Ἐπειδή, μέ ἀφορμή τόν θάνατο καθηρημένου κληρικοῦ καί τήν, κατά τήν ἐξόδιον ἐκφοράν του, γενομένην ἱλαροτραγωδίαν, ἄλλος κληρικός ἐξέφρασε τήν ἀπό πολλούς κυκλοφοροῦσαν αἱρετικήν γνώμην τοῦ ἀνεξαλείπτου τῆς ἱερωσύνης (character indelebilis), νομίζουμε χρήσιμη και ὠφέλιμη τήν παράθεσιν σέ φωτοτυπική ἀνατύπωση τῆς διασαφήσεως ἀπό τόν ἀείμνηστον μεγάλο θεολόγο Ἁμίλκα Ἀλιβιζᾶτο, τοῦ ἐν λόγῳ θέματος. Τό ἀπόσπασμα προέρχεται ἀπό τό βιβλίο «Ἡ Οἰκονομία κατά τό κανονικόν δίκαιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Ἐκδ. ΑΣΤΗΡ, ΑΘΗΝΑΙ 1949, τοῦ ὡς ἄνω καθηγητοῦ.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Εἶναι 25 Ἀπριλίου 1961 καί γίνεται τό ἐννεαήμερο μνημόσυνο τοῦ Χρυσοστόμου Δασκαλάκη Μητροπολίτη Μεσσηνίας (1945-1961). Κηρύττει κατ’ αὐτό ὁ λόγιος ἀρχιμ. Ἰωήλ Γιαννακόπουλος. Ἀνεβαίνει στόν Ἄμβωνα καί μέ τόν ἱσχνό καί βραδύγλωσσο καί «καικαιδίστικο» τρόπο του λέει:

-Ποῦ θά εἶναι τώρα ὁ Δεσπότης;

-Μπροστά στόν Χριστό.

  -Τί θά πεῖ ὁ Χριστός μόλις τόν δεῖ;

-Καλῶς τόν Χρυσόστομο. Τέλειωσε λοιπόν ἡ ἀρχική φάση τῆς ζωῆς σου καί τώρα πρέπει νά δοῦμε ἄν μπορεῖς νά μπεῖς (ὄχι ἐξ αἰτίας μου ἀλλά ἀπό τήν κατάστασή σου) στήν κυρίως Ζωή ἤ ἄν… ἁπλῶς θά τυραννιέσαι!

-Τί εἶναι αὐτό πού ἔχεις στό κεφάλι σου;

Συγγραφέας: Ζιάκας Θεόδωρος

Συγγραφέας: Πάπας Φραγκίσκος

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ (ΧΧ) ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΝΕΟΤΗΤΑΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΠΑ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΤΟΥ ΔΕΚΑΤΟΥ ΕΚΤΟΥ

Κολωνία – Marienfeld Σάββατο, 20 Αυγούστου 2005

Αγαπητοί νεαροί φίλοι, Στην περιήγησή μας με τους μυστηριώδεις Μάγους από την Ανατολή, φτάσαμε στη στιγμή την οποία ο Ευαγγελιστής Ματθαίος περιγράφει στο Ευαγγέλιο του με τις παρακάτω λέξεις: «Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι (πάνω από το οποίο το άστρο είχε σταθεί), είδαν το παιδί με την Μαρία την μητέρα του, και έπεσαν στη γη και το προσκύνησαν» (Ματθαίος 2, 11). Εξωτερικά, το ταξίδι τους είχε φτάσει στο τέλος του. Είχαν επιτύχει τον σκοπό τους.

Αλλά σε αυτό το σημείο ένα νέο ταξίδι ξεκίνησε γι’ αυτούς, ένα ενδόμυχο προσκυνηματικό ταξίδι που άλλαξε ολόκληρη την ζωή τους. Η νοητή εικόνα τους για τον νεογέννητο Βασιλιά που προσδοκούσαν να βρουν πρέπει να ήταν πολύ διαφορετική από αυτό που συνάντησαν. Είχαν σταματήσει στην Ιερουσαλήμ ειδικά για να αναζητήσουν ειδήσεις, από τον Βασιλιά που ζούσε εκεί, σχετικές με τον επαγγελμένο Βασιλιά που είχε γεννηθεί. Γνώριζαν ότι ο κόσμος βρισκόταν σε αναστάτωση, και γι’ αυτό οι καρδιές τους ήταν ταραγμένες.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

