Συγγραφέας: Καραγιάννης Δημήτρης

Υπομονή δεν σημαίνει παθητικότητα...

(...) Υπομονή. Ακούγεται συνήθως ως ενός άλλου είδους ηρεμιστικό. Ως υποχρεωτική αποδοχή μιας κατάστασης που δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Ως έκφραση που αντιστοιχεί να λέγεται σε καταστάσεις αποτυχίας, έντασης, πένθους.

Συγγραφέας: Λαμπρόπουλος αρχιμ.Βαρνάβας

Ο μακαριστός πατέρας μας, ο Νικοπόλεως Μελέτιος, σε ραδιοφωνική συνέντευξή του στον (τότε λαϊκό) π. Αλέξανδρο Καριώτογλου (14.10.10) κατέθεσε αλήθειες-καρπό της ποιμαντικής του πείρας και αγωνίας. Ευγνώμονες προς τον π. Αλέξανδρο, που «εκμαίευσε» αυτές τις απαντήσεις, θεωρήσαμε καλό να τις θυμηθούμε:

«Σήμερα, καρδιά και νους του ανθρώπου είναι γεμάτα από παραστάσεις "ξένες", καθαρά εγκόσμιες. Έτσι, όποιος μιλάει για τον Χριστό, είναι σαν να μιλάει ξένη γλώσσα. Ο σύγχρονος άνθρωπος ακούει το κήρυγμα της Εκκλησίας με... συγκατάβαση, σαν διάλειμμα επικοινωνίας· και ξαναγυρίζει στην άνυδρη έρημο του σύγχρονου κόσμου, που δεν έχει βιωματική σχέση με την πίστη. Και γι’ αυτό, ακόμη και όταν έχει καλή διάθεση, στην Εκκλησία αισθάνεται ξένο σώμα.

Συγγραφέας: Weil Simone

«Ο Μεσαίωνας αναζήτησε με επίμονο τρόπο ένα υλικό κριτήριο για την αγιότητα. Αυτή είναι η σημασία της αναζήτησης της φιλοσοφικής λίθου. Η πραγματική φιλοσοφική λίθος, το πραγματικό Γκράαλ είναι η Ευχαριστία. Ο Χριστός μάς υπέδειξε τι πρέπει να σκεφτόμαστε για τα θαύματα θέτοντας στο ίδιο το επίκεντρο της Εκκλησίας ένα θαύμα αόρατο και κατά κάποιον τρόπο συμβατικό (απλώς η σύμβαση είναι επικυρωμένη από το Θεό).

Συγγραφέας: Αργυριάδης Βασίλης

«Στη σαφήνεια οποιαδήποτε οδύνη

είναι αποδεκτή»

Σιμόν Βέϊλ

......................................................................................................................

Αν οι ιερείς μας είχαν ποιμαντική ευθύνη θα έπρεπε να βγουν και να πουν: Όλοι οι Ναοί κλειστοί! Κρατάμε μονάχα έναν σε κάθε μητρόπολη, όπου θα τελεσθεί η θεία λειτουργία με τον ιερέα, τον ψάλτη και τον νεωκόρο. Κι επειδή είμαστε όλοι ένα μυστικό σώμα (το Σώμα του Χριστού, που το κοινωνάμε κάθε Κυριακή 2000 χρόνια τώρα), είμαστε και τώρα, στις έκτακτες αυτές συνθήκες, όλοι εν πνεύματι παρόντες εκεί, στη μία «πολυπληθή» λειτουργία των απόντων. Μας ενώνει η πίστη και η αγάπη — εξάλλου, και με τη θριαμβεύουσα Εκκλησία, που παρίσταται μυστικώς στα μυστήρια, μας κρατά ενωμένους η μετοχή στο σώμα του Χριστού και ο δεσμός της πίστης και της αγάπης. 

Συγγραφέας: Μοράρος Κώστας

Πρόσφατα και πριν προλάβουν να συμπληρωθούν έξι ώρες από την εμφάνισή της, με υπουργική απόφαση απαγορεύτηκε μια διαφημιστική εκστρατεία κατά των εκτρώσεων, που φιλοξενούνταν στους ειδικούς χώρους του Μετρό της Αθήνας. Το γεγονός αυτό φέρνει στο προσκήνιο το θέμα των εκτρώσεων, την ελευθερία του λόγου και βέβαια την αντισύλληψη, που στην χώρα μας δεν θέλουμε να την γνωρίζουμε.

