Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Σας χαιρετώ, σας χαιρετώ θερμά, βλέπω σε εσάς τόσο ενθουσιασμό και τόση χαρά. Αλλά όμως πρέπει να σας πω κάτι που θα λυπήσει τις καρδιές σας. Ας σιωπήσουμε. Είναι κάτι που αφορά κάποιον από εσάς

Ο Μaciej ήταν λίγο πάνω από τα 22. Σπούδασε γραφιστική και άφησε την δουλειά του για να εργαστεί εθελοντικά για την WYD (Παγκόσμια Ημέρα Νεότητας). Στην πραγματικότητα όλα τα σχέδια του συνεδρίου είναι δικά του. Κατά τη διάρκεια της εργασίας αυτής ξανα-ανακάλυψε την Πίστη του.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

 Μέσα στον ετήσιο εορταστικό εκκλησιαστικό κύκλο κατέχει σπουδαία θέση η γιορτή του δεκαπενταύγουστου. Η Κοίμηση της Παναγίας. Το Πάσχα του καλοκαιριού, όπως το ονομάζουν κάποιοι...ευσεβείς.

Συγγραφέας: Lewis C.S.

Το πέμπτο κεφάλαιο απο το βιβλιο "Το μεγάλο Διαζύγιο" του   C.S.Lewis

... Προτιμώ να είμαι κολασμένος παρά να έρθω μαζί σου.'Ηρθα εδώ για να πάρω τα δικαιώματά μου, έτσι; 'Οχι για να μυξοκλαίγομαι ζητώντας λίγη ελεημοσύνη πεσμένος στα πόδια σου. Αν δεν μπορούν να με δεχτούν χωρίς εσένα, θα γυρίσω πίσω. 'Ηταν σχεδόν ευτυχισμένος τώρα που μπορούσε, με μια έννοια, να απειλήσει. 

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

«Και όταν η Κιβωτός ξεκίνησε, ο Μωυσής προσευχήθηκε και είπε: Κύριε «ἐξεγέρθητι» μαζί μας και ας διασκορπισθούν απ’ εμπρός μας οι εχθροί σου και ας φύγουν όλοι οι μισούντες σε» (Αριθμ. 10, 34). Απ’ αυτό το περιστατικό και με αυτή την αφορμή ο ψαλμός 67 επαναλαμβάνει την προτρεπτική προστακτική της ικεσίας, για συνοδεία στην πορεία προς την Σιών. Ο Ψαλμός είναι ο πλέον δυσερμήνευτος κατά τον π. Ιωήλ Γιαννακόπουλο, όμως η γενική ιδέα του είναι σαφής: Ο Θεός είναι ο νικητής των εθνών. Και, κατά τον άγιο Αθανάσιο, προανακηρύττει την κατάργηση των δαιμόνων!

Συγγραφέας: Δαυίδ

Ψαλμός προοιμιακός του ημερήσιου κύκλου προσευχής, αφού κατά την ιδιότυπη Γραφική προσμέτρηση «... καί ἐγένετο ἑσπέρας καί ἐγένετο πρωΐ ἡμέρα...», η "ημέρα" δηλαδή αρχίζει αφ’ εσπέρας! Και εκεί μεν (στο πρώτο κεφάλαιο Γενέσεως-Πεντάτευχος) ημέρα σημαίνει αόριστο διάστημα (η εβδόμη δεν κλείνει με το σύνηθες... και ἐγένετο ἑσπέρας, ἡμέρα ἑβδόμη!!) όμως στην κατά ακριβολογία χρήση της λέξεως, ο Γραφικός προσδιορισμός έκανε αρχή της εόρτιας ημέρας τον εσπερινό. Οι πατέρες και διδάσκαλοι των χριστιανών όρισαν εναρκτήρια προσευχή του εσπερινού τον ψαλμό 103, ως αφετηριακή στιγμή της πορείας προς τον Χριστό.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Ποιος είσαι; Πού και γιατί πηγαίνεις; Πρέπει να απαντήσετε... Μη κάνετε το λάθος να απαιτείτε απ’ την κοινωνία μας (... την όποια) να μην έχει από σας καμιά αξίωση! Δεν βοηθούν οι αυταπάτες...!

Τα παραπάνω δεν είναι ερωτηματικά του μυαλού. Είναι υπαρξιακά κενά που χρειάζονται επειγόντως κάλυψη, γιατί αλλιώς αν δεν καλυφθούν θα "μπάζουν" στην ζωή σας... προβλήματα... άχρηστα... και λάθη...!!

Λοιπόν θα πείτε, έχεις να προτείνεις κάτι; Στις διαπιστώσεις-διαγνώσεις συμφωνούμε. Ποια λύση-απάντηση, όμως, υπάρχει;

Συγγραφέας: Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

.... Βλέπω ἀνθρώπους παράφρονες καί μανιασμένους πού χαζολογοῦν. Ἀνθρώπους, πού δέν ξέρουν οὔτε τί λένε οὔτε τί διαβεβαιώνουν, πού τολμοῦν ὅμως νά ἀποφαίνονται χωρίς να γνωρίζουν καί νά ὰναθεματίζουν αὐτά πού ἀγνοοῦν, καί ἔτσι νά γίνονται γελοῖα τά δικά μας ἀπό τούς μή πιστεύοντες. Ἀνθρώπους πού οὔτε γιά σωστό τρόπο ζωῆς φροντίζουν οὔτε νά πράττουν τό καλό ἔμαθαν. ...