      “Αν τα δημιουργήματα Του δεν είναι άξια να παραμείνουν ζωντανά , τότε η δημιουργία Του είναι ελλειπής. Τότε δεν είναι τόσο μεγάλος ούτε τόσο θεϊκός όσο τον φαντάστηκαν με την φτωχή τους σκέψη τα καταδικασμένα σε θάνατο δημιουργήματα Του. Όμως ο Κύριος λέει: "πάντες γαρ αυτώ ζώσιν " Ο θάνατος εν αυτώ δεν υφίσταται. Ω Κύριε η ζωή σου στηρίζει την ζωή μας "

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Κάνοντας περίπατο μια μέρα, στην πόλη Βαλμόν της Ελβετίας, συνοδεία ενός καλού του φίλου, ο γνωστός μεγάλος Γερμανοτσέχος ποιητής Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926), ευρισκόμενος σχεδόν στην τελευταία φάση της ζωής του, πάσχοντας από λευχαιμία, από την οποία τελικώς και πέθανε, συνάντησε μια γηραιά γυναίκα που ζητούσε ελεημοσύνη.

- Δώστε μου κάτι για να μπορέσω ν’ αγοράσω το ψωμί μου, τους είπε.

Ο Ρίλκε περπατώντας κρατούσε στα χέρια του ένα όμορφο τριαντάφυλλο και το "απολάμβανε" παίζοντάς το στα δάχτυλά του. Αυτονόητα έκανε την κίνηση της προσφοράς αυτού του όμορφου λουλουδιού σε εκείνη την γυναίκα.

- Ορίστε, κυρία, είναι για σας, της είπε.

- Δεν σου ζήτησε λουλούδια, κραύγασε εκνευρισμένος για την χειρονομία του φίλου του ο συνοδός-φίλος του Ρίλκε! Να φάει θέλει! Ψωμί δεν έχει, τι να το κάνει το λουλούδι σου…;

Και τότε τον διέκοψε διαμαρτυρόμενη εκείνη η γηραιά κυρία, λέγοντάς του:

- Όχι, κύριε, κάνετε λάθος. Μη βρίζετε τον φίλο σας. Κάνετε λάθος. Ο φίλος σας μου έκανε πολύ μεγαλύτερο καλό από το να μου έδινε ένα νόμισμα για το ψωμί μου. Με είδε και με αξιολόγησε όχι σαν ένα άδειο στομάχι, αλλά σαν ένα πρόσωπο. Μου έδωσε λόγο να υπάρχω για πολλές μέρες. Το ψωμί θα με συντηρούσε μόνο για μια-δυο μέρες.

Μετάφραση: Αντώνης Παπαγιάννης

Σημείωμα του μεταφραστή: Το παρακάτω κείμενο περιλαμβάνει εκτεταμένα αποσπάσματα από ένα εκτενέστερο δοκίμιο του George Orwell που δημοσιεύθηκε το 1946 με τον τίτλο ‘Politics and the English Language’[υπάρχει ολόκληρο στο Διαδίκτυο, σε πολλές διευθύνσεις]. Παραλείποντας μόνο τα παραδείγματα και τα σχόλια που αναφέρονται συγκεκριμένα στην αγγλική γλώσσα, μετέφρασα τα τμήματα που έχουν γενικότερο ενδιαφέρον, υπεράνω γλωσσικών συνόρων (όπου το κείμενο γράφει ‘αγγλική’, ο αναγνώστης μπορεί να βάλει ‘ελληνική’ χωρίς να αλλάζει ουσιαστικά το νόημα). Όσοι πιστεύουν ότι η χρήση της γλώσσας από τους πολιτικούς έχει βελτιωθεί από τότε, μπορεί να αλλάξουν γνώμη διαβάζοντας το κείμενο. Μάλιστα στην εποχή μας η γενικευμένη τάση της ‘πολιτικής ορθότητας’ (political correctness) και η υποταγή της πολιτικής βούλησης στην ‘επικοινωνιακή τεχνική’ έχουν κάνει τη γλώσσα σχεδόν αγνώριστη στα στόματα και τα κείμενα των επαγγελματιών της χειραγώγησης ανθρώπων. 

Συγγραφέας: Ξενάκη Ελένη

Τον παππού μου, τον Κώστα (Κωνσταντίνο Τρεμπέλη), δεν τον γνώρισα· πέθανε πριν γεννηθώ, το 1950, στα 72 του. Έζησε ανάμεσα σε  δυο αιώνες, ανάμεσα σε δυό πολέμους, βίωσε πολέμους και κατοχή.

Στο Ναό μας προσκυνάμε και λατρεύουμε τον Τρισυπόστατο Θεό, Πατέρα Υιό και Άγιο Πνεύμα, που με τρόπο απόκρυφο για την λογική μας, είναι τρία πρόσωπα αλλά ένας Θεός.

