι, έκανα λάθος!». Αλλά, τα λόγια αυτά είναι εκείνα που καθένας πρέπει να πει μπροστά στον Θεό, όταν τον συναντήσει...

Κυριε Ιησού Χριστέ,

Αν για μας η εμπειρία της παιδικής (σου) ηλικίας  είναι τόσο δύσκολη, δεν είναι το ίδιο για σένα, Υιέ του Θεού.

Αν εμείς σκοντάφτουμε στον δρόμο που οδηγεί σε κοινωνία μαζί σου εξαιτίας της σμικρότητάς σου, εσύ μπορείς να μετακινήσεις όλα τα εμπόδια που δεν μας αφήνουν να το κάνουμε αυτό.

Ξέρουμε ότι εσύ δεν θα ησυχάσεις ώσπου να μας βρεις καθ’ ομοιότητα μαζί σου και μ’ αυτή την (ίδια) σμικρότητα.

Επίτρεψέ μας σήμερα, Υιέ του Θεού, να περιοριστούμε ακριβώς στην καρδιά σου. Δώσε μας να μπορούμε να μην υπολογίζουμε τον εαυτό μας μεγάλον στις εμπειρίες μας.

Αντίθετα δώσε μας να γίνουμε μικροί όπως εσύ, έτσι ώστε να μπορούμε να περιοριστούμε κοντά σ’ εσένα και να λάβουμε από εσένα άφθονη ταπεινοσύνη και πραότητα.

Μη μας στερήσεις την αποκάλυψή σου, την επιφάνεια της παιδικότητάς σου στις καρδιές μας, ώστε μ’ αυτήν να μπορέσουμε να θεραπεύσουμε όλη την υπεροψία και όλη την αλαζονεία μας.

Έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη … να αποκαλύψεις εσύ μέσα μας την απλότητά σου, περιορίζοντας εμάς, και στην πραγματικότητα την Εκκλησία και ολόκληρο τον κόσμο, σ’ εσένα. Ο κόσμος μας είναι καταπονημένος και εξαντλημένος, γιατί καθένας προσπαθεί να δει ποιος είναι ο μεγαλύτερος.

Υπάρχει ένας ανελέητος ανταγωνισμός ανάμεσα σε κυβερνήσεις, εκκλησίες, λαούς, μέσα σε οικογένειες, ανάμεσα σε ενορίες :

Ποιος από μας είναι ο μεγαλύτερος ; Ο κόσμος σαπίζει από επώδυνες πληγές εξαιτίας αυτής της βαριάς αρρώστιας :

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος ; Αλλά σήμερα βρήκαμε σ’ εσένα, Υιέ του Θεού, το μόνο μας φάρμακο.

Εμείς, κι ο κόσμος ολόκληρος, δεν θα βρούμε σωτηρία ή ειρήνη εκτός αν πάμε πίσω να σεσυναντήσουμε και πάλι στη φάτνη της Βηθλεέμ. Αμήν.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Εφτακόσια χρόνια πριν την γέννηση του Χριστού ο μέγας προφήτης Ησαΐας (= ο Θεός σώζει) προφητεύει στο έβδομο κεφάλαιο του βιβλίου του ότι: «... γι' αυτό θα σας δώσει ο Κύριος το εξής θαυμαστό σημάδι (= θαύμα)· η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο και θα κληθεί το όνομά του Εμμανουήλ (= ο Θεός είναι μαζί μας)...» (Ησ. 7, 14). Άραγε να εννοεί ο προφήτης ότι πριν ο Θεός δεν ήταν μαζί με τον λαό του; Άραγε να εννοεί το Εμμανουήλ σαν κλητική ονομασία; Όμως, ο Θεός ήταν παρών σε όλη την ιστορική διαδρομή του λαού του, και όταν γεννήθηκε ο προφητευόμενος, δεν έλαβε το Εμμανουήλ ως όνομα, αλλά το Ιησούς!

Το Εμμανουήλ σημαίνει (όπως επισημαίνει ο ερμηνευτής π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος) πραγματική κατάσταση, δηλαδή εννοεί περισσότερο ότι με την γέννηση αυτού του Παιδιού ο Θεός θα είναι σαν εμάς, και όχι απλώς μια κλητική ονοματική προσφώνηση ενός προσώπου, έστω και του αγιότερου!