Συγγραφέας: Αγνώστου συγγραφέως

Ευχή σε κεκοιμημένο ιερέα

Συγγραφέας: Abdelouahed Houria

Συγγραφέας: Cantalamessa Raniero

Δύο κείμενα για... "χίλιες" σκέψεις

Θέματα που... σκανδαλίζουν την ταπεινή (;) αυτάρκεια και αυταρέσκεια των ορθοδόξων είναι τα παρακάτω! Ακουμπήματα οδυνηρών πληγών που «φλεγμαίνουν καί αἱμορραγοῦν» και όσοι «δεν καταλαβαίνουν»... «δεν ξέρουν που πατούν και που πηγαίνουν».

Όμως όλα αυτά (οι διηρημένοι χριστιανοί) είναι πέτρες σκανδάλου και λίθοι προσκόματος, για ανθρώπους που σκέπτονται όπως θέλει ο Χριστός, που λέει: Να σας βλέπουν αγαπημένους και ενωμένους (τους μαθητές μου) και να πιστέψουν ότι ο Θεός με απέστειλε. Δηλαδή να πιστέψουν στην θεότητα του Χριστού!

Ας ακούσουμε τον π. Raniero Cantalamessa στην διδασκαλία του στην Σύνοδο των Αγγλικανών και ας διαβάσουμε το κείμενο του αρχισυντάκτη του ελληνικού καθολικού περιοδικού «Ανοιχτοί Ορίζοντες» με περίσκεψη, καλή διάθεση και αγωνία, για το σκάνδαλο της διαίρεσης μας, και ας προσευχηθούμε (ας προσευχόμαστε πάντοτε) να σηκώσει ο Χριστός από τον ανθρώπινο δρόμο τις εμποδίζουσες "πέτρες" και να "παύση τα σχίσματα".

Συγγραφέας: Νταγκουνάκης Χάρης

....Όλα είχαν τον χρόνο τους, κι εγώ είχα λάβει μια νέα ζωή. Ξέρω πως έχω την τιμή να είμαι γυναίκα ενός μάρτυρα. Δεν υπάρχει ελπίδα ή κουράγιο ή μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον.

...

Στις 19 Ιουλίου γιορτάζει ένας Ρώσος Άγιος, που για εκείνους (τους Ρώσους) είναι πασίγνωστος και σε μας σχεδόν άγνωστος, ο όσιος Σεραφείμ, που έζησε στην περιοχή του Σάρωφ. Ένα πρόσωπο μεγαλειώδες και μια φανέρωση του Χριστού (στο πρόσωπο του Αγίου) γοητευτικότατη. Ένα πρόσωπο για το οποίο η Παναγία έδωσε διαβεβαίωση: «Αυτός είναι από την γενεά μας», όταν τον θεράπευσε νεαρό από την τρίχρονη ταλαιπωρία της υδρωπικίας, ενώ ήταν ετοιμοθάνατος.

Συγγραφέας: Muse Stephen

Όταν οι γονείς μου χώρισαν, ο πατέρας μου με εγκατέλειψε. Η αρρώστια του, σχιζοφρένεια, πρώτα τον έστειλε στο κελί της φυλακής και μετά σε ψυχιατρείο. 

Συγγραφέας: Δρακόπουλος Παναγιώτης

Ο ελληνικός εθνικισμός

από τον Όμηρο στον Ευριπίδη

Απόσπασμα

Συγγραφέας: Κοφινάς π.Σταύρος

Ποιος είναι ο παραδοσιακός τρόπος ποιμαντικής;

Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, πρώτα πρέπει να κατανοήσουμε τι σημαίνει «εκκλησιαστική παράδοση» και, μετά, να διευκρινίσουμε τι είναι αυτό που αποτελεί την αυθεντία και το εκκλησιαστικό φρόνημα του ποιμένα.

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Ο Αρχιεπίσκοπος προσεύχεται για τα πρώτα μέλη της μοναστικά-εμπνευσμένης κοινότητας για νεαρούς Χριστιανούς, «Μακάρι να φύγετε από εδώ για να θρέψετε τον κόσμο».

Καθώς περνούν οι μέρες ξεφυτρώνουν και κάποιοι που δημοσιοποιούν την διαφωνία τους τουλάχιστον όσον αφορά το πώς χαρακτηρίζονται οι άλλες Εκκλησίες.

Συγγραφέας: Χιωτέλλη Καίτη

Σ’ αυτήν που πλέον τρώει μαζί Του εις Εμμαούς

                     Αναστάσιμο

Φέτος το Πάσχα καλώς όρισες, Χριστέ,

Κι έλα να γιοματίσουμε μαζί ψωμί και ψάρι.

Θα πλημμυρίζουν μύρα γύρω οι πασχαλιές

Και θα σου ψάλω το αναστάσιμο τροπάρι.