Ο Υιός (Χριστός όταν έγινε άνθρωπος για μας) είναι το Πρόσωπο που μας ”συστήνει” (δεικνύει) τον Πατέρα και στέλνει στην Εκκλησία μας και στις καρδιές μας το Άγιο Πνεύμα, για να απαρτίσει Εκείνο, (το Άγιο Πνεύμα) την Εκκλησία και να αλλάξει τις καρδιές των Χριστιανών, προκειμέ-νου να αποχτήσουν ομοιότητα συγγένειας με τον Εύσπλαγχνο Πατέρα.

Συγγραφέας: Χιωτέλλη Καίτη

Συγγραφέας: Τερζάκης Άγγελος

Η γενιά του ΄30

 

Είναι και ο Τερζάκης ένας από αυτούς.

Τον θυμήθηκαν οι εξεταστές ψάχνοντας θέμα εκθέσεως για τους μαθητές υποψήφιους για την τριτοβάθμια εκπαίδευση!

Το κείμενο κάνει διαπιστωτικές διαγνώσεις, που από τότε ακόμα ισχύουν, πολύ περισσότερο σήμερα!

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Η προσευχή για τους νεκρούς γίνεται με προσφορά της Θ. Ευχαριστίας την τρίτη, την ενάτη και την τεσσαρακοστή ημέρα από του θανάτου, με το λεγόμενο Μνημόσυνο. Δηλαδή με την παράκληση στον Χριστό να "θυμάται" μονίμως τον αγαπημένο από μας (τους συγγενείς και από την κοινότητα, στην οποία ανήκε) νέκρο.

«Αίωνία ἡ μνήμη» ψάλλουμε, εννοώντας φυσικά από μέρους του Χριστού! Μνημόσυνο σημαίνει "ενθύμιο, υπόμνημα-ενθύμηση". Το να "θυμάται" κάποιον ο Χριστός, αυτό είναι σωτηρία! Άλλωστε και μεις οι ζωντανοί, κατανοώντας σωστά το περιεχόμενο της προσευχής του ληστή, παρακαλούμε τον Χριστό για μας λέγοντας: Μνήσθητί μου, Κύριε.

Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης κάθε ανθρώπινη ψυχή, όλοι οι άνθρωποι, μαύροι, άσπροι, κίτρινοι, ερυθρόδερμοι, έχουμε έναν κοινό παρονομαστή ουσιαστικό και θεμελιώδη. Κάθε ανθρώπινη καρδιά, επιθυμεί να «γεμίσει» ευτυχία. Ψάχνει με κάθε τρόπο που νομίζει πρόσφορο την ευτυχία. Αναζητά προφανέστατα, κάθε άνθρωπος, αυτό που αταβιστικά αντιλαμβάνεται ότι έπρεπε να έχει, ενώ συγχρόνως ζει την έλλειψή του!

«Σας συμφέρει να φύγω εγώ» (Ιω. 16, 7)

Τέλειωσαν αυτές οι σαράντα μυστηριώδεις ημέρες, κατά τις οποίες ο Ιησούς, παρών και ταυτόχρονα απρόσιτος, προετοίμασε τους μαθητές Του για τον καιρό που θα πρέπει να πιστεύουν χωρίς να βλέπουν. Ουσιαστικά, η Ανάσταση ήταν ήδη ένα άλμα στη ζωή κοντά στον Θεό, και η Ανάληψη το μόνο που κάνει είναι ν᾿ αποκαλύψει μια ήδη υπάρχουσα πραγματικότητα. Όταν οι μαθητές είδαν ξεκάθαρα ότι ο Ιησούς είχε περάσει μέσα απ᾿ τον θάνατο, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι κατάλαβαν πως η νέα ζωή που Του δινόταν στο εξής, δεν ήταν πλέον η ίδια με τη ζωή προ του Πάθους. Τώρα θα πρέπει να δεχτούν να περιμένουν την επιστροφή του Χριστού. Πόσες παραβολές μάς μιλούν για τον Κύριο που, ενόσω απουσιάζει, εμπιστεύεται το σπίτι στους εργάτες του!

Μια από τις ιδέες που βρήκαν ευρεία απήχηση στα χρόνια της κρίσης, είναι αυτή που υποστηρίζει ότι «αν ήμασταν ο καθένας μας σωστός, συνεπής και υπεύθυνος, τότε δεν θα είχαμε βρεθεί στα χάλια που βρεθήκαμε». Σύμφωνα με αυτή την ιδέα το πρόβλημα της κοινωνίας παρουσιάζεται σαν πρόβλημα των ατόμων που την αποτελούν: αν τα άτομα αυτά είναι «σωστά κι εντάξει», τότε η κοινωνία θα «ρολάρει» κι όλα θα λειτουργούν ρολόι.