Συγγραφέας: Σπυροπούλου Μαριαλένα

Οι λέξεις βρίσκονται παντού μέσα μας. Χοροπηδάνε ως σκέψεις, περπατάνε ως παρηγορητικά λόγια, ταξιδεύουν στην ανάγκη του άλλου, βυθίζονται στη σιωπή ή στο αδιέξοδο, ψάχνουν να βρουν την ολοκλήρωση, δηλώνουν την έλλειψη. Οι λέξεις είναι το μόνο όπλο που έχουμε σε αυτή τη ζωή. Η μητρική σχέση δομείται με λέξεις. Ο έρωτας ανθίζει με λέξεις. Η φιλία ανδρώνεται με λέξεις. Η ψυχοθεραπεία θεραπεύει με λέξεις. Η γραφή φτιάχνει κόσμους με λέξεις. Οι άνθρωποι συνδεόμαστε από την πρώτη στιγμή με τον εαυτό μας και τους άλλους με λέξεις. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα εργαλείο. Είναι ο τρόπος που δομείται ο εγκέφαλος, είναι η λειτουργία των αρχών της ζωής. Μιλάω και η λογική βάζει σε τάξη τα πράγματα. Μαθαίνω πώς να εκφράζομαι, μαθαίνω να ακούω τις λέξεις του άλλου, και έτσι κινείται ο κόσμος. Ετσι συγκινείται ο κόσμος.

Συγγραφέας: Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Οι άνθρωποι έχασαν την ευλάβεια και τον σεβασμό προς καθετί το ιερό, καθώς επίσης και την ταπείνωση, που κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται ανάξιος όχι μόνο να επιτελεί αλλά και να βλέπει απλώς θαύματα. Έτσι, σήμερα διψούν για θαύματα όσο ποτέ άλλοτε. Μεθυσμένοι από την υπερηφάνεια, την αυτοπεποίθηση και την άγνοια, τρέχουν απρόσεκτα, απερίσκεπτα και παράτολμα σε καθετί το θαυματουργικό. Δεν αρνούνται, μάλιστα, να λάβουν μέρος και οι ίδιοι στην επιτέλεση θαυμάτων· το αποφασίζουν χωρίς σκέψη. Αυτή η τάση είναι επικίνδυνη περισσότερο από ποτέ. Γιατί πλησιάζουμε σταδιακά στην εποχή που θ' αρχίσουν να γίνονται πολυάριθμα και εκπληκτικά θαύματα, θαύματα που θα πλανύσουν και θα σύρουν στην απώλεια τους σαρκικούς ανθρώπους.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Συγγραφέας: Κοντίδης π.Θεόδωρος

Περιοδικό "Ανοιχτοί Ορίζοντες" τευχ.1101 σελ.15

1............

2............

3. Ένα τρίτο ερώτημα αφορά τη στάση της ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Α. Βέλλιος δήλωσε σαφώς ότι δεν πιστεύει και ότι δεν θέλει σταυρό στον τάφο του. Είναι η ελευθερία του και το δικαίωμά του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία γιατί τέλεσε την ακολουθία της κηδείας; Εδώ δεν τελεί κηδεία για αλλόθρησκους και αλλόδοξους! Με ποια λογική τελεί κηδεία για δεδηλωμένους άθεους, που μάλιστα δεν θέλουν τον σταυρό στον τάφο τους και τελειώνουν τη ζωή τους με τρόπο που δηλώνει απόρριψη της χριστιανικής πίστης; Δεν θέλει να πάρει θέση; Είναι από αδράνεια; Δεν ξέρει τι να πει; Δεν θέλει να φανεί αυστηρή; Αλλά εδώ δεν πρόκειται για αυστηρότητα ούτε για απόρριψη του θανόντος. Αυτόν τον κρίνει ο Θεός και μόνο. Αλλά δεν έπρεπε η Ορθόδοξη Εκκλησία να δείξει ότι έχει θέση, ότι κάθε συμπεριφορά δεν είναι χριστιανική και να καλέσει τους πιστούς και όλους τους άλλους σε μια συνειδητή και υπεύθυνη επιλογή;

Συγγραφέας: Bernardin Joseph

Ο ηγούμενος Odilo του φημισμένου γαλλικού Αββαείου του Cluny εισήγαγε τη γιορτή «Όλων των Ψυχών» το 998 για τα μέλη του δικού του θρησκευτικού τάγματος.

