Ο σημερινός επίσκοπος του Τρόντχαϊμ, ο μοναχός-τραππιστής Έρικ Βάρντεν (Sarpsbor, 1974), είναι ένας από τους πιο πρωτότυπους και συναρπαστικούς στοχαστές του σήμερα. Με εξαιρετικό ακαδημαϊκό και πολιτιστικό υπόβαθρο, το έργο του Varden εξετάζει τα μεγάλα ερωτήματα της ανθρωπότητας, από μια προοπτική βαθιά ενσωματωμένη στην ιστορική και πνευματική υφή του ανθρώπου. Το πρόσφατο βιβλίο του, The Shattering of Loneliness (Η συντριβή της μοναξιάς), είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα αυτής της προσπάθειας. Σε αυτή τη μακρά συνομιλία με τον Daniel Capó, ο Νορβηγός συγγραφέας διερευνά τα αίτια της ηθικής και πολιτισμικής μας κρίσης, μιλάει για τον μηδενισμό και τα ανθρώπινα πάθη, διεκδικεί τη λαχτάρα για την αιωνιότητα και μας μιλάει για τη δική του πίστη.
- Η βιογραφία σας είναι η ιστορία μιας μεταστροφής που γεννήθηκε από την επαφή με τον πόνο. Τη συνάντηση που είχατε ως παιδί με έναν βασανισμένο άνθρωπο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και με την ομορφιά, τη Συμφωνία "Ανάσταση" του Μάλερ που ακούσατε στην εφηβεία σας. Γιατί η ηθική και οι τέχνες σας οδήγησαν στον χριστιανισμό; Θέλω να πω, πώς το διαπεραστικό ερώτημα που μας θέτει το θύμα και η μυστηριώδης άρθρωση της ομορφιάς, συντονίζονται με μια πίστη που ξεκίνησε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια;
Μετά την τέλεση του Μυστηρίου του γάμου σας, θέλουμε να σας ευχηθούμε η χαρά της σημερινής μέρας να κρατήσει ισόβια! Όμως όλοι ξέρουμε ότι τα ανθρώπινα τελειώνουν...
Σήμερα πάντως δεν κάναμε μια ανθρώπινη ληξιαρχική ρύθμιση της απόφαση σας να παντρευτείτε, αλλά το Μυστήριο του γάμου σας. Όπως ήδη είπαμε, τα ανθρώπινα εξαντλούνται γι’ αυτό εμείς σήμερα προσευχηθήκαμε να έρθει (να Τον καλέσετε δηλαδή εσείς να έρθει) ο Χριστός στη ζωή σας και να "φτιάξει" κρασί για την συνέχιση του γάμου σας.
Νίκος Βασιλικός, πολεμικό ημερολόγιο (4/9/1921)
Τα ιστορικά ντοκουμέντα κρύβουν πολύ συχνά εκπλήξεις. Ο καλοπροαίρετος συμπολίτης μας που θα ξεφυλλίσει την πολυσυζητημένη συνθήκη της Λωζάννης, την ειρηνευτική δηλαδή συμφωνία που υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου 1923 μεταξύ της νεοσύστατης Τουρκικής Δημοκρατίας, επτά συμμαχικών χωρών κι εξακολουθεί μέχρι σήμερα ν’ αποτελεί τον πυλώνα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, θα μείνει μάλλον άναυδος διαβάζοντας το άρθρο 59, το σχετικό με την εκκαθάριση των εκκρεμοτήτων του μικρασιατικού πολέμου που προηγήθηκε.
Αναδημσιευουμε ένα λογικό και ευθύβολο κείμενο του Π.Μπουκάλα τώρα που κυριολεκτικως «κατακλύζεται» η Αθήνα με…θαύματα που ρέουν από Λυκαβηττού εις Καισαριανήν….!!
Ο Χριστός να μας λυπηθεί και να τα σταματήσει.!!
Ο ΑΡΧΙΕΠΊΣΚΟΠΟΣ JUSTIN
Αριθμοί 21, 4-9 – το χάλκινο φίδι
Φιλιππισίους 2, 6-11
Ιωάννην 3, 13-17
Ευχαριστώ πάρα πολύ τον Επίσκοπο Mike και τον Κοσμήτορα για την πρόσκληση να μιλήσω στην Ακολουθία αυτή.
Γιατί άραγε κάνουμε αγιασμό στην έναρξη της σχολικής χρονιάς;
- Είναι "καλό" για τα παιδιά;
- Μήπως έτσι θα μαθαίνουν ευκολότερα τα μαθήματά τους;
- Τους βοηθάμε ψυχολογικά;
Τίποτα από όλα αυτά!
Ο άνθρωπος έχει μυαλό και καρδιά. Το μυαλό "γεμίζει" και καλύπτει τις ανάγκες του στο σχολείο, με την μάθηση. Η καρδιά δεν γεμίζει με τις γνώσεις. Θέλει "άλλα" να γεμίσει.
Θέλει καλοσύνη. Θέλει αγάπη. Θέλει να γνωρίσει τον Χριστό, από τον Οποίο θα διδαχθεί και θα μάθει την αγάπη και την καλοσύνη.
Δεν γινόμαστε καλύτεροι με γνώσεις ( τα ιστορικά παραδείγματα είναι τραγικά), αλλά ομορφαίνοντας η καρδιά μας. Κάτι τέτοιο μπορούμε να το αποκτήσουμε μόνον αν "μπει στην ζωή μας ο Χριστός. Αυτή η μικρή προσευχή θέλει να γίνει...διαβατήριο και γέφυρα εισόδου του Χριστού στις καρδιές των μαθητών. Μ΄ αυτή την σύντομη ακολουθία έχουμε και πάλι υπόμνηση του γεγονότος ότι ο Χριστός έγινε....μικρός για μας. Όταν και μεις δεχθούμε αυτή την ταπείνωση του Χριστού, ως προσωπική μας στάση, τότε θα αρχίσει να αγιάζεται η καρδιά μας και να χαίρεται κανείς το ξημέρωμα, όταν φεύγει το σκοτάδι και έρχεται το φως.