Καθώς διασχίζω το μεγάλο πάρκο του νοσοκομείου τα Σάββατα, εδώ και μερικές εβδομάδες, παρατηρώ μια παράξενη συντροφιά: κάποιο αγόρι γύρω στα τριάντα σπρώχνει ένα αναπηρικό καροτσάκι με μια αποφασιστικότητα όλο λύσσα και πείσμα. Στο καροτσάκι το μόνο που διακρίνω είναι ένα μεγάλο σκούφο και έναν όγκο από καλύμματα.

Το γλυκύτερο σχεδόν βίωμα στον κόσμο είναι οι ευχές. Αποτελούν μεγάλη καρδιακή ανάπαυση, όταν κάποιος μας εύχεται κάτι που επιθυμούμε ή γενικώς μας εύχεται κάτι καλό, γεγονός φυσικά που δείχνει και την καλή του διάθεση για μας και την καλή του καρδιά.

Συγγραφέας: Cantalamessa Raniero

Εορτασμός του Πάθους του Κυρίου

Στη θεανθρώπινη ιστορία του Πάθους του Ιησού, βρίσκονται πολλές μικρότερες ιστορίες ανδρών και γυναικών που βρέθηκαν στην ακτίνα του φωτός ή της σκιάς του. Η πιο τραγική είναι η ιστορία του Ιούδα του Ισκαριώτη. Πρόκειται για ένα από τα λίγα γεγονότα για τα οποία μαρτυρούν με την ίδια έμφαση καθένα από τα τέσσερα Ευαγγέλια και τα υπόλοιπα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Η πρώιμη χριστιανική κοινότητα απέδιδε μεγάλη σημασία σ’ αυτό το περιστατικό κι εμείς θα ήμασταν ασυγχώρητοι αν κάναμε διαφορετικά. Έχει πολλά να μας μάθει.

Συγγραφέας: Σαχτούρης Μίλτος

Έχασα το δρόμο μου, βρέθηκα σε

μια ξένη γειτονιά που δε μου θύμιζε 

τίποτε από τη δική μου.

Συγγραφέας: Σαχτούρης Μίλτος

Έψαχνα να βρώ το σπίτι μου... Γύρω

πέφταν μεγάλα αγκωνάρια από τους

τοίχους των άλλων σπιτιών που γκρεμίζονταν

και είναι θαύμα πως δεν πέφταν πάνω μου.

Συγγραφέας: Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

..... Ας γιορτάσουμε χωρίς κακία και πονηρία, αλλά με ειλικρίνεια και αλήθεια. Πιστεύοντες στην Ομοούσιο και Άκτιστο Αγία Τριάδα, τον Πατέρα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Πιστεύοντες στην Ανάσταση και προσδοκούντες τον Κύριο Ιησού Χριστό και πάλιν ερχόμενο όχι πλέον ταπεινά, αλλά ένδοξα, με ουράνια λαμπρότητα, μαζί με φωτεινούς αγγέλους, με φόβο και χαρά!

Ο Θεός της ειρήνης να καταξιώσει όλους μας να αναστηθούμε μαζί με τους αγίους με την Χάρη και την φιλανθρωπία του μονογενούς Υιού Του μαζί με τον Οποίον και με το Άγιο Πνεύμα αξίζει δόξα τιμή και προσκύνηση, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων.....

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Το πρόσωπο της Παναγίας αποτέλεσε εξ αρχής αγαπημένο πρόσωπο για τους Χριστιανούς. Ήταν η γέφυρα «δι᾿ ἧς κατέβη ὁ Θεός». Αποτέλεσε τον «δωρητή τῶν ὀργάνων σώματος» για την ενσάρκωση τοῦ Χριστού και οι Χριστιανοί, αγαπώντας την υπερβολικά, την αξιολόγησαν και υπερβάλλοντας ως «τήν μετά Θεόν ἡ Θεός…»!!!