Συγγραφέας: Αλεξάνδρου Άρης

Ένα ποίημα του μεγάλου Άρη Αλεξάνδρου ως μνημόσυνο, του σαν σήμερα θανάτου του..... και εις διαρκή μας υπενθύμιση , ότι δεν θα υπάρχουμε χωρίς τον δικό μας χώρο... Και ο "χώρος" ειναι η πίστη, η ποιότητα, το ήθος, οι σχέσεις και ο θάνατος.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

«Σταυρώθηκα με τον Χριστό. Δεν ζω πλέον εγώ αλλά είναι ο Χριστός που ζει μέσα μου» (Γαλ. 2, 19). Σε αυτά τα λόγια, ο Απόστολος Παύλος εκφράζει δυναμικά το μυστήριο της χριστιανικής ζωής, η οποία μπορεί να συνοψιστεί στην πασχαλινή δυναμική του θανάτου και της ανάστασης που λαμβάνεται και αρχίζει στο βάπτισμα.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΕΟΡΤΑΣΜΟ  ΤΗΣ  ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

OMIΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ

Βασιλική του Βατικανού

Κυριακή 15 Μαΐου 2016

«Δεν θα σας αφήσω ορφανούς» (Ιω 14, 18).

Η αποστολή του Ιησού, που αποκορυφώνεται με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, είχε αυτόν τον ουσιώδη σκοπό : να αποκαταστήσει τη σχέση μας με τον Πατέρα, που η αμαρτία την είχε καταστρέψει· να μας αποσπάσει από την κατάσταση των ορφανών και να μας επαναφέρει στην κατάσταση των υιών και θυγατέρων.

Συγγραφέας: Μπουκάλας Παντελής

Υπάρχουν άραγε χριστιανοί στο Κατάρ; Και πόσοι να είναι άραγε σ’ αυτή τη χώρα της απόλυτης μοναρχίας; Ελάχιστοι, αν βέβαια δεν σφάλλει η εγκυκλοπαίδεια (της Εκδοτικής Αθηνών) που ενημερώνει πως «η ολότητα σχεδόν του γηγενούς πληθυσμού και ένα μεγάλο μέρος των μεταναστών είναι μουσουλμάνοι σουνίτες». Αυτό το ισχνότατο «σχεδόν» αφορά η διένεξη δύο πατριαρχείων, που ερίζουν για την «πνευματική δικαιοδοσία επί του Κατάρ». Το Πατριαρχείο της Αντιοχείας κατήγγειλε την εισπήδηση των Ιεροσολύμων στα δικά του πνευματικά εδάφη και, ενοχλημένο, αποφάσισε να μη συμμετάσχει στη Σύνοδο της Ορθοδοξίας στην Κρήτη. Και «έλεος» να πει εδώ κάποιος μη αξιωματούχος της χριστιανοσύνης, και «Σώσον, Κύριε», θα το ’χει το δίκιο του. Γιατί είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς –και πολύ περισσότερο να συγχωρήσει– μια φιλονικία για το σχεδόν μηδέν. Αν οι ευλογημένοι διαφωνούν για τα τριτεύοντα, πώς θα ομονοήσουν στα μείζονα;

Συγγραφέας: Αγνώστου συγγραφέως

Τρεις στάσεις στις προσευχές της Αγίας Πεντηκοστής.

(Μνημόσυνο Μητροπολίτου Μελετίου)

Το Σάββατο 11 Ιουνίου στον Ιερό Ναό Αγ. Κωνσταντίνου Πρεβέζης, θα προσφερθεί απ᾿ τον επίσκοπο και τους ιερείς της πόλεως η Θ. Ευχαριστία και θα τελεσθεί μνημόσυνο για τον αείμνηστο Μητροπολίτη Πρεβέζης Μελέτιο.

Η ανθρώπινη ζωή είναι συνυφασμένη με το στημόνι του χρόνου και διαπλέκεται μαζί του (με τον χρόνο) σε μια πορεία μυστήριο, όσον αφορά το...μήκος του «ρούχου που υφαίνεται». Ο χρόνος δίνει και δυνατότητες στον άνθρωπο αλλά συγχρόνως και του αφαιρεί ζωτική ικμάδα οδηγώντας τον προς το τέρμα.

Συγγραφέας: Updike John

Μην κάνεις λάθος: εάν πράγματι αναστήθηκε ήταν ακριβώς όπως το σώμα· εάν η διάλυση των κυττάρων δεν αντιστράφηκε, το μόριο δεν επανασυνδέθηκε τα αμινοξέα δεν αναζωπυρώθηκαν, τότε η Εκκλησία θα πέσει.

Συγγραφέας: Bono

Ο Bono για τον Χριστό

Αυτή η συνέντευξη με τον Bono σχετικά με τον Ιησού Χριστό είναι απλ(ά)ώς συναρπαστική. Διαβάστε την και εμπνευστείτε!

Συγγραφέας: Donne John

Θάνατε, περήφανος μην είσαι,
έστω και αν μερικοί σε αποκαλούν
ισχυρό και τρομερό,
διότι εσύ δεν είσαι.