( Μικρό Ευχολόγιο) Εκδ. ΙΩΝΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ
Γεννήθηκα μέσα σε οικογένεια όχι απλώς χριστιανική, αλλά με απαράβατες παραδοσιακές αρχές και συντηρητισμό που φάνταζε γνησιότητα πίστεως. Στο σπίτι μας οι ακρότητες έμοιαζαν αυθεντικότητα. Η έλλειψη κρίσεως, πίστη. Η απουσία του γέλιου, σοβαρότητα. Το αναντίρρητο, διαγωγή κοσμιωτάτη. Η υποχρεωτική συμμετοχή στις ακολουθίες, ανυποχώρητη απαίτηση των γονέων. Η εξομολόγηση, οικογενειακό καθήκον αναπόδραστο κατά κυριολεξίαν, από το οποίο όμως γίνονταν αποδράσεις με την υποκρισία και το ψέμα!! Παντελόνια στα κορίτσια και βάψιμο καθώς και extreme κούρεμα στα αγόρια ήταν αδιανόητη διαφθορά. Η ατμόσφαιρα του σπιτιού ήταν «βουλιαγμένη» μέσα στο σαράκι του χρέους της συνεχούς ενοχής και της μαζοχιστικής λατρείας της θυσίας!
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ
Βασιλική του Αγίου Πέτρου
Τρίτη, 30 Αυγούστου 2022
Τα αναγνώσματα αυτής της γιορτής -που προέρχονται από την ακολουθία "για την Εκκλησία"- θέτουν μπροστά μας δύο περιπτώσεις απορίας-προβληματισμού: τον προβληματισμό του Παύλου μπροστά στο σχέδιο σωτηρίας του Θεού (πρβλ. Εφεσ. 1,3-14) κι εκείνον των μαθητών, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Ματθαίου, στη συνάντησή τους με τον αναστημένο Ιησού, ο οποίος στη συνέχεια τους ανάθεσε την αποστολή να κηρύξουν σε όλα τα έθνη (πρβλ. Ματθ. 28,16-20). Ένας διπλός προβληματισμός. Ας εμβαθύνουμε σ’ αυτά τα «πεδία», όπου ο άνεμος του Αγίου Πνεύματος πνέει δυνατά, έτσι ώστε να φύγουμε από αυτή την γιορτή και από αυτή την συνέλευση των Καρδιναλίων, ακόμη πιο έτοιμοι να "διακηρύξουμε σε όλα τα έθνη τα θαύματα του Κυρίου" (βλ. Αντιφωνικό Ψαλμό).
Φτάνουν σε μας αρνητικά και απορριπτικά σχόλια ευσεβών φανατικών, που νομίζουν την απαγόρευση σκέψης ποιότητα πίστης! Τα σχόλια αφορούν το γεγονός ότι δημοσιεύουμε-αναρτούμε κείμενα διδασκαλίας του Πάπα ή άλλων χριστιανών με τους οποίους (ως μη ώφελε, και σκανδαλίζοντας τους εκτός Εκκλησίας!!) είμαστε (δαιμονικά) χωρισμένοι!
Σ’ όλα αυτά λέμε κι εμείς αυτό που είπε ο αββάς Παύλος ο απλούς όταν βρέθηκε μπροστά σε ένα γεγονός... "διαφοροποίησης"(!): Μά τόν Ἰησοῦν, οὐ μέλλει με!! Το ίδιο ακριβώς λέμε κι εμείς: Δεν είναι δικό μας θέμα το δαιμονικό έργο να θέλουμε να βάλουμε φράχτες στις ενέργειες του Πνεύματος του Θεού.
Σήμερα γιορτάζουμε τον θάνατο μιας Γιαγιάς.
Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος πέθανε. Εν προκειμένω, έστω κι αν πρόκειται για την Παναγία, ήταν ένας ηλικιωμένος άνθρωπος. Βεβαίως η ποιότητα είναι προσωπική και όχι των συνθηκών! Δεν είναι της ηλικίας αλλά της καταστάσεως την οποία κανείς κουβαλάει στην καρδιά του. Ο σημερινός θάνατος αυτής της γιαγιάς της Παναγίας, για μας τους χριστιανούς αναζωπυρώνει την πίστη.
Όλοι οι άνθρωποι θα πεθάνουμε, και οι ηλικιωμένοι έχουν συνδυασμένο ηλικιακά ως φυσικό επακόλουθο και συνέπεια τον θάνατο. Ο θάνατος βέβαια συναρτάται με τα γεράματα, αλλά αυτό δεν τον κάνει να μην είναι και απρόσκλητος επισκέπτης και σε άλλες ηλικιακές φάσεις. Στα συνήθη φυσικά δεδομένα της ζωής, ένας άνθρωπος που κλείνει τον βιολογικό του κύκλο, κλείνει και την ζωή του· πεθαίνει, όπως λέμε. Ο σημερινός άνθρωπος αναζωπυρώνει για μας τους χριστιανούς την πίστη. Πώς αναζωπυρώνει την πίστη, σε μας τους χριστιανούς, ο θάνατος της Παναγίας; Με τα αξιολογικά της κριτήρια και με την ποιότητα του τρόπου της ζωής της. Δηλαδή; Καίγοντας τον εγωισμό μας. Κινητοποιώντας μας σε αγάπη.
Κυριακὴ Θ΄ Ματθαίου, Προεόρτια Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου
14-08-2022
Σήμερα διαβάσαμε ένα κομμάτι από το Ευαγγέλιο, το οποίο είναι από τα πιο μεγαλειώδη και συγχρόνως τραγικά θέματα. Οι Απόστολοι μέσα σε μια βάρκα θαλασσοπνίγονται και ξαφνικά εμφανίζεται ο Χριστός να περπατάει πάνω στην ταραγμένη θάλασσα. Νομίζουν ότι είναι φάντασμα. Μέσα στην ταραχή των συνθηκών και της σύγχυσης πιστεύουν κέτι τέτοιο και αρχίζουν να φωνάζουν, όπως φωνάζουμε όλοι μας όταν είμαστε τρομαγμένοι. Σε τέτοιες συνθήκες, η ένταση της φωνής γίνεται μεγαλύτερη γιατί αυταπατόμαστε ότι αν ακούμε τη φωνή μας παρηγοριόμαστε. Ο Χριστός τούς λέει: «Δεν είναι φάντασμα η υπόθεση. Εγώ είμαι, μη φοβάστε».
Δεκαπενταύγουστος 2022
Ο γνωστός μεγάλος πολιτικός διανοητής Φράνσις Φουκουγιάμα γράφει, στο βιβλίο του «Ταυτότητα», ότι «Οι πολιτισμοί μπορούν να αξιολογηθούν από τον τρόπο μεταχείρισης που επιφυλάσσουν στις γυναίκες»!!
Η σημερινή γιορτή της Κοίμησης της Παναγίας είναι ένας ποιοτικά βεβαιωτικός υπομνηματισμός αυτής της επισήμανσης–παρατήρησης. Για την Εκκλησία του Χριστού το επισημότερο και αγιώτερο πρόσωπο είναι μια γυναίκα. Αυτό το πρόσωπο η Εκκλησία δεν το παρουσιάζει για πολιτισμική αξιολόγηση της, αλλά για φανέρωση της ποιότητας, που αξίζει να επισημανθεί και προβληθεί. Η Εκκλησία του Χριστού βγαίνοντας από το κουκούλι της Συναγωγής, στο οποίο ήδη η γυναίκα ήταν έντιμος σύντροφος του ανδρός, αναπόσπαστα συνδημιουργημένη με αυτόν, ελευθέρως αναμειγνυόμενη στον κοινωνικό βίο, συνάντησε την γυναίκα στον τότε πολιτισμό, στην καλύτερη περίπτωση, ως ένα είδος πολυτελείας ή οικιακού κοσμήματος. Αλλά και συνεκδοχικά δούλη και σκεύος ηδονής υπηρέτρια της πανδήμου Αφροδίτης.
6 Αυγούστου 2022
Μεταμόρφωση του Σωτήρος
Αυτή η γιορτή η τόση ιδιότυπη, η αποκαλυπτική, η απρόβλεπτη, που μας ανοίγει προοπτικές και δυνατότητες, που μας μαθαίνει να βλέπουμε «κοιτάζοντας στην κάμπια, την πεταλούδα» και μας ζητάει να μάθουμε με την προσευχή «να μπορούμε να σκεπτόμαστε και κάτι άλλο εκτός από τον εαυτό μας» για να υπάρξει πιθανότητα «να συμβεί και σε μένα», μας βγάζει από την έλξη της γης, μας ξεκολλά και μας ανοίγει όλους τους ορίζοντες... ορατούς και μη. Αλλοίμονο σ’ όσους εξαντλούν τον κόσμο τους «μέσ’ στον υπνόσακκο των ορατών».
«Κύριε Ιησού, γνωρίζεις πολύ καλά πόσο μεγάλη είναι στην εποχή που ζούμε η ανάγκη του βλέμματός Σου, της φωνής Σου. Γνωρίζεις ότι ένα μόνο βλέμμα Σου μπορεί να αναστατώσει τις ψυχές μας και η φωνή Σου μπορεί να μας βγάλει από την ακαθαρσία της ζωής μας! Το γνωρίζεις καλύτερα από μας, ότι η παρουσία Σου είναι απαραίτητη στη γενιά αυτή, που δεν γνωρίζει την αγάπη Σου, τον λόγο Σου.
Σε παρακαλούμε όχι για να δούμε το πρόσωπό Σου, όπως το είδαν οι Γαλιλαίοι, ούτε για να χαρούμε τη χαρά των ματιών Σου, ούτε με τον τρελό εγωισμό να Σε νικήσουμε με την παράκλησή μας. Δεν ζητάμε να σε δούμε με τη δόξα της δεύτερης φανέρωσής Σου, ούτε να ακούσουμε τις σάλπιγγες των αγγέλων και όλη την άλλη λειτουργία της τελευταίας ημέρας του κόσμου, της Δευτέρας Παρουσίας Σου, ούτε ζητάμε τη λάμψη του προσώπου την ώρα της Μεταμόρφωσής Σου -το ξέρεις, είμαστε τόσο μικροί για να έχουμε μια τέτοια απαίτηση.
Εσένα θέλουμε πάνω απ’ όλα, γυμνό από τα μεγαλεία Σου αυτά. Μόνο εσένα θέλουμε· όχι τη μορφή Σου -δεν είμαστε άξιοι. Θέλουμε το πληγωμένο Σώμα Σου, με το ένδυμα του κηπουρού, όπως Σε είδε η Μαρία. Του οδοιπόρου, όπως Σε είδαν ο Λουκάς και ο Κλεόπας. Του επαίτη ψαρά, όπως Σε είδαν οι επτά ψαράδες Απόστολοι.
Θέλουμε να μας δουν τα μάτια Σου εκείνα, που διαπερνούν τη σάρκα μας, να ακούσουμε τα λόγια Σου εκείνα, που θεραπεύουν την πληγωμένη ψυχή μας. Αυτά τα μάτια, που ματώνουν την ψυχή σαν πέφτουν πάνω της. Αυτά τα λόγια, που της μιλούν με τόση τρυφερότητα! Θέλουμε να ακούσουμε τη φωνή Σου, που ταράσσει τους δαίμονες και μαγεύει τα παιδιά!
Αυτό το εσωτερικό θαύμα θέλουμε όχι τα άλλα τα εξωτερικά...».
Οι άγιοι στην Εκκλησία της Ανατολής (Ορθόδοξη Εκκλησία) είναι οι Χριστιανοί που αγάπησαν με όλη τους την ύπαρξη (σώμα και ψυχή) τον Χριστό και την Βασιλεία Του.
Άνθρωποι σαν όλους, έχουν «διαφορετικό» την διάθεση της αγάπης για το πρόσωπο του Χριστού. Η αγάπη σε καμμιά σχέση δεν είναι λόγια και θεωρίες, πολύ περισσότερο στην σχέση με τον Θεό.
Μια Προειδοποίηση Από Τον Καναδά:
Ο Ομοφυλοφιλικός Γάμος
Διαβρώνει Θεμελιώδη Δικαιώματα
της Dawn Stefanowicz
”Είμαι ένα από τα έξι ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων που πρόσφατα κατέθεσαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, ζητώντας από το Δικαστήριο να σεβαστεί την αρχή των πολιτών να διατηρήσουν τον αρχικό ορισμό του γάμου: την ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που αποκλείει όλους τους άλλους, έτσι ώστε τα παιδιά να γνωρίζουν και να μπορούν να ανατραφούν από τους βιολογικούς γονείς τους. Επίσης ζω στον Καναδά, όπου ο γάμος του ιδίου φύλου κατοχυρώθηκε με ομοσπονδιακή εντολή το 2005.
Είμαι η κόρη ενός γκέι πατέρα που πέθανε από AIDS. Περιέγραψα την εμπειρία μου στο βιβλίο μου: Η Επίδραση των Ομοφυλόφιλων Γονέων. Πάνω από πενήντα ενήλικα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους γονείς έχουν επικοινωνήσει μαζί μου για να μοιραστούν τις ανησυχίες μου για το γάμο ατόμων του ιδίου φύλου και την ανατροφή των παιδιών. Πολλοί από εμάς παλεύουμε με την δική μας σεξουαλικότητα και την αίσθηση του φύλου, λόγω των επιδράσεων στα οικιακά περιβάλλοντα που μεγαλώνουμε.
Θα ήταν η χριστιανική ζωή της προσευχής απλά ένας τρόπος για να αποφύγουμε τα προβλήματα και τις ανησυχίες της σύγχρονης ύπαρξης;
Εάν προσευχόμαστε στο Πνεύμα, σίγουρα δεν φεύγουμε από τη ζωή, δεν απορρίπτουμε την ορατή πραγματικότητα για να δούμε τον Θεό· γιατί το Πνεύμα του Κυρίου έχει γεμίσει ολόκληρη τη γη. Η προσευχή δεν μας κάνει τυφλούς στον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει την άποψη μας για τον κόσμο και μας κάνει, με όλους τους ανθρώπους, και όλη την ανθρώπινη ιστορία, στο φως του Θεού.
Η προσευχή στο πνεύμα και την αλήθεια μας δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε με αυτή την άπειρη αγάπη, αυτή την αδιάσπαστη ελευθερία, που λειτουργεί πέρα από όλες τις πολυπλοκότητες και τις επιπλοκές της ανθρώπινης ύπαρξης.
Τόμας Μέρτον,
Οι Τρόποι της Αληθινής Προσευχής (Απόσπασμα) - Εκδόσεις Ελάφι, 1997
Αδελφοί,
Κουβαλάμε θησαυρό σε πήλινα σκεύη και έτσι φαίνεται ότι, αυτή η μεγάλη δύναμη, ανήκει στον Θεό και δεν προέρχεται από εμάς (Β΄ Κορ 4:7).
Ο Χριστός λέει στο Ευαγγέλιο ότι αν κάποιος Τον εμπιστευτεί και αποφασίσει να Τον ακολουθήσει, πρέπει να εγκαταλείψει τον μέχρι τότε τρόπο ζωής του και να "πεθάνει"!! Να βαπτιστεί. Δηλαδή να βυθιστεί συμβολικά μέσα στο νερό (κάτω από το οποίο δεν υπάρχει ανθρώπινη ζωή) δηλοποιώντας τον "θάνατο" του μέχρι τότε τρόπου ζωής, και την, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αναγέννηση, στο νέο τρόπο ζωής της Βασιλείας του Θεού, στην οποία με το Βάπτισμα πολιτογραφείται.
Κάνοντας ο Χριστός διευκρίνιση για το θέμα, μας διαβεβαιώνει ότι «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται». Και η πράξη της Εκκλησίας λέει και είναι (ακόμα και στην σημερινή τυπική διάρθρωση του Μυστηρίου) ότι πρώτα κατηχούμε και μετά βαπτίζουμε.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Εκκλησία και ο κόσμος σήμερα είναι αυτό της πορνογραφίας. Μελέτες δείχνουν τις καταστροφικές συνέπειες της πορνογραφίας στο ανθρώπινο άτομο, στο γάμο, στην οικογένεια και στην ηθική ζωή της κοινωνίας γενικότερα.
Αγαπημένε Κύριε,
Δεν είμαι πια πιτσιρίκι, αλλά δεν είμαι και ενήλικας. Είμαι... Κι εγώ δεν ξέρω τι είμαι! Άλλοτε θέλω να είμαι μεγάλος και άλλοτε υποστρέφω στον ανεύθυνο μικρό. "Θέλω" ό,τι νομίζω πως με συμφέρει κάθε φορά, από την κάθε πλευρά. Πορεύομαι...! Προς τα πού; Όλα μού είναι ασαφή. Κι Εσύ, παρότι σ’ αγαπώ, (τέλος πάντων προσπαθώ να σ’ αγαπώ) ασαφής μου φαίνεσαι. Γιατί δεν μου δείχνεις το πρόσωπό Σου; Προσπαθώ να καταλάβω αυτό που άκουσα από τον Θεολόγο στο σχολείο, ότι δηλαδή μια τέτοια συνάντηση, χωρίς προϋποθέσεις, είναι συντριβή. Γι’ αυτό ο Χριστός την αποφεύγει. Είναι η αναλογία της "συνάντησης" του χαρτιού με την φωτιά. Ενώ ο Χριστός θέλει η συνάντηση μαζί Του να έχει την αναλογία της "συνάντησης" του χρυσού με τη φωτιά, που κάνει τον χρυσό καθαρότερο και λαμπρότερο.
«Για έναν ψηλό, σκυφτό, ηλικιωμένο άντρα...»
Μόνος ο Γιάννης πια (μετά την αναχώρηση της Κατερίνας του εδώ και μια επταετία) μέσα στο μεγάλο και άδειο σπίτι του (φύγαν στα σπίτια τα δικά τους τα παιδιά) ανακαλύπτει μια μέρα σε ένα ντουλάπι (που φύλαγε η μακαρίτισσα όλα τα χαρτιά και τα βιβλία των παιδιών τους, τρία τον αριθμό, ζωή να ‘χουν) ένα μεγάλο τετράδιο-ημερολόγιο του Δημήτρη, του μεγάλου γιου τους. Δεν το ‘ξερε ότι ο γιος τους κρατούσε ημερολόγιο! Το πιθανότερο είχε επηρεαστεί απ’ αυτόν, αφού όλοι στο σπίτι ήξεραν... «το ημερολόγιο του μπαμπά» που ήταν κλειδωμένο στο ντουλάπι με την τζαμένια πόρτα. Το ξαναθυμάται κι αυτός και ξεκλειδώνει, το παίρνει και ρίχνεται στο διάβασμα.
Σκέψου μια ανύπαντρη μητέρα που πηγαίνει στην Εκκλησία της ενορίας της και λέει στον ιερέα που βρίσκεται εκεί: «Θέλω να βαπτίσω τον γιο μου», κι εκείνος της λέει: «Όχι, δεν μπορείς, γιατί δεν είσαι παντρεμένη...»
Ας έχουμε κατά νου ότι... Αυτή η μαμά είχε το θάρρος να συνεχίσει την εγκυμοσύνη μόνη της και τώρα που πηγαίνει στην Εκκλησία τι βρίσκει; Μια κλειδωμένη πόρτα! Και αφήνεται πάλι μόνη της...
Αν συνεχίσουμε σε αυτό το μονοπάτι και με αυτή τη στάση, δεν θα κάνουμε το σωστό για τους ανθρώπους. Δεν θα τους κάνουμε ανθρώπους του Θεού. Θα τους σπρώξουμε να μισούν τον Θεό.
Ο Ιησούς δημιούργησε τα επτά μυστήρια κι εμείς με αυτού του είδους τη στάση δημιουργήσαμε ένα όγδοο: Το μυστήριο των ποιμαντικών εθίμων!
Στις 5 Μαΐου, ο Ιησουίτης James Martin έγραψε ένα σημείωμα στον Πάπα στα ισπανικά, ζητώντας του να απαντήσει σε μερικές από τις ερωτήσεις που συνήθως θέτουν Καθολικοί που ανήκουν στην ΛΟΑΤ+ κοινότητα.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο πάπας Φραγκίσκος του έστειλε μια χειρόγραφη απάντηση στα ισπανικά.
- Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να γνωρίζουν οι ΛΟΑΤ+ για τον Θεό;
Η ερώτησή σας φέρνει στο μυαλό μου μια πολύ απλή απάντηση:
Ο Θεός είναι Πατέρας και δεν αρνείται κανένα από τα παιδιά του!
Ο τρόπος με τον οποίο ενεργεί ο Θεός μπορεί να συνοψιστεί στις εξής λέξεις: "Εγγύτητα· Έλεος· Ευαισθησία".
Σε αυτό το μονοπάτι θα βρείτε τον Θεό.
Όλοι μας θεωρούμε ότι η Εκκλησία είναι ένας κατεστημένος θεσμός που εκφράζεται με τους παπάδες, τους δεσποτάδες, ή τον Αρχιεπίσκοπο! Μεγάλο λάθος! Η Εκκλησία του Χριστού είναι το μυστήριο του Σώματος του Χριστού, τα μέλη του οποίου είμαστε ΟΛΟΙ εμείς διά του Βαπτίσματος. Κάθε βαπτισμένος είναι μέλος του Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας. Μα εγώ δεν έχω σχέση με την Εκκλησία και δεν μετέχω στη ζωή της, θα μού πεις. Λάθος σου! Όμως ακόμα και έτσι είσαι μέλος της Εκκλησίας, μέλος που νοσεί ίσως, αλλ᾿ όμως μέλος. Όπως στο φυσικό μας σώμα αποτελεί μέλος του και το πόδι και το δόντι, ακόμα και αν πονούν ή αν για κάποιο λόγο δεν τα αισθανόμαστε! Το να είναι κανείς χριστιανός σημαίνει να ανήκει στην κοινότητα της Εκκλησίας. Χριστιανός σημαίνει "κοινή ζωή" ἐν Χριστῷ. Ο Χριστός ο ίδιος ανήκει στην κοινότητα αυτή, ως κεφαλή της και Κύριός της. Η ενότητα αυτή πραγματοποιείται και φανερώνεται κυρίως στα Μυστήρια του Βαπτίσματος και της Θείας Ευχαριστίας.
ΕΥΧΕΣ ΤΗΣ ΓΟΝΥΚΛΙΣΙΑΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Το Άγιο Πνεύμα θέλει να είμαστε μαζί και διδάσκει την Εκκλησία πώς να περπατάει. Οι μαθητές ήταν κρυμμένοι στο υπερώο· το Πνεύμα κατέβηκε τότε και τους έκανε να βγουν έξω. Χωρίς το Πνεύμα, ήταν μόνοι τους, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, κουλουριασμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο. Με το Πνεύμα ανοίχτηκαν στον κόσμο.
Κύριε Ιησού Χριστέ,
Συ πριν αναληφθείς υποσχέθηκες να στείλεις το Πνεύμα το Άγιο, στην ύπαρξη, τις ψυχές και τα σώματα δηλαδή, των αποστόλων και μαθητών Σου, ώστε να συνειδητοποιήσουν τον τρόπο συνέχισης του έργου που Συ άρχισες και να αποκτήσουν εσωτερική αγιότητα και δύναμη γι’ αυτό.
Αξίωσε και μας, Κύριε, μιας τέτοιας δωρεάς, που θα μας στηρίξει στην απόφαση και θα μας βοηθήσει στην απόκτηση του αγιασμού μας, που είναι το θέλημά Σου.
Δώσε μας:
- Πνεύμα Σοφίας, για να αξιολογούμε σωστά την ζωή·
- Πνεύμα σύνεσης, για διάκριση των σωστών επιλογών και αποφάσεων·
- Πνεύμα διδακτικό, για θυσιαστική συνεισφορά στους αδελφούς μας·
- Πνεύμα καρτερίας, για άρση του όποιου σταυρού μας και υπέρβασης των εμποδίων της σωτηρίας μας·
- Πνεύμα γνώσεως, για μια ουσιαστική αυτογνωσία και μια ήρεμη και σαφή γνώση, της πίστης της Εκκλησίας Σου για Σένα.
Βοήθησέ μας, Κύριε, να μη περιμένουμε, με την αυταπάτη "διευκολυντικής απάθειας» το Πνεύμα Σου ούτε και να περιμένουμε την αλλαγή μας, μηχανικά, αλλά με αποφασιστικό δυναμισμό, κάθε θυσίας από μέρους μας, προκειμένου να γίνει η καρδιά μας προσφερόμενη κατοικία γι’ Αυτό.
Έλα, Πνεύμα Άγιο, Κύριε του Φωτός, γέμισε τις καρδιές μας, κατασκηνώνοντας μονίμως σ’ αυτές, με την "φωτιά" της Θείας Αγάπης.
Έλα, Συ, Φως όλων όσων όντως ζουν, διείσδυσε στο βάθος και της δικής μας καρδιάς και φώτισέ την, ενισχύοντάς μας στον κόπο του καθαρισμού της. Έλα, Συ Πατέρα των φτωχών, και δώσε μας θησαυρούς που αντέχουν στη δοκιμασία του Φωτός και δώσε μας την δύναμη να απορρίψουμε ό,τι μας χωρίζει από την αγάπη Σου και το Φως Σου.
Εμφύτευσε στην ψυχή μας την παιδική αγάπη για τον Θεό Πατέρα μας και βοήθησέ μας να αυξήσουμε την αδελφική αγάπη, που είναι η απαρχή της ουσιαστικής υπαρξιακής αλλαγής μας, και "απόκτηση" της όντως Ζωής. Αμήν.-
περιοδικο Σύναξη τευχ.161 Ιανουάριος -Μάρτιος 2022
Ιω. Χρυσόστομος, Λόγος 18
Εἰς τήν πρός Ρωμαίους
Νηπιοβαπτισμός αθέλητος και φυσικά... "ανομολόγητος".
Σύμβολα είναι μικρές και ευσύνοπτες διατυπώσεις-ανακεφαλαιώσεις του περιεχομένου της Χριστιανικής Πίστεως. Υπάρχουν αρκετά.
Κατά πρώτον τα διαφαινόμενα μέσα στα κείμενα των επιστολών του Αποστόλου Παύλου (Ρωμ. 6, 17· Α΄ Τιμ. 6, 20· Β΄ Τιμ. 1, 13) και το, για κάποιους, σύμβολο των αποστολικών χρόνων(!) από την Α΄ Τιμ. 3, 16: «Ὁμολογουμένως μέγα ἐστί τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον, Θέος ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν πνεύματι, ὥφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ», και βέβαια το Σύμβολο της Νίκαιας.
Η λέξη Σύμβολο πάρθηκε από τον χώρο των στρατιωτικών, οι οποίοι καθόριζαν μια έκφραση ή λέξη που έπρεπε ο εισερχόμενος στο στρατόπεδο να προφέρει και ο φύλακας-σκοπός να γνωρίζει, ώστε να διακρίνει τους οικείους από τους εχθρούς και κατασκόπους.
Ανάληψη 2022
Τι είναι αυτή η μυστηριώδης γιορτή της Αναλήψεως; Μια γιορτή "προκλητική" για την λογική του κόσμου και τους «νόμους της φύσης», αφού η λέξη "ανάληψη" "αντιστέκεται" στη διαρκή κάθοδο και πτώση, καθώς είναι μια λέξη που ακυρώνει τους νόμους της βαρύτητας και της πτώσης· μια λέξη που ακυρώνει τα συναισθήματα της λύπης που φέρνει ο αποχωρισμός από ένα αγαπημένο πρόσωπο. Γιατί, δεν πρέπει να το ξεχνάμε, πως η Ανάληψη είναι μια γιορτή στην οποία γιορτάζουμε ένα χωρισμό. Και παρόλα αυτά η διάθεση όλων μας είναι χαρούμενη και αισιόδοξη· μια ατέλειωτη άνοδος προς τον Αναστημένο Χριστό.
Αγαπημένε μας, Κύριε Ιησού Χριστέ.
Βοήθησέ μας μας να συμπεριλάβουμε στις προσευχές μας ανθρώπους σαν αυτά τα παιδιά που σήμερα ήρθαν στο Ναό Σου, και που ατυχώς, δεν τα γνωρίζουμε καλά. Όμως είναι δικά Σου παιδιά και μεις πρέπει να δεχόμαστε όλους με την αγάπη που μας υπέδειξες να αποκτήσουμε και να έχουμε προς τον κάθε πλησίον, που τελικά είσαι ΕΣΥ! Βοήθησέ μας να αγαπήσουμε αυτά τα νέα παιδιά που αρχίζουν την σταδιοδρομία τους.
Σήμερα, Κύριε, θέλουμε να προσευχηθούμε μαζί μ’ αυτούς τους νεαρούς ανθρώπους που "εξετάζονται" για να ξεκινήσουν τις σπουδές της κατάρτισής τους για την επαγγελματική τους πορεία. Βρίσκονται και αυτοί στην πίεση που όλοι μας ζούμε, μπροστά σε κάθε εξέταση. Θέλουμε να προσευχηθούμε γι’ αυτούς, ώστε:
- Να έχουν, με την βοήθειά σου, την δυνατότητα να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εξέτασης. Όχι χαριστικά ως... ρουσφέτι Σου προς τους προσευχομένους(!) αδιάβαστους, αλλά επειδή θα τα προστατεύσεις από το να τους συμβεί ό,τιδήποτε απρόοπτο· ψυχολογικό, ιατρικό ή τεχνικό!
- Να είναι ελεύθερα αληθινά και σκεπτόμενα πρόσωπα.
- Να έχουν δημιουργικές ιδέες και να Σε ακολουθήσουν (αν δεν το έκαναν μέχρι τώρα...) συνειδητοποιώντας ότι η Εκκλησία Σου δεν είναι ούτε κτίριο, ούτε θεσμός καταφυγής, αλλά κοινότητα πιστών και "γυμναστήριο" αγάπης.
- Να Σε γνωρίσουν και να Σε έχουν οδηγό ζωής, τώρα και σ’ όλο το διάστημα του βίου τους, κατανοώντας ότι χωρίς Εσένα είναι (και αυτοί όπως και εμείς)... "χαμένοι".
Εμάς τους μεγαλύτερους βοήθησέ μας να είμαστε αυτοί που τώρα θα δώσουν, αλλά και θα δίνουν πάντοτε την κληρονομιά της πίστης, στα νέα αυτά παιδιά, με τον τρόπο που ζούμε, εκφράζουμε και εκδηλώνουμε, αυτήν την πίστη.
Μας είπες, Κύριε, ότι ποτέ δεν μας ξεχνάς ακόμα και στις δύσκολες καταστάσεις και στις αποτυχίες μας και Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ γι’ αυτό!
Τώρα, μαζί μ’ αυτά τα νεαρά παιδιά, σε παρακαλούμε να έχουν αίσια και ευχάριστη κατάληξη σ’ αυτή τους την εξέταση. Τελικώς να μάθουν εκείνο, που όντως τους συμφέρει, ανεξαρτήτως αν ονομάζεται επιτυχία ή αποτυχία, εμπιστευόμενοι, ακόμα και σε μια τέτοια δυσάρεστη εκδοχή, την φροντίδα Σου.
Ξέρουμε, Κύριε, ότι Συ δεν αποκαθιστάς απλώς, αλλά Μεταμορφώνεις. Αυτό ζητάμε γι’ αυτούς και για μας.
Γένοιτο. Αμήν.-
Το βιβλίο -μια ακόμη εξαιρετική έκδοση που μας έρχεται από την Πρέβεζα και τις εκδόσεις «Ιωνάς»- είναι εν πολλοίς μια πολεμική του χριστιανού συγγραφέα κυρίως έναντι των διαφόρων απόψεων ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι και τόσο διαφορετικός από παρόμοιες θρησκείες.
Για αρκετά χρόνια, ως αντιπρόεδρος πρώτα και κατόπιν πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω όχι μία ή δύο, αλλά πολλές φορές, τη βαθιά αποστροφή που προκαλεί η Ρωσία ως οντότητα, σε φιλελεύθερα δυτικά περιβάλλοντα, και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.
Όμως οι ίδιοι άνθρωποι, όταν αλλάζει το σκηνικό, με διαφορετική βία και θανάτωση αθώων και ανυπεράσπιστων, αλλάζει και η αξιολόγηση. Έτσι, αυτό που πιο πάνω προξενούσε αποτροπιασμό, τώρα βρίσκει υπερασπιστές, ακόμη και διεκδικητές «δημοκρατικών δικαιωμάτων»! Δύο μέτρα και δύο σταθμά! Ιδού πώς:
«Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς!» λέμε. Τι ιδέα και τι αδιανόητη απαίτηση από μένα να πιστέψω σε κάτι τέτοιο! Γεννιόμαστε σε έναν κόσμο όπου τα πάντα πάνω του "δηλώνουν" ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτόν τον κόσμο.
Μέσα στις τόσες ταινίες, που έχουν γυριστεί και κυκλοφορήσει αφ’ ης υπάρχει κινηματογράφος, υπάρχει ένας αρκετά μεγάλος αριθμός ταινιών, που ασχολούνται με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Άλλες σοβαρές, άλλες αστείες, άλλες βλάσφημες, άλλες κωμικές, άλλες πιστές στο Ευαγγελικό κείμενο και άλλες φιλελεύθερα και αυθαίρετα αποστασιοποιημένες, αναλόγως του ψυχικού περιεχόμενο του σκηνοθέτη.
Στην αφήγησή του για τα Πάθη, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης δίνει ιδιαίτερη σημασία στο διάλογο του Ιησού με τον Πιλάτο, και πάνω σε αυτό θέλουμε να εκθέσουμε τις σκέψεις μας για λίγα λεπτά πριν προχωρήσουμε στη Λειτουργία μας.
Θεώρησα σήμερα, που είναι και η επίσημη γιορτή ενός μεγάλου ασκητή και νηστευτή, του αγίου Ιωάννη της Κλίμακος, όπως τον λέμε, να πω λίγες σκέψεις για το μεγάλο εποχιακό και ολοχρόνιο θέμα της νηστείας. Μια υπόθεση κακοποιημένη, ιδιαιτέρως σήμερα, που και οι χριστιανοί ακόμα δεν νηστεύουν!
Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα η ελληνική κοινωνία παρουσιάζει φαινόμενα που η συνάρτησή τους κάνει διακριτή την είσοδό της στους Νέους Χρόνους. Η Εκκλησία, ο κυριότερος πνευματικός και πολιτικός παράγοντας της εποχής, θα βρεθεί στο κέντρο των εξελίξεων και των μετασχηματισμών, τόσο ως φορέας των στοιχείων του μεσαιωνικού κόσμου όσο και ως θεσμός που δέχεται τις επιδράσεις των νέων κατευθύνσεων.
Στις σύγχρονες θεολογικές συζητήσεις στον τόπο μας, αν υπάρχουν ακόμα συζητήσεις που να μπορούν να θεωρηθούν θεολογικές, «φονταμενταλιστές» είναι πάντα οι άλλοι.
Το βάπτισμα (και ο γάμος, όταν άρχισε να ιερουργείται) και οι χειροτονίες ήταν τα μυστήρια, που συνδέονταν αυτονόητα με την προσφορά της Ευχαριστίας, στην Θεία Λειτουργία. Ήταν...! Τώρα έχει μείνει συνδυασμένη μόνον η χειροτονία.
Αυτή η ιστορική πραγματικότητα λογικά φωτίζει την θεολογική πραγματικότητα, ότι δεν υπάρχουν δύο τάξεις χριστιανών μέσα στην Εκκλησία!
Η προσευχή είναι η πιο δύσκολη ασχολία.
Είναι ο πιο ασυνήθιστος κόπος.
Αποτελεί την γνησιότερη έκφραση-έλεγχο της αγάπης.
Αν δεν μιλάς με κάποιον, δεν τον αγαπάς. Όταν τον αγαπάς θέλεις να μιλάς διαρκώς μαζί του.
Σε όλα τα θέματα βεβαίως οι στρεβλώσεις είναι κακό. Στην προσευχή όμως οι στρεβλώσεις μιας διαρκούς αυτοαπασχόλησης, έστω... πνευματικά(!) (πείσμα – απαίτηση – θυμός – γινάτι – ανωριμότητα εγωκεντρικών αιτημάτων...) κάνουν την προσευχή γελοία ασχολία. Σε διαμετρική αντίθεση από την μεγαλειώδη εικόνα της αγαπητικής προσευχής, όταν γίνεται για άλλους!
Παραθέτουμε την καθημερινή προσευχή ενός Γάλλου ιερέα, ο οποίος φτάνοντας στην Ιερωσύνη μέσα από οδυνηρότατες εμπειρίες αλλά και από γοητευτικότατες (με την ουσιαστική έννοια... «ἐκπλαγέντες ἀπό τῆς χαρᾶς»...) ιερατικές παρουσίες θυσιαστικής αγάπης, έχει κάνει την ασχολία με τα τραγικά πρόσωπα... της νύχτας της Βουλώνης του Παρισιού, ποιμαντική φροντίδα και μέριμνά του! Τα λόγια της προσευχής που παραθέτουμε «μιλάνε μόνα τους»...
Αυτή η έρευνα αποτελεί στην πραγματικότητα την πρώτη αντιπροσωπευτική έρευνα που επικεντρώνεται σε θέματα που αφορούν το πεδίο «νεολαία και θρησκεία» στην ελληνική κοινωνία,
- Αποφυγή προσβλητικών λόγων
και μόνο τρυφερά και γλυκά λόγια για τους άλλους.
- Αποφυγή της δυσαρέσκειας και της αχαριστίας
και γέμισμα της καρδιάς με ευγνωμοσύνη.
- Αποφυγή του θυμού και γέμισμα του εαυτού μας
με πραγματική ευγένεια και υπομονή.
- Αποφυγή της απαισιοδοξίας
και αγκάλιασμα της αισιόδοξης διάθεσης.
- Αποφυγή της ανησυχίας
και γέμισμα με εμπιστοσύνη στον Θεό.
- Αποφυγή της γκρίνιας
και απόλαυση των απλών και μικρών πραγμάτων της ζωής.
- Αποφυγή του άγχους
και γέμισμα του χρόνου και του μυαλού με προσευχή.
- "Νηστεία" από την πίκρα και την θλίψη
και γέμισμα με ήρεμη χαρά ακόμα και στα δύσκολα.
- "Νηστεία" από εγωισμό
και εξοπλισμό με συμπόνοια και αγάπη για τους άλλους.
- "Νηστεία" από εκδικητική ασέβεια και θράσος
και γέμισμα με συγχωρητικότητα και συμφιλίωση.
- Εξοπλισμός με "σιωπή" υπομονής
και γέμισμα με διάθεση να ακούμε τους άλλους.
("Διαθήκη" ενός αγίου γέροντα-ιερέα)
Μήνυμα από το Ρωσικό Ορθόδοξο Σεμινάριο της Γαλλίας για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
"Το Ορθόδοξο Σεμινάριο Sainte-Geneviève στο Epinay-sous-Sénart, όπου Ρώσοι και Ουκρανοί ζουν αρμονικά για περισσότερο από μια δεκαετία, δεν έχει άλλη πλευρά σε αυτόν τον πόλεμο από εκείνη των αθώων θυμάτων του.
Ο Μητροπολίτης Ντούμπνα Ιωάννης (Αρχιεπισκοπή των Ρωσικών Ορθόδοξων Εκκλησιών της Δυτικής Ευρώπης) απέστειλε ανοικτή επιστολή στον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο:
Οι Μάγοι ταξιδεύουν προς τη Βηθλεέμ. Το προσκύνημά τους αφορά και εμάς, που καλούμαστε να ταξιδέψουμε προς τον Ιησού, γιατί αυτός είναι ο Πολικός Αστέρας που φωτίζει τον ουρανό της ζωής μας και καθοδηγεί τα βήματά μας προς την αληθινή χαρά. Ωστόσο, από πού ξεκίνησε το προσκύνημα των Μάγων για να συναντήσουν τον Ιησού; Τι έκανε αυτούς τους άνδρες της Ανατολής να ξεκινήσουν το ταξίδι τους;
Μακαριώτατε,
«Χάρη σε σας και ειρήνη από τον Θεό» (Ρωμ. 1:7). Σας χαιρετίζω με αυτά τα λόγια του μεγάλου Αποστόλου Παύλου, τα ίδια λόγια που απηύθυνε στους πιστούς της Ρώμης, ενώ διέμενε στην Ελλάδα. Η σημερινή μας συνάντηση ανανεώνει αυτή τη χάρη και την ειρήνη.
Αγαπητοί αδελφοί επίσκοποι,
Αγαπητοί ιερείς, ιερομόναχοι και ιεροσπουδαστές
Αγαπητές αδελφές και αδελφοί, kalispera sas!
Κυρία Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Μέλη της Κυβέρνησης και του Διπλωματικού Σώματος,
Διακεκριμένες θρησκευτικές και πολιτικές αρχές,
Επιφανείς εκπρόσωποι της κοινωνίας και του πολιτισμού,
Κυρίες και κύριοι,
Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι. Αυτό το site είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια "βάση δεδομένων" για όλους τους φίλους του ενοριακού κέντρου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Πρεβέζης. Επειδή πολλοί από την παρέα του ενοριακού, πλέον δεν ζουν την καθημερινότητά τους στην πόλη της Πρέβεζας, ήδη από ετών "μοιραζόμαστε" μαζί τους ό,τι έχουμε και συζητάμε. Φυσικά και με όποιον άλλον τα βρίσκει ενδιαφέροντα και τον απασχολούν. Ατυχώς ο εκκλησιαστικός "χώρος", για τα ελληνικά δεδομένα, έχει πολύ απολυτότητα και φανατισμό, και το χειρότερο, αυτά τα νομίζει γνησιότητα και μπερδεύει (ηθελημένα ή αθέλητα) το δόγμα με την πίστη! Φαντάζεται ότι μια αλαζονική βεβαιότητα που στηρίζεται στο δόγμα (είμαστε Ορθόδοξοι) αποτελεί τεκμήριο ποιότητας, ξεχνώντας πεισματικά τον λόγο του Χριστού "οὐ πᾶς ὁ λέγων με, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν…". Αυτό το "ηλεκτρονικό παράθυρο" του Ναού μας επιθυμεί να κάνει τους επισκέπτες του ευαίσθητους στην διάκριση, που υπάρχει ανάμεσα στην σκέψη και στην αμφιβολία. Δεν επιθυμεί να είναι ένα "εκκλησιαστικό μπακάλικο" που μοιράζει τα πάντα σε μικρά πακέτα… στους πελάτες του! Πιστεύει ότι ο λόγος της Εκκλησίας και των χριστιανών δεν πρέπει να γεννάει χασμουρητό βαριεστιμάρας, αλλά να διεγείρει σε προσπάθεια αναζήτησης της Βασιλείας του Θεού, η πύλη της οποίας είναι "κρυμένη" μέσα στην καρδιά μας, όπως είπε ο Χριστός. Όλα τα κείμενά μας σ᾿ αυτό στοχεύουν. Σ᾿ αυτή την εύρεση της οδού και της πύλης. Άλλωστε για τους μη χριστιανούς σημασία δεν έχουν τα γραφόμενα. Η ποιότητα και η τελειότητα μιας θρησκείας κρίνεται από τις αρετές των πιστών της. Οι άνθρωποι "κατακτώνται" όχι με τα λόγια, αλλά με τα παραδείγματα. Όλα τα λόγια αυτού του site σ᾿ αυτό στοχεύουν: να γίνουν αφορμή να γεννηθεί παράδειγμα.
Ελπίζουμε ότι με την επίσκεψη σας σε αυτή την ιστοσελίδα θα ενημερωθείτε για το πνευματικό ταξίδι σας προς τον Ιησού και ότι θα βοηθηθείτε να πλησιάσετε και να γνωρίσετε την Μητέρα μας Εκκλησία. Η τεχνολογία είναι ένας τεράστιος τρόπος επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Έχει κάνει τον κόσμο μας μικρότερο, αλλά έχει κάνει τα μέσα επικοινωνίας τεράστια. Είναι σημαντικό να κρατάμε την προσευχή στη ζωή μας πάντα σταθερή και "ίδια" ακόμα και όταν η τεχνολογική πρόοδος αλλάζει σχεδόν καθημερινά. Να ξέρετε ότι παραμένετε στις προσευχές μας καθημερινά καθώς σας ζητάμε να θυμάστε και μας στη δική σας.
Πιστεύουμε στον Θεό-Χριστό
- Που υποστηρίζει τους ζωντανούς με καλοσύνη·
- και ανασταίνει τους νεκρούς με μεγάλο έλεος.
- Στηρίζει αυτούς που δεν αντέχουν και πέφτουν.
- Θεραπεύει τους ασθενείς που πρέπει να γίνουν καλά.
- Απελευθερώνει τους αιχμαλώτους σε κάθε είδους αιχμαλωσία.
- Διατηρεί την πίστη με κείνους που κοιμούνται στο χώμα.-
Δεν είναι η προσευχή μια παθητική τελετουργία. Κάθε λόγος προσευχής προϋποθέτει και συγχρόνως δημιουργεί τον κόσμο για τον οποίον μιλάει. Μιλάμε με ιερότητα για ο,τιδήποτε προσευχόμαστε. Ακριβώς γι’ αυτό ας συμπαραλάβουμε το ιερότερο ανθρώπινο πρόσωπο την Μαρία Θεοτόκο, την Παναγία μας, αρχηγό και βοηθό μας στην προσευχή μας
- για όσους υποφέρουν από κάθε είδους ασθένεια·
- για τους οικονομικούς και κοινωνικούς μετανάστες·
- για τους φτωχούς εργάτες·
- για τους αδύναμους και καταπιεσμένους·
- για τους φυλακισμένους και τους εξαρτημένους σε κάθε είδους φυλακή και αιχμαλωσία·
- για μας τους ίδιους (τελευταία) τώρα ειδικά στην περίοδο νηστείας μας, ώστε η εκούσια πείνα και δίψα της Εκκλησίας μας (μέλη της οποίας είμαστε) να μην είναι απλώς μια πείνα από έλλειψη τροφής, αλλά να πεινάμε και να ζητάμε να χορτάσουμε απ’ Αυτόν που έρχετα