Συγγραφέας: Ζουμπουλάκης Σταύρος

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΣ COVID-19 πλάκωσε τη ζωή μας και μαύρισε τις μέρες μας. Ο φόβος του ανθρώπου είναι ένας, ο φόβος του θανάτου,  όλοι οι άλλοι φόβοι είναι παράγωγά του. Αυτός είναι ο φόβος των φόβων.  Η νέα επιδημία δείχνει για άλλη μια φορά αυτό που ξέρουμε και που πάντα ξεχνάμε, δηλαδή ότι είμαστε ένα τίποτε, έρχεται ένα αόρατος ιός και όλα τουμπάρουν.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Κύριε, Ιησού Χριστέ

Θέλουμε μέσα στην σύγχυση των συνθηκών που προέκυψαν απ’ την διάδοση αυτής της πάνδημης ασθένειας, να Σε παρακαλέσουμε κατ’ αρχάς να μας χαρίσεις υπομονή στην αντιμετώπιση τυχόν ασθένησής μας, αλλά και υπομονή ώστε να είμαστε ειρηνοποιοί στην ένταση που σιγά-σιγά ανακύπτει (εξ αιτίας των θεμάτων της ασθένειας) στις ανθρώπινες σχέσεις και συναναστροφές.

Συγγραφέας: Παπαθανασίου Θανάσης

Μέσα σε λίγες μέρες έχουν γραφτεί πάρα πολλά, με το σκηνικό της πανδημίας να αλλάζει δραματικά κάθε ώρα (στις 27 Φεβρουαρίου είχα κάνει την πρώτη ανάρτηση, και τα μέτρα της σοφής Ορθόδοξης Μητρόπολης Κορέας τότε φάνταζαν… αλλόκοτα).

Συγγραφέας: Ζουμπουλάκης Σταύρος

Συγγραφέας: Ζουμπουλάκης Σταύρος

Κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες (Πατάκης) ένα μικρό μα ιερό βιβλιαράκι: «‘‘Δε θα σιωπήσουμε ποτέ’’. Οι Προκηρύξεις του Λευκού Ρόδου (1942-1943)». Διαβάζουμε επιτέλους στη γλώσσα μας τις έξι Προκηρύξεις, 3.000 –και κάτι– λέξεις συνολικά. Εν τω μεταξύ, η αντιναζιστική ομάδα έχει γίνει γνωστή σε όλο τον κόσμο, μέσα από πλήθος βιβλίων, ταινιών ή μουσικών έργων. Στη Γερμανία ειδικά, της αποδίδεται μεγάλη δημόσια τιμή, προς εξαγορά της ενοχής.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

[1]

«Όταν η άγνοια συμμαχεί με την εξουσία,

γίνονται ο πιο επίφοβος εχθρός»

Τζ. Μάλκολμ

 Όταν το 1982 αποφασίστηκε να νομιμοποιηθεί και να ισχύσει πολιτικός γάμος στην Ελλάδα, οι άνθρωποι της Εκκλησίας εξανέστησαν και διαμαρτυρήθηκαν (λες και ήταν χαρούμενοι και ευχαριστημένοι να παντρεύει η Εκκλησία άθεους και κουμουνιστές που δεν μπορούσαν αλλιώς να νομιμοποιήσουν τον γάμο τους!) και φώναζαν τότε στεντορείως πολλά αμετροεπή και υπερβολικά και απειλούσαν ότι όποιος κάνει πολιτικό γάμο δεν θα κηδεύεται, δεν θα βαφτίζει, δεν... δεν... δεν... και ότι ο πολιτικός γάμος δεν είναι γάμος!! Δεν είχαμε αντιληφθεί ούτε αφουγκραστεί τον μέγα Παπαδιαμάντη ήδη από τα τέλη του 19^ου αιώνα να μας φωνάζει ότι πρέπει να επιβληθεί πολιτικός γάμος για τις ληξιαρχικές ρυθμίσεις των ανθρώπινων συνθηκών και όποιος το επιλέγει και το επιθυμεί (όντας, όντως χριστιανός!) να κάνει και το Μυστήριο του Γάμου.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Στην ζωή μας, τι χώρο και τι θέση κατέχει η Θεία Ευχαριστία; Η Εκκλησία ουσιαστικότερα. Κάθε πότε πηγαίνουμε στο Ναό; Γιατί πηγαίνουμε, αν και όταν πηγαίνουμε;