Φυσικά, οι συνάδελφοί μου ψυχολόγοι το βρήκαν αλλόκοτο, και επί πλέον - τολμώ να πω – κάπως ενοχλητικό.  Εδώ που τα λέμε, από τότε που ιδρύθηκε η ψυχολογία προ ενός αιώνα περίπου,  συνήθιζε να εστιάζει σε αντίθετο θέμα, ήτοι, στην ψυχολογία της θρησκευτικής πίστης. Πράγματι, η προέλευση της μοντέρνας ψυχολογίας από πολλές απόψεις  είναι στενά συνδεδεμένη με τους ψυχολόγους που σαφέστατα πρότειναν ερμηνείες για την πίστη στον Θεό.

Ο Χριστός ανέστη απ’ τους νεκρούς,

τον θάνατο νικώντας με τον θάνατό Του·

χαρίζοντας σ’ όλους εμάς,

νεκρούς και ζωντανούς,

την μόνιμη Ζωή Του.

*    *    *

Την Ανάσταση του Χριστού αφού την είδαμε,

ας προσκυνήσουμε τον Ιησού

τον Άγιο και Κύριο Θεό μας,

τον μόνο αναμάρτητο.

Τον Σταυρό και την αγία Σου Ανάσταση, Χριστέ,

και προσκυνούμε και υμνούμε και τιμούμε.

Εσύ είσαι, ο μοναδικός μας ο Θεός

και μεις μόνον Εσένα λατρεύουμε και προσκυνούμε, και

και στο δικό Σου όνομα, μονάχα αναφερόμαστε.

Δεύτε λοιπόν όλοι μαζί οι χριστιανοί

ας προσκυνήσουμε την Αγία του Χριστού τριήμερη Ανάσταση,

γιατί με τον Σταυρό Του

έφερε χαρά σ’ όλο τον κόσμο!

Παντοτινά λοιπόν δοξάζοντας τον Ιησού

την Ανάστασή Του ας ανυμνούμε.

Ο Κύριος υπέμεινε για μας Σταυρό,

και με τον θάνατό Του,

νίκησε και κατάργησε "χάριν ἡμῶν", τον μόνο μας εχθρό,

τον θάνατό μας.

«Κάθε μέρα είναι η ημέρα της κρίσεως» έλεγε ο "άθεος" Αλμπέρ Καμύ, θεολογώντας πολύ καλύτερα από παπάδες και από δεσποτάδες, αφού επαναλάμβανε με λόγο συγκαιρινό την απόφανση του Χριστού: «περί παντός ἀργοῦ λόγου, λόγον δώσουσι οἱ ἄνθρωποι» (Ματθ. 12, 36). Δηλαδή για κάθε περιττό και ανωφελή λόγο θα τους απαιτηθεί να δώσουν λόγο οι άνθρωποι. Και, φυσικά αυτός ο λόγος υπομνηματισμένος από τον άλλο Του λόγο, ότι θα μας μετρήσει με τον τρόπο που μετράμε και ότι δεν Τον νοιάζει αν κηρύξαμε στο όνομα Του, ή βγάλαμε δαιμόνια με το όνομα Του, αφού τελικά δεν αποφύγαμε τον κίνδυνο και κάναμε το φάρμακο φαρμάκι και φαρμακωθήκαμε γινόμενοι τελικώς εργάτες της ανομίας... εμείς οι ιεροκήρυκες!!!

Μεγάλη Παρασκευή και στην πλατεία μιας πόλης ο Δεσπότης καταριέται τον υπουργό Παιδείας για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία και τον Σύλλογο των Άθεων, που παραθέτει... «φανερό δείπνο» με κρέατα σε μέρα τέτοιας νηστείας.

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;!

Συγγραφέας: Μπαστιάς Κωστής

Η Ανάσταση στάθηκε κάρφος στον οφθαλμό της απιστίας. Ο σκεπτικισμός την είδε σαν το μεγάλο παράδοξο μέσα στα πλαίσια της Ιστορικής μνήμης κι οι Κυριακάτικοι κι εποχιακοί Χριστιανοί προτιμούν να μην μιλούν γι' αυτήν. Τους δημιουργεί δυσάρεστες αντιευδαιμονιστικές αμηχανίες, ασυμβίβαστες προς το πνεύμα του κοινωνικά ταχτοποιημένου ανθρώπου, ή κείνου που έχει σαν μοναδικό ιδανικό την κοινωνική σταδιοδρομία και ταχτοποίηση.

