- Συγγραφέας: Ευαγγελιστής Λουκάς
*Κατά Λουκάν, κεφ. 12
Έχουνε μαζευτεί γύρω από τον Χριστό μυριάδες άνθρωποι οπού σχεδόν καταπατούνται κι Εκείνος τους επισημαίνει τον… αθεράπευτο κίνδυνο της υποκρισίας!
*Κατά Λουκάν, κεφ. 12
Έχουνε μαζευτεί γύρω από τον Χριστό μυριάδες άνθρωποι οπού σχεδόν καταπατούνται κι Εκείνος τους επισημαίνει τον… αθεράπευτο κίνδυνο της υποκρισίας!
«Ευτυχισμένοι εκείνοι οι δούλοι που θα τους βρει ξύπνιους ο Κύριος όταν έλθει. Σας διαβεβαιώνω ότι θα τους βάλει να καθίσουν, θα ζωστεί μια ποδιά και θα τους υπηρετεί ο ίδιος». (Λουκ. 12, 37)
Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με τρία παραδείγματα σχετικά με το θέμα μας, «πίστη και αμφιβολία». Το 1996 ο δημοσιογράφος Νοέλ Κοπαίν δημοσιεύει ένα βιβλίο, που βρήκε σημαντική απήχηση. Τίτλος του: «Αμφιβάλλω, άρα πιστεύω».
Διδασκαλία του Πάπα Φραγκίσκου στη γιορτή της Υπαπαντής. Απευθύνεται στο κύριο σώμα της, στους ιερείς και στα αφιερωμένα πρόσωπα στη διακονία του Χριστού. Ιερείς, μοναχοί (άνδρες και γυναίκες) και αφιερωμένα πρόσωπα σε ιεραποστολική ή κοινωνική εργασία είναι οι κύριοι αποδέκτες της, χωρίς αυτό να αποκλείει τους υπόλοιπους χριστιανούς, καθώς επεξηγεί διεξοδικά μια κακοποιημένη και δύσκολη αρετή, αυτή της υπομονής. Φυσικά μια τέτοια αρετή, με την οποία κάποιος γίνεται κάτοχος της ψυχής του, μας αφορά όλους. π. Θ.Μ.
Στη ζωή τού κάθε ανθρώπου τού δίνεται η δυνατότητα εμπειρίας και πρόσβασης σε τρία φώτα! Φυσικά συζητάμε για τον κανόνα και το γενικώς ισχύον, χωρίς να αγνοούμε τις εξαιρέσεις (τυφλοί – διανοητικά ανεπαρκείς) οι οποίες εξαιρέσεις δεν αναιρούν ευτυχώς τον γενικό κανόνα.
Φίλος γιατρός μού έγραψε τις αντιρρήσεις του στο κείμενό μου «Οι μάσκες που σώζουν τα πρόσωπα». Οι σκέψεις του κινούνται στη γνωστή τραγική βάση άρνησης της μάσκας… στο ναό, λες και έχουμε δύο ζωές. Μία εντός ναού, μία εκτός ναού!
(Σήμα – Σημείον – Σημάδι)
(12 Φεβρουαρίου, αγίου Μελετίου)
Εκείνος ο αρχαίος παππούς μας, ο Δημόκριτος (460-370 π.Χ.) ο γελασίνος (πάντοτε χαρούμενος), μας άφησε διδασκαλία, ανάμεσα στις άλλες, και το καταστάλαγμα της μακράς ζωής του, που διδάσκει ότι: «Βίος ἀνεόρταστος μακρά ὁδός ἀπανδόχευτος».
Δημοσιεύουμε την εισαγωγή ενός σπουδαίου βιβλίου του μεγάλου Σκωτσέζου συγγραφέα και κληρικού George MacDonald (1824-1905) για ένα προϊδεασμό του τρόπου και του βάθους της σκέψεώς του. Τα θαύματα «κινδυνεύουν» και από λάθος ανάγνωση και από εσφαλμένη αξιολόγησή τους. Πρωτευόντως από τους χριστιανούς!!