Συγγραφέας: Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Κάθε ευσεβής και φιλόθεος χριστιανός ας απολαύσει την καλή ετούτη και λαμπρή του Πάσχα πανήγυρη. Κάθε ευγνώμων δούλος ας εισέλθει εις την χαρά του Κυρίου του. Κάθε ένας που εργάσθηκε στον αμπελώνα του Κυρίου από την πρώτη ώρα, ας πάρει σήμερα την δίκαιη αμοιβή. Καθένας που ήρθε μετά την τρίτη ώρα, ευχαρίστως ας συνεορτάσει. Αυτός που έφθασε μετά την έκτη ώρα καθόλου ας μη διστάζει, τίποτα δεν θα ζημιωθεί. Αυτός που καθυστέρησε και ήλθε στην ενάτη, ας προσέλθει χωρίς ενδοιασμούς.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

-Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή, της αποκρίνεται ο Χριστός. Δηλαδή η Ανάσταση δεν είναι κατάσταση, αλλά σχέση. Δεν την υφίστασαι, αλλά την ζεις. Δεν σε δρομολογούν, ανταποκρίνεσαι. Δεν γίνεται υποχρεωτικά, εμπιστεύεσαι. Γι’ αυτό λέει ο Χριστός, όποιος με αγαπά και με εμπιστεύεται, ακόμα και αν βιολογικά πεθάνει, θα ζεί και δεν θα ‘’πεθάνει’’ εις τον αιώνα.

Συγγραφέας: Καλοκύρης Κωνσταντίνος Δ.

 (Χωρίς σχόλια) 

Ο Πατριάρχης κρατώντας τις δύο (πολυσώματες) σβηστές λαμπάδες, εισέρχεται στο αγ. Κουβούκλιο και κλείνεται στον Πανάγιο Τάφο.

Συγγραφέας: Cantalamessa Raniero

«Όλοι αμάρτησαν και βρίσκονται μακριά από τη δόξα του Θεού. Ο Θεός όμως τους δικαιώνει χωρίς αντάλλαγμα, με τη χάρη του, μέσω της απολύτρωσης που συντελέστηκε  διά του Ιησού Χριστού. Γιατί ο Θεός τον όρισε να σταυρωθεί και να προσφέρει το αίμα του, […], ώστε να φανερώσει, τον έσχατο αυτόν καιρό, αυτό που είναι η δική του δικαιοσύνη, αυτή που σώζει. Αυτός είναι ο δικός του τρόπος να είναι δίκαιος και να δικαιώνει όποιον πιστεύει στον Ιησού» (Ρωμ 3, 23-26).

Συγγραφέας: Μητροπολίτης Μελέτιος

...Ο δούλος του Θεού Ν. τυπικώς και εξωτερικά είχε εκκρεμότητες στην σχέση του με την Εκκλησία. Άραγε από αυτό πρέπει να συμπεράνουμε, αυθαίρετα, ότι είχε (εκκρεμότητες) και με τον Χριστό; Όχι, αδελφοί μου. Ίσα-ίσα. Αναζητούσε την Βασιλεία του Θεού, αφού καθένας που ψάχνει την δικαιοσύνη, τον Χριστό ψάχνει, που είναι η αληθής δικαιοσύνη. Καθένας που θέλει να έρθει στον κόσμο ισότητα, δικαιοσύνη και ειρήνη (ακόμα και χωρίς να το γνωρίζει) βρίσκεται στην σκιά του Σταυρού του Χριστού, που είναι ζυγός δικαιοσύνης και ισότητας και ειρήνης....

- Θα κοινωνήσετε φέτος;

- Ναι θα κοινωνήσουμε! Ε...Πάσχα είναι! Να μη κοινωνήσουμε;

- Αν έχετε προϋποθέσεις, να κοινωνήσετε. Αλλά πιστεύετε στα σοβαρά, ότι αν δεν έχετε υπαρξιακή ολοχρόνια σχέση με το Χριστό και την Εκκλησία, αυτή η φορά είναι, που θα κάνει τη διαφορά;

Συγγραφέας: Χιωτέλλη Καίτη

Ποιητική υμνογραφια.

Ευγενική προσφορά στο site μας, της κυρίας Καίτης Χιωτέλλη.

25η Μαρτίου 2014, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου  

 Ο Χριστός παρεμβαίνει και επεμβαίνει στην ανθρώπινη ζωή. Γίνεται άνθρωπος. Η ερημιά της ανθρώπινης μοναξιάς σταματάει. Δέχεται, Αυτός που έφτιαξε τον κόσμο, να γίνει Ένας μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο. Να γίνει σωτηρία του κόσμου. Μια αμυδρή αναλογία θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς στην φανταστική πιθανότητα, ένας άνθρωπος να αγαπάει τόσο πολύ τα… μυρμήγκια ώστε, όχι απλώς και μόνον να τα φροντίζει, αλλά και να δεχτεί να γίνει… μυρμήγκι για την σωτηρία τους! Πώς λοιπόν ένα τέτοιο θέμα στην πραγματική του εκδοχή και διάσταση (όχι την φανταστική αναλογία που είπαμε) να μην είναι Ευαγγελισμός; Δηλαδή καλά νέα. Χαρούμενες ειδήσεις. Αλλαγή των δεδομένων της ζωής; Αφού Αυτός που γίνεται άνθρωπος είναι ο κτίστης και Δημιουργός και συνεπώς το γεγονός είναι κεφαλαιώδους σημασίας για αυτά που θα ακολουθήσουν. (Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον… ψάλλουμε στο απολυτίκιο της εορτής).

Συγγραφέας: MacDonald George et al

Αύριο θα είναι μια δύσκολη ημέρα για την Εσθήρ Κοέν. Θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Γερμανίας Iωακίμ Γκάουκ και κάθε άλλο παρά για ευχάριστα θέματα θα συζητήσουν. Η ενενηντάχρονη Στέλλα στα ελληνικά, Κοέν, είναι μία από τους δύο εν ζωή Εβραίους των Ιωαννίνων, από τους πενήντα περίπου που επέζησαν του Ολοκαυτώματος και επέστρεψαν από το Αουσβιτς. Και ο Γερμανός πρόεδρος ζήτησε να τη δει.

Είναι άραγε ψυχολογικά έτοιμη αυτή η γυναίκα, να ανασύρει από την ομίχλη της λήθης (;) τον εφιάλτη; «Αισθάνομαι περίεργα. Είμαι ταραγμένη. Θέλω να τον ρωτήσω, πού βρέθηκε τόσο μίσος, για να κάψουν ζωντανούς εκατομμύρια ανθρώπους, επειδή έτυχε να έχουν διαφορετική θρησκεία;

Κατηγορηθήκαμε, όχι πάντα άδικα, για εκκοσμίκευση, η οποία συνιστά νοθεία της αυθεντικότητας. Οι του Ιερού Κλήρου όλων των βαθμίδων δεν ζήσαμε τον ασκητικό τρόπο ζωής, καθώς διδάσκει το Ευαγγέλιο, δεν δώσαμε πάντα το καλό παράδειγμα, όχι ευσεβιστικά και υποκριτικά, αλλά σαν ελεύθερη και συνειδητή επιλογή ενός τρόπου ζωής. Δεν θελήσαμε να είμαστε «οι άλλοι», οι μη συσχηματιζόμενοι με τον παρόντα κόσμο. Προκαλέσαμε με την οικονομική μας άνεση, με την προσχώρησή μας στην εκκοσμίκευση, με την απουσία της λιτότητας στις εκδηλώσεις μας και ενίοτε και στην αμφίεσή μας. Με την επιδίωξη της άνεσης ακόμη και στη μοναστική μας ζωή, με τη δυσκολία που δημιουργήσαμε στους απλούς ανθρώπους να μας προσεγγίσουν, κάποτε και με την ποιότητα της φιλανθρωπίας μας. Μιλήσαμε πολλές φορές για τα κανονικά μας δικαιώματα, σπάνια όμως για τις κανονικές μας ευθύνες. Συνερχόμεθα σε Συνόδους, αλλά θεωρούμε ότι οι συνοδικές αποφάσεις σταματούν στα όρια των Μητροπόλεών μας. Αλλά τότε γιατί συνερχόμεθα; 

Κατηχητικη διδασκαλία του Παπα Φραγκίσκου για την Μεγ.Σαρακοστη.

Συγγραφέας: Leys Simon (Ryckmans Pierre)

«Ο γιατρός Αλαίν Μπομπάρ, γνωστός για το αξιοθαύμαστο θαλάσσιο εγχείρημά του (το 1952 διέσχισε με μια μικρή φουσκωτή σχεδία τον Ατλαντικό από τα Κανάρια έως τις Αντίλλες μέσα σε 65 μέρες, τρεφόμενος αποκλειστικά από ό,τι είχε να του δώσει η ίδια η θάλασσα), έχει συνοψίσει πολύ εύστοχα το βασικό πρόβλημα του ναυαγού: χωρίς φαγητό μπορείς να επιβιώσεις 30 μέρες∙ χωρίς νερό μπορεί να ζήσεις 10 μέρες∙ αλλά η απελπισία μπορεί να σε σκοτώσει μέσα σε λίγες ώρες. […]

Συγγραφέας: Αγνώστου συγγραφέως

Κύριε,

Δυσκολεύομαι να αγαπώ αφού μόνο διανοητικά κατάλαβα την εντολή Σου. Και Εσένα δεν σ’ αγαπώ, σε σκέπτομαι! Και η πίστη μου μια ακροβασία διανοητική φαντάζει στα μάτια μου. Όλα περνάν από το λογικό μου. Δεν θέλω να είμαι ένα ˝άμυαλο καλό ζόμπι˝. Όμως, Κύριε, δώσε ˝να Σε καταλάβω˝ με όλη μου την ύπαρξη, όπως ο Ιακώβ όταν πάλευε μαζί Σου.

Συγγραφέας: MacDonald George

«Ἀγάπα τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»(Ματθ. 22,39). Την εντολή αυτή του Κυρίου μας, την πρωτοσυναντάμε στα λόγια του Θεού προς τον Μωϋσή: «Μην είσαι εκδικητικός και μνησίκακος απέναντι στους άλλους, αλλά να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου» (Λευτικόν, 19,18). Ο Κύριός μας ποτέ δεν νοιάστηκε να πρωτοτυπήσει. Όσο πιο παλιά ειπώθηκε κάτι, τόσο το καλύτερο, εάν βεβαίως διατυπώνει την αλήθεια που αυτός θέλει να διδάξει. Στο πρόσωπό Του, τα λόγια είναι απτή πραγματικότητα: ο Λόγος σαρξ εγένετο. Έτσι, σ’ αυτή τη θαυμαστή συνάντηση των άκρων, τα λόγια που είπε δεν ήταν πια μόνο λόγια αλλά πνεύμα και ζωή.

Stat, rosa pristine,nomine

Nomina nuda tenemus.

Υπάρχει, το παλαιό ρόδο, μόνο ως όνομα·

κρατάμε γυμνά ονόματα

Μ᾿ αυτά τα λόγια, μ᾿ αυτή τη μικρή πρόταση στα λατινικά, τελειώνει ο μεγάλος συγγραφέας Umberto Eco πριν τριάντα τέσσερα χρόνια, το εντυπωσιακό μυθιστόρημά του "Το Όνομα του Ρόδου". Το ρόδο είναι η ελπιζόμενη μελλοντική ομορφιά. Είναι η ελπίδα των μελλόντων αγαθών, είναι η σπορά του καινούργιου καρπού. Στην προκείμενη περίπτωση είναι ό,τι έχει να προτείνει στην ζωή του ανθρώπου-μοναχού ένα μοναστήρι, που πρέπει ή θα έπρεπε να είναι ένα ρόδο, που θα άνοιγε στην ομορφιά των καρπών της εν Χριστώ ζωής.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Ο Φλεβάρης είναι συνδεδεμένος με την Γιορτή της Υπαπαντής του Χριστού.

Συγγραφέας: Ιωαννίδης Δ. Γιάννης

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

«Θα πρέπει ένας άνθρωπος να είναι τυφλός και απίστευτα ανόητος αν, φτάνοντας στα χρόνια της ωριμότητας, δεν αναρωτιέται πότε-πότε, μες στην παραζάλη της ζωής: "Για ποιο σκοπό ήρθα στον κόσμο; Γιατί ζω;"

Συγγραφέας: Chesterton G. K.

[...] Οι μοντέρνοι ειδήμονες, που βλέπουν τα Χριστούγεννα αφ’ υψηλού, δεν παύουν παρ’ όλα αυτά να τονίζουν και να ξανατονίζουν πόσο σημαντική είναι για τη ζωή η μόρφωση και η παιδαγωγική ψυχολογία. Στιγμή δεν σταματούν να επαναλαμβάνουν ότι, σύμφωνα με τους νόμους της αιτιότητας, οι πρώιμες παιδικές εντυπώσεις είναι εκείνες που διαμορφώνουν το χαρακτήρα του ανθρώπου.

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

"Κανένας δεν αγαπά περισσότερο από εκείνον που ξέρει να σέβεται την ελευθερία του άλλου" 

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Όπως και σε άλλα πολλά θέματα, ιδιαζόντως και σ’  αυτό, η σύγχρονη Εκκλησία τυραννιέται από την στρεβλή ερμηνεία της παράδοσης! Έχει επικρατήσει και επιβληθεί η αντίληψη ότι παράδοση είναι η επανάληψη. Φαντάζει η «φωτοτυπία» ως δημιουργία! Μια «δημιουργία» χωρίς διακινδύνευση, αλλά με ψυχολογική ασφάλεια, την οποίαν αντλεί από την ενότητά της με το παρελθόν και την εξ αυτής (της ενότητος ως νομίζεται) γνησιότητα και αυθεντικότητα! Η Θεολογική απαίτηση της συνέχειας και συνέπειας στην διδασκαλία για την Θεότητα (Τριαδολογία) και για το πρόσωπο του Χριστού (Χριστολογία) πράγμα αυτονόητο και φυσικά απαραίτητο ως προϋπόθεση της μίας αλήθειας πάνω στα καίρια και ουσιώδη της ζωής της Εκκλησίας, διεχύθη και σε θέματα τεχνικά, δευτερεύοντα και μορφολογικά, βοηθούσης της παλαιότερης αγραμματοσύνης και απαιδευσίας.

Το δημοσίευμα που παρατίθεται είναι απάντηση σε δημοσίευμα-αποκύημα, των... "πηγών" από τις οποίες ο Δαβίδ ζητάει από τον Χριστό να τον λυτρώσει.

Δεν προσυπογράφω (Θεός φυλάξοι)... ικετεύω.

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Συγγραφέας: Αγγελάκας Γιάννης

Διαβάζοντας την επιστολή απάντηση απολογία του κυρίου Πέτρου Κωστόπουλου για το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ  έκανα μερικες σκέψεις ψύχραιμες χωρίς ίχνος χαιρεκακίας , μερικες στιγμες μάλιστα ένοιωσα μια βαθειά θλίψη για τις στενοχώριες τις  έννοιες και τα δυσβάσταχτα βάσανα που περνά κάποιος άνθρωπος που  υπήρξε μέχρι πρότινος ο γκουρού της ανεμελιάς και της ελαφράδας για ένα μεγάλο κομμάτι της νεοελληνικής μας κοινωνίας.

Συγγραφέας: Πινακούλας π.Αντώνιος

...Τρεις συνιστώσες λοιπόν καθορίζουν τη σταδιοδρομία του π. Μελετίου. Η μοναχική του αφιέρωση, η ένταξή του στον άγαμο κλήρο της εκκλησίας μας και η θέση του στην εκκλησιαστική γραφειοκρατία. Ο π. Μελέτιος υπήρξε μοναχός, Αρχιμανδρίτης και συνοδικός γραμματέας. Το να εκλεγεί μητροπολίτης δεν είναι κάτι που πρέπει να ξαφνιάζει, αλλά πρέπει να κατανοείται ως συνέχεια και οργανική κατάληξη των παραπάνω συνιστωσών της σταδιοδρομίας των στελεχών της εκκλησίας μας. Οι παραπάνω συνιστώσες δεν είχαν το ίδιο βάρος στη συνείδησή του. Το μεγαλύτερο εξ αυτών ήταν η μοναχική του αφιέρωση. Είπε ο ίδιος: «Η κορυφαία και πιο ιερή στιγμή στη ζωή όλων μας είναι η στιγμή που βαπτιζόμαστε και παίρνουμε τη σφραγίδα του Χριστού. Εξ ίσου κορυφαία ιερή στιγμή για μένα ήταν η ημέρα που αφιέρωσα τη ζωή μου στον Χριστό και έγινα μοναχός»...

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Ἡ Ἐκκλησία κατ᾿ ἀρχήν δέν εἶναι ἕνα ἵδρυμα καί πολύ περισσότερο δέν εἶναι μιά θεσμική ὑπηρεσία καί ἐγκατάσταση. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι προπαντός μιά συνέλευση πού συγκαλεῖται ἀπό τόν Κύριό της καί συνενώνεται γύρω Του.

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ

          Απάντηση στο άρθρο του καθηγητή Ι. Κορναράκη: ”Η λειτουργική γλώσσα: Άραγε γινώσκεις ά αναγινώσκεις;’’ που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Πειραϊκής Εκκλησίας.

*        *        *

Όταν το 1977 πήγαμε φοιτητές στη θεολογική Σχολή Αθηνών, ο αείμνηστος καθηγητής Ιωάννης Κορναράκης μαζί με ελάχιστους ακόμα καθηγητές, αποτελούσε φωτεινό φάρο ουσιαστικής παρουσίας και προσφοράς σε μας τους "μικρούς και ανόητους" φοιτητάκους.

Συγγραφέας: Rilke Rainer Maria

Πετύχαμε μέσῳ τῶν ποιητῶν καί

τῶν λογοτεχνῶν νά πείσουμε τούς

ανθρώπους πώς ἡ ἐμπειρία πού

ἀποκαλοῦν ἔρωτα εἶναι ἡ μόνη

ἀξιοσέβαστη προϋπόθεση γιά νά

παντρευτεῖ κανείς.

   Τούς πείσαμε ὅτι ὁ γάμος μπορεῖ

καί ὀφείλει νά καθιστᾶ αὐτόν τόν

ἐνθουσιασμό μόνιμο!...

   Τούς πείσαμε ὅτι ἕνας γάμος

πού δέν τό ἐπιτυγχάνει αὐτό

δέν εἶναι πλέον δεσμευτικός...!!!

R. M. Rilke