Όταν τελείωσε το δράμα, γύρισε καθένας στη θέση του! Ο Υιός στον Πατέρα, οι ψαράδες στα δίχτυα τους. Αυτά που εγκατέλειψαν στην ακρογιαλιά της Τιβεριάδος, βρέθηκαν άλλα χέρια "συνετά" και τα συμμάζεψαν, τα φρόντισαν και τάβαλαν σε σίγουρο μέρος, με την φρόνηση του ανθρώπου που ξέρει ότι τα όνειρα διαρκούν λίγο και η πείνα κρατάει πολύ, όσο η ίδια η ζωή. Η γυναίκα του Σίμωνα, ο Ζεβεδαίος, ο πατέρας του Ιάκωβου και του Ιωάννη, ο αδερφός του Θωμά, νοιάστηκαν τα καΐκια, τα δίχτυα και τις απόχες και τα περιφρούρησαν με τη σκέψη ή μάλλον την βεβαιότητα, ότι όλοι αυτοί (Πέτρος - Ιάκωβος - Ιωάννης - Θωμάς κ.λ.π.) θα γύριζαν μια μέρα πίσω! Η βασιλεία είναι ωραία αλλά και η λίμνη είναι ωραία και γεμάτη ψάρια! Καλή η αγιότητα, αλλά ο άνθρωπος δε ζει μόνο με πνεύμα. Το ψάρι στο πιάτο είναι ασφαλέστερο και προτιμότερο, από μια θέση στον ουρανό!

Μ. Παρασκευή

Ένας κήπος με ένα ελαιοτριβείο, από το οποίο είχε πάρει και το όνομά του (Γεθσημανή), ήταν το συνηθισμένο καταφύγιο του Χριστού και των μαθητών του, στο διάστημα της τρίχρονης κοινής τους διαβίωσης, είτε για να αποφύγουν τον θόρυβο και τη δυσωδία της πόλεως, είτε γιατί δεν ήθελαν να στοχοποιούνται.

Έτσι και τώρα (στον τελευταίο χρόνο), αφού γιόρτασαν μαζί το Πάσχα, και τους παρέδωσε (στους Αποστόλους και σε όλους εμάς) τον τρόπο που θα Τον θυμόμαστε, το Σώμα Του και το Αίμα Του ως φάρμακο της αθανασίας μας, τους πήρε και ξαναπήγαν στη Γεθσημανή.

Συγγραφέας: Eliot T. S.

 "Κύριο Κουρτς – πέθανε"
Μια δεκάρα για τον Γέρο-Γκάη

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος & Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Κοινή διακήρυξη της Αυτού Αγιότητος Βαρθολομαίου, Οικουμενικού

Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως,

Της Αυτού Μακαριότητος Ιερωνύμου, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος του Αγίου Πατρός Φγαγκίσκου

Αγαπητοί αδελφοί,

Αυτοί οι γιοι και αδελφοί μας έλαβαν την κλήση για τον βαθμό του πρεσβυτέρου. Όπως γνωρίζετε, ο Κύριος Ιησούς είναι ο μόνος Αρχιερέας  της Καινής Διαθήκης, αλλά στο Πρόσωπό Του ακόμα και όλοι όσοι ανήκουν στον Άγιο Λαό του Θεού αποτέλεσαν λαό ιερέων.

(Εισαγωγικό σχόλιο σε ουσιαστικό κείμενο-ομιλία, του αειμνήστου Πρωτοπρ. π. Κ. Παπαγιάννη)

‘’Η ενορία ιδρύθηκε το 1905 από Γαλικιανούς και ΚαρπαθοΡώσους, και από τότε παλεύει να διατηρήσει, να διαφυλάξει, το παλιό ημερολόγιο, και τη Σλαβονική, που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει ή να καταλάβει. (Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο στα Σλαβονικά!) Ένας άδειος τύπος, νομιμοφροσύνη –σε ποιόν, για ποιο πράγμα; Για χάρη της παιδικής τους ηλικίας, των γονέων τους! Μια ταυτότητα στη μέση του Αμερικανικού πλουραλισμού…Το ερώτημα μου είναι: τι μπορούμε να κάνουμε; Τι πρέπει να κάνουμε; Μπορούμε να βάλουμε καινούριο κρασί σ αυτούς τους παλιούς ασκούς’’.

Al. Schmeman

Ημερολόγιο. σελ. 164

Συγγραφέας: Καλλίνικος π.Κωνσταντίνος

Κάποια κυρία, της οποίας και ο παππούς και ο πατέρας υπήρξαν μεγάλοι εθνικοί ευεργέτες μας, η οποία μεγάλωσε και σπούδασε στο Λονδίνο, όταν ρωτήθηκε από εμένα, γιατί δεν εκκλησιάζεται στον ναό που βαπτίστηκε, μου απάντησε, ότι δεν μπορεί να προσευχηθεί σε ναό από τον οποίο λείπει το κατανυκτικό (κατά την άποψή της) Όργανο.

Συγγραφέας: Βακαλόπουλος Χρήστος

Εἴμαστε Εὐρωπαῖοι θέλοντας καὶ μή,  εἴμαστε οἱ μοναδικοὶ Εὐρωπαῖοι ποὺ ἀντιμετωπίζουμε τὴν Εὐρώπη σὰν μιὰ ἐπιθυ­μητὴ λύση εὐκολίας κι ὄχι σὰν τὴν «ὁλοκλήρωση τῆς ἀνθρω­πότητας», ὅπως ἀντιμετώπιζε τὴν εὐρωπαϊκὴ ἰδέα ἕνας φιλό­σοφος σὰν τὸν Χοῦσερλ.