Άραγε δεν μπερδεύουμε τον Ναό-κτίριο, με την Εκκλησία; Έχουμε αποσαφηνίσει μέσα μας, ότι η Εκκλησία είναι το Μυστήριο του Σώματος του Χριστού, στο οποίο δια του Βαπτίσματός μας, γίναμε μέλη; Πολλές φορές, λέγοντας Εκκλησία, εννοούμε το κτίριο του Ναού. Εκεί βέβαια είναι ο χώρος που συγκεντρώνεται η Εκκλησία για να λατρεύσει τον Κύριό της. Συγκεντρώνονται οι Χριστιανοί, που είναι αδέλφια μεταξύ τους να λατρεύσουν τον Ένα-Κοινό τους Πατέρα. «Πάτερ ημών...» όπως λέμε στην προσευχή μας! Όχι πατέρα μου!

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Αδελφέ μου, δεν ξέρω, τί σε οδήγησε στην ανάληψη της ιερωσύνης! Δεν ξέρω ποια ήταν η διαδρομή σου στην Εκκλησία του Χριστού! Δεν ξέρω αν συνάντησες κάποιο πρόσωπο που πορευόταν προς την Βασιλεία του Θεού, πολύ περισσότερο δεν ξέρω αν συνάντησες πρόσωπα-εμπόδια σ’ αυτή την διαδρομή..., δεν σε ξέρω προσωπικά, και δεν θέλω με κανένα τρόπο, να γίνω κριτής σου!

Συγγραφέας: Αργυριάδης Βασίλης

Η ιστορία είναι γνωστή. Παίζεται στη σκηνή της επικαιρότητας εδώ και κάποιες μέρες:

Ανέβηκε στον διαφημιστικό χώρο του μετρό η αφίσα μιας ενημερωτικής καμπάνιας, που αυτοτιτλοφορούνταν «Κίνημα υπέρ της ζωής». Η αφίσα είχε συναισθηματική στόχευση. Περιείχε στο κέντρο της τη φωτογραφία ενός εμβρύου μέσα στον ενδομήτριο σάκο και συνοδευόταν περιφερειακά από τέσσερις επιστημονικές πληροφορίες για το έμβρυο. Φωτογραφία και πληροφορίες επιδίωκαν να μεταδώσουν ένα βασικό μήνυμα: ότι το κυοφορούμενο βρέφος είναι ζωντανός άνθρωπος. Το μήνυμα έκλεινε με την προτροπή: «Διάλεξε τη ζωή». Η αφίσα με υπουργική παρέμβαση κατέβηκε αυθημερόν, έπειτα από τον σαρωτικό ντόρο που δημιουργήθηκε στα ΜΜΕ και τα social media. Οι απόψεις διχάστηκαν˙ κάποιοι μίλησαν για φασισμό των πολλών, κάποιοι άλλοι μίλησαν για δίκαιη παρέμβαση ανακοπής του σκοταδισμού των λίγων οπισθοδρομικών. Χύθηκε πολύ μελάνι.

Συγγραφέας: Παπαϊωάννου Κωστής

Δίδασκα στη Γ' Λυκείου ένα ποίημα της Βισουάβα Σιμπόρσκα: Σκέψεις που μ' επισκέπτονται στους πολυσύχναστους δρόμους. Συζητούσαμε πώς αποτυπώνονται στους στίχους οι ζωές των ανθρώπων, οι μείζονες και ελάσσονες βίοι. Και σε μια «στροφή» του μαθήματος είπα: «Τώρα θα σας διαβάσω κάτι διαφορετικό, ένα κείμενο πρόσφατο, που συζητιέται πολύ. Τους διάβασα το κλείσιμο της αγόρευσης του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Θανάση Καμπαγιάννη στη δίκη της Χ.Α..

Συγγραφέας: Ζουμπουλάκης Σταύρος

Στις 13 Ιανουαρίου της καινούργιας χρονιάς πέθανε σε βαθιά γεράματα (1923-2020) ο μεγάλος Γάλλος ιστορικός Ζαν Ντελιμό (Jean Delumeau), συγγραφέας δεκάδων βιβλίων, ορισμένα από τα οποία έχουν σημαδέψει τις ιστορικές σπουδές.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Η γιορτή η σημερινή της Υπαπαντής του Χριστού, όταν κανείς την δει λιγάκι αναλυτικά, μας φέρνει ενώπιους στο δυσκολότερο θέμα της πνευματικής ζωής, που είναι το θέμα της προσευχής.