Αδελφοί και αδελφές
Αυτή η Κυριακή, τρίτη του έτους, είναι αφιερωμένη στον Λόγο του Θεού, όπως το αποφάσισε ο Πάπας Φραγκίσκος. Ο Ιησούς Χριστός —γράφει—, μέσα από την Αγία Γραφή κρούει την θύρα μας.
Κάτι έψαχνα σχετικά με τον «Οθέλλο». Οι ειδικοί θεωρούν ότι ο Σαίξπηρ τον έγραψε το 1603 (τη χρονιά του θανάτου της φοβερής Παρθένου Ελισάβετ Α΄, που βασίλευσε από το 1558 μέχρι το 1603), αλλά το έργο αναφέρεται για πρώτη φορά το 1604. Λοιπόν, την επόμενη χρονιά, τον Ιανουάριο του 1605, ο Θερβάντες εξέδωσε τον «Δον Κιχώτη». Τίποτα δεν είναι συμπτωματικό.
Το κείμενο που ακολουθεί (με κάποιες μικρές απλοποιήσεις στην ορθογραφία του) ιστορεί τα έργα και τις ημέρες του Ζώη Καπλάνη και προέρχεται από το Αναγνωστικό της Ε΄ δημοτικού του 1966, διότι πριν από μερικά χρόνια, που η φιλοπατρία δεν ήταν ντεμοντέ όπως σήμερα, οι μαθητές μας διδάσκονταν πως στον τόπο μας δεν ήταν ανέκαθεν ο βίος φιλοτομάρης και πως υπήρξαν άνθρωποι σαν τον Ζώη Καπλάνη.
Είναι τώρα περίπου 15 μέρες που με απόφαση της Πολιτείας, ύστερα από θετική εισήγηση του θεσμικού οργάνου της [επιστημονική επιτροπή των ειδικών ιατρών], λειτούργησαν και πάλι τα Δημοτικά Σχολεία, με τη σύσταση, προς κάθε υπεύθυνο και αρμόδιο, να τηρούνται τα γνωστά μέτρα ασφαλείας προς αποφυγή, άλλως περιορισμό, της εξάπλωσης της πανδημίας.
Λόγος 30ος ..................................
Τίποτε δεν υπάρχει που να ‘ναι ισάξιο της ταπεινοφροσύνης! Αυτή είναι η μητέρα και η ρίζα και η τροφός και η υποδομή και ο σύνδεσμος όλων των καλών. Χωρίς αυτή είμαστε αποτρόπαιοι και μιασμένοι και ακάθαρτοι. Ας υποθέσουμε αν θέλετε, ότι υπάρχει κάποιος που ανασταίνει νεκρούς και γιατρεύει κουτσούς και καθαρίζει λεπρούς, αν όμως είναι γεμάτος με αφροσύνη, υπάρχει τίποτε πιο αποτρόπαιο και ασεβές και βδελυρό από αυτό;
Για ό,τι και για όσα είναι εκτός των δυνατοτήτων πρόσβασης του μυαλού μας, πώς πρέπει άραγε να μιλάμε;
Για όσα απ’ αυτά είναι υπερβατικά και άκτιστα, έρχεται αυτονόητη η παραδοχή των όλως άλλων δεδομένων τους, και είναι εύκολο να δεχθούμε αδυναμία οποιασδήποτε σχέσεως, τουλάχιστον από μέρους μας…!
Βαπτίζω σημαίνει βουτάω κάποιον στο νερό. Τον καλύπτω με νερό. Μπορεί να υπάρξει όμως ζωή ανθρώπινη κάτω από το νερό; Όχι, βέβαια. Γι’ αυτό λοιπόν βαπτιζόμαστε, για να πεθάνουμε; Ακριβώς!
Στις 3 Οκτωβρίου 2020, την παραμονή της εορτής του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, ο Πάπας Φραγκίσκος εξέδωσε την τρίτη εγκύκλιό του, τη δεύτερη ουσιαστικά δική του, γιατί η πρώτη («Lumen fidei», 2013) ήταν ήδη έτοιμη κατά μέγα μέρος από τον προηγούμενο πάπα.