Συγγραφέας: Welby Justin

 Βασιλική του Βατικανού

                                  Μέγα Σάββατο, 26 Μαρτίου 2016

«Ο  Πέτρος έτρεξε στο μνημείο» (Λκ 24, 12). Ποιες σκέψεις άραγε συγκλόνιζαν το πνεύμα και την καρδιά του Πέτρου σ’ αυτή τη διαδρομή ;

Συγγραφέας: Θωμάς Ακινάτης

1. Με αφοσίωση σε λατρεύω, κρυμμένη Θεότητα,

      εσένα τον αληθινά παρόντα κάτω απ’  αυτά τα σχήματα·  

              Όλη η καρδιά μου υποτάσσεται μπροστά σου,

              αφού να σε θεωρήσει πλήρως, αστοχεί.

1. Όραση, αφή, γεύση αποτυγχάνουν όταν πρόκειται για σένα,  

               αλλά μόνο την ακοή μπορεί κανείς άφοβα να εμπιστεύεται :

               πιστεύω ό,τι είπε ο Υιός του Θεού :

              τίποτα άλλο από τον αληθινό λόγο για την αλήθεια.

1. Πάνω στον σταυρό ήταν κρυμμένη μόνο η Θεότητα·

εδώ είναι το ίδιο κρυμμένη  και η ανθρώπινη ιδιότητα :

και στις δύο ωστόσο πιστεύοντας και ομολογώντας τες,

              ζητώ εκείνο που ζήτησε ο μετανοημένος ληστής.

1. Xωρίς πληγές, σαν τον Θωμά, να εξετάζω,   

« Ο Θεός μου» κι εγώ σε ομολογώ :

       Κάνε με να πιστεύω σ’ εσένα όλο και περισσότερο,

       σ’ εσένα να έχω την ελπίδα μου, εσένα ν’ αγαπώ.

1. Ω  μνήμη του θανάτου του Κυρίου,  

το ζωντανό ψωμί που δίνει στους ανθρώπους ζωή,

δώσε στην ψυχή μου να ζει από σένα,

κι εδώ τη δική σου γλυκύτητα να γεύεται παντοτινά.  

1. Σπλαχνικέ πελεκάνε Κύριε Ιησού,

εμένα τον ακάθαρτο καθάρισε με το αίμα σου

που μια του σταγόνα κάνει να σωθεί

όλος ο κόσμος από όλες τις αμαρτίες του.

1. Ιησού, που κρυμμένο τώρα σε βλέπω,

κάνε σε παρακαλώ εκείνο που τόσο διψώ,

              να σε διακρίνω με αποκαλυμμένη μορφή

       ευτυχισμένος στη θέαση της δόξας σου.

Παλατινάτο

Μεγάλη Παρασκευή, 25 Μαρτίου 2016

                                            Ω Σταυρέ του Χριστού !

Ω Σταυρέ του Χριστού, σύμβολο της θεϊκής αγάπης και της ανθρώπινης παρανομίας, εικόνα της υπέρτατης θυσίας από αγάπη και του ακραίου εγωισμού από ηλιθιότητα, όργανο θανάτου και πορεία της ανάστασης, σημείο της υπακοής και έμβλημα της προδοσίας, αγχόνη του διωγμού και σημαία της νίκης.

Ω Σταυρέ του Χριστού, σε βλέπουμε ακόμα σήμερα υψωμένο στα πρόσωπα των αδελφών μας  των σκοτωμένων, των καμένων ζωντανών, των σφαγμένων και αποκεφαλισμένων από βάρβαρα ξίφη και μέσα στην άτολμη σιωπή.

Μας συγχωρείτε αλλά δεν βρέθηκε η σελίδα που ζητήσατε στους καταλόγους μας.

Πιθανώς οφείλεται σε παλιό σύνδεσμο.

Αν θέλετε μπορείτε να ξαναπρόσπαθήσετε, να αναζητήσετε το περιεχόμενο που ζητάτε στην Αναζήτηση , να αναφέρετε το θέμα στον διαχειριστή της ιστοσελίδας ή να επιστρέψετε στην αρχική σελίδα για να βρείτε το θέμα σας μέσω περιήγησης στο μενού επιλογών.

«Παιδιά μου, αυτά σας τα γράφω για να σας προτρέψω να μην αμαρτάνετε. Αν κάποιος όμως αμαρτήσει, έχουμε συνήγορο κοντά στον Πατέρα τον δίκαιο Ιησού Χριστό. Αυτός θυσιάστηκε για να μας ελευθερώσει από τις αμαρτίες μας, και μάλιστα θυσιάστηκε όχι μόνο για τις δικές μας αμαρτίες, αλλά και όλου του κόσμου. Το βέβαιο κριτήριο πως τον έχουμε γνωρίσει είναι ότι τηρούμε τις εντολές του. Όποιος λέει "τον γνώρισα", δεν τηρεί όμως τις εντολές του, είναι ψεύτης· δε λέει την αλήθεια. Όποιος όμως υπακούει στο λόγο του, ασφαλώς αυτός αγαπάει το Θεό με όλη του την καρδιά. Μόνο έτσι έχουμε τη βεβαιότητα πώς είμαστε ενωμένοι μαζί του. Όποιος λέει πως μένει σταθερά ενωμένος μαζί του οφείλει να ζει όπως ακριβώς έζησε εκείνος».