Συγγραφέας: Παπαδημητρίου Λένα

To τελευταίο πράγμα που θέλεις να ξέρεις για το παιδί σου είναι ότι βλέπει τσόντα. Είναι μια γνώση που προτιμάς να απωθήσεις, ιδανικά επ’ άπειρον, εκτός και αν ανήκεις στην ολιγομελή κατηγορία γονέων που είναι υπερβολικά ανοιχτοί γύρω από θέματα σεξ και θέλουν να τα ξέρουν όλα εν ανατριχιαστική λεπτομέρεια, συχνά φέρνοντας το παιδί τους σε απόγνωση. Περίπου όπως η αχαλίνωτη single mum και sex therapist (απίθανη στον ρόλο η Γκίλιαν Αντερσον) στο «Sex Education» του Netflix , που από ότι μαθαίνω κάνει θραύση και στους έλληνες εφήβους.

(Κήρυγμα εορτής Θεοφανείων, Δευτέρα 06 Ιαν 2020)

Η ενσάρκωση του Χριστού, Τον φανέρωσε ανάμεσα στους ανθρώπους. Φανερώθηκε με το σχήμα μας, για να μας μάθει τον τρόπο Του, και την ποιότητά Του! Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να μπορούν οι άνθρωποι να γίνονται Θεοί, λέει ο άγιος Αθανάσιος. Φανερώθηκε λοιπόν… «ἐπεφάνη ἐν τῷ κόσμῳ». Η Γέννηση πρώτα και η Βάπτιση μετά ήταν, τα Επιφάνεια του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Για τέσσερεις σχεδόν αιώνες γιορταζόντουσαν από κοινού, μαζί και τα δύο γεγονότα-εορτές. 

(Κήρυγμα εορτής Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, Τρίτη 07 Ιαν 2020)

Η εικόνα του Προδρόμου και Βαπτιστού τον απεικονίζει με φτερά στις πλάτες, όχι επειδή ο άγιος Ιωάννης είχε φτερά, αλλά επειδή οι εικόνες, όπως έχουμε πει, είναι ένα παράθυρο σε μια άλλη προοπτική πραγμάτων. Δεν είναι η εικόνα, μια φωτογραφία που «παγώνει» μια στιγμή ενός περιστατικού της ζωής ενός ανθρώπου, αλλά είναι ένα παράθυρο για να δούμε το πρόσωπο αυτό σε μια άλλη προοπτική. Η εικόνα λοιπόν του Προδρόμου τον δείχνει ότι βρίσκεται και είναι στα μέτρα των αγγέλων. Δηλαδή, τι σημαίνει στα μέτρα των αγγέλων; Ότι είναι άυλος; Άυλος είναι και ο διάβολος. Δεν είναι αυτό η ποιότητα του Βαπτιστού! Είναι άυλος και είναι ισάγγελος ο Πρόδρομος, με την έννοια της αγάπης για το πρόσωπο του Χριστού και της διάθεσης-απόφασης για τήρηση του θελήματός Του.

Συγγραφέας: Sullins Paul

Μια ομάδα του ΜΙΤ και του Χάρβαρντ δημοσίευσαν στο επιστημονικό περιοδικό Science μια μελέτη-ορόσημο για τη γενετική βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού, με στοιχεία που δείχνουν ότι το κυρίαρχο αφήγημα περί του γενετικώς καθορισμένου σεξουαλικού προσανατολισμού των ανθρώπων δεν ισχύει. Η μελέτη αυτή που βασίστηκε στην εξέταση γενετικού υλικού σχεδόν 500.00 ατόμων, απορρίπτει οριστικά την ιδέα ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια κατάσταση που ελέγχεται ή καθορίζεται από τον γενετικό κώδικα ενός ανθρώπου. Η μελέτη αυτή έδωσε δύο βασικά ευρήματα. Πρώτον, η «κληρονομικότητα» του ομοφυλοφιλικού προσανατολισμού ήταν πολύ ανίσχυρος παράγοντας – 0,32 σε μια κλίμακα από το 0 (καθόλου) έως 1 (πλήρως). Αυτό σημαίνει ότι το περιβάλλον ενός ανθρώπου – διατροφή, οικογένεια, φίλοι, γειτονιά, θρησκεία και άλλες καταστάσεις της ζωής – έχουν τη διπλάσια επίδραση στην πιθανότητα να αναπτύξουν ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό. Και δεύτερον, απορρίπτει κατηγορηματικά την επί δεκαετίες ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι υπάρχει κάποιο γονίδιο που προκαλεί την ομοφυλοφιλική σεξουαλική συμπεριφορά. Αντιθέτως, «οι μεταβλητές που εμπλέκονται είναι πολυάριθμες και διασπαρμένες σε όλο το γονιδίωμα». Ουσιαστικά η μελέτη αυτή αποκλείει την πιθανότητα του ντετερμινισμού, τεκμηριώνοντας ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν διαφοροποιούνται γενετικά από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Επομένως, η ανάπτυξη σεξουαλικού προσανατολισμού και η επιλογή συντρόφων δεν μπορούν να προσδιορίζονται από κάποια γενετική προδιάθεση, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό οφείλονται στην ανάπτυξη και την έκφραση προσωπικής αυτονομίας όσον αφορά τις σεξουαλικές δυνατότητες ενός ανθρώπου.