Το 2021 δεν προσφέρεται μόνο για επετειακούς εορτασμούς. Θα ήταν λάθος τραγικό, εάν ως λαός μείνουμε μόνο σ’ αυτό το επίπεδο. Η επέτειος προσφέρει την ευκαιρία για αυτοκριτική και διόρθωση.
Είναι επιφώνημα, προτροπή, διδασκαλία, ανάμεσα στους σημερινούς νεαρούς και όχι μόνον. Είναι μια έκκληση να ζήσει κανείς τη ζωή του στο «μέγιστο βαθμό», ακόμα και να συμπεριλάβει συμπεριφορά, που φέρει εγγενώς ,κίνδυνο! Δηλαδή, πρόκειται για μια προτροπή προς απερίσκεπτη συμπεριφορά...
[Ο αρχιεπίσκοπος Παρισίων Μιχαήλ Ωπτί παρομοιάζει τη ζωή του και πώς κατέληξε ιερέας, σαν την πορεία μέσα σε μία βάρκα...]
Ένα απόσπασμα από το ομώνυμο μυθιστόρημα της αμερικανίδας Marilynne Robinson. Έχει τραγική αναλογία επικαιρότητας με αυτά που ζούμε! Και τότε (1918) πριν εκατό χρόνια, αμαρτωλές αυταπάτες (πόλεμος) και τότε φαντασιώσεις συνομοσιολογικές που απαμβλύνουν τις ευθύνες και τις ενοχές!... Σαν σήμερα!! Και τότε θάνατοι πολλοί και παράλογοι και σήμερα θανατηφόρος επιδημία.
Ας το αφουγκραστούμε και αν ευκαιρούμε ας το διαβάσουμε ολόκληρο. Ευχαριστίες στον φίλο ποιητή Στέλιο Μαφρέδα, που μας το υπενθύμισε.
Οι μέρες που περνάμε μοιάζουν πολύ στις συνθήκες που βίωναν οι απόστολοι, όντας στην μέση της λίμνης–θάλασσας της Γαλιλαίας, στο «μάτι» μιας άγριας θαλασσοταραχής, που... απειλούσε να τους στείλει στον βυθό και αυτούς και τον Χριστό που... «κοιμόταν μακαρίως» στην πρύμνη του καραβιού!! Ο φόβος πλημμύριζε την καρδιά τους και η απορία έφερνε απερίγραπτη σύγχυση στο μυαλό τους. Και ο Χριστός κοιμόταν...
Απόσπασμα από το κείμενο του Θανάση Ν. Παπαθανασίου, «Τρεις σημειώσεις για το ειδύλλιο πανδημίας και πανδαιμόνιου», στην πρόσφατη "Σύναξη" (τ. 156):
Δεν μπορώ να κάνω ρεπορτάζ, δεν μπορώ δηλαδή να υποκριθώ ουδέτερο βλέμμα. Γράφω ως πιστός, του οποίου η κοινωνική στάση διαμορφώνεται από την πίστη του και όχι παρά την πίστη του. Και γράφω με οδύνη και με δίψα.
Μια συζήτηση με τον Θανάση Ν. Παπαθανασίου, Δρ. Θεολογίας, Αν. Καθηγητή της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας, Διευθυντή του περιοδικού «Σύναξη»
Η ζωή του έμοιαζε και ήταν μία διαρκής πάλη προκειμένου να επιβιώσει σε έναν κόσμο που δεν αντέχει το διαφορετικό. Ο Μιχάλης Νικολαΐδης ήταν πολύ κοντός, σχεδόν νάνος, με το σωματικό του πρόβλημα να τον κάνει αντικείμενο bullying, ιδίως κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
To τελευταίο διάστημα, εν μέσω πανδημίας, ως μη ώφειλε, γίνεται πολλή συζήτηση για την Θεία Κοινωνία, για το αν μπορεί κάποιος να κολλήσει κορωνοϊό ή όχι μεταλαμβάνοντας.
Η μάσκα, που “σώζει” τα πρόσωπα. Ναι, αγαπητοί μου αδελφοί, παντού πλέον θα χρειάζεται να φοράμε μάσκα στο πρόσωπό μας. Η διάδοση της γνωστής επικίνδυνης ίωσης το κάνει απαραίτητο. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι τεχνικό θέμα, χωρίς κανένα πνευματικό συνεπαγόμενο για τους χριστιανούς, γιατί όπως, όταν δεν βλέπουμε καλά φοράμε γυαλιά έτσι και τώρα, πράγμα επίσης πνευματικά αδιάφορο.
«Κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του προβλήματα, αλλά τα προβλήματα έχουν πολλούς ανθρώπους το καθένα», μου έλεγε σεβαστός αγιορείτης.
Τις τελευταίες ημέρες, ορισμένες δηλώσεις που περιέχονται στο ντοκιμαντέρ «Francis» του σεναριογράφου Evgeny Afineevsky, έχουν προκαλέσει διαφορετικές αντιδράσεις και ερμηνείες. Για το λόγο αυτό, παρέχονται ορισμένα χρήσιμα στοιχεία, προκειμένου να υπάρξει μια πιο σωστή κατανόηση των λόγων του Αγίου Πατέρα.
Μόλις ακούσαμε το απόσπασμα από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου που βρίσκεται αμέσως πριν από την αφήγηση του Πάθους του Χριστού. Πριν εκδηλώσει την αγάπη Του για εμάς στο Σταυρό, ο Ιησούς μοιράζεται τις τελευταίες Του ευχές.
Κατ’ αυτή την τελευταία Κυριακή του λειτουργικού έτους τελούμε την πανήγυρη του Χριστού Βασιλιά του σύμπαντος. Προστάτη της Νεολαίας.
Το έμβλημα αυτού του Βασιλιά είναι το Α και το Ω. Η αρχή και το τέλος. Από Αυτόν δημιουργήθηκαν όλα και Αυτόν έχουν προορισμό τα πάντα.
Τα εμβόλια είναι ιστορικά ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να προφυλαχθεί ο πληθυσμός από τις λοιμώξεις. Εκατομμύρια θάνατοι αποφεύγονται κάθε χρόνο λόγω των διάφορων εμβολιασμών!
(Επικήδειος Κικής Γιαννουλάτου, Τετάρτη 04 Νοεμβρίου 2020)
Αυτη τη στιγμή η Ελλάδα αντιμετωπίζει τρεις ταυτόχρονες κρίσεις: υγειονομική, κοινωνική, και οικονομική.
«Δε σου μιλώ για περασμένα, μιλώ για την αγάπη»1
Το ανά χείρας βιβλίο του Ντέιβιντ Μπέντλεϋ Χαρτ (γενν. 1965), Αμερικανού ορθόδοξου θεολόγου, αποτελεί αντίδραση στο ρεύμα των νέων αθεϊστών.
Έτσι σταμάτησε αυτή η διδαχή
Ο θάνατος πορεύεται πάνω στη γη
δίχως ν’ αφήνει ίχνη.
Πέφτεις μέσα στο δίχως όρια κενό
και παραμένεις μέσα στην ουσία.
Γι’ αυτό δεν με τρομάζει ο θάνατος.
Το κέντρο όλων είναι ο Θεός.
Βλέπω απ’ το κέντρο φωτεινούς ιριδισμούς
που εκτοξεύονται στις τροχιές των άστρων
και του εσώτατου κόσμου.
Δεν υπάρχει χάνω ή κερδίζω,
αλλά ένα άγιο
για όλους κοινό τέρμα.
ΠΕΡΙ ΙΑΤΡΙΚΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ
Δεν έχει να κάνει με τη μάσκα φίλε μου.
Ανέκαθεν δεν είχε.
Είναι που δεν γουστάρουνε απλά να ακούνε τους ειδικούς.
Αυτούς που έχουν τη γνώση.
Kαθολική μέχρι στιγμής η αποτυχία περιορισμού της πανδημίας και των βαρύτατων συνεπειών της στον δημόσιο και τον ιδιωτικό βίο. Αποτυχία που πιστοποιεί ότι ο κορωνοϊός «σκέφτεται» ταχύτερα από τους επιστήμονες, δρα επίσης ταχύτερα από τους πολιτικούς και φέρεται εξυπνότερα από τα μικρά ή και μεγάλα τμήματα των κοινωνιών που παραμένουν καθηλωμένα στον συνωμοσιολογικό ανορθολογισμό. Επιπλέον, ο νέος ιός, όπως όλο του το σόι, είναι περισσότερο δημοκράτης από πολιτειακά συστήματα αυτοπροσδιοριζόμενα σαν δημοκρατικά.