Συγγραφέας: Ροηλίδης Ιωσήφ

Περιοδικό ΣΥΝΑΞΗ τευχ.139 σελ. 78-84.

Το τι γινόταν στο παρελθόν, εκατό ή διακόσια χρόνια πριν, δεν έχει καμιά σχέση με το τι γίνεται σήμερα. Δεν μπορεί η εκκλησία να επικαλείται συνεχώς αυτό το παρελθόν. ζει πλέον σε μία μετα-Κωνσταντίνεια εποχή, έχοντας ουσιαστικά χάσει την υποστήριξη της εγκόσμιας εξουσίας. Αν η Ελλαδική Εκκλησία δεν αντιληφθεί ότι ουσιαστικά αποτελεί ένα πολύ μικρό ποσοστό του ελληνικού λαού, δεν θα παύσει να απαιτεί την αυθεντία επί όλου του λαού.

Συγγραφέας: Παπαθανασίου Θανάσης

Η πρόσφατη αναστάτωση απ” αφορμής του εγγράφου του Υπουργείου Παιδείας (10 Ιουλίου 2008) περί δυνατότητας απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει πανηγυρικά να χαιρετιστεί, νομίζω, ως μια εξαιρετική ευκαιρία: Ως πρώτης τάξεως αφορμή για να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο πηχτή είναι η ιλύς στην οποία καλείται να κωπηλατήσει η συζήτηση του ζητήματος!

Συγγραφέας: Μάινας Ελευθέριος

Ντυμένος τον εσπιλωμένο της σαρκός χιτώνα

τον αναβαλλόμενο το φως ώσπερ ιμάτιο

προσπαθώ να παραστήσω· θέατρο σκιών.

Μαξίμ Γκόρκι

Από το βιβλίο «Τα παιδικά χρόνια»

Στα θρησκευτικά, είχαμε δάσκαλο έναν ωραίο νεαρό παπά, με πλούσια μαλλιά. Ο παπάς δε μ’ αγαπούσε, γιατί δεν είχα την «Ιερά ιστορία της Παλαιός και της Καινής Διαθήκης», και γιατί κορόιδευα τον τρόπο που μιλούσε.

Μόλις έμπαινε στην τάξη, πρώτη του δουλειά ήτανε να με ρωτήσει:

Συγγραφέας: Νέλλας Παναγιώτης

...Δημόσιοι υπάλληλοι, εξαρτώμενοι από το υπουργείο, τον διευθυντή, την επιθεώρηση, με ένα αναλυτικό πρόγραμμα κι ένα σχολικό βοήθημα ως μόνα εφόδια, κατάσαρκα μέσα στον σημερινό αδιάφορο κόσμο, μόνοι σ’ ένα χωριό ή σε μια γειτονιά της αχανούς Αθήνας, αθωράκιστοι, ζητούμε όσο τίποτε άλλο την προστασία της Εκκλησίας. Οι ιερείς έχουν την ασφάλεια του ναού, την αποδοχή από τους πιστούς που τους περιβάλλουν. Ο λόγος τους βρίσκει άμεση πρόσβαση στις ακολουθίες, εκβάλλει και στηρίζεται στα μυστήρια. Εμείς πρέπει μόνο να διδάξουμε. Μέσα σε πλαίσια αναιρετικά της χριστιανικής διδασκαλίας: βαθμολογώντας, ακλουθώντας σχηματικές άσχετες με την εσωτερική υφή του λόγου του Ευαγγελίου διδακτικές ενότητες, μέσα στα ίδια πλαίσια που διδάσκονται η ιστορία, η φυσική, η βιολογία -έχοντας μάλιστα να παλαίψουμε μαζί τους....

Συγγραφέας: Παπαθανασίου Θανάσης

...Μια αδιαβροχοποίηση της θρησκείας από τον παλμό της ζωής, να πώς φαίνεται να λειτούργησε το μάθημα των θρησκευτικών. Η εκκλησία εμφανίστηκε ως το Super Market μεταφυσικής τεκμηρίωσης της κυρίαρχης ιδεολογίας του συστήματος. Πρέπει να εργάζεται έξω από το σπίτι (το βασίλειό της) η γυναίκα; Tι σχέση έχει η σύγχρονη εργασία με την εργασία του μικρού Iησού κοντά στον Ιωσήφ; Eπιβάλλεται η ελεημοσύνη, γιατί όμως αγνοείται η κοινωνική δικαιοσύνη; H θεία ευχαριστία είναι καθήκον μας, τι έχει να κάνει όμως με τη ζωή μας;...

Συγγραφέας: Ροδίτης Άντης

 Η 28η Οκτωβρίου 2016, είναι η 75η επέτειος του μεγάλου ΟΧΙ στη βία και την υποδούλωση, που αντέταξε η Ελλάδα το 1940, των τότε 7 εκατομμυρίων, απέναντι στην Ιταλία των 44 εκατομμυρίων.

Μετά την απόκρουση της πρώτης ιταλικής επίθεσης και την κατάληψη θέσεων του ιταλικού στρατού από τον ελληνικό στρατό, ο Μουσολίνι σχεδίασε μια δεύτερη, μεγαλύτερη επίθεση, για ν’ ανατρέψει την εις βάρος του έκβαση του πολέμου. Η γενική αναλογία ήταν 25 ιταλικές μεραρχίες έναντι 5 ελληνικών. Κεντρικό σημείο της ελληνικής άμυνας ήταν το ύψωμα 731. Απέναντι ακριβώς, σε απόσταση ασφαλείας, εγκατέστησε το παρατηρητήριό του ο ίδιος ο Μουσολίνι. Κάτι σαν Ξέρξης στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Η ιταλική, ανοιξιάτικη, εαρινή αντεπίθεση, με την επονομασία «επιχείρηση πριμαβέρα» άρχισε την αυγή της 9ης Μαρτίου 1941, υπό την προσωπική επίβλεψη του Ντούτσε.

[fluid][html css_xs="width:100%;"]

«Ο μηχανισμός με τον οποίο μια πολύ σκληρή κατάσταση μάς αποκτηνώνει, βρίσκεται στο ότι η ενέργεια που μας παρέχουν τα ευγενή συναισθήματα είναι, γενικά, περιορισμένη. Αν η κατάσταση απαιτεί να πάμε πέρα από αυτήν, ζητάμε τη συνδρομή κατώτερων συναισθημάτων (φόβος, πόθος, δόξα, τιμές), που είναι πλουσιότερα σε ενέργεια.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Εισαγωγικά.

Σάλαγος λοιπόν και πάλι στον γκιαούρ οντά για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία! Κατήχηση θα είναι το μάθημα ή διδασκαλία της πολιτιστικής υποδομής του τόπου; Το κράτος ή η διοίκηση της εκκλησίας ρυθμίζει το θέμα; Συζητάμε ή μονομερώς αποφασίζουμε; Είμαστε συναποφασίζοντες ή απλώς το κράτος λαμβάνει υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις της Εκκλησίας, που είναι η επικρατούσα θρησκεία στον τόπο;

Ας δούμε το θέμα ως παρελθόν, κι ας σκεφθούμε με ψυχραιμία το τώρα και το μέλλον.

Συγγραφέας: Αναγνωστάκης Μανώλης

 
Γράφω ποιήματα μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι
          υπεύθυνες υπηρεσίες
Που δεν περιέχουν τη λέξη: Ελευθερία, τη λέξη:
          Δημοκρατία
Δεν φωνασκούν: Κάτω οι τύραννοι ή: Θάνατο στους
          προδότες
Που παρακάμπτουν επιμελώς τα λεγόμενα φλέγοντα
          γεγονότα
Γράφω ποιήματα άνετα και αναπαυτικά για όλες τις
          λογοκρισίες
Αποστρέφομαι τετριμμένες εκφράσεις όπως: σαπίλα ή
          καθάρματα ή πουλημένοι
Εκλέγω σε πάσα περίπτωση την αρμοδιότερη λέξη
Αυτήν που λέμε "ποιητική": στιλπνή, παρθενική,
          ιδεατώς ωραία.
Γράφω ποιήματα που δεν στρέφονται κατά της
          καθεστηκυίας τάξεως

Συγγραφέας: Δρακόπουλος Παναγιώτης

....

Δεν υπάρχει αμφιβολία: τα αυτιά του αφασικού δεν ακούν. Η αξίωση που δια στόματος Πόποβιτς ζητείται, δεν πρόκειται να βρει ανταπόκριση. Είναι τούτα μοίρα του αγωνιζόμενου για την αλήθεια, του αληθινά πνευματικού στην εποχή μας: δ ε ν  α κ ο ύ γ ε τ α ι ....

Συγγραφέας: Μπουκάλας Παντελής

Συγγραφέας: Παπαθανασίου Θανάσης

… μένει απολιθωμένη στη γραφειοκρατική δομή και στη δίψα κυριάρχησης επί της κοινωνίας. Μια αγκυλωμένη θεσμική εκκλησία ουδέποτε παίρνει την πρωτοβουλία να παραιτηθεί από προνόμιά της, τα οποία αντιστρατεύονται το Ευαγγέλιο και την αποστολή της.

«…μια φωνή και μια σιωπή

μια φωνή σιωπής

η φωνή της σιωπής μου…»

Samuel Beckett

    Αυτό τον καιρό γίνεται συζήτηση και πολλοί ασχολούνται με την απόφαση ενός συμπατριώτη μας δημοσιογράφου και συγγραφέα να θέσει τέρμα στη ζωή του λόγω του αθεράπευτου καρκίνου του.

Συγγραφέας: Ζουμπουλάκης Σταύρος

Συγγραφέας: Ζουμπουλάκης Σταύρος

... Ευθυνόμαστε όμως για το κακό που βρίσκει τον άλλο, ακόμη και όταν είμαστε αθώοι.... 

Συγγραφέας: Ζουμπουλάκης Σταύρος

Συγγραφέας: Herbert George

George Herbert 1593-1633

Η Αγάπη προσφέρθηκε και με υποδέχτηκε, όμως η ψυχή μου
αποτραβήχτηκε,
Ένοχη από σκόνη και αμαρτία.
Αλλά η Αγάπη άμεσα, παρατηρώντας ότι δίσταζα,
από την πρώτη είσοδό μου,με πλησίασε,
ρωτώντας με γλυκά, εάν κάτι μου έλειπε.

Ένας καλεσμένος, απάντησα, που να αξίζει να βρίσκεται εδώ!
Αγάπη είπε,  Εσύ θα είσαι αυτός!
Εγώ, ο αγενής, ο αγνώμων;
Αχ, Αγαπητέ μου, δεν μπορώ να σε αντικρίσω!
Η Αγάπη κράτησε το χέρι μου, και απάντησε χαμογελώντας:
Ποιος έφτιαξε τα μάτια παρά εγώ;

Αλήθεια, Κύριε, αλλά τα αμαύρωσα· άφησε την ντροπή μου να πάει εκεί
που της αξίζει...
Και μήπως δεν γνωρίζεις, λέει η Αγάπη, ποιος βάσταξε την ευθύνη;
Αγαπητέ μου, τότε εγώ θα υπηρετήσω...! Πρέπει να καθίσεις, λέει η
αγάπη, και να γευτείς τη σάρκα μου!!
Και έτσι κάθισα και έφαγα....

Συγγραφέας: Merton Thomas

Η πληρότητα μιας ανθρώπινης ζωής δεν υπολογίζεται μόνο με ό,τι συμβαίνει στο σώμα. Η ζωή δεν είναι υπόθεση σωματικής μόνο δύναμης ή υγείας ή ικανότητας να χαίρεται κανείς. Τι είναι ζωή;

«Εάν έλθει κάποιος ξένος προς εσάς, από άλλη χώρα, δεν θα τον (θλίψετε) ταλαιπωρήσετε. Όπως είναι για σας ο συμπατριώτης σας έτσι θα είναι και αυτός που ήλθε από ξένη χώρα προς εσάς. Θα τον αγαπήσεις όπως τον εαυτό σου, γιατί και σεις ξένοι ήσασταν στην Αίγυπτο. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας και εγώ διατάσσω».

Λευιτ. 19, 33-34

Εξοδ. 22, 21