Περισσότερα στο https://www.thepublicdiscourse.com – τίτλος είδησης: “Born that way” no more: The new science of sexual orientation.

Συγγραφέας: Saviano Roberto

Ονομαζόταν Laurent Barthélémy Ani Guibahi. Θα γινόταν 15 ετών τον επόμενο μήνα. Ήταν μαθητής της Γ' Γυμνασίου στο Γυμνάσιο Simone Ehivet Gbagbo στο Yopougon. Και σύμφωνα με το προσωπικό του σχολείου, ήταν ένα αδύναμο και διακριτικό αγόρι. Ένας μαθητής του μέσου όρου.

Συγγραφέας: Tennyson Alfred

ΕΝΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ

Λοξοκοιτάζοντας ψηλά τον ουρανό

Τη νύχτα είπε, «Οι περιπλανήσεις

Αυτού του τόσο περίπλοκου Σύμπαντος

Το τίποτα των πάντων μου διδάσκουν».

Μαρτύρων θεῖος χορός, τῆς Ἐκκλησίας ἡ βάσις, τοῦ Εὐαγγελίου ἡ τελείωσις, ὑμεῖς ἔργῳ τοῦ Σωτῆρος τὰ ῥητὰ ἐπληρώσατε·

Συγγραφέας: Αργολίδος Νεκτάριος

« Εν’ άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ‘δειξε

πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.

“ Είδες, μου λέει, γεννήθηκε η ευσπλαχνία”.

Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες

και δεν θα ‘χαμε να πούμε τίποτε ωραιότερο απ’ αυτό»

Συγγραφέας: Ζώης Ιωάννης

Συγγραφέας: Lewis C.S.

«Απ’ όλες τις αναπηρίες και τις ήττες μου,

ω! κι ακόμα πιο πολύ,

από τις νίκες μου, που ’μοιαζε νά ’χα·
από τα ευφυολογήματα, που εξαπέλυα για χάρη Σου,

Συγγραφέας: Χιωτέλλη Καίτη

Στο νάρθηκα ψηλά της εκκλησιάς

η κυρά-Λένη, η κόρη του μανάβη

κι η Μάρθα, η κυρά του παπουτσή

κι η Ρήνα, η γερόντισσα η κουτσή

κι όποια καλοκυρά της γειτονιάς

έρχεται τη συχώρεση να λάβη.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

Συγγραφέας: Σαμπαζιώτης Παναγιώτης

Μπήκε Δεκέμβρης.

Απ’ το πρωί μετράμε τα τζάκια
τις σόμπες, τις ντάνες τα ξύλα.
Η πραγματικότητα απέχει πολύ
από τις φαντασιώσεις μας.

Η γέννηση ενός παιδιού ξυπνά στην ανθρώπινη καρδιά την χαρά και το θαύμα. Θέτει μπροστά στα μάτια μας το μεγάλο μυστήριο της ζωής. Αν η γέννηση λοιπόν κάθε καινούργιου ανθρώπου, κάθε παιδιού, μας υπομνηματίζει και μας υπενθυμίζει (μας κρατάει δηλαδή σε επικαιρότητα) το ότι ο Θεός δεν εγκατέλειψε τον κόσμο Του, σκέφτεται και φαντάζεται κανείς, πόσο μέγεθος αγάπης και φροντίδας είναι για μας η γέννηση του Χριστού!