Ήδη έχει αναγγελθεί και όλοι ξέρουμε ότι θα περάσουμε ένα μήνα στις... κυψέλες μας! Home sweet home μεταγράφουν οι Εγγλέζοι τον λόγο-απάντηση της χελώνας στον Δία, από τον μύθο του Αισώπου: «Οἶκος φίλος, οἶκος ἄριστος».
Το κεντρικό μήνυμα του φετινού προσκυνήματος είναι «ας γίνουμε άγιοι!». Αλλά για σταθείτε. Άραγε επιλέγει κανείς να γίνει άγιος;
Μια συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα του Παρισιού Le Figaro, δόθηκε από τον αρχιεπίσκοπο της πόλης Michel Aupetit και αξίζει να την μελετήσουμε, γιατί αφορά και απαντά στα καίρια της ζωής. Μελετήστε την και ενστερνιστείτε την.
«Και τα οικεία αναιρείν επί σωτηρία της αληθείας» (ακόμη και τις δικές του απόψεις να αναιρεί, αν είναι να σωθεί η αλήθεια)
Αριστοτέλης
Διακονώ την ιατρική πάνω από τρεις 10ετίες. Ως την εμφάνιση του Covid-19 το πλαίσιο της διακονίας καθοριζόταν από τρεις βασικές αρχές:
Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν – τάχα χαιρετώντας – σ’ άλλους
Τ’ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή – το χειρότερο – τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα.
Αργύρης Χιόνης
«Όλο το έργο μου βασιζόταν στα χρόνια που πέρασα στο Καθολικό σχολείο. Όλα αυτά για την λύτρωση, για την κόλαση... Καθώς μεγάλωνα, σταμάτησα να παλεύω ενάντια σε αυτά. Τώρα αντλώ από αυτά και το χαίρομαι. Δεν υπάρχει πιο βαθιά πηγή για να αντλήσεις από τους μύθους του Καθολικισμού. Όλα είναι εκεί μέσα».
Οι Αζέροι με τους Τούρκους επιτίθενται στους Αρμένιους για να συμπληρώσουν ό,τι άφησαν πίσω στην προηγούμενη γενοκτονία. Το Ισραήλ που υπέστη γενοκτονία υποστηρίζει τους γενοκτόνους. Στην Κύπρο ο Ερντογάν προχωρεί βήμα με βήμα στην ολοκλήρωση της κατάκτησης του ’74.
Σύναξη τεύχος.155 σελ.94-95
Διάβηκες των μελλούμενων τον φράχτη
κι έχεις περάσει εκεί που η πυγολαμπίδα
σαν αστραπή πετάει: Να λάμψει-να χαθεί
αγγίζει τις κληματαριές,
και τα σκοτάδια ανέγγιχτα τ’ αφήνει
Mario Luzi, Γοτθικό τετράδιο
Να γράψεις για ένα πρόσωπο που αγαπάς έχει πάντα τον κίνδυνο να υπερβάλλεις. Και όταν χρειαστεί να κάνεις του προσώπου την αποτίμηση κινδυνεύεις να το ζωγραφίσεις, όπως ίσως δεν ήταν, αλλά όπως συ θα ήθελες. Θα προσπαθήσω να διέλθω σώος, κάτω από αυτά τα «Καυδιανά δίκρανα» αποφεύγοντας τον σύγχρονο κίνδυνο της... "αγιοποιήσεως".
Αγίου Φανουρίου, Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020
Η φανουρόπιτα πρέπει να είναι έκφραση της υπάρχουσας εσωτερικής τοποθέτησης και διάθεσης. Δεν πρέπει απλώς να είναι μια καλή συνήθεια που την επαναλαμβάνουμε κατ’ έτος, την παραλάβαμε τυχόν από τους προηγούμενους δικούς μας, τη μητέρα μας, το σπίτι μας, θα την πούμε και στα παιδιά μας, θα τους μάθουμε και πώς να φτιάχνουν τη φανουρόπιτα, και θα εξαντλείται όλο το θέμα εκεί.
|
9 |
«Θεέ των Πατέρων μου, πολυεύσπλαχνε Κύριε, εσύ δημιούργησες τα πάντα με το λόγο σου 2κι έπλασες με τη Σοφία σου τον άνθρωπο για να κυριαρχεί στα δημιουργήματά σου, 3να κυβερνάει τον κόσμο με αγιότητα και δικαιοσύνη, και ν’ αποδίδει το δίκαιο με αμεροληψία. 4Δώσ’ μου, λοιπόν, τη Σοφία που έχεις "συγκάθεδρο" στο θρόνο σου και δέξου με για παιδί σου. 5Εγώ είμαι δούλος σου, γιος της δούλης σου, άνθρωπος αδύναμος και ολιγόχρονος και μειονεκτώ σε ορθή κρίση και στη γνώση των νόμων Σου. 6Ακόμη κι αν είναι τέλειος κανείς σε σχέση με τους άλλους, τίποτα δεν αξίζει όταν του λείπει η Σοφία. 7Εσύ με διάλεξες βασιλιά για το λαό σου και δικαστή στους γιους και στις θυγατέρες σου. 8Μου είπες να χτίσω ναό στο άγιο όρος Σου, όμοιον με την άγια σκηνή Σου, που είχες κάνει αρχικά, όπως και θυσιαστήριο στην πόλη όπου κατοικείς.
Το καλοκαίρι του 1960 πέρασα τις θερινές μου διακοπές στην Τραπεζούντα, βοηθώντας στην αποκατάσταση τοιχογραφιών στον ναό της Αγίας Σοφίας, έναν από τα ωραιότερα μνημεία της εκκλησιαστικής βυζαντινής αρχιτεκτονικής και τοιχογραφίας του 13ου αιώνα που διασώζονται έως σήμερα.
Τον τελευταίο καιρό, κατά την περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού, εμφανίστηκε παγκοσμίως μια περίεργη συμμαχία διαφόρων θρησκευτικών φονταμενταλιστών κύκλων, φασιστικών μορφωμάτων, αριστερίστικων οργανώσεων και οπαδών του πληκτρολογίου, άνθρωποι, οι οποίοι αρνούνται τη χρήση μάσκας ως μέτρο προφυλάξεως από τον κορονοϊό.
«Επειδή υπάρχουν πολλοί οικονόμοι των Εκκλησιών, που είναι μεν πιστοί, αλλά δεν είναι συνετοί αλλά μάλλον είναι το αντίθετο, γι’ αυτό ο Χριστός προείπε "Ποιος άρα θα είναι ο φρόνιμος;» για να τονίσει το σπάνιο και δυσεύρετο αυτών, που είναι συγχρόνως και πιστοί και μυαλωμένοι»
(Ωριγένης)
Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι. Αυτό το site είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια "βάση δεδομένων" για όλους τους φίλους του ενοριακού κέντρου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Πρεβέζης. Επειδή πολλοί από την παρέα του ενοριακού, πλέον δεν ζουν την καθημερινότητά τους στην πόλη της Πρέβεζας, ήδη από ετών "μοιραζόμαστε" μαζί τους ό,τι έχουμε και συζητάμε. Φυσικά και με όποιον άλλον τα βρίσκει ενδιαφέροντα και τον απασχολούν. Ατυχώς ο εκκλησιαστικός "χώρος", για τα ελληνικά δεδομένα, έχει πολύ απολυτότητα και φανατισμό, και το χειρότερο, αυτά τα νομίζει γνησιότητα και μπερδεύει (ηθελημένα ή αθέλητα) το δόγμα με την πίστη! Φαντάζεται ότι μια αλαζονική βεβαιότητα που στηρίζεται στο δόγμα (είμαστε Ορθόδοξοι) αποτελεί τεκμήριο ποιότητας, ξεχνώντας πεισματικά τον λόγο του Χριστού "οὐ πᾶς ὁ λέγων με, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν…". Αυτό το "ηλεκτρονικό παράθυρο" του Ναού μας επιθυμεί να κάνει τους επισκέπτες του ευαίσθητους στην διάκριση, που υπάρχει ανάμεσα στην σκέψη και στην αμφιβολία. Δεν επιθυμεί να είναι ένα "εκκλησιαστικό μπακάλικο" που μοιράζει τα πάντα σε μικρά πακέτα… στους πελάτες του! Πιστεύει ότι ο λόγος της Εκκλησίας και των χριστιανών δεν πρέπει να γεννάει χασμουρητό βαριεστιμάρας, αλλά να διεγείρει σε προσπάθεια αναζήτησης της Βασιλείας του Θεού, η πύλη της οποίας είναι "κρυμένη" μέσα στην καρδιά μας, όπως είπε ο Χριστός. Όλα τα κείμενά μας σ᾿ αυτό στοχεύουν. Σ᾿ αυτή την εύρεση της οδού και της πύλης. Άλλωστε για τους μη χριστιανούς σημασία δεν έχουν τα γραφόμενα. Η ποιότητα και η τελειότητα μιας θρησκείας κρίνεται από τις αρετές των πιστών της. Οι άνθρωποι "κατακτώνται" όχι με τα λόγια, αλλά με τα παραδείγματα. Όλα τα λόγια αυτού του site σ᾿ αυτό στοχεύουν: να γίνουν αφορμή να γεννηθεί παράδειγμα.
Ελπίζουμε ότι με την επίσκεψη σας σε αυτή την ιστοσελίδα θα ενημερωθείτε για το πνευματικό ταξίδι σας προς τον Ιησού και ότι θα βοηθηθείτε να πλησιάσετε και να γνωρίσετε την Μητέρα μας Εκκλησία. Η τεχνολογία είναι ένας τεράστιος τρόπος επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Έχει κάνει τον κόσμο μας μικρότερο, αλλά έχει κάνει τα μέσα επικοινωνίας τεράστια. Είναι σημαντικό να κρατάμε την προσευχή στη ζωή μας πάντα σταθερή και "ίδια" ακόμα και όταν η τεχνολογική πρόοδος αλλάζει σχεδόν καθημερινά. Να ξέρετε ότι παραμένετε στις προσευχές μας καθημερινά καθώς σας ζητάμε να θυμάστε και μας στη δική σας.
Πιστεύουμε στον Θεό-Χριστό
- Που υποστηρίζει τους ζωντανούς με καλοσύνη·
- και ανασταίνει τους νεκρούς με μεγάλο έλεος.
- Στηρίζει αυτούς που δεν αντέχουν και πέφτουν.
- Θεραπεύει τους ασθενείς που πρέπει να γίνουν καλά.
- Απελευθερώνει τους αιχμαλώτους σε κάθε είδους αιχμαλωσία.
- Διατηρεί την πίστη με κείνους που κοιμούνται στο χώμα.-
Δεν είναι η προσευχή μια παθητική τελετουργία. Κάθε λόγος προσευχής προϋποθέτει και συγχρόνως δημιουργεί τον κόσμο για τον οποίον μιλάει. Μιλάμε με ιερότητα για ο,τιδήποτε προσευχόμαστε. Ακριβώς γι’ αυτό ας συμπαραλάβουμε το ιερότερο ανθρώπινο πρόσωπο την Μαρία Θεοτόκο, την Παναγία μας, αρχηγό και βοηθό μας στην προσευχή μας
- για όσους υποφέρουν από κάθε είδους ασθένεια·
- για τους οικονομικούς και κοινωνικούς μετανάστες·
- για τους φτωχούς εργάτες·
- για τους αδύναμους και καταπιεσμένους·
- για τους φυλακισμένους και τους εξαρτημένους σε κάθε είδους φυλακή και αιχμαλωσία·
- για μας τους ίδιους (τελευταία) τώρα ειδικά στην περίοδο νηστείας μας, ώστε η εκούσια πείνα και δίψα της Εκκλησίας μας (μέλη της οποίας είμαστε) να μην είναι απλώς μια πείνα από έλλειψη τροφής, αλλά να πεινάμε και να ζητάμε να χορτάσουμε απ’ Αυτόν που έρχετα