Α’ Καθ. Επιστ. Ιωάννη, κεφ. 2, 1-6

Συγγραφέας: Welby Justin

 Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

«Ένας Κόσμος Μεταμορφωμένος, Μια Ζωή Ελπίδας»

                                                                           Λουκάς 24:1-12

Χτες το βράδυ, στην εκκλησία του Harty, στην κορυφή του Sheppey, με τον άνεμο να ουρλιάζει, με το φως των κεριών, προσπαθώντας να ζεσταθούμε ο ένας κοντά στον άλλον, γιορτάσαμε το φως του Χριστού που, γεμάτο χαρά και ελπίδα, μεταφέρουμε μέσα σε έναν κόσμο φόβου και σκότους. Στη σκιά των Βρυξελλών, με τη μνήμη της Στρεμπένιτσα, η ελπίδα μπορεί να μοιάζει πολύ-πολύ μακριά. Οι άνθρωποι εδώ θα νιώθουν ότι η ελπίδα έχει σβήσει εξαιτίας της αρρώστιας, της στέρησης, της ανεργίας, των φροντίδων για τα οικονομικά, της οικογενειακής κατάρρευσης. Όταν η ελπίδα αποτυγχάνει, ο φόβος πλησιάζει, και οι ψίθυροι με πονηριά εξαπατούν το μυαλό μας.

Αγ. Πατρικίου της Ιρλανδίας

«Το εξομολογούμαι στον Κύριό μου και δεν ντρέπομαι στην παρουσία του: από τότε που Τον γνώρισα στην νεότητά μου, η αγάπη του Θεού μεγάλωσε εντός μου, και μέχρι σήμερα, με την χάρη του Κυρίου, φύλαξα την πίστη... Εκείνος που τόσο συχνά συγχώρησε την ανοησία μου και την αμέλεια να ανταποκριθώ σε ό,τι μου ενέπνεε το Πνεύμα, με λυπήθηκε επειδή έβλεπε ότι είμαι στην διάθεση Του προς όφελος χιλιάδων ανθρώπων. Είθε ο Θεός να θελήσει τα πνευματικά μου τέκνα να με ξεπεράσουν σε έργα ανώτερα και σε καρπούς σωτηρίας εκατονταπλασσίως περισσότερους! Θα είναι η δόξα μου, γιατί υιός σοφός ευφραίνει πατέρα (Παρ. 10, 1).

Αγαπημένοι μου, εσάς αναζήτησα και όχι τα αγαθά σας. Ό,τι μου δόθηκε, δωρεάν κι αυτό το μοίρασα. Για σας τα αγαθά, για μένα οι κόποι και οι κίνδυνοι, και ήρθα προς εσάς και πήγα παντού για χάρη σας, ακόμη και σε περιοχές που κανένας ποτέ δεν είχε έλθει να ευαγγελισθεί τον Χριστό και να βαπτίσει. Με την χάρη του Θεού περάτωσα το έργο με εγρήγορση και μεγαλοκαρδία... Ο Χριστός ο Κύριός μας έγινε φτωχός χάριν ημών, και εγώ, φτωχός και ταλαίπωρος, καθημερινά περιμένω να με σκοτώσουν ή να με παγιδεύσουν ή να αιχμαλωτισθώ. Προσδοκώντας όμως τις ουράνιες ανταμοιβές δεν φοβάμαι τίποτα από αυτά, και ρίχνομαι ο ίδιος στα χέρια του παντοδύναμου Θεού που με διάλεξε για αυτή την αποστολή...

Πώς να του ανταποδώσω όλες του τις ευεργεσίες προς εμένα; Και αν κατάφερα να πραγματοποιήσω κανένα αγαθό έργο από αγάπη στον Θεό μου, κανείς να μη πει ότι εγώ, ο απαίδευτος, το κατόρθωσα αλλά ότι πρόκειται για θείο δώρο. Του ζητώ να μου επιτρέψει να χύσω το αίμα μου για το Όνομά Του, να στερηθώ ταφής και το πτώμα μου, κατακομματιασμένο να εγκαταλειφθεί βορά στα αρπακτικά όρνεα και στα θηρία».

Αγίου Πατρικίου Εξομολόγησις 44-59, SC 249, 118-128

Συγγραφέας: Cantalamessa Raniero

Κήρυγμα της Μεγάλης Παρασκευής 2016

Βασιλική του Αγίου Πέτρου

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

«Ο Θεός μας συμφιλίωσε μαζί του διά του Χριστού, και ανέθεσε σ’ εμάς να υπηρετούμε το έργο της συμφιλίωσης […].Το ζητούμε στο όνομα του Χριστού,  συμφιλιωθείτε με τον Θεό. Αυτόν που δεν γνώρισε αμαρτία, τον ταύτισε ο Θεός με  την αμαρτία για χάρη μας, για να μπορέσουμε εμείς μέσω εκείνου να δικαιωθούμε με την ίδια τη δικαιοσύνη του Θεού. Ως συνεργοί του Θεού σας παρακαλούμε ακόμη να μην αφήσετε να πάει χαμένη η χάρη που δεχτήκατε από αυτόν. Γιατί εκείνος λέει μέσα στη Γραφή : Την κατάλληλη στιγμή σε άκουσα, την ημέρα της σωτηρίας σε βοήθησα. Να, τώρα είναι ο καιρός της χάρης, να, τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας ! (2Κορ 5, 18 - 6,2).

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

C.A.R.A.  Auxilium

                                      Castelnuovo di Porto (Roma)

                                  Μεγάλη Πέμπτη, 24 Μαρτίου 2016

Οι κινήσεις μιλούν περισσότερο απ’ όσο οι εικόνες και οι λέξεις. Οι κινήσεις. Υπάρχουν, στον Λόγο του Θεού που διαβάσαμε, δύο κινήσεις : ο Ιησούς που υπηρετεί, που πλένει τα πόδια. Αυτός που ήταν ο αρχηγός, πλένει τα πόδια των άλλων, των δικών του, των μικρότερων. Η δεύτερη κίνηση : ο Ιούδας που συναντά τους εχθρούς του Ιησού, εκείνους που δεν θέλουν την ειρήνη με τον Ιησού, για να πάρει τα χρήματα για τα οποία τον πρόδωσε, τα τριάντα αργύρια. Δύο κινήσεις. Και σήμερα το ίδιο, υπάρχουν δύο κινήσεις : η πρώτη είναι η αποψινή : όλοι εμείς, μαζί, μουσουλμάνοι, ινδοί, καθολικοί, κόπτες, ευαγγελικοί, αλλά αδελφοί, παιδιά του ίδιου Θεού, που θέλουμε να ζούμε ειρηνικά, σ’ ένα σύνολο. Η άλλη κίνηση είναι αυτή που έγινε τρεις μέρες πριν : κίνηση πολέμου, καταστροφής σε μια πόλη της Ευρώπης, από μέρους ανθρώπων που δεν θέλουν να ζουν ειρηνικά. Αλλά πίσω από αυτή την κίνηση, όπως πίσω από τον Ιούδα, υπήρχαν άλλοι. Πίσω από τον Ιούδα ήταν αυτοί που έδωσαν τα χρήματα ώστε να τους παραδοθεί ο Ιησούς. Πίσω από την προ τριών ημερών κίνηση σ’ αυτή την ευρωπαϊκή πρωτεύουσα υπάρχουν οι κατασκευαστές, οι έμποροι των όπλων που θέλουν αίμα, όχι ειρήνη· που θέλουν τον πόλεμο, όχι την αδελφοσύνη.

1 Απριλίου 2016

Οι προσευχές που κάνουμε στην Παναγία άραγε πόσο έχουνε ένα ξεκαθαρισμένο περιεχόμενο στις συνειδήσεις μας; Δεν είναι προσευχές με αφορμή για κάποια γιορτή της Παναγίας, αλλά είναι για το πρόσωπο της Παναγίας καθ΄ εαυτό και αυτό τις κάνει και πιο απλές αυτές τις πέντες Παρασκευές της Μεγ. Σαρακοστής αλλά και πιο περίεργες. Ουσιαστικά, αυτές οι πέντε βραδιές είναι από κοινού η προσευχή που ο καθένας, υποτίθεται, κάνει μόνος του κάθε βράδυ μετά το δείπνο, μετά το βραδινό φαγητό. Κάνουμε δηλαδή ένα απόδειπνο, στο οποίο εντάξαμε και τους Χαιρετισμούς της Παναγίας.

Συγγραφέας: Παπαθανασίου Θανάσης

 Νομίζω πως η διαφορά μεταξύ Χριστιανών και μη Χριστιανών μπορεί να συνοψιστεί σε μια λέξη: την ελπίδα.  Όχι την ελπίδα γενικά, αλλά συγκεκριμένα τη χριστιανική ελπίδα. Η ελπίδα αυτή διαφέρει ριζικά από την κοσμική αισιοδοξία, η οποία στην ουσία είναι η πεποίθηση ότι η ιστορία πορεύεται αιτιοκρατικά προς θετική έκβαση. Αντίθετα, η χριστιανική ελπίδα δεν γεννιέται από εγκόσμιους παράγοντες. Πηγάζει από τη δράση του ζωντανού Θεού μέσα στον κόσμο και την ιστορία, μια δράση η οποία γεννά το εντελώς καινούργιο και μπολιάζει τον κόσμο με αυτό, το οποίο ο κόσμος από μόνος του δεν μπορεί να γεννήσει. Η ανάσταση, για παράδειγμα, δεν μπορεί να παραχθεί από τον κόσμο. Πρέπει να χαριστεί από τον Θεό. Και γι’ αυτό η χριστιανική ελπίδα μπορεί να ανθεί ακόμη κι όταν κάθε εγκόσμια αισιοδοξία καταρρέει, ακριβώς διότι αυτή η ελπίδα εισβάλλει στον κόσμο ως δώρο απ’ έξω.