Η γέννηση βέβαια κάθε ανθρώπου είναι η αρχή της διαδρομής προς το τέλος, που αργά ή γρήγορα θα έρθει, αφού είμαστε ανθρωπίνως ληξιπρόθεσμοι. Η γέννηση του Χριστού είναι η αρχή μιας διαδρομής χωρίς τέλος, και η φανέρωση του αρχικού σχεδίου του Θεού για τον άνθρωπο, όταν τον δημιούργησε, και που το σχέδιο Του δεν ήταν το να πεθαίνουμε, αλλά να είμαστε μονίμως-αιωνίως μαζί Του. Μαζί με τον Δημιουργό-Κατασκευαστή μας. Μαζί με το Πρωτότυπο, πολλά αντίγραφα όχι κλωνοποιημένα, αλλά έχοντας καθένα την ιδιοπροσωπία της ατομικής ιδιομορφίας. Μία είναι η Δόξα του Θεού στην οποία είμαστε καλεσμένοι (πολλούς υἱούς εἰς δόξαν ἀγαγόντα) αλλά είναι προσωπικό «το ποσοστό μέθεξης και μετοχής».

Συγγραφέας: Θερμός π.Βασίλειος

Μια απόπειρα ψυχαναλυτικής κατανόησης της γυναίκας

ως επικίνδυνου ‘παράπλευρου προϊόντος’,

από την Βίβλο μέχρι το σήμερα.

Συγγραφέας: Noval Roberto J. De La

Στο πρόσωπο του Χριστού-παιδιού, ο Θεός επέλεξε να αποκτήσει την ανάγκη μας. Αυτό είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων: η βαθιά ευαισθησία του Θεού, καθώς απεκδύεται τη δόξα Του για να αναλάβει τη μορφή ενός εύθραυστου πλάσματος -και μάλιστα ενός μωρού.

Συγγραφέας: Τριανταφύλλου Σώτη

Συγγραφέας: Chesterton G. K.

Ακόμη κι αν περιοριστούμε στο λογοτεχνικό ύφος με το οποίο μιλούσε ο Χριστός, θα διαπιστώσουμε, εάν το δούμε απροκατάληπτα, ότι διαθέτει μια περίεργη ποιότητα που κανένας κριτικός ή επικριτής του Χριστιανισμού δεν φαίνεται να έχει προσέξει.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Αγίου Κυπριανού, 02 Οκτ 2019

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ένας από τους τρεις Ιεράρχες, έχει γράψει εγκώμιο και λόγο στον άγιο Κυπριανό (ο άγιος Κυπριανός είχε ζήσει και μαρτυρήσει πριν από εκείνον), μια διδασκαλία δηλαδή, και λέει εκεί ότι ο άγιος Κυπριανός ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος ήταν υπηρέτης του σατανά! Ήταν μάγος που ερωτεύτηκε ένα κοριτσάκι από το περιβάλλον του, την Ιουστίνη, και προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί της και να την παρασύρει στις ερωτικές του επιθυμίες. Όμως, παρά τις όποιες του προσπάθειες και παρά τη βοήθεια εκ μέρους του διαβόλου, το κοριτσάκι αποδεικνυόταν βράχος. Βράχος σε τοποθετήσεις και σε ελευθερία. Και αυτός εξεπλάγη, γιατί μπροστά στα πόδια του έτρεμε ολόκληρη η Αντιόχεια, τον φοβούνταν οι πάντες, και τώρα ένα κοριτσάκι δεκαοκτώ χρονών τον έκανε «φύλλο και φτερό»!!

Συγγραφέας: Καρούζος Νίκος

Όσοι ονομάζουν θείο
το πρόσωπό μου και σύγχρονα μιλούν
για "κάποιον
επαναστάτη απ' τη Ναζαρέτ ή μάλλον
κοινωνικό μεταρυθμιστή",
φαίνεται πως χρησιμοποιούν τη γλώσσα
όπως οι κυρίες την πούδρα
στο τραπεζάκι του καθρέφτη τους.
Ωστόσο είναι κι η γλώσσα κάτι θείο.
Αχ πώς με παίρνει η θλίψη
βλέποντας να πιστεύουν εξάλλου
πως κινούν ένα βράχο, βράχο που κατρακυλά
και λιώνει κάθ' εμπόδιο εμπρός του,
τραβώντας απ' την ψυχή φράσεις
σαν ένδυμα μαρκησίου.
"Του ωραίου η Ιδέα" και τ'ανάπαλιν.
"Ομορφιά κι Αιωνιότητα". "Η αθανασία περπατά
σε τρισευτυχισμένες λέξεις απάνω",
Λόγια καθώς πρέπει από όπου λείπω
σαν το χιόνι απ' τους τόπους της Μεσημβρίας.
Με υμνούν περίεργα, με είπαν
ακόμη και λίθινο όνειρο.
Οι λάτρεις μου αυτοί πολλοί. Και ατενίζουν
τον ουρανό παρόμοια με φόντο
για το ζωγράφισμα των ιδεών τους!
Δε με ρωτούν, λοιπόν, πώς έγινε
κι έμαθαν κάπως τ' όνομά μου;

N.Καρούζος
Οιδίπους τυραννούμενος και αλλά ποιήματα

 Εκδ.Ικαρος 2014

Συγγραφέας: Σκορδάς π.Ευάγγελος

Το ράσο είναι ένα ένδυμα που διαμορφώθηκε σαν κοσμικό ένδυμα στο Βυζάντιο από τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Προέρχεται από το Βυζαντινό Κολόβιο ή Καββάδιο. Η λέξη προέρχεται από το λατινικό rasum, που σημαίνει ένδυμα μή χνουδωτό, το λείο, και τέτοια ενδύματα ήσαν τα μεταξωτά. Πρόκειται ομολογουμένως περί επιβλητικού και θεαματικού ενδύματος, που παραδόξως προτιμήθηκε από τους μοναχούς, παρά το ιδεώδες της ταπεινώσεως τους.

Συγγραφέας: Πινακούλασ π.Αντώνιος

Η συζήτηση σχετικά με το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ουκρανίας γίνεται με δεδομένα δύο πράγματα. Στην Ουκρανία διεξάγεται πόλεμος μεταξύ της κυβερνήσεώς της και των ανατολικών επαρχιών που επιχείρησαν να αποσχιστούν και το έχουν σχεδόν επιτύχει. Ο πόλεμος διεξάγεται στα πλαίσια της «εμφύλιας» σύγκρουσης Ρωσίας και Ουκρανίας που άρχισε με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και συνεχίζεται με διάφορους τρόπους.

Η έλλειψη παιδιών σ’ ένα αντρόγυνο έχει φορτισθεί με πολλά ψυχολογικά υπονοούμενα, όχι πλέον τόσο για την αποδεκτή ή μη εικόνα στις κοινωνικές σχέσεις, όσο στην ψυχολογική διάθεση του ίδιου του ζευγαριού. Εβραϊκά υπονοούμενα που "σέρνονται" ανάμεσα στους χριστιανούς και παρερμηνευόμενες προλήψεις κάνουν ζευγάρια που δεν έχουν παιδιά, να αγχώνονται και να υποφέρουν. Έστω και αν πολλές φορές μπορούν να επαναλαμβάνουν αμφοτερόπλευρα: «Οὐκ ἀγαθός/ἀγαθή εἰμί ἐγώ ὑπέρ δέκα τέκνα;» Εν τούτοις στενεύονται και δεν αφήνουν τον εαυτό τους να χαρεί ο ένας την ύπαρξη και συνοδοιπορία του άλλου.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Παρουσίαση του βιβλίου ΑΣΠΟΝΔΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ

του Σταύρου Ζουμπουλάκη

ΙΩΑΝΝΙΝΑ-ΠΝ. ΚΕΝΤΡΟ

4 Νοεμβρίου 2019

Συγγραφέας: Μαϊλη Άννα

Συγγραφέας: Δοξιάδης Απόστολος

Δεν χρειάζεται να είσαι θρησκευόμενος για να καταλάβεις ότι ο λόγος των Ιερών Γραφών συχνότατα εκφράζει βαθιές ανθρώπινες αλήθειες. Και ούτε χρειάζεται να είσαι χριστιανός για να καταλάβεις τι εννοεί ο Χριστός όταν λέει ότι «όποιος δεχθεί ένα παιδάκι στο όνομα μου, εμένα τον ίδιο δέχεται». Αυτό το «να το δεχθεί στο όνομά μου», αν το διαβάσουμε όχι με τον τρόπο της οργανωμένης θρησκείας μα με τον τρόπο της καρδιάς, σημαίνει να το δεχθεί όπως πρέπει να δέχεται κανείς ένα παιδί, δηλαδή με αγάπη, προσφέροντάς του στοργή και φροντίδα για να μεγαλώνει γερό, ασφαλές και κατά το δυνατόν χαρούμενο, με τα σωστά εφόδια για την ωριμότητα. Με άλλα λόγια το να δεχτείς ένα παιδί σωστά είναι να το δεχτείς όπως οι σωστοί γονείς δέχονται τα δικά τους παιδιά.

Συγγραφέας: MacDonald George

Θεώρησα σκόπιμο να κλείσω αυτή τη σειρά διδαχών με κάποιες σκέψεις για τη Μεταμόρφωση.

Ο άγιος Νεκτάριος είναι ένα μεγάλο δώρο του θεού στην Εκκλησία Του. Είναι ο πρωινός αστήρ του εικοστού αιώνα, που διαρκώς ανατέλλει και φωτίζει. Η αξία του αγίου δεν έγκειται στα θαύματά του (αυτά είναι του Θεού, κανείς άνθρωπος… δεν κάνει θαύματα…) που είναι πολλά, αλλά στην ποιότητά του που είναι θαυμαστή και θεοφόρος.

Συγγραφέας: American Magazine

Πάνω από μισό αιώνα, μετά από τη δέσμευση που είχαν υπογράψει μια ομάδα επισκόπων, μελών της Β΄ Βατικανής Συνόδου, να ζήσουν με απλό τρόπο ζωής κοντά στον λαό τους, τώρα μια νέα ομάδα συμμετεχόντων στη Σύνοδο Επισκόπων για τον Αμαζόνιο (6-27 Οκτ 2019) υπέγραψε νέο σύμφωνο, επίσης στις κατακόμβες της αγίας Domitilla!

Συγγραφέας: Ζουμπουλάκης Σταύρος

Συγγραφέας: Μούρτζανος π.Θεμιστοκλής

(ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ 34- ANTHONY TROLLOPE,  “Ο ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ”, μετάφραση Σάντυ Παπαϊωάννου, εκδόσεις Gutenberg)

Θα μπορούσατε να σκεφθείτε ότι για το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας έχουν γραφτεί λογοτεχνικά βιβλία; Η περίφημη διαμάχη ανάμεσα στους Φραγκισκανούς μοναχούς και τον Πάπα της Ρώμης για το αν ο Χριστός είχε στην ιδιοκτησία του πράγματα, για το αν επιτρέπει στους μοναχούς και την Εκκλησία να έχουν και να διαχειρίζονται περιουσίες ενέπνευσε τον σπουδαίο Ιταλό πανεπιστημιακό και λογοτέχνη Ουμπέρτο Έκο να αφιερώσει πολλές σελίδες στο περίφημο “Το Όνομα του Ρόδου”.  Όμως και Άγγλοι συγγραφείς της βικτωριανής εποχής, όπως ο Ντίκενς και ο Καρλάιλ ασχολήθηκαν με την φιλανθρωπία και την διαχείρισή της από την Αγγλικανική Εκκλησία, σε συνέχεια του χωρισμού της από την Ρωμαιοκαθολική. Ιδιαίτερο όμως ενδιαφέρον παρουσιάζει το μυθιστόρημα του σύγχρονου με τους παραπάνω Anthony Trollope “ Ο Επίτροπος”, το οποίο αποτελεί το προοίμιο της λογοτεχνικής σειράς “Τα Χρονικά του Μπάρτσεστερ”.

Συγγραφέας: Μούρτζανος π.Θεμιστοκλής

ΤΙΝΩΝ   (ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ 35- ANTHONY TROLLOPE,  “ΟΙ ΠΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΜΠΑΡΤΣΕΣΤΕΡ”, μετάφραση Ισμήνη Καπάνταη, εκδόσεις Gutenberg)

Ένα από τα θέματα που απασχολούν, κυρίως αυτούς που αμφισβητούν την το κατά πόσον ο χριστιανισμός  μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στον κόσμο, είναι και η θέση της γυναίκας στην ζωή της Εκκλησίας. Ερωτήματα όπως γιατί οι έγγαμοι να μην μπορούν να γίνουν επίσκοποι, γιατί οι γυναίκες να μην επιτρέπεται να χειροτονηθούν, πόση ισοτιμία και ισότητα ανδρών και γυναικών συναντούμε στην  χριστιανική παράδοση δεν είναι απλώς σχολαστικά ή μοντέρνα ή εκ του πονηρού